บทที่ 20 ในที่สุดคุณก็มีสติปัญญาที่เฉลียวฉลาด

“ไม่รบกวนหรอก”

ฮั่วหมิงเชอตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แล้วหันกลับไปกวาด สายตามองผู้บริหารระดับสูงเหล่านั้นที่กำลังแอบมองเสี่ยวจิ๋วเอ๋ ออยู่

ผู้บริหารระดับสูงเหล่านั้นต่างอกสั่นขวัญหาย รีบก้มหน้าและมี สติอยู่กับคอมพิวเตอร์ที่อยู่ในมือของตนเอง

กู้จิ๋วคือก็สังเกตดูครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าพวกเขาประชุมกันต่อและ ไม่เห็นว่าจะเป็นการรบกวนการประชุมของพวกเขา เธอจึงก้ม หน้าลงและจดจ่ออยู่กับIPADของตนเอง

ในเวลานี้ ก็มีข้อความข้อความหนึ่งส่งเข้ามาในวีแชท เป็น

ข้อความที่ รองส่งมา

(พี่รอง : อาฉือ! เมื่อวานเธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม? พ่อยัง พี่ไว้ไม่ยอมให้พี่ไปหาเธอ

เมื่อเห็นข้อความนี้จิ๋วคือก็คิดขึ้นมาได้ว่า เมื่อชาติที่แล้วหลัง จากที่เธอถูกชั่วหมิงเชื่อจับขัง เมื่อพรองทราบข่าวนี้ ก็พยายามที่ จะมาที่คฤหาสน์หวงจวีเพื่อช่วยเหลือเธอ แต่กลับถูกชิงหยวนผู้ เป็นพ่อจับได้จึงถูกจับขับไว้ในบ้าน

กู้จิ๋วฉือรีบตอบกลับข้อความของพี่รอง
(อาจอ) : พี่รอง ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ ฮั่วหมิงเชื่อไม่ได้ทำ อะไรฉันจริงๆ ตอนนี้ฉันกำลังมาเล่นอยู่ที่บริษัทของเขา รอวัน หยุดสุดสัปดาห์ ฉันจะกลับไปหาพี่นะคะ

(รอง) : ? ? ? ? เธออยู่ที่บริษัทของปีศาจใหญ่…….. เที่ยวเล่น? ? ! !

(พี่รอง : เธอไม่ชอบเจ้าคนประหลาดคนนั้นไม่ใช่เหรอ?

(อาถือ) : นั้นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ถ้าเทียบกับเบี้ยยัง แล้ว ฉันพบว่าฮั่วหมิงเชือดีกว่ามาก เมื่อก่อนนี้ฉันก็ดื้อรั้นเกินไป

กู้จิ๋วคือตั้งใจพิมพ์ข้อความไปตอนหนึ่ง แน่นอนว่าเธอไม่ได้ พูดอย่างตรงไปตรงมากับพี่รองว่าตอนนี้ความรู้สึกที่เธอมีต่อ ฮั่วหมิงเชื่อไม่เหมือนเดิมแล้ว

เธอกลัวว่าหากรองทราบ…..ก็จะยิ่งจับผิดไปใหญ่ ฮั่วหมิงเชื่อไม่ใช่ตัวประหลาด แต่เป็นเธอต่างหากที่ทำให้เขา

กลายเป็นตัวประหลาด ไม่นานหน้าจอของเธอก็ปรากฏข้อความของพี่รองอีกครั้ง

(พี่รอง) : ขอแค่เธอชอบก็ดีแล้ว ถ้าหากเจ้าคนประหลาด นั้นทําร้ายเธอพรองจะไปรับตัวเธอกลับมาเอง!

กู้จิ๋วฉือยังไม่ทันได้ซาบซึ้ง หน้าจอก็ปรากฏคำร้องในการ สมัครเล่นเกมส์PUBGฉบับหนึ่ง

(รอง) : ตอนนี้พี่รองขอพาเธอไปที่สนามบินยิงปืนกันก่อนเถอะ

จิ๋วอยิ้มอย่างจนปัญญา แล้วคลิกเข้าไปที่ลิงค์ที่พี่รอง ส่ง มาให้แล้วทั้งสองก็เริ่มสนทนากันในเกมส์ ตลอดช่วงบ่าย สายตาของฮั่วหมิงเซ่อเหลือบมองสาวน้อยที่

อยู่บนโซฟาเป็นระยะๆ แม้ว่าจะดูเหมือนว่าเขาจะประชุมอย่าง จดจ่ออยู่กับลูกน้อง แต่ว่าบ้านยิ่งรู้ดีว่าอารมณ์ของเจ้านายดีขึ้น ไม่น้อยเลย

ตอนหนึ่งทุ่มตรง แม้ว่าผู้บริหารระดับสูงของตระกูลฮั่วต่างเป็น คนที่ทํางานได้อย่างมีประสิทธิภาพมาก แต่การประชุมก็จบลง อย่าง กระชั้นชิด

การประชุมใช้ระยะเวลาค่อนข้างยาวนานจิ๋วคือไม่รู้ตัวเลยว่า นอนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่

หลังจากที่ฮั่วหมิงเชื่อให้ทุกคนออกไปแล้ว สายตาของเขาก็

จับจ้องไปที่ใบหน้าของหญิงสาว

ระหว่างเขากับเธอน้อยมากที่จะมีช่วงเวลาที่สงบสุขเช่นนี้ หาก เป็นเมื่อก่อน มันคงยากเป็นพิเศษ……..

จู่ๆ กลุ่มวีแชทใน โทรศัพท์ของเขากลุ่มหนึ่งก็มีข้อความเด้ง เข้ามา

(กลุ่มคนโสดของเมืองจึง

(เข่ขัน :ลูกพี่จะหมั่นกับคนที่หน้าตาอัปลักษณ์กู้จิ๋วฉือจริงเหรอ?
(เชน) : ลูกพี่เป็นบ้าไปแล้วเหรอ? กู้จิ๋วคือมีอะไรดี? หน้าตาอัปลักษณ์ ผลการเรียนก็แย่ อีกทั้งยังตาบอดอีก

(แขัน : ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าเจียงยหวนมีตรงไหนที่สู้กู้

วอไม่ได้? (เซี่ยงเหิง) : ขอเตือนเพราะความเป็นเพื่อนนะ ลูกพี่ยังอยู่

ในกลุ่มนี้

(เชน) : เหี้ยยยย! น้อง ทำไมยังไม่ลบผู้ชายที่แต่งงาน แล้วออกจากกลุ่มอีก

ในอีกฝั่งหนึ่ง เย่นรีบลบข้อความทั้งหมด แต่มันก็สายเกินไปแล้ว

เขายังไม่ทันลบข้อความจนหมด ทันใดนั้นหน้าจอก็ปรากฏข้อความๆหนึ่งขึ้น

(ฮั่วหมิงเช่อ :รูปภาพ

เมื่อเห็นสาวน้อยสวมชุดสีแดงในรูปภาพเขันก็เกือบที่จะละ สายตาไปไม่ได้ เขารีบพิมพ์ข้อความประโยคหนึ่งว่า

เยี่ขัน : เหี้ยยยย! น้องสาวคนนี้หน้าตาดีจริงๆ! ลูกพี่ ใน ที่สุดลูกพี่ก็พบกับสติปัญญาที่สว่างไสว

เซี่ยงเทิง : เยี่ขันนี่คือจิ๋วฉือน้องสะใภ้ของนายเหรอ
หลังจากที่ประโยคนี้ปรากฏขึ้นที่หน้าจอ ในกลุ่มก็เงียบไม่มี ใครพูดกันถึงสามนาที

หลังจากนั้นเยี่ขัน ก็เริ่มพิมพ์ข้อความอย่างบ้าคลั่ง

เยี่ขัน : ทำไมจิ๋วซื้อถึงได้สวยขนาดนี้ล่ะ! เซี่ยงเหิงหรือว่า แม้แต่นายก็ถูกผู้หญิงคนนั้นหลอก?

เซี่ยงเหิง: พี่สะใภ้ตอนนี้เปลี่ยนแปลงไปเยอะมาก ได้ยินจ้าน ยิงบอกว่าตอนนี้เธอตัดขาดกับเจี้ยยู่ถังเรียบร้อยแล้ว ก็น่าจะใช่ ชีวิตอย่างสงบสุขกับลูกพี่แล้วล่ะ?

เยี่ขัน : สีหน้าเย็นชา

เข่ขัน : ฮั่วหมิงเซ่อลูกพี่! ลูกพี่ยังถูกจิ๋วฉือหลอกไม่พออีก เหรอ? คราวนี้หล่อนก็แค่เปลี่ยนวิธีในการหลอกลวงลูกพี่ เท่านั้น! รอให้ลูกพี่วางไป จากนั้นหล่อนก็จะหนีตามเบี้ยยัง ไป! ลูกพี่ตื่นได้แล้ว!

ขณะที่ฮั่วหมิงเชือกำลังจะพิมพ์ข้อความลงไป เมื่อเห็นคำพูด เหล่านั้นของเขัน สีหน้าของเขาก็ขรึมลง

และในเวลานี้เอง จ้านยิงก็เดินเข้ามา

“เจ้านาย ไปได้แล้วครับ”

“อืม”

ฮั่วหมิงเชอปิดโทรศัพท์ลง จากนั้นเดินไปที่โซฟาเมื่อเห็นว่า สาวน้อยหลับสนิทอยู่ จึงยื่นมือออกไป ขณะที่กำลังจะอุ้มเธอ จู่ๆสาวน้อยก็ละเมอเบาๆว่า

อุณหภูมิของบรรยากาศกดต่ำลง ลดลงสิบกว่าองศา ในเวลา นี้ในใจของร้านยิงก็ร้องออกมาว่า “เหี้ยยยย”รู้สึกว่าห้องทั้งห้อง นี้กำลังจะกลายเป็นขุมนรก

เขาจ้องมองสาวน้อยที่นอนหลับอย่างกับหมูตายด้วยความ โมโหพร้อมกับกำหมัดแน่น

จิ๋วอ! คุณยังไม่ลืมเลี้ยถัง ในที่สุดก็เปิดเผยออกมาจาก

การละเมอ!

กู้จิ๋วฉือที่นอนหลับอย่างเบลอๆ เธอกำลังฝันว่าเจี้ยถังโอบ ไหล่โค้วยู่นเอ๋อแล้วยิ้มหัวเราะเยาะเธอ เธออยากที่จะดุด่าเขา แต่พอเอ่ยชื่อของเขาออกไปทันใดนั้นก็รู้สึกถึงความหนาวเหน็บ หนาวจนเธอตื่นลืมตาขึ้นมา และเผชิญหน้ากับใบหน้าที่เป็นชา ของเขา

กู้จิ๋วคือลุกนั่งที่โซฟาอย่างระมัดระวังพลางมองไปที่เขาอย่าง ตื่นตระหนก

“เป็น…..เป็นอะไรไปเหรอ? ทำไมถึงมองฉันแบบนี้ล่ะคะ? ”

แต่ว่ายิ่งเธอตื่นตระหนกตกใจจนทำอะไรไม่ถูกสถานการณ์ ยิ่งแย่ลง สีหน้าของชายหนุ่มแสดงความไม่พอใจออกมาเป็น อย่างมาก แววตาเผยพายุแห่งความโหดร้ายออกมา

“คุณกู้ ดูเหมือนว่าคุณจะยังไม่ลืมเลี้ยถังเลยนะครับ ขนาดหลับฝันก็ยังเอ่ยชื่อของเขาออกมา

จ้านยิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย พลางมองจิ๋วถือด้วยแวว ตาที่เหยียดหยาม เขาไม่ควรที่จะหวังลมๆแล้งๆกับผู้หญิงโง่ๆ อย่างหล่อน!

สมองของจิ๋วฉือมีแต่เสียงนิ่งๆ อย่างวุ่นวาย แย่แล้ว! ปีศาจใหญ่เข้าใจผิดแล้ว!

“ไม่ใช่นะคะ! ฉันฝันเห็นว่าเลี้ยถังกับโค้วยูนเอ๋อกำลังใช้ แผนหลอกล่อเอาสมบัติของตระกูล คุณไม่ได้ยินเสียงฉันกัดฟัน ตอนที่ด่าว่าพวกเขาเหรอ? จริงๆนะคะ! พี่เชื่อคุณเชื่อฉัน คะ!”

กู้จิ๋ว อพยายามอธิบายชั่วหมิงเชื่อแต่ว่าสีหน้าของชายหนุ่ม ไม่ออกเลยว่าเชื่อเธอหรือไม่………

“หรือว่าพฤติกรรมของฉันในหลายวันมานี้ คุณไม่รู้สึกเลยเห รอ? ถ้าหากว่าในใจฉันยังมีเจี้ยถังจริงๆ คุณจะไม่รับรู้เลยเห รอ? ”

กู้จิ๋วอรีบถามกลับอย่างร้อนใจ “คุณกู้ ใครจะไปรู้ว่านี้ใช่อุบายของคุณหรือไม่? ”

จ้านยังเอ่ยปากขึ้นอย่างไม่เชื่อ ชายหนุ่มรีบส่งสายตาเย็นชา ให้กับเขา

“จ้านยิง! ”
“เจ้านายมีเรื่องบางเรื่องที่ฉันจะต้องพูดกับคุณ

ร้านยังอยากที่จะโน้มน้าวเขาอย่างไม่ยอมแพ้ แต่กลับถูก ผู้ชายยกมือขึ้นขวาง

“พี่เชื่อ……

กู้จิ๋วถือกระวนกระวายใจ ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรชั่วหมิงเชื่อจึง จะเชื่อเธอ เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังจะจากไป เธอจึงรีบดึงชาย เสื้อของเขาไว้ แล้วเรียกเขาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

ฮั่วหมิงเซ่อจ้องมองไปที่สาวน้อยด้วยสายตาที่ซับซ้อน ริม ฝีปากเม้มจนเป็นเส้นตรง บรรยากาศรอบข้างทั้งสี่ด้านเงียบเป็น อย่างมากกู้จิ๋วฉือรู้สึกเพียงความทรมาน

“จ้านยิง ไปส่งเธอกลับบ้าน

ในที่สุดปีศาจใหญ่ก็พูดเพียงประโยคเดียว และไม่ได้กลับไป พร้อมกับเธอ

ตลอดทั้งคืนนั้นกู้จิ๋วฉือนอนหลับไม่สนิท เพราะเธอไม่รู้เลยว่า ในใจของฮั่วหมิงเชอคิดอย่างไรกันแน่

ในตอนเช้า เธอลองสอบถามกับน้าสาวหมิงว่าปีศาจใหญ่ได้ กลับมาหรือไม่ แต่ก็ได้คำตอบเพียงว่า ไม่ทราบ

แต่ว่าฮั่วหมิงเช่อก็ไม่ได้ห้ามให้เธอไม่ไปโรงเรียน สถานการณ์ก็คงไม่น่าจะเลวร้ายสักเท่าไหร่

เธอกําลังปวดหัวคิดว่าจะทำอย่างไรจึงจะคลายปมในใจของปีศาจใหญ่ได้ พลางไปใช้ชีวิตนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก ตามปกติ

หากอิงตามกฎของทุกๆปี วันนี้ผลการสอบการสอบใหญ่ชั้น เรียนน่าจะประกาศผลแล้ว

หลังจากสิ้นสุดคาบอ่านหนังสือในตอนเช้าแล้ว จู่ๆเสียงของผู้ อำนวยการเลี้ยง ซึ่งเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาดังขึ้นจาก ประชาสัมพันธ์ของเสียงตามสาย เสียงแหลมราวกับเสียงของ เป็ดตัวผู้

“กู้จิ๋วฉือนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก ห้อง! รีบมาที่สำนัก วิชาการนํา ด่วน!!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ