บทที่ 7 ฉันอยากจะมีชีวิตอยู่

ถังเหยาสวมเสื้อผ้าสีพื้นอ่อนเดินเข้าไปในห้อง นอน , เธอมองดูซู่ชิงชิงที่สีหน้าอ่อนเพลียบนเตียง, ใน ใจก็รู้สึกเจ็บปวด.

“คุณพี่……….ชิงพยายามดิ้นรนที่จะลงจากเตียง มากราบทักทายกับเธอ

ถังเหยารีบหยุดเอาไว้ทันที : “เหยียบเฝ้าคนไม่ อยู่ , เธอก็ไม่จําเป็นต้องเสแสร้งแกล้งทำ

ถังเหยาไม่ได้พูดอะไรมากกับซู่ชิงชิง , เดินตรง เข้าไปข้างเปลนอน , แล้วมองดูเจ้าหนูน้อยที่เพิ่งถูก แม่นมกลอมให้หลับไป

เธอล้วงจี้รูปแม่กุญแจที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมา แล้ววางลงข้างหมอน

“ดูแลคุณชายตัวน้อยให้ดีๆ นำเสียงของถังเหยา ไม่มีอารมณ์โกรธเคืองเลยสักนิด.

นี้เป็นครั้งแรกที่เธอมาดูเด็กคนนี้ และมันก็จะเป็น ครั้งสุดท้าย.

หลังจากที่ออกไปจากลานลูกแพร์ , ถังเหยาก็เดิน ตรงกลับไปยังที่พักของตัวเอง.
เธอเก็บเสื้อผ้าอย่างเรียบง่ายไปสองสามชุด สุดท้ายก็กวาดตามองไปทีหนึ่งในลานดอกบ๊วยที่ตัวเอง อาศัยอยู่มาเป็นเวลาปีเจ็ด

ต้นบ๊วยในสวน, ปีนี้ออกดอกช้ามาก.

มองดูกิ่งไม้ที่ไร้ซึ่งใบไม้นั้น, ดูเงียบเหงาเดียว ดาย , เหมือนกับใจของเธอ

โรงพยาบาลเขตทหาร

“คุณหมอ , คุณจัดเตรียมหมอยุโรปให้ฉันเถอะ, ฉันอยากจะมีชีวิตอยู่ ถังเหยาพูดกับหมอที่รักษาอาการ ป่วยของตัวเอง.

การที่รักคนๆหนึ่งจนถึงขีดสุด, ก็สามารถที่จะตาย เพื่อเขาได้ , และหวังว่าวินาทีสุดท้ายของชีวิตจะได้นอน อยู่ในอ้อนกอดของเขา

แต่ถังเหยาไม่อยากจบชีวิตของตัวเองเอาไว้ในจวน นายพลอีกแล้ว.

“ตอนนี้คุณปล่อยเวลาทิ้งไว้นานขนาดนี้ มัน ได้พลาดช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการรักษาไปตั้งนาน แล้ว……..หมอตู้มองดูตารางการตรวจ, แล้วพูดอย่างเสียใจ

ถังเหยากระตุกที่มุมปาก, สีหน้ายังคงนิ่งเฉย

“ถ้าอย่างงั้นก็ปล่อยไปตามธรรมชาติเถอะ, ทนได้ ถึงเมื่อไรก็เมื่อนั้น

เธอก็แค่อยากจะมีชีวิตนานกว่านี้สักนิด, รอให้ลืม ผู้ชายที่ตัวเองรักอย่างสุดซึ้งมาเป็นเวลาเจ็ดปีได้อย่าง หมดใจ , แล้วค่อยตายจากไป.

ก่อนตายยังคิดถึงเขาอยู่ , แต่ใจของเขากลับไม่ได้ อยู่ที่ตัวเอง , แบบนั้นมันโหดร้ายจนเกินไป

ถังเหยาสูทหายใจเข้าลึกๆที่หนึ่ง, แล้วลบความคิด ในหัวทิ้งไป

“ช่วงนี้เลือดกำเดาไหลน้อยลงเล็กน้อย , แต่บาง ครั้งตอนที่ไอก็มีเลือดปนมาด้วยบ้าง เธอพูดกับหมอ

สีหน้าของหมอตู้หนักหน่วงขึ้นเล็กน้อย : “ฮูหยิน ถอดเสื้อคลุมออก , ผมขอฟังเสียงปอดบนแผ่นหลังของ ท่านหน่อยนะครับ
เขาหยิบหูฟังแพทย์แบบยุโรปขึ้นมา, แล้ววางลงบน แผ่นหลังนอกเสื้อกี่เพ้าของถังเหยา

ตอนนั้นเอง , ประตูห้องตรวจก็ถูกถีบออกทันที, ผู้ชายร่างสูงใหญ่ที่สวมชุดทหารก็ได้เดินบุกกันเข้ามา

“ผมตามหาคุณไปทั่ว , แต่คุณกลับมาฟอดรักกับ ชายชู้อยู่ที่นี้งั้นเหรอ ! “นำเสียงของเหยียนเส้าคนเยือน เย็นจนน่ากลัว.

หมอตู้รีบพูดอธิบายทันที : “ท่านนายพล, ผมแค่ กำลังตรวจร่างกายให้กับฮูหยิน……….

“หื้อ, ตรวจอะไรกันถึงต้องถอดเสื้อผ้า ? นัยน์ตา ของเหยียนเส้าคนแสดงออกถึงความดุร้าย , แล้วดึงตัว ถังเหยาที่กำลังสวมเสื้อคลุมอยู่ลุกขึ้นมาทันที

ถังเหยารู้สึกเวียนหัว , สูทหายใจเข้าลึกๆติดต่อกัน สามทีถึงได้ตั้งสติขึ้น

“คุณปล่อยฉันนะ……..เธอไม่มีแรงมากพอที่จะไปพูด คำอธิบายที่ไม่มีความหมายกับผู้ชายคนนี้

“ปล่อยคุณ ? เพื่อให้คุณกับชายชู้นี้หนี้ไปด้วยกัน อย่างงั้นเหรอ ? “เหยียนเส้าคนกวาดตามองกระเป๋าสัมภาระที่วางอยู่บนพื้นไปทีหนึ่ง, ความโมโหก็ประท ขึ้น, “ถังเหยา , คุณนี้กล้าขึ้นมากจริงๆเลยนะ ! ไสหัว กลับไปเดี๋ยวนี้ ! ”

เหยียนเส้าคนลากตัวถังเหยาออกไปนอกประตู , จากนั้นก็ส่งสายตาให้ลูกน้องไปทีหนึ่ง

ถังเหยายังไม่ทันเดินไปไกล, ก็ได้ยินเสียงปืนนัด หนึ่งที่ดังลอยออกมาจากในห้องตรวจ

ขาทั้งสองข้างของเธออ่อนระทวยทันที , และไม่มี แรงที่จะเดินไปข้างหน้าเลยแม้แต่ก้าวเดียว

“เหยียนเส้าคน , คุณฆ่าคนจนเคยชินแล้วหรือยัง

ไง ? ”

เธอไม่เคยคาดคิดเลย, ว่าผู้ชายที่รู้จักผิดชอบชั่วดี จะเปลี่ยนไปเป็นคนที่ไม่แยกแยะอะไรเลยถึงเพียงนี้

“เธอฆ่าลูกของชิงชิง , ฉันไม่ฆ่าเธอ , ก็ถือเมตตา มากขนาดไหนแล้ว ! »

เหยียนเส้าคนบีบค้างของถังเหยาเอาไว้แน่น, นัยน์ตาที่ดุร้ายนั้นแสดงออกถึงความโกรธเกลียด, ทำให้ เธอสั่นสะท้านไปทั้งตัว
“คุณพูดอะไร ? “ถังเหยาถึงกับอึ้งไป.

เหยียนเส้าคนไม่ได้พูดอะไรอีก , แล้วลากตัวเธอ ตรงกลับไปที่จวนนายพล

สองชั่วโมงก่อนหน้านี้ , ทั่วทั้งจวนนายพลมีโคมไฟ สีแดงและผ้าสีแดงแขวนเต็มไปหมดเพราะมีข่าวดี , แต่ ณ ตอนนี้กลับเปลี่ยนสีขาวที่ใช้สำหรับงานศพไป

ในลานลูกแพร์

ถังเหยายังไม่ทันเดินเข้าไป , ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ ราวกับจะขาดใจของซู่ชิงชิง

“ลูกน้อยของฉัน………

ทั่วทั้งลานลูกแพร์ต่างกำลังเช็ดน้ำตากันอยู่, ซู่ชิง ชิงร้องจนดวงตาทั้งสองข้างบวมแดง, แล้วกอดลูกที่เพิ่ง คลอดออกมาได้ไม่นานไว้ที่อก

แต่เด็กน้อยคนนั้นใบหน้าขาวซีด , และไม่ได้ลืมตา ขึ้นมาอีกเลย.

ซู่ชิงชิงมองถังเหยา , นัยน์ตาแสดงออกถึงความ โกรธเกลียดและอยากจะฉีดเธอให้เป็นชิ้นๆ
“ถังเหยา , เธอเอาลูกฉันคืนมา ! ฉันจะฆ่าเธอเพื่อ แก้แค้นให้ลูกของฉัน ! “