บทที่ 3 สัญญาว่าจะดีกับพี่

“อาฉือ เสียงเรียกเข้าโค้วนเอ๋อโทรมาหรือเปล่า? เธอไม่รับเห รอ?”

กู้ฉียที่กำลังขับรถอยู่เหลือบตาถามขึ้น น้ำเสียงระมัดระวัง อาฉือเชื่อฟัง โค้วยู่นเอ๋อที่เป็นคนนอกทุกอย่าง เขาพูดถึงโค้ว ยนเอ๋อนิดหน่อย อาถือก็โมโหแล้ว

“ไม่รับ”

จิ๋วอยิ้มเยาะ ยื่นมือออกไปทันที ทั้งมือถือที่ดังไม่หยุดออก

ไปนอกรถ

ชาติที่แล้วจนกระทั่งตอนที่ตายจิ๋วฉือถึงพบว่า โค้วนเอื้อติด

ตั้งระบบติดตามไว้ในมือถือของเธอตั้งแต่แรกแล้ว

ดังนั้นไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน โค้วนเอื้อมักจะปรากฏตัวออกมา ได้ประจวบเหมาะโดยเฉพาะ ตั้งใจวางแผนให้เป็นเรื่องบังเอิญ เธอนี่มันโง่จริงๆ ที่ให้โค้วนเอ๋อเป็นเหมือนพี่สาวแท้ๆ แล้วยัง ตั้งเสียงเรียกเข้าเอาไว้เฉพาะอีกด้วย

ดวงตาของกู้ฉียที่เห็นฉากนี้แทบจะถลนออกมานอกบ้านอยู่

แล้ว

“อาฉือ เธอ……”

กู้จิ๋วคือกลับเอ่ยปากอย่างสงบนิ่ง “พี่รอง เรากลับบ้านกันเถอะ”

นี่กลับทำให้กู้ฉียยิ่งตกใจ

“ไม่กลับไปสนามบินแล้วหนีไปกับเจี้ยถังเหรอ?”

แม้กู้ฉียจะไม่ชอบเลี้ยถังมากๆ แต่เพียงแค่อาฉือชอบ เขาก็ ต้องยอมรับ แล้วถึงกับลงมือช่วยเธอ

กู้จิ๋วคือหน้าตาเคร่งขรึมกำลังมองพี่รอง พูดขึ้นอย่างจริงจัง

“ไม่ไป พี่รอง ขอโทษนะ ฉันเอาแต่สร้างปัญหาอยู่ตลอดเลย แล้วยังทำให้พี่เดือดร้อนไปด้วย ต่อไปจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว

ได้ยินประโยคนี้ ก็ควบคุมไม่อยู่ พวงมาลัยเอียงจนเกือบ จะชนต้นไม้

เขาเหยียบเบรกทันที หันกลับไปมองจิ๋วออย่างตกตะลึง

ท่าทางคาดไม่ถึง

แต่ก่อนไม่ว่าเขาจะดีกับน้องสาวอย่างไร เธอก็มักจะทำท่าทาง รังเกียจเบื่อหน่ายอยู่ตลอด

“อาฉือ เธอ…… โดนของเหรอ?”

เห็นพี่รองท่าทางตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมดจิ๋วถือก็ยิ่งเสียใจ “ฉันไม่ได้โดนของ เมื่อก่อนฉันเลวร้ายเกินไป ฉันจะปรับปรุง ตัวให้ดีขึ้นแน่นอน!”

กู้จิ๋วออดไม่ได้ที่จะสะอึกสะอื้นออกมา
ขอโทษนะ พี่รอง ชีวิตนี้ ฉันสาบานเลยว่าจะดีกับพี่

“อามือไม่ต้องเปลี่ยนแปลงหรอก ไม่ว่าเธอจะเป็นยังไง พี่รอง จะดีกับเธอเสมอ”

กู้ยื่นมาออกมาอย่างนุ่มนวล ปลายจมูกเธอเบาๆ แล้วจึง สตาร์ทเครื่องยนต์อีกครั้ง

“งั้นตอนนี้เราจะไปไหนกัน? จะกลับบ้านจริงๆ ใช่ไหม?”

“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าฉันใหม่ทั้งหมดที่ร้านตัดผมชิงซาก่อน คืนนี้ ฉันยังต้องไปร่วมงานหมั้นนะ!”

กู้จิ๋วคือกำลังมองผงสีดำที่ติดอยู่บนนิ้วมือของพี่รอง สายตา ตกไปอยู่ที่กระจกมองหลังที่อยู่หน้ารถ

ในกระจก รังนกหลากหลายสีสันที่อยู่บนหัวของตนเอง แต่ง

หน้าผีสีดำ ใส่ถุงน่องตาข่าย เหมือนกับเป็นแหวกแนว

โค้วยู่นเอ๋อเคยบอกเธอว่าเลี้ยยังชอบสาวร็อคเท่ๆคูลๆ เธอ จึงเปลี่ยนตนเองเป็นภาพที่น่าเอือมระอาอย่างนี้ ตอนนี้ดูแล้ว ตนเองเดินไปหาเรื่องขายหน้าเองแท้ๆเลย

รถมาถึงร้านตัดผมชิงซาอย่างรวดเร็ว ที่นี่เป็นห้องออกแบบ ชั้นนำที่ตระกูลสูงศักดิ์ต่างก็แวะเวียนกันมาเสมอๆ

แต่ก่อนกู้จิ๋วฉือก็เป็นลูกค้าประจำของที่นี่ เพียงแต่หลังจากได้ ฟังคำพูดของโค้วยู่นเอ๋อแล้ว ตนเองก็กลายเป็นคนแต่งตัวได้ รสนิยม แล้วยังเอาบัตรสมาชิกวีไอพีของตนเองให้กับโค้วยู่นเอ๋ อไว้ด้วย ทำให้เธอแต่งตัวราวกับเป็นดาราดังอย่างนั้น
แค่จิ๋วฉือเดินเข้าไปในห้องโถง Tiffanyหัวหน้าสไตล์ลิสต์ ของร้านตัดผมชิงซาก็รีบเข้ามาต้อนรับทันที สายตาประหลาดใจ

“คุณกู้? คุณไม่ได้มาที่นี่มานานเลยนะคะ!”

“Tiffany คืนนี้เป็นงานหมั้นของฉัน ฉันอยากกลายเป็นจุดเด่น ในงานนี้ ด้วยสไตล์ความสง่างาม ฉันรู้ว่าคุณเชี่ยวชาญที่สุด” จิ่วฉือยิ้มให้Tiffanyอย่างอ่อนโยน

“ไม่มีปัญหาค่ะ ที่รัก คุณไม่ควรทิ้งความงามที่เป็นธรรมชาติ ของตัวเองไปเปล่าๆ ให้ฉันจัดการเถอะค่ะ!”

Tiffanyยิ้มด้วยความปลื้มปีติเป็นพิเศษ แต่ก่อนเห็นจิ๋วฉือ ทำให้ตัวเองไม่น่ามองแล้วเธอก็ปวดใจ ตอนนี้กจิ๋วฉือคิดได้แล้ว เธอจึงดีใจเป็นอย่างยิ่ง

กู้จิ๋วฉือแช่น้ำอย่างพิถีพิถัน ล้างลวดลายสีดำบนร่างกายออก

ไปจนหมด เผยผิวขาวใสละเอียดอ่อน หน้าตาที่สวยงาม ไม่ได้

แต่งเติม ก็น่าดึงดูดใจมากแล้ว

ตอนที่เธอสวมชุดราตรีตามใจชอบยืนอยู่ต่อหน้าของTiffany Tiffanyถึงกับเบิกตาโพลงด้วยความประหลาดใจ พูดไม่ออกอยู่ พักใหญ่

“สวยมาก! สวยเหลือเกินค่ะ! ที่รัก คุณช่างเป็นลูกรักของพระ เจ้าจริงๆเลยนะคะ!”

สไตล์ลิสต์Tiffanyอุทานออกมาหลายต่อหลายครั้ง เธอผ่าน ต่มีเพียงกู้จิ๋วฉือ ดารามามากมาย เคยเห็นคนสวยๆมาก็เยอะ แต่มีเเท่านั้นที่ดึงดูดสายตาของเธอเอาไว้ได้

“ขอบคุณค่ะ”

กู้จิ๋ว ออยู่ที่หน้ากระจก จ้องมองตนเองในกระจกที่แปลงโฉม ใหม่ทั้งหมด ปีนี้เธอเพิ่งจะอายุสิบเก้า เป็นช่วงเวลาที่ความ สวยงามเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นพอดี

ชีวิตนี้ ทุกคนที่เคยทำร้ายฉัน ฉันจะให้พวกเขาชดใช้

บ้านเก่าของตระกูลถั่ว ห้องโถงสไตล์ยุโรปที่โอ่อ่าหรูหรา วง ซิมโฟนีกำลังบรรเลงทำนองโรแมนติกงดงาม วันนี้ตระกูลร่ำรวย ระดับแนวหน้ามากมายต่างก็มาถึงกันแล้ว และพากันมาอวยพร วันเกิดให้กับท่านปู่ฮั่ว

จริงๆ ในใจทุกคนล้วนแต่รู้อยู่แล้ว คุณท่านเพียงแค่ใช้ข้ออ้าง นี้ เพื่อประกาศงานหมั้นที่เป็นข่าวดีระหว่างสองตระกูลฮั่ว

งานเลี้ยงกำลังจะเริ่มแล้ว แต่นางเอกกลับยังมาไม่ถึง บรรดา แขกผู้มีเกียรติจึงพากันวิพากษ์วิจารณ์

“น่าเสียดาย ฮั่วหมิงเชอเทพบุตรชั้นสูงอย่างนี้ ไม่นึกว่าจะต้อง แต่งงานกับลูกสาวตัวร้ายอย่างกู้จิ๋วฉือ!”

“ได้ยินมาว่าเพื่อผู้ชายอื่นจิ๋วคือ ปฏิเสธงานหมั้นครั้งแรกกับ

ตระกูลที่ร่ำรวยอย่างนี้ โง่จริงๆ!

“ถ้าไม่ใช่ว่าทั้งสองตระกูลถั่วตกลงแต่งงานกันไว้ตั้งนานแล้ว ฮั่วหมิงเช่อจะแต่งกับเธอได้ยังไง? เธอคงจะหนีไปกับผู้ชายอื่น แล้วล่ะสิ?”
“ชูว! ไม่นึกว่าพวกคุณจะกล้าวิจารณ์คุณชายชั่ว ไม่กลัวตาย เลยใช่ไหม?”

มีคนเตือนขึ้นมาเบาๆกะทันหัน สีหน้าทุกคนจึงเปลี่ยนไป

พากันมองไปที่ระเบียงชั้นสองโดยไม่ได้นัดหมาย ผู้ชายที่ เหมือนกับจักรพรรดิคนนั้น เคยเริ่มเปิดฉากคาวเลือดทั่วทั้ง อาณาจักรด้วยใบหน้าที่ได้ความรู้สึกได้อย่างไร ตั้งแต่ตอนนั้น จํานวนคนเท่าไหร่ที่หายไปราวกับพายุทราย

พี่ชั่วของเมืองชื่อจิ๋ว ราชาแห่งแรกที่ไม่มีใครต่อกรได้

ชายหนุ่มหน้าตานิ่งเฉยเงยหน้านิ่งอยู่บนหลังเก้าอี้ มือข้าง หนึ่งในหน้าผากเอาไว้ ท่าทางสบายๆของจักรพรรดิผู้ร่ำรวย เขา ชาเลืองมองนาฬิกาบนกำแพงอยู่บ่อยๆ สายตาเย็นชาค่อยๆ เกาะตัวหนาจนเป็นน้ำแข็ง

จ้านยิงที่ยืนอยู่ใกล้เขาที่สุด ก็หนาวจนตัวสั่น

เหลือเพียงแค่สองสามนาที ไม่นึกเลยว่ายัยผู้หญิงที่สมควร ตายอย่างจิ๋วฉือจะยังไม่มาอีก

เขาไม่กล้าจินตนาการท่าทางเดือดดาลของเจ้านายเลย เลือด ไหลราวกับแม่น้ำ ศพเกลื่อนกลาดไปทั่วทุกที่……..

สีหน้าของพ่อแม่ยั่วหมิงเช่อ ก็อึมครึมมากขึ้นเรื่อยๆตามไปด้วย

“เต็ง! เต็ง! เต็ง!”
เสียงนาฬิกาดังขึ้น ถึงเวลาเริ่มงานเลี้ยงแล้ว สีหน้าของฮั่วห มิงเชอเย็นยะเยือกขึ้นมาทันที อากาศภายในห้องโถงก็เหมือน กับโดนปิดกั้นไปด้วยน้ำแข็งพร้อมๆกัน

จ้านยิ่งคิดว่าจะฆ่าตัวตายตอนนี้หรือไม่ เจ้านายก็คงไม่ให้ โอกาสเธอ!!

“wan!”

วินาทีนั้นประตูใหญ่โดนคนจากด้านนอกผลักเข้ามาทันที เมื่อ ทุกคนมองไป ก็อ้าปากค้างตามๆกัน

“พระเจ้า! เธอสวยเหลือเกิน!

“นี่ลูกสาวของตระกูลไหนกัน? ทำไมฉันถึงไม่เคยเห็นมาก่อน เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลย!

“เดี๋ยวก่อน! ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเธอคล้ายคนๆหนึ่งมากเป็น

พิเศษกู้จิ๋วอ! เธอคือจิ๋วถือ!

“อะไรนะ?จิ๋วฉือไม่ใช่คนที่เอาแต่แต่งตัวบ้าๆบอๆเหรอ? เธอ จะใช่กู้จิ๋วฉือได้ยังไง?”

กู้จิ๋วฉือสวมชุดสีแดงกระโปรงยาวเปิดไหล่เก็บเอว ขับให้ผิว ขาวราวกับหิมะของเธอเด่นขึ้น ใบหน้าที่งดงามเติมด้วยรอยยิ้ม ที่พอเหมาะ มองสายตาที่ตกตะลึงของทุกคนอย่างสงบนิ่ง

เธอเดินผ่านผู้คน ผู้คนก็ยิ่งทำให้เธอโดดเด่น

วินาทีที่เธอปรากฏตัว ฮั่วหมิงเชื่อก็ลุกขึ้นยืนทันที ดวงตาดำขลับลุ่มลึกเห็นเพียงแค่ร่างของเธอเท่านั้น ความเย็นยะเยือกทั่ว ร่างกายละลายหายไปอย่างฉับพลัน

ชุดสีแดงนั้น ปรากฏอยู่บนภูเขาน้ำแข็งที่ไม่มีรูปร่าง ฤดูใบไม้ ผลิเริ่มต้นแล้ว

พ่อแม่ของฮั่วหมิงเซ่อ เห็นเธอสง่างามเช่นนี้ สีหน้าก็กลับมา

เป็นปกติไม่น้อยเลย พ่อของเธอกู้ชิงหยวนก็คลายกังวลลงได้

กู้จิ๋วถือเชิดหน้าสง่าผ่าเผย เดินอยู่กลางพรมแดงไปข้างหน้า อย่างช้าๆ ท่าทางราวกับราชินีที่มาเยือนต่างแดน

ชาติที่แล้ว เธอโดนฮั่วหมิงเชื่อจับตัวกลับมา ในใจคิดแค่จะ ทำลายงานหมั้นเท่านั้น ดังนั้นเธอจึงใส่กระโปรงสีดำถุงน่อง ตาข่ายที่เปิดเผยรสนิยมแย่ๆ แต่งหน้าให้อัปลักษณ์ที่สุด ฮือฮา กันไปทั่วทั้งงานเลี้ยง ทำให้ทั้งสองตระกูลถั่วอับอายขายหน้า

เรื่องนี้ทำให้พ่อแม่ของฮั่วหมิงเชื่อเกลียดเธออย่างถึงที่สุด แม้ กระทั่งพ่อผู้ให้กำเนิดของเธอเอง ก็ผิดหวังในตัวเธอมาก คิดว่า คงไม่มียาตัวไหนรักษาเธอได้แล้ว

ในทางกลับกัน โค้วยู่นเอ๋อแต่งกายสง่างามถูกกาลเทศะ ถือ โอกาสแสดงความถ่อมตัว ไม่เพียงแต่ทำให้พ่อชื่นชม ยกเธอ ให้ เป็นลูกบุญธรรม แล้วยังได้รับความโปรดปรานจากแม่ของฮั่วห มิงเชออีกด้วย

กู้จิ๋วฉือจำได้เลยว่า ตอนที่ตนเองกำลังจะตาย โค้วยู่นเอ๋อยัง มาโอ้อวดต่อหน้าของตนเองด้วย บอกว่าเธอกำลังจะหมั้นกับ ฮั่วหมิงเชอแล้ว
โค้วยู่นเอ๋อ! ชีวิตนี้ ฉันไม่ให้โอกาสเธออีกแล้ว!

โค้วยู่นเอ๋อที่อยู่ในมุมของระเบียงชั้นสอง กำลังจับจ้องมาที่ จิ๋วคือ โมโหจนตัวสั่น

ทำไมถึงเป็นอย่างนี้กจิ๋วถือควรจะก่อความวุ่นวายในงาน เลี้ยงด้วยสภาพมอมแมมไม่ใช่เหรอ?

ตนเองแต่งตัวอย่างเต็มที่แต่ทำไมถึงได้รับคำชมเพียงเล็ก น้อย ส่วนเธอกู้จิ๋วฉือแค่เปลี่ยนชุดกระโปรงก็ดึงดูดสายตาของ ทุกคนได้อย่างสบายๆแล้ว?

ความอิจฉาทำให้หน้าตาของโค้วนเอ๋อเปลี่ยนเป็นโหดร้าย แต่ไม่มีใครสนใจความรู้สึกของเธอ

วินาทีนี้ตอนนี้ สายตาของเหล่าแขกผู้มีเกียรติทุกคนมีทั้ง

ความหลงใหลความตกใจพากันมองตามสาวน้อยที่เดินอยู่ตรง

กลางกันหมดแล้ว

ความทรงจําที่แสนนานของทุกคนในที่สุดก็โดนปลุกให้ตื่นขึ้น ลูกสาวของตระกูลตอนอายุสิบสี่ ก็คือหญิงสาวที่งดงามที่สุด ของเมืองนี้

กู้จิ๋วฉือเดินขึ้นบันไดไปอย่างช้าๆ หลังจากเดินมาถึงระเบียงที่ บันไดขั้นสุดท้าย ก็พยักหน้าแสดงความเคารพต่อคุณปู่ฮั่วที่อยู่ ตรงกลาง ยิ้มอ่อนหวานพูดขึ้น

“คุณปู่ฮั่ว ขอให้คุณมีความสุขมากๆ อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร ไปนานๆนะคะ!”
กู้จิ๋วคือพูดจบ จึงมองไปที่ชายหนุ่มที่เอาแต่มองเธอมาตั้งแต่ แรก แล้วยักคิ้วให้

ดูเถอะ ฉันมาแล้วนะ พูดคำไหนคำนั้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ