ตอนที่10 ของนี้แพงไปหน่อย

ตอนที่10 ของนี้แพงไปหน่อย

เพ็ญจิตพอได้เห็นราคาแล้วก็ครุ่นคริด แหวนคู่นี้ถ้าซื้อ คาด ว่าเงินที่มีติดตัวก็จะไม่เหลือแล้ว พอถึงเวลาอยากไปไหนก็ไม่ ได้ แต่ถ้าไม่ซื้อ สุวิทย์ก็ไม่ยอมปล่อยเธอกลับไปง่ายๆแน่ๆ อีก ประการหนึ่ง แหวนนี้ซื้อมาแล้ว ก็คงจะคืนสินค้าได้ตั้ง

“วงนี้จะไม่….จะไม่ใหญ่ไปหน่อยหรอ”เพ็ญ มองดูเพชรสอง กลัดข้างบนนั้น เกือบจะเป็นลมแล้ว ในตัวมีเงินแค่นี้คงจะจ่ายไม่ พอหรอก

“ไม่หรอก คุณสวมดูก่อน”สุวิทย์พูดแล้วก็ลากมือข้างขวาของ เพ็ญจิตขึ้นมา สวมให้เธออย่างตั้งใจ

“คุณผู้ชายสายตาดีจริงๆ มือของคุณผู้หญิงทั้งขาวและยาวบาง แบบนี้เหมาะสมมากอย่างยิ่ง พนักงานหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสพูด ขึ้นทันที

“ไม่ว่าใครซื้อ คุณก็คงพูดแบบนี้”เพ็ญพูดเสียงเบาๆ

“ภรรยา มันสวยจริงนะอย่างนั้นก็เอาคู่นี้แหละครับ”สุวิทย์ ได้ยิน เพ็ญจิตพูดอยู่คนเดียว ก็รีบพูขึ้นมาทันที
“แต่มันแพงมากเลย ฉันไม่ได้มีเงินติดตัวมากขนาดนั้น ตอนนี้ เพ็ญจิตเหมือนขี่บนหลังเสือ จะลงก็ไม่ได้แล้ว ถึงแม้ว่าเธอ บัตรเคดิตรที่คุณพ่อให้มา แต่แหวนคู่นี้เกินห้าแสน เธอไม่ได้มี เงินมากขนาดนั้นจริง

สุวิทย์มองดูสีหน้าของเพ็ญจิต เขาเองก็ลังเลอยู่หน่อย ถ้าตอน นี้เขาเอาเงินออกมาเยอะขนาดนี้ทีเดียว ผู้หญิงคนนี้จะมีความคิด อะไรหรือเปล่า

“แต่คุณภรรยาครับ คุณยอมแต่งงานกับผู้ชายผม ผมรู้สึกซึ้งใจ แล้ว งั้นเอานี่ละกัน รอผมมีเงินก่อน เราจะต้องซื้อแหวนคู่นี้อย่าง แน่นอน สุวิทย์ เปลี่ยนความคิด อย่างน้อยต้องไม่ให้เพ็ญจิตไม่รู้ ว่าเขานั้นเป็นผู้ชายมีเงินแต่โง่

ได้ งั้นค่อยซื้อในภายหลังเถอะ วันนี้เราซื้อแบบง่ายๆไป ก่อน”เพ็ญจิตพูดแล้วก็ชี้ไปที่แหวนไม่มีเพชร บอกให้พนักงาน หยิบลงมาให้

“คุณภรรยา ทำให้คุณไม่ได้รับความเป็นธรรมแล้ว”สุวิทย์พูด อย่างรู้สึกสํานึกผิด

“ไม่หรอก คุณยอมแต่งงานกับฉัน ฉันก็รู้สึกขอบคุณมากแล้ว มิ เช่นนั้นวันนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี เพ็ญจิตมองแหวนที่เธอ สวมใส่ ข้างหูกลับมีคําพูดของแม่ดังขึ้นมา
ในเมื่อต้องแต่งงานอยู่ดี งั้นเธอก็แต่ง เพียงแต่ว่าไม่ใช่แต่งงาน กับอัครพล มองดูรูปหลังของสุวิทย์ เพ็ญตัดสินใจจะพาสุวิทย์ กลับไป

ยี่สิบกว่าปีนี้ เธอไม่เคยจะขัดขืนคำสั่งของแม่ แต่ครั้งนี้ เธอจะ ยอมไม่ได้จริงๆ นี่มันสามครั้งแล้ว เธอจะไม่ไปดูคู่ครองอีก ถ้า หากการเป็นลูกสาวที่เชื่อฟังต้องเสียความสุขของตนเองไป งั้นเธอจะยอมที่จะเป็นลูกสาวที่เชื่อฟังอีกต่อไป

เธอไม่อยากเป็นเด็กดีที่รู้แต่เชื่อฟังเท่านั้น เธออยากกลับมาเป็น ตัวของเธอเอง ถึงแม้ว่าจะโดนไล่ออกจากบ้านก็ไม่กลัว

“สามีคะ พวกเรากลับไปพบพ่อแม่ด้วยกันเถอะ”เธอมองแหวน ที่สวนน้มนาง เพ็ญจิตตัดสินใจให้แม่สมดั่งความปรารถนา แค่ แต่งงาน สําหรับแม่ แต่งงานกับใครก็คงไม่สำคัญสินะ ขอเพียง แต่ให้เธอได้ต่งงาน

“ไปที่บ้านคุณหรอ”สุวิทย์ประหลาดใจมาก ไม่เข้าใจว่าเพ็ญจิต ตอนนี้คิดอะไรอยู่กันแน่”ไปในสภาพนี้หรือ”

เขากับหัวมองตัวเอง นอกจากหนวดเคราแล้ว อย่างอื่นก็ด สะอาดดี ไม่มีอะไรที่จะต้องขายหน้า เพียงแต่ว่าผู้หญิงคนนี้ ก่อน หน้านั้นดูเหมือนไม่ยอมพาเขากลับไป

“ใช่ค่ะ แบบนี้แหละ”เพ็ญพยักหน้าอย่างแน่ใจ
“ช่วยบอกเหตุผลกับผมหน่อยได้ไหม”สุวิทย์จับมือเพ็ญจิตออก จากห้างสรรพสินค้า เขาไม่ชอบให้ผู้หญิงน่าเขาเป็นหมากรุก โดยเฉพาะความไม่ชัดเจน

“เราขึ้นรถกันก่อน แล้วฉันจะบอกกับคุณเอง”เพ็ญมอง’สามี’ที่ยัง แปลกหน้าอยู่ข้างหน้าของเธอ ตัดสินใจจะล่าวเรื่องที่เกิดขึ้นกับ ตัวเธอเองให้เขาฟัง เพราะมันทำให้เธอไม่สบายใจจริงๆ