บทที่ 14 ไม่คิดอะไรต่อเขาแล้วเหรอ?

ซัมเมอร์รีบจับแขนเขาไว้ น้ำตาไหลออกมา “นี่เธอ พูดอะไร ฉันไม่ได้ทำ

ธาวินถอดเสื้อคลุมให้เธอใส่ แล้วดันเธอไป ข้างๆผู้ชายทะเลาะกันผู้หญิงห่างไกลไปหน่อย ไปรอผม ที่รถครับ”

ซัมเมอร์จับเสื้อเขาไว้แน่น เช็คน้ำตาแล้วหยักหน้า

เธอพึ่งนั่งลง ก็เห็นธาวินโชกไทม์ล้มลงไปที่พื้น และ ยังพูดอะไรออกไป แต่เธอเอาแต่ร้องไห้ เลยไม่ได้ยิน

ธาวินมองไทม์ด้วยความเฉยเย็น แล้วจัดเสื้ออย่าง สุภาพบุรุษ มือข้างหนึ่งล้วงไปที่กระเป๋ากางเกง ไม่ว่าคุณ จะแค้นเขาอะไรมาก่อน หรือจะรักมากมากก่อน ถ้ายังไม่ คิดจะเก็บแล้วก็อย่ามาโทษผมที่เป็นลุงคุณไม่ไว้หน้าแล้ว กัน”

ตอนที่รถเริ่มออกนั้น ซัมเมอร์ถึงจะเงยหน้าขึ้น แล้ว พูดถึงอ่าง“ขอบคุณนายนะ”

ธาวินไม่ได้พูดอะไร แต่กระจกมันสะท้อน เลยเห็น อาการที่ย่ำแย่ของเธอ เขาเห็นได้อย่างชัดเจน

อาจเป็นเพราะเหนื่อยเกินไป เมื่อกลับไปถึงวิลล่าเธอก็หลับไปเลย ปลายตายังมีน้ำตา มือจับเสื้อที่หน้าอกไว้ แน่น ตัวกุมกันเป็นน้อยเดียว

ใจระแวงไว้มาก

ธาวินมองไปอย่างไร้อารมณ์ แล้วเงียบสักพักถึงจะ

ลงไป

เสียงประตูรถปิดลงด้วยเสียงเบาๆ ก็กวนถึงซัมเมอร์ เธอตื่นขึ้นมากะทันหัน เหม่อไปสามวินาทีถึงจะปรับตัวได้ และรีบเปิดประตูรถลงไป

“โทษดีค่ะคุณธาวิน ฉัน ฉันนอนหลับไปแล้ว”

ธาวินคิดไม่ถึงว่าแค่เสียงแค่นี้ก็กวนให้เธอตื่นขึ้นมา ได้ แต่เห็นเธอไม่เป็นอะไรมาก ไม่ได้พูดอะไรก็หันตัวแล้ว เดินเข้าบ้านไป

ในตัวเธอยังใส่เสื้อคลุมธาวินอยู่ ที่ปลายจมูกยังมี กลิ่นกายของเขา

เพราะเสื้อผ้ามาบังไว้ แม่บ้านเลยไม่เห็นอาการที่ดู แย่อย่างเธอ แต่ดวงตาที่แดงจัดคู่นั้นก็ทำให้แม่บ้านเกา ออกอะไรบางอย่างได้

เธอรีบไปอาบน้ำ แล้วเปลี่ยบชคบอบออกมา แม่บ้านเตรียมแผนมันฝรั่งให้เธอ“คุณผู้หญิงค้า ใช้อันนี้เถอะค่า

ซัมเมอร์มองแผ่นมันฝรั่งนั้นแล้วยื่นมือไปรับ แล้วมี ความซึ้งใจ ขอบคุณค่ะป้า

ธาวินออกมาจากห้องนอน ไม่ได้มองพวกเธอเลยที เดียว ก็หันเดินไปที่ห้องครัว แม่บ้านก็เดินตามไป แล้วถาม ขึ้นมา คุณผู้ชายยังไม่ทานข้าวใช่ไหมค้า ฉันมาทำค่ะ”

ธาวินพยักหน้า “ดูว่าคุณผู้หญิงอยากทานอะไรก็ ทำให้เขานะครับ

แม่บ้านพยักหน้า ถึงแม้ดูเขาจะเย็นช้า แต่เขาก็เป็น ห่วงคนเป็นนะ

ซัมเมอร์เห็นเขากลับห้องก็รีบถามขึ้นมา “คุณธา

ธาวินหันกลับไป แล้วมองเธอไว้นิ่งๆ

“คืนนี้ขอบคุณมากนะคะ ถ้าไม่ใช่นาย ฉันคง……

“ไม่เป็นไรครับ ถ้าเป็นคนอื่น ผมก็จะออกมือช่วยเช่น กัน” พูดจบเขาก็เกินเข้าห้องไป

แม่บ้าถือเส้นหมี่มาถ้วยหนึ่ง เธอพูดขอบคุณแล้วก็ได้ยินแม่บ้านหัวเราะขึ้น คุณผู้ชายดีกับคุณผู้หญิงมาก เลยค่ะ”

ซัมเมอร์ตกใจบ้าง แต่ก็ไม่อาจเข้าใจ แต่เธอก็ไม่ได้ พูดอะไร ก็ไม่รู้ว่าแม่บ้านมองยังไงว่าธาวินดีกับตัวเอง?

ยื้อไปถึงห้าทุ่มกว่าเธอถึงเดินเข้าห้อง ทีแรกยังคิดว่า เขานอนแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าเขายังอ่านหนังสืออยู่

เห็นเธอเดินเข้ามา ก็หันไปมองทีหนึ่ง แล้วอ่าน หนังสือต่อ

“เขาจูบที่ไหนคุณบ้างครับ?”

ซัมเมอร์แขนขาเย็น เมื่อคิดถึงความรู้สึกตอนนั้นก็ ไม่รู้จะพูดยังไง

“อื้ม?”ธาวินเงยหน้ามองไปหาเธอ เขาเห็นริมฝีปาก ไทม์มีแผลชัดเจน “ปากเขาคุณเป็นคนกัดเหรอ?”

ซัมเมอร์อึ้งไปสักพัก พยักหน้า “ใช่”

“แปรงฟันหลายๆรอบนะครับ

“……แปรงไปหลายรอบแล้ว
ธาวินวางหนังสือในมือลง จู่ๆก็ลงมาจากเตียง แล้ว เดินไปหาเธอ

ซัมเมอร์ตกใจจนติดแน่นที่กำแพง ทั้งสองมือจับ บริเวณหน้าอกไว้ ใบหน้าที่ซีดเหมือนกระดาษจ้องเขาไว้

“ยังคิดอะไรกับเขาอยู่เหรอ?” เขายื่นใบหน้าเข้ามา ม่วงไปข้างหนึ่งแล้วขำขึ้น แต่เขากลับไม่ได้รับไว้นะ

สายตาที่ดูเงียบเย็นอย่างป่าช้าลึกนั้นทำให้ซัมเมอร์ น่ากลัว ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร เธอส่ายหัวเปล่า?