บทที่14เจ้าพูดว่าใครเป็นหมอไม่มีน้ำยา

“ไร้สาระใครกำลังพูดอยู่ท่านหมอจ้าวเงยหัวขึ้นอย่างไม่พอใจ สายตาเขามองมาฝูงคนหลบหลีกจนปรากฏให้เห็นจูนจิ๋วคนหนึ่ง ที่ร่างเล็กเอวบางดูเหมือนเมื่อมีลมพัดก็อาจล้มได้

ท่านหมอจ้าวขมวดคิ้วที่แท้ก็สาวน้อยจอมโกหกนี่เอง

ท่านหมอจ้าวยังไม่ทันอ้าปากเจ้าของร้านยาก็พูดว่า “สาว น้อยจอมโกหกเจ้าจะไปรู้เรื่องอะไร?ท่านจ้างเป็นหมอที่มีชื่อเสียง ที่สุดในเมืองเฟิงหลัวแม้แต่ในวังยังมาหาให้ท่านไปรักษาเลย เจ้าเป็นใครกันกล้ามาสงสัยท่านหมอ?”

“ใช่ใช่เจ้ามีความรู้ทางแพทย์หรือ?ถึงกล้ามาพูดไร้สาระเดี๋ยว รักษาไม่ทันการทําให้คุณชายคนนี้ตายเจ้าจะรับผิดชอบไหว

ไหม?”

ผู้คนต่างก็ตำหนิติเตียนจูนจิ๋วต่างด่าว่าอย่างหยาบคายดูแล้ว พวกเขาเทิดทูนท่านหมอจ้าวคนนี้มาก

ท่านหมอจ้าวจ้องมองพิจารณาจูนจิ๋วอย่างจริงจังแล้วโบกมือ ไม่เหมือนเป็นขยะ เด็กน้อยยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมรีบๆถอยไป

“รีบไป อย่ามาถ่วงเวลาท่านหมอรักษาคุณชายของข้าหาก คุณชายของข้าเป็นอะไรขึ้นมาพวกเราหยูน……

บ่าว ชะงักแล้วพูดใหม่ว่า “ระวังชีวิตเจ้าให้ดี
บ่าวใช้พูดขึ้นกลับเป็นการข่มขู่จูนจิ๋ว

ฟังดูน้ำเสียงของเขาเหมือนฆ่าคนตายเป็นเรื่องธรรมดามาก คิ้วท่านหมอจ้าวกระตุกดูแล้วสถานะคุณชายนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ หากเขาสามารถรักษาคุณชายคนนี้หายเมื่อเรื่องแพร่ออกไปซื้อ เสียงเกียรติศักดิ์ของเขาก็จะเพิ่มยิ่งขึ้นไปอีก

เมื่อสีหน้าท่านหมอจ้าวดีใจก็ไม่สนใจจนวยกมือสั่งเจ้าของ ร้านขายยาไปเอาเห็ดหลินจือมาตัดเป็นสองแผ่นป้อนคุณชายคน

เสี่ยวเห็นแล้วก็อดไม่ได้ถามขึ้นว่า “สุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้เราจะไม่ ห้ามหรือเจ้านาย?”

“ไม่พวกเรารอดูไปก่อน

เมื่อเห็ดหลินจือเข้าปากสีหน้าหนุ่มน้อยก็มีเลือดฝาดเลือดลม ดีขึ้นมาทันทีร่างกายก็หยุดกระตุกม่านตาหนุ่มน้อยค่อยๆขยับ

ลืมตา

บ่าวใช้พูดขึ้นอย่างดีใจ คุณชายในที่สุดคุณชายก็ฟื้นแล้ว

“เอาล่ะไม่เป็นไรแล้ว ท่านหมอจ้าวลูบคลาหนวดเงยหน้ารับ ฟังคำชื่นชมจากผู้คนอย่างเย่อหยิ่ง

“ท่านหมอจ้าวช่างเปรียบเหมือนดั่งเทพเทวดาแท้ๆ

“ไข่เมืองเฟิงหลัวของเราฝีมือการแพทย์ของท่านหมอจ้าว เก่งกาจที่สุดแม้แต่บ้านตระกูลจูนก็ยังต้องเชิญท่านหมอไป รักษา
“ท่านหมอจ้าวก็คือเทพยดาลงมาจุติเจ้าตูเมื่อกี้คุณชายคน นั้นเกือบไม่รอดแล้วพอท่านหมอจ้าว ให้การรักษาเชื้อหายขึ้นมา ทันทีเลยหากท่านหมอจ้าวเทพยดาแล้วใครเป็น?”

ทุกคนต่างชื่นชมเทิดทูนแล้วเปลี่ยนหันมาเริ่มดูแคลนจูนจิ๋ว

เยาะเย้ยด่าทอจูนจิ๋วอย่างเสียๆหายๆเสียวโกรธเป็นฟืนเป็น ไฟจูนจิ๋วกลับไม่รู้สึกอะไรนางจ้องมองดูหนุ่มน้อยอย่างเย็นชา

ในขณะ

นี้ร่างกายหนุ่มน้อยก็กระตุกอ้าปากแล้วก็อ้วกออกมา

เป็นก้อนเลือด

“คุณชายท่านหมอจ้าวทำไมคุณชายของข้าถึงอ้วกออกมาเป็น เลือด? บ่าวใช้มองไปยังท่านหมอจ้าวอย่างรีบร้อน สีหน้าท่านหมอจ้าวเปลี่ยนไปเขารีบจับชีพจรของหนุ่มน้อย

เมื่อจับชีพจรสีหน้าท่านหมอจ้าวยิ่งสับสน ไม่น่าเป็นไปได้ อาการหวัดเขาก๋าเริบเห็ดหลินจือมีฤทธิ์ร้อนทานสองแผ่นก็จะ สามารถระงับอาการหวัดได้พอดีอ้วกออกมาเป็นเลือดได้ยังไง?

ไม่เพียงอ้วกออกมาเป็นเลือดร่างกายหนุ่มน้อยยังม้วนจนตัว งอล้มกองอยู่บนพื้นสีหน้าเดี๋ยวขาวเดี่ยวแดงเจ็บปวดทรมานยิ่ง กว่าเมื่อกี้อีก

เห็นดังนี้ทุกคนต่างก็อึ้ง

มีคนแอบนินทาว่าหรือว่าเด็กคนนั้นพูดถูกท่านหมอจ้าวใช้ยา ผิดจริงๆ?

“เป็นไปไม่ได้ ท่านหมอจ้าวได้ยินเสียงนินทาเขาจึงพูดขึ้นอย่างดุดัน “เห็ดหลินจือไม่ผิดเป็นเพราะคุณชายคนนี้ป่วยระยะ สุดท้ายขออภัยยารักษาไม่ได้เอากลับไปเตรียมงานศพเถอะ”

“หมอไม่มีน้ำยา”จูนจิ๋วพูดขึ้นอย่างเย็นชา

เมื่อท่านหมอจ้าวได้ยินเข้าก็เหลือกตามองดูจนจิ๋วแล้วพูด ว่า “เจ้าว่าใครเป็นหมอไม่มีน้ำยา”