บทที่8สาเหตุที่ข้ามภพ

กำไลข้อมือกระพริบสองครั้งพูดอย่างติดๆขัดๆว่า ก็ไม่มีอะไร นี่

“เวลาเจ้าโกหกจะมีแสงกระพริบสองครั้งเวลาพูดจะติดอ่าง เสี่ยวเจ้าคิดว่าจะสามารถปิดบังข้าได้หรือ

เสี่ยว อู่รู้ว่าปิดบังต่อไปไม่ได้แล้วจึงพูดอย่างหมดอาลัยตาย อยากเข้าทําไปก็เพื่อช่วยเจ้านายข้ารู้ว่าในงานประมูลนั้นมี ระเบิดซ่อนอยู่แต่ตอนนั้นระเบิดก็แตกแล้วข้าจึงทำได้เพียงช่วย วิญญาณของเจ้านายออกมา

เสี่ยว มีความสามารถแบบด้วย?

จูนจิ๋วหลับตานางรู้ว่าเสี่ยวมีญาณปัญญาอ่อนโยนและ ฉลาดยังมีพื้นที่ให้นางได้เก็บยาและสิ่งของต่างๆ และยังสามารถ

พาวิญญาณไปด้วย?

“เจ้านายวิญญาณของท่านข้ารักษาไว้ได้ไม่นานจึงจำต้องข้าม ภพส่งท่านมายังที่นี่แต่ร่างกายจูนจิ๋วนี้พอดีกับเจ้านายมากและ ยังมีรูปร่างหน้าตาเหมือนกันด้วย

จูนลูบดูหน้าตัวเอง

เมื่อตอนที่นางอาบน้ำนางมองดูกระจกหน้าตาเหมือนกัน จริงๆเป็นตอนยังเด็กตอนอายุประมาณสิบสามขวบ

ขึ้นว่า เมื่อกี้เจ้าพูดว่าในงานประมูลมีระเบิดซ่อนไว้

“สามารถระเบิดคนทั้งหมดระเบิดขึ้นฟ้าแบบนั้น

ที่แท้เสียงปังที่ดังเป็นเสียงระเบิดแตก ใครเป็นคนทำ

จูนจิ๋วคิดอยู่วิเดียวแล้วถามต่อว่า “แล้วข้ายังกลับไปได้ไหม?

“ไม่ได้แล้ว”เสี่ยวอู่ตอบเสียงอ่อน”ร่างคงโดนระเบิดแหลกเป็น ผงแล้วกลับไปไม่ได้”

“อืม”จูนจิ๋วขานรับเฉยเมยนางไม่มีอะไรให้ต้องเสียใจ

ในโลกใบนั้นนางเป็นเด็กกำพร้าไม่มีญาติตายแล้วก็แล้วไป สิ่งของมีค่าล้วนเก็บไว้ในอากาศไม่ถือว่าเสียเปรียบพูดไปแล้ว ประสบการณ์ของร่างกาย ช่างอนาถจริงๆ

มีชื่อเรียกว่าจูนจิ๋วเพราะเกิดตอนเดือนเก้าพ่อแม่ตายแล้วตระ กูลจูนตั้งชื่อให้นางอย่างขอไปที

ต่อมาตอนอายุสิบสองก็คือปีที่ผ่านมาได้ทดสอบพรสวรรค์ ปรากฏว่าไม่สามารถฝึกวิชาได้เป็นคนขี้ขลาดตาขาวจึงไล่ออก จากบ้านหลักทันทีทิ้งมาไว้ที่บ้านรองอย่างตามมีตามเกิด

ต่อมาหลังจากนั้นก็คือตอนที่จูนจิ๋วข้ามภพมาพบกับเจ้าของ เดิมที่โดนหมู่บ้านหลักออกคำสั่งให้ฆ่านาง

ส่วนเหตุผลนั้นจูนจิ๋วค้นหาในความทรงจำได้ความว่าจีนจิ๋ว เป็นพ่อที่แสนดีคนหนึ่งตอนมีชีวิตอยู่โคตรมีอำนาจตำแหน่ง ฐานะเกียรติศักดิ์สูงส่งด้วยเหตุนี้จึงให้นางกับองค์ชายรัชทายาทหมั่นหมายกันไว้ตั้งแต่ยังอยู่ในครรภ์

“คนขี้ขลาดตาขาวคนหนึ่งพ่อแม่ตายแล้วจะเหมาะสมกับองค์ ขายรัชทายาทได้อย่างไร? และบังเอิญคุณหนูเอกคนโตของบ้าน หลักจูนหยูนเสวี่ยก็หลงรักองค์ชายรัชทายาทคนนี้

จูนจิ๋วยิ้มที่มุมปาก เจ้าของเดิมโดนฆ่าก็เพราะแบบนี้”

“เจ้านายคนพวกนี้โหดร้ายมากเลยอำมหิตได้ขนาดนี้เจ้านาย เราหนีไปเลยไหมอาศัยฝีมือการแพทย์ของเจ้านายพวกเราอยาก ไปที่ไหนก็ไปที่นั่น”เสียวเสนอความคิดเห็น

“ไม่ในโลกใบนี้กับโลกที่พวกเราจากมาไม่เหมือนกันที่นี่มีนัก จิตคนที่ฝึกฝนได้จะมีชีวิตยาวนานหลายร้อยปีฝีมือการแพทย์ยัง ไม่รู้ว่ามีผิดพลาดต่างกันยังไงไหม

ในความทรงจําของเจ้าของเดิมไม่มีความรู้ด้านการแพทย์เลย ดังนั้นจูนจิ๋วจึงไม่สามารถเอามาเทียบกันได้นางต้องการอาศัย ฐานะของตระกูลจนเพื่อทำความคุ้นเคยกับโลกใบนี้

จูนจิ๋วนั่งไขว่ห้าง มีความแข็งแกร่งถึงถือเป็นราชาร่างกาย ต่อให้ขี้ขลาดตาขาวจริงๆตกถึงมือหมอเทวดาจูนจิ๋วของข้าข้า สามารถเปลี่ยนเป็นมีพรสวรรค์”

“เจ้านายเก่งกาจสู้ๆ”

จูน หลับตาในปากพิมพ์บทท่องที่นางฝึกฝนอยู่ตลอด ใน ชาติที่แล้ว……วิชาปิงซิน
นางไม่รู้ตอนที่นางฝึกฝนวิชาปิงปืนพลังจิตระหว่างฟ้าดิน ปรากฏขึ้นอย่างทันทีไม่ได้เข้าสู่ร่างจูนจิ๋ว

หากมีคนอื่นอยู่จะต้องเบิกตาโตคนขี้ขลาดตาขาวสามารถนำ ปราเสริมร่างแล้ว

ปราณเสริมร่างจูนจิ๋วรู้ผิดปกติที่ไม่เหมือนกับตอนที่นางฝึกฝน ในภพที่แล้วรู้สึกไม่เหมือนกันจูนจิ๋วขมวดคิ้วลืมตาขึ้นบนแขน โดนสิ่งของอะไรนุ่มๆปุยๆสัมผัสผ่าน

เมื่อก้มมองดู“เหมียว”