บทที่ 6 เธอทําความสะอาดแล้วกันนะ

บนเตียงสปริงส์ที่อ่อนนุ่ม มีเพียงมือสีขาวที่ยื่นโผล่ พ้นออกมาท่ามกลางผ้าห่มไหมนวดขมับของตัวเอง นีรา ร้องครางแล้วพลิกตัว

อื้ม ปวดหัวชะมัด

ขณะที่นอนเหยียดบนเตียง ในหัวของเธอกำลังคิดว่า เมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ เธอเจอกับโมลีก่อน จากนั้น ก็เจอกับทยุติโดยบังเอิญ แล้วเธอก็ดื่มมากเกินไป…

“ซวยแล้ว!” หลังจากที่นีรามองไปที่นาฬิกาปลุกจาก นั้นเธอก็กระโจนลงจากเตียงทันที เธอไปทำงานสาย แล้ว

ขณะที่นีรารีบเร่งวิ่งผ่านล๊อบบี้ไป โมลีก็เข้าไปหยุด เธอเอาไว้

“นีรา ทำไมเธอถึงเพิ่งจะมาตอนนี้ หรือว่า…” โมลีเอ่ย ถามอย่างมีเลศนัย “หรือว่าเมื่อคืน เธอ…

“โมลี ไว้เดี๋ยวฉันค่อยคุยกับเธอนะ ตอนนี้ฉันสาย แล้ว”

มองเห็นนีรารีบร้อนเข้าไปในลิฟต์ กลุ่มเมฆแห่งความ สงสัยก็ได้ก่อตัวอยู่ที่ก้นบึ้งในใจของโมลิ

ภายในออฟฟิศ ร่างสูงของชายหนุ่มยืนอยู่ข้างหน้าต่างที่สูงจากพื้นจรดเพดานโดยไม่มีสิ่งกีดขวาง ข้อ มือที่โผล่พ้นแขนเสื้อเชิ้ตสีขาวใช้ นิ้วชี้ของเขาเคาะเป็น จังหวะบนโต๊ะ ร่างที่ยืนอยู่ตรงนั้นราวกับรูปปั้น

คนในออฟฟิศต่างพากันกลั้นลมหายใจ จู่ๆวันนี้โฆษณ ก็ปรากฏตัวที่แผนกของพวกเขา ทำให้ทุกคนต่างแปลก ใจ นอกจากแปลกใจแล้ว บรรยากาศทั้งแผนกก็กลาย เป็นตึงเครียด

ผู้จัดการเสิร์ฟกาแฟให้เขาอย่างระมัดระวังอย่างยิ่ง : “ประธานโฆษณดื่มกาแฟก่อนนะครับ”

“เรียกนีราให้เข้ามา” เสียงของเขาเย็นชามาก ไร้ซึ่ง ความรู้สึก

“ประธานโฆษณ คุณตามหาหล่อนอยู่เหรอครับ?”

“คุณไม่จำเป็นต้องรู้” โฆษณยังคงยืนหันหลังให้กับผู้ จัดการ เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ เขาก็ขมวดคิ้วแน่น ผู้ หญิงคนนั้นกล้าดียังไงถึงได้เมาอยู่กับผู้ชายคนอื่นใน บาร์

“นีรา เธอมาแล้ว”

มีร่างที่คุ้นเคยปรากฏอยู่ที่ปากประตู

นิ้วของโฆษณหยุดเคาะกะทันหัน

“นีรา ทำไมคุณถึงเพิ่งจะมาตอนนี้?” ผู้จัดการรีบออกไปรับนีรา เขาเอ่ยถามอย่างตื่นเต้น “ทำไมคุณถึงมาสา ยล่ะเนี่ย รีบมากับผมเร็ว”

นีรารู้สึกประหลาดใจว่าทำไมผู้จัดการถึงได้สุภาพกับ เธอขนาดนี้ เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับสายตาที่ยากเกิน จะคาดเดาได้ของโฆษณ เขามองดูเธอด้วยสายตาที่ ราวกับว่ากำลังมองผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่รู้จักกันและไร้ซึ่ง อารมณ์ใดๆ

เธอก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าวอย่างไม่รู้ตัว เธอรู้สึกได้ ถึงบรรยากาศอันตรายที่ใกล้เข้ามา

“หัวหน้า ตามหาฉันเหรอคะ…”

“คุณนีรา ตามผมมา” โฆษณเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบ

เรียบ

“อ่า?”

“ตามผมมา” โฆษณเดินตรงเข้ามาคว้าข้อมือของนีรา แล้วลากเธอเข้าไปในลิฟต์

“ผู้จัดการคะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?” หญิงสาวคน หนึ่งกะพริบตาและถามอย่างเหลือเชื่อ

“นีราเพิ่งจะมาทำงานไม่ใช่เหรอคะ? ทำไมถึงรู้จักกับ ประธานโฆษณได้หล่ะคะ?”

ผู้จัดการส่ายหัวอย่างมึนงง ตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจสถานการณ์ชัดเจนนัก

“โตษณ คุณปล่อยฉันนะ!” เมื่อประตูลิฟต์ปิดลง นีรา ก็ใช้แรงสะบัดข้อมือของเธออย่างไม่พอใจ

โตษณส่งเสียงคำรามอย่างเยือกเย็น แล้วปล่อยมือ เธอ เขาหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าออกจากกระเป๋าแล้วค่อยๆ เช็ดนิ้วมือทีละนิ้ว เขาดูยโสโอหังอย่างมาก

ความเศร้าโศกค่อยๆปรากฏขึ้นมาในดวงตาของนีรา อย่างช้าๆ เธอพยายามอย่างหนักเพื่อควบคุมอารมณ์ ของเธอให้ไม่สนใจการกระทำของโตษณ

ความเศร้าโศกนั้นไม่สามารถที่จะหลบซ่อนไปจาก สายตาของโฆษณได้ เขาหยุดการเคลื่อนไหว นีราคิด ว่าที่เขาทำอย่างนี้เพื่อต้องการให้เธอรู้สึกเสียเกียรติ เพราะมือที่เขากำลังเช็ดอย่างระมัดระวังอยู่นั้นเพิ่งจะ จับข้อมือของเธอ

“คุณตามหาฉันมีธุระอะไรหรือคะ?” แต่ว่าภายในไม่ กี่วินาที นีราก็กลับไปสู่สภาพตามปกติ เธอเงยหน้าขึ้น มองเขาและเอ่ยขึ้นเรียบๆ “ฉันยังมีงานต้องทำนะคะ”

“ทำงานเหรอ?” โฆษณคำรามอย่างเย็นชา “ไปเป็น เพื่อนดื่มเหล้านี่ก็เป็นงานของคุณเหรอ?”

“คุณพูดอะไรน่ะ?” นีรานึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่บาร์ได้ ในทันที เขารู้ได้อย่างไรว่าเมื่อคืนนี้เธอไปที่บาร์ หรือว่า เขาเป็นคนที่พาเธอกลับมาเมื่อคืนนี้
เป็นไปไม่ได้หรอก จะเป็นเขาได้ยังไง นีราหัวเราะ เยาะเย้ยตัวเองอยู่ในใจ

“นีรา!” ทันใดนั้นโฆษณก็พุ่งเข้าไปใกล้นีรา เขามอง ตาเธอและค่อยๆพูดทีละคำอย่างช้าๆ “ผมหวังว่าคุณจะ สถานะของตัวเองเอาไว้อยู่เสมอนะ ว่าตอนนี้คุณเป็น ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของผม จะต้องไม่มีเรื่อง ยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนไหนทั้งนั้น! ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการไป ดื่มเหล้ากับผู้ชายคนอื่น หรือเพื่อนร่วมงานขายที่บาร์ ผมหวังว่าคุณจะรักษาระยะห่างเอาไว้

“โฆษณ ทำไมคุณถึงคิดว่าจะสั่งฉันอย่างนี้ได้? คุณ คิดว่าฉันอยู่ในฐานะภรรยาของคุณจริงๆเหรอ?” นีรา ไม่มีวันลืมว่าเขาทำให้เธอรู้สึกอัปยศในคืนวันแต่งงาน ของพวกเขาอย่างไรบ้าง

“ตราบใดที่เรายังไม่หย่าขาดจากกัน คุณก็เป็นผู้หญิง ของผม!” โฆษณคว้าข้อมือของเธออย่างรุนแรง แล้ว เอ่ยอย่างดุดันว่า “ถ้าคุณสวมเขาให้ผมล่ะก็ ผมมีเป็น ร้อยวิธีที่จะทรมานคุณ!

เมื่อมองเห็นดวงตาสีแดงของโฆษณ นีราก็หันหน้าหนี เธอไม่สามารถมองตาของเขาได้ เพราะเมื่อมองหนึ่ง ครั้ง ใจของเธอก็เจ็บอีกครั้ง

“ประธานโฆษณ คุณพาเธอมาทำไมคะ?”

เมื่อเห็นนีรา ชาลินีก็รู้สึกเหมือนอยู่ใกล้กับศัตรู มือ เล็กๆที่สวยงามของเธอกำแน่น
“จัดเตรียมงานให้เธอทําด้วย” ทันทีที่พูดจบ โตษณก็ กระแทกปิดประตูลงแล้วทิ้งให้นีราอยู่ด้านนอก

ได้ยินเสียงปิดประตู ดวงตาของนีราก็หลุบตาลง เมื่อ สักครู่นี้ภายในใจของเธอยังมีความหวังอยู่เล็กน้อย แต่มาตอนนี้ เธอเข้าใจแล้วว่าโฆษณแค่ต้องการคอย ติดตามเธอเท่านั้น

เมื่อเห็นว่าโฆษณไม่ได้สั่งอะไรไว้มาก มุมปากของ ชาลินีก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มแห่งชัยชนะ ตราบใดที่รู้ว่า โฆษณไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับนีรา เธอก็มีโอกาส

แน่นอนล่ะว่า ตอนนี้เธอต้องการที่จะลงโทษนีราด้วย ใครใช้ให้เธอมาครอบครองตำแหน่งคุณนายแห่งตระ กูลภูลพิพัฒน์กันล่ะ

“คุณผู้หญิงคะ” ชาลินีเดินไปยังด้านข้างของนีรา แล้วกระซิบข้างหูเธออย่างความสุขว่า “ขอโทษด้วยนะ คะ คุณผู้หญิง ไม่รู้ว่าคุณก็อยากจะทำงานด้วย”

มุมปากของนีรายกขึ้นแล้วพูดอย่างราบเรียบว่า : “ผู้ ช่วยชาลินีคะ คุณบอกฉันได้เลยนะคะว่าต้องการให้ ช่วยทำอะไร ไม่ต้องเกรงใจ”

“คุณ…” เห็นว่านีราไม่ได้รู้สึกอะไร ชาลินีก็โกรธจน กัดฟันกรอด

“โอเค ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไปเอาไม้ถูพื้นมา แล้ว ทำความสะอาดพื้นทางเดินของชั้นนี้!” ชาลินีออกคำสั่งอย่างเย็นชา “แล้วอีกหนึ่งชั่วโมงฉันจะมาตรวจดู

ให้เธอทำความสะอาด? นีราต่อต้านความโกรธอยู่ใน ใจ แล้วพยักหน้าเงียบๆ

“คุณป้าคะ รบกวนเอาไม้ถูพื้นให้ฉันด้วยค่ะ” นีราพูด เสียงกระซิบ อ่างล้างจาน

“ตรงไหนสกปรก หนูแค่บอกป้าก็พอค่ะ ป้าจะไป ทำความสะอาดให้เอง” ป้าแม่บ้านรีบพูด “ป้าเห็นมือที่ บอบบางแบบนี้ของหนูแล้ว จะทำงานทำความสะอาดได้ อย่างไรกัน ให้ป้าทําเถอะนะคะ”

ดวงตาของนีราร้อนผะผ่าว เธอก้มหน้าลงแล้วหยิบ ไม้ถูพื้นมาจากป้าแม่บ้าน “งานของฉันตอนนี้คือช่วย ทําความสะอาดค่ะ”

“อ่า?” คุณป้าตกตะลึงไปชั่วครู่ หลังจากผ่านไปสัก พักก็ดูเหมือนว่าจะเข้าใจอะไรบางอย่าง

นีราศึกษาการนำไม้ถูพื้นจุ่มลงไปในอ่างน้ำของคุณ ป้าแม่บ้าน แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสิ่งสกปรกในอ่างน้ำ เธอก็ลังเลอยู่นานไม่รู้ว่าควรจะเริ่มลงมือยังไง

“ป้าทำให้นะ” คุณป้าแม่บ้าน หยิบไม้ถูกพื้นจากนีรา ด้วยความเอ็นดูแล้วบิดผ้าให้เธอ “หนูอายุไม่ต่างกับลูก ป้าเลย ป้าไม่เคยยอมให้เธอต้องมาทำงานแบบนี้ มือ ของเธอนั้นบอบบางและสวยงาม ไม่ควรที่จะต้องมา ทำงานสกปรกเหล่านี้เลย”