ตอนที่06คนในตอนกลางคืนคือพี่ใหญ่

เสียงแปลกๆที่ดังออกมาจากห้องพักนั้นคือเสียงของ หญิงชายสองคนชายหนุ่มร่างขาวผ่องคนหนึ่งกำลังใช้ สองมือโอบกอดเนื้อหนังของอีกร่างหนึ่งท่าทางของชาย หนุ่มราวกับชำนาญคุ้นเคย

หลันซินค่อยๆถอยออกมายกกำปั้นขึ้นอุดเข้าปิดปาก ไม่ให้ตัวเองส่งเสียงเล็ดลอดออกไปรีบหันร่างวิ่งไป ห้องน้ำฟุบหน้าลงบนโถชักโครกแล้วอ้วกออกมา

ร่างขาวสะอาดคนนั้น………….หนุ่มร่างขาวเนียนคน นั้นคิดไม่ถึงว่าคือโล่เหวินคือสามีของตัวเองทั้งที่เมื่อคืน โล่เหวินยังอยู่กับตัวเองอยู่เลยแรงของชายหนุ่มที่แผ่ กระจายไปทั่วทั้งร่างทว่าวันนี้เขากลับอยู่กับผู้ชายคน อื่นทั้งยังโดนผู้ชาย………..

“……………ซินนึกถึงฉากนั้นแล้วก็อ้วกออกมาอีก ครั้งถ้าหากหลันซินเจอโล่เหวินแอบคบชู้อยู่กับผู้หญิง เธอคงไม่ช็อคขนาดนี้ไม่สะอิดสะเอียนขนาดนี้

เจียหยีมาถึงห้องน้ำเคาะประตูต่อๆกันจากนั้นจึงหา หลันซินที่หน้าซีดราวกับกระดาษเจอจนทำให้ตกใจจน ต้องอุทานออกมา“ซินซินเธอเป็นอะไร?ไม่สบายหรอ?”

หลันซินไม่กล้าพูดเรื่องนั้นกับเจียหยีจึงแกล้งโกหก ไป“ท้องฉันปวดขึ้นมากะทันหันน่ะ”

เจียหยีประคองหลันซินขึ้นมา“กินของเสียเข้าไปหรือว่าเมื่อกี้รีบวิ่งเกินไปไปฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล” หลันซินส่ายหน้า”ไม่ต้องไปโรงพยาบาลหรอกตอนนี้

ดีขึ้นเยอะแล้ว”

“ดีขึ้นแล้วก็ไม่ต้องไปวิ่งแล้วดูสีหน้าเธอไม่ค่อยดีนะ ฉันจะไปส่งเธอกลับบ้าน”

เจียหยีพาหลันซินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจึงส่งเธอกลับ บ้านตอนอยู่บนรถก็เห็นท่าทางของหลันซินยังดีอยู่จึง เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย”เห็นเธอไปห้องน้ำนาน แล้วนานอีกก็ยังไม่ออกมาสักทีฉันเลยไปดูเมื่อกี้เธอทำ ฉันตกใจแทบตายจริงๆนะ”

หลันซินพยายามเม้มปากแต่ก็อดไม่ได้ที่จะถาม ขึ้น“เจียหยีเธอว่าชายรักชายเนี่ยจะยังสามารถทำเรื่อง แบบนั้นกับผู้หญิงได้อยู่ไหม?”

เจียหยีหัวเราะ“ซินซินนี่เธอยังคิดเรื่องพี่ใหญ่ของเธอ อีกหรอเนี่ย”

“ฉันก็แค่ถามลอยๆไปเฉยๆ

เจียหยีเอ่ยขึ้น“คำถามข้อนี้เธอถามฉันน่ะถูกแล้วลูกพี่ ชายของฉันเปิดร้านเหล้าอยู่ร้านหนึ่งในนั้นมีแต่พวก ผู้ชายรุ่นใหญ่เต็มไปหมดมักจะมาปรึกษาโต้ตอบกับ ฉันเสมอมีอะไรก็เอามาคุยกับฉันหมดเขาบอกว่าลูกค้า ประจำในร้านเหล้าส่วนมากจะเป็นคู่เพศเดียวกันโดย ปกติแล้วก็ไม่สามารถอยู่กับผู้หญิงได้เพราะพวกเขาถูก”

ในหัวของหลันซินผุดภาพเลวร้ายพวกนั้นขึ้นโล่เหวิน เป็นฝ่ายรับงั้นปกติเขาไม่สามารถนอนกับผู้หญิงได้ซะ ที่ไหนกันถึงแม้ว่าจะนอนความเร่าร้อนก็มีแค่สามนาที? ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วคนที่นอนกับเธอทุกคืนคือใครกัน ล่ะ!

พี่ใหญ่….

ทันใดนั้นชื่อนี้ก็กระทบเข้ามาในสมองของหลันซิน หน้าผากของหลันซินเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ

ภายในคฤหาสน์โอ่อ่านั้นมีการคุ้มกันอย่างดีเดิมที คนนอกไม่สามารถเข้ามาได้ง่ายๆทว่าในบ้านนอกจาก โล่เหวินก็มีแค่โล่หมินที่เป็นผู้ชายนึกได้ว่ามีคืนหนึ่งคนที่ จูบเธอนั้นโพรงปากมีกลิ่นของบุหรี่เย็นแต่ว่าปกติโล่เห วินไม่สูบบุหรี่อยู่แล้วคนเดียวในบ้านที่สูบุหรี่ก็คือพี่ใหญ่

หลันซินคิดได้อีกว่าตัวเองมักพูดออดอ้อนหวานแหว วกับโล่เหวินทว่ากลับไม่เคยจูบกันเลยสักครั้งเช้านี้ที่ เธอจูบเขามีวูบหนึ่งที่จะผลักออกโดยไม่รู้ตัวทั้งตอน กลางคืนแต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยเปิดไฟครั้งแรกก็ถูก ปิดตาครั้งที่สองก็โดนเอาชุดคลุมหน้าเอาไว้ภายหลัง หลายๆครั้งก็เป็นผู้ชายที่ทำทางด้านหลัง

ความเย็นเฉียบประทะเข้าร่างหลันซินอย่างจังมือเท้า เริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้เดิมที่ที่เธอรับไม่ได้เมื่อเห็น โล่เหวินกับผู้ชายอีกคนอยู่ด้วยกันทว่าตอนนี้คนที่เธออยู่ด้วยกลับเป็นชายคนนั้นที่ใหญ่

“ซินซินซินซินเธอเป็นอะไร?ซินซินเธออย่าแกล้งฉัน นะ”เจียหยีเห็นหลันซินแน่นิ่งไปไม่กล้ารอนานจึงรีบ เลี้ยงรถมุ่งตรงไปยังโรงพยาบาลด้วยความเร็ว