บทที่ 15 ฉันเชือ

ธาวินก็ยังคงดึงเธอไปถึงหน้าอ่างสระน้ำ ซัมเมอร์ เห็นเขาบีบยาสีฟันเสร็จแล้วยื่นมาให้

เธอหายใจเข้าลึกๆ แล้วเม้มปากรับมา ฟังเขาพูด อย่างนิ่งเฉียบ ครั้งหน้าถ้าเจอโรคจิตแบบนี้ ผมจะสอนวิธี คุณอย่างหนึ่ง”

ซัมเมอร์จ้องเขาไว้ แล้วกระพริบตา

“กระแทกจุดอ่อนของเขา ดีที่สุดให้จบการสืบถอด

ไปเลย”

ซัมเมอร์ที่แปรงฟันอยู่ก็นิ่ง แล้วมองลงล่าง สายตาก็ มองไปจุดนั้นของเขาพอดี

ธาวินขมวดคิ้วขึ้นสายตาคุณมองที่ไหนอ่ะ” เธอทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หันกลับไปขำ

คนอื่นๆน่าจะไม่เคยเห็นความตลกแบบนี้ของธาวินละ สิ เมื่อกี้ที่ถูกเขาทำให้ตกใจ กลัวว่าจะทำให้เขาโมโห แล้ว จะจัดการตัวเองไปอีก

ธาวินหันไปแล้วนอนลงที่เตียง เขาหลีบตาลง

ซัมเมอร์แปรงฟันเสร็จ แล้วล้างหน้าไปทีหนึ่ง ถึงจะไปนอน

ถึงแม้จะนอนเตียงเดียวกัน แต่ระยะของพวกเสองค นกลับเหมือนมีป่าไม้ภูเขาเป็นพันหมื่นล้านที่บ้านไว้

วันต่อมา แสงแดดส่องจ้า

ธาวินมักจะเร็วกว่าเธอเสมอ เธอยังคงนั่งรถเมย์ เขา ขับรถก็จะถึงก่อนเธอ เธอมาถึงทีหลัง

เมื่อเปลี่ยนชุดทำงานแล้ว เก็บผมให้เรียบร้ายแล้ว ก็ เดินเข้าห้องทำงานอย่างมีชีวิตชีวา รอขึ้นเครื่อง

“ธาวิน ภรรยานายหล่ะ

ซัมเมอร์อิ้ง แล้วหันหน้าไปก็เห็นแซมที่เอามือวางลง บนไหล่ธาสิน แต่เขากลับสะบัดออกอย่างไร้อารมณ์ อีก ทั้งด่าออกมาไม่ได้กินยาเหรอ?”

ก็มีแต่แซมที่กล้าเล่นกับเขาแบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่น ก็ ไม่รู้ว่าต้องตายแบบไหน

เธอในตอนนี้ยังลงแค่แซมจะพูดออกแล้วทุกคนจะ มองเธอยังไง

แซับเบอร์?…ธา”
และแล้วก็หยุดลง สายตาทุกคนนั้น ซัมเมอร์เร็วที่สุด เธอรีบไปปิดปากแซมไว้ แต่แซมอย่างคิดว่าเธอลวนลาม เขา ตกใจจนแนบไปที่กำแพลง แล้วโยกมือทั้งสองขึ้น ทั้ง หน้างง บ

ซัมเมอร์มองไปหาธาวินเข้าใจผิดแบบนั้น แล้วพูดกับ แซม“อย่าเปิดเผยเรื่องของเรา…….

ดวงตาของแซมหันไปมองธาวิน ก็ได้ยินเธอพูดขึ้น อีก“…… .ไม่ใช่น้ำเสียงเคลียร์ แต่เป็นการขอร้อง”

แววตาของธาวินหันไปแบบนิ่งๆ เมื่อหันแล้วจะออก ไปกลับได้ยินแซมพูดขึ้น“ทำไมอ่ะ?หรือพวกเธอ……ไม่ จริง”

ซัมเมอร์ปล่อยมือลง แล้วมองไปหลังเขา จากนั้นก็ พูดออกมา ยังไงเธอก็อย่าพูดแล้วกัน”

พูดซะแบบนี้แล้ว ถ้าแซมยังไม่เข้าใจอีกสมองเขาก็ คงจะไม่เต็มซะแล้ว

แซมดูมึนงง คนหนึ่งเดินออก คนหนึ่งเดินเข้า เขาชี้ ไปซ้ายและขวาสุดท้ายก็เดินตามธาวินไป

“พวกเธอของปลอมเหรอ?หลอกคุณปิ่นนี่หว่า
ธาวินมองกระจกไว้ แล้วจัดชุดตัวเอง จากนั้นก็ตาม ด้วยคำด่า นายนี่ช่างปากหมาชะมัด เริ่มสงสัยละ ชาติที่ แล้วนายเป็นผู้หญิงปะวะ

แซมได้แต่นูนปาก“แล้วแต่นายจะคิด ต่อไปถ้าคุณ ปิ่นมาหาเรื่องแล้วก็ ผมจะไม่ช่วยนายพูดเลยสักคำคอย

เขายักษ์คิ้ว“อ้อ?เหมือนว่าบางคนจะหาเรื่องตั้งแต่ เล็กจนโตเลยนะครับ”

แซมเงียบ เมื่อได้ยินเสียงประกาศถึงจะออกไป

ในทางเดินที่ไปขึ้นเครื่อง เหมยวิ่งตามซัมเมอร์แล้ว ถามขึ้น“เมื่อกี้แกและแซม พวกแกหวานมากเลยอ่ะ

จู่ๆฝีเท้าของซัมเมอร์ก็หยุดลง แล้วขำขึ้นแกและคน อื่นหวานกว่านะ ทำไม จับเสี่ยได้ยังหล่ะ?”

สีหน้าเหมยเปลี่ยนทันที แล้วเดินล้าหลังมากี่ก้าว แสดงให้เห็นเธอความไม่ค่อยจะพอใจ เมื่อขึ้นเครื่องไป แล้ว ก็ตั้งใจเดินไปข้างซัมเมอร์ พูดด้วยเสียงที่แหลมจะ มีสักวัน ฉันจะจับคุณธาวินที่หล่อขั้นเทพได้ แกเชื่อไหม?”

ซัมเมอร์เกือบจะไอออกมา“ฉันเชื่อๆ