บทที่ 15 ฮั่วหมิงเชอเป็นทรราช
โค้วยู่นเอ๋อยืนอยู่หน้าประตูใหญ่ของคฤหาสน์หวงจร กำลัง กรปภ.ขวางไว้ไม่ให้เข้าไป เธอกโทรศัพท์ไว้แน่น และโกรธจน ต้องกัดฟัน!
คนโง่อย่างจิ๋วคือทำไมถึงได้ดวงดีนัก
เมื่อวานตนเองเห็นชั่วหมิงเชื่อโกรธจนต้องรีบมาจับตัวหล่อน ที่โรงเรียนกับตาตัวเอง!
แล้วทำไมหนึ่งคืนผ่านไป กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นล่ะ?
มีส่วนไหนกันแน่ที่เธอวางแผนผิดพลาด?
“คุณ ไปๆๆ อย่ายืนขวางอยู่ตรงนี้ ถ้าคุณยังไม่ไปอีกอย่าหาว่า ผมไม่เกรงใจนะ!
ในเวลานี้ บอดี้การ์ดที่อยู่ในชุดสีดำที่อยู่ให้ห้องของรูปภ.ก็ ออกมาไล่เธอ
“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหระ
โค้วยู่นเอ๋อรีบเขย่งปลายเท้าขึ้น และมองไปยังด้านในของ คฤหาสน์หวงจวี
บรรยากาศที่โอ่อ่าตระการตาทำให้สายตาของเธอพร่ามัว เธอกำหมัดแน่นแล้วหันกลับมา สาบานด้วยเสียงเบาว่า
รอดูก็แล้วกัน ไม่ช้าก็เร็วฉันจะกลายเป็นคุณผู้หญิงของที่นี่ให้ได้!
ภายในห้องนอนหลัก
หลังจากที่วางสายของโค้วยู่นเอ๋อเรียบร้อยแล้วก้จิ๋วคือก็รู้สึก ไม่น้อย
เธอยึดเอวแล้วลุกขึ้นจากเตียง จากนั้นก็มองไปรอบๆห้องนอน ห้องทั้งห้องมีเพียงสามสีเท่านั้นคือสีดำ สีขาวและสีเทา ห้อง ตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่หรูหรา
สายตาของเธอรับรู้ได้ถึงความเย็นชาที่อยู่บริเวณรอบๆ แสดง ให้เห็นถึงลักษณะนิสัยของชายผู้เป็นเจ้าของ แต่ว่าทั้งหมดนี้ ไม่ใช่สไตล์ของเธอเลยแม้แต่น้อย
“ต้องหาเวลาปรับเปลี่ยนที่นี่สักหน่อยแล้ว
กู้จิ๋วคือบ่นพึมพำอยู่สักพัก เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ก็ดัง
“แย่แล้ว! จะสายแล้ว! ”
กู้จิ๋วฉือร้องขึ้นเสียงแหลม รีบเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันใน ห้องน้ำ เสื้อผ้าของเมื่อวานนี้ก็ถูกฉีดขาดจนหมดแล้ว แต่ว่าใน ห้องเก็บเสื้อผ้ามักจะมีเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่เก็บไว้เสมอ
กู้จิ๋วฉือเปิดออกมาก็พบว่าเหมือนชาติที่แล้วไม่มีผิด แม้แต่ เสื้อในกางเกงในก็ถูกจัดเตรียมไปอย่างครบคัน
แต่ว่า…..วหมิงเซอร์ไซส์ของเธอได้ยังไง?
“ไม่มีเวลาคิดแล้ว! ”
เธอรีบสวมชุดกระโปรงสีขาว จากนั้นก็ลงมาด้านล่างตึก
ให้ห้องทานข้าว ชายหนุ่มนั่งพิงเก้าอี้อยู่ จากเดิมทีที่จ้องมอง อาหารที่อยู่ตรงหน้าอย่างไร้ความรู้สึก เมื่อได้ยินเสียงของจิ๋ว อก็รีบมองไปที่เธอ สีหน้าที่เย็นชาก็อ่อนโยนลงเล็กน้อย
“รอฉันทานข้าวเช้าอยู่เหรอคะ?
ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะเมื่อคืนนี้เธอสามารถนอนอยู่ข้างๆ ของปีศาจใหญ่ได้อย่างสงบสุขจิ๋วฉือก็เลยไม่ได้เกรงกลัวเขา เหมือนชาติที่แล้ว แต่กลับทักทายเขาพลางเดินเข้าไป
“นั่งสิ”
ฮั่วหมิงเชือดึงเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆเขาออกมา และพูดขึ้นด้วยน้ำ เสียงที่ยากจะอธิบาย
“ได้สิ~”
กู้จิ๋วฉือนั่งลงอย่างเป็นธรรมชาติ ทำให้บ้านยิงที่นั่งอยู่ข้างๆ ต้องเบิกตากว้าง
ทั้งสองเคยมีช่วงเวลาที่สงบสุขด้วยเหรอ? กู้จิ๋วถือกับเจ้านาย ก็เหมือนขมิ้นกับปูนเจ้านายบอกให้เธอไปซ้าย เธอก็จะไปขวา ไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมวันนี้ถึงได้เชื่อฟังนักล่ะ?
เข้าไม่เข้าใจเลยจริงๆ เมื่อวานนี้จิ๋วคือทำความผิดอย่างร้าย แรง ที่สวมเขาให้กับเจ้านาย แต่ทำไมเจ้านายถึงไม่โกรธและยังทานอาหารเช้ากับเธออย่างราบเรียบ
อยู่ต่อหน้า วอ เจ้านายก็ราวกับเป็นทรราช
กู้จิ๋วคือ ทำคุณไสยอะไรใส่เจ้านายกันแน่?
จ้านยิ่งมองดูจิ๋วฉือด้วยสีหน้าระแวดระวัง ยังไม่ทันถึงหนึ่ง นาทีกู้จิ๋วคือก็หาเรื่องตายแท้ๆ
“ดื่มนี่เถอะ มีประโยชน์ต่อร่างกาย พี่ใหญ่ให้ฉันดื่มทุกเช้า เลย”
กู้จิ๋วอยิ้มพลางใช้แก้วของตนเองในนมสด ให้กับเขา แล้ว เคลื่อนมันไว้ตรงหน้าของฮั่วหมิงเชื่อ
จ้านยิงและพ่อบ้าน น้าสาวหนึ่งที่อยู่ข้างๆ ขนลุกไปตามๆกัน
จิ๋วถือตายแน่ๆ เธอจำไม่ได้เหรอว่าเจ้านายเป็นคนที่รักความ สะอาดมาก?
มีอยู่ครั้งหนึ่งเจ้านายไปทานข้าวเพื่อคุยธุรกิจข้างนอก มี พนักงานคนหนึ่งไม่ทันระวังไปสัมผัสถูกแก้วของเขา ในเวลานั้น เขาปัดแก้วใบนั้นทิ้งไป
และเกือบที่จะตัดมือพนักงานคนนั้นทิ้ง ตอนนี้กู้จิ๋วคือกลับให้เจ้านายใช้แก้วที่เธอใช้แล้ว!
จ้านยิ่งเหงื่อออกพลางปิดตา และเตรียมรับมือกับวันสิ้นโลก
“ได้”
ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ สายตาทุกคู่ที่จับจ้อง อยู่แทบจะถอนออกมาด้วยความประหลาดใจ เขาหยิบแก้วขึ้น และดื่มด้วยท่าทางที่สง่างาม ไม่ช้าและไม่เร็วจนเกินไปจนหมด แก้ว
ใช่! ดื่มจนหมด!
ในใจของจิ๋วฉือผ่อนคลายลงมาก เธอรู้ว่าชั่วหมิงเซ่อรัก ความสะอาดเป็นที่สุด แต่ว่าเมื่อสักครู่นี้ทั้งสองเข้ากันได้เป็น อย่างดี จึงทำให้เธอลืมเรื่องสำคัญนี้ไปซะสนิท
เธอจำได้แต่เพียง เมื่อชาติที่แล้วเพราะเธอทำให้เขาร้อนใจจน เป็นบ้า ไม่ทานอาหาร ในที่สุดการใช้ชีวิตแบบนี้ของเขาก็ทำให้ ชีวิตวัยรุ่นของเขาดูเหนื่อยล้า
ในชาตินี้เธอต้องการให้ทั่วหมิงเซอใช้ชีวิตให้ดี และเธอจะไม่ ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก
และเมื่อเธอมีความคิดเช่นนี้ เธอจึงพยายามใช้ทุกวิถีทางเพื่อ ให้ปีศาจใหญ่ทานอาหารเช้า
เมื่อเห็นว่าปีศาจใหญ่ไม่ได้รังเกียจแก้วของเธอเลยแม้แต่น้อย เธอก็ตะลึงงันครู่หนึ่ง
“จะให้ผมทานอะไรอีก? ”
สายตาของฮั่วหมิงเชื่อจับจ้องมาที่ใบหน้าของจิ๋วฉือตลอด เวลาพลางเอ่ยปากขึ้น
จะให้เขาทานอะไรอีก ประโยคนี้ราวกับการทานอาหารเช้าของเขาก็เพื่อทำให้เธอดีใจ ไม่ได้ทานเพื่อให้ตนเองมีชีวิตอยู่ต่อ
เมื่อได้ยินคำพูดของปีศาจใหญ่กู้จิ๋วคือมีอาการจุดที่จมูก จาก นั้นก็รีบคีบอาหารวางบนจานของเขา
“ผลไม้ ไข่ไก่ ของพวกนี้จำเป็นต้องทาน สารอาหารจะต้อง ครบถ้วน อาหารทั้งสามมื้อต้องทานให้ครบ คุณตัวดูแลตัวเองให้
พวกเรายังอยู่ด้วยกันอีกนาน
ประโยคนี้ทำให้ร้านยิงและน้าสาวหมิงตะลึงงันไปพร้อมกัน
ในตอนเธอตั้งหน้าตั้งตารอให้เจ้านายปล่อยเธอไป และเธอก็ อยากที่จะไปให้ไกลจากเขามากเท่าไหร่ยิ่งดี แต่ตอนนี้กลับดูแล สุขภาพของเจ้านาย แล้วยังต้องอยู่ด้วยกันอีกนานอีก
จ้านยิงจ้องมองจิ๋วฉืออย่างระแวดระวังมากยิ่งขึ้น หรือว่าผู้
หญิงคนนี้มีแผนการอะไรอีก
คงจะไม่ทําให้เจ้านายเป็นอัมพาตหรอกนะ ให้เจ้านายชะล่า ใจชั่วคราว จากนั้นเธอค่อยก่อความวุ่นวาย
ฮั่วหมิงเชื่อก็เช่นเดียวกันรู้สึกตะลึงงันกับคำพูดของจิ๋วฉือ เขายื่นมือออกมาลูบสัมผัสยังรูม่านตาของตาที่ดึงดูดของเธอ
ทำไมเขาถึงยิ่งรู้สึกไม่เข้าใจผู้หญิงคนนี้เลย
และทำไมเธอถึงได้เปลี่ยนไปเป็นคนละคน และ และความรู้สึกนี้ก็ไม่เลวเลย?
กู้จิ๋วคือยังคงอยู่กับที่ไม่ขยับเขยื้อน ปล่อยให้มือของฮั่วห มิงเชื่อลูบสัมผัสบนใบหน้าของเธอ ตั้งแต่ต้นจนจบเธอประสาน สายตากับเขาอย่างเป็นธรรมชาติ ความรู้สึกละอายใจและความ เจ็บปวดก็เผยออกมาให้เขาได้เห็นจนหมดสิ้น
“ทำไมต้องละอายใจ? ”
ชายหนุ่มยกรมฝีปากขึ้น แววตาที่คมกริบของเขา ราวกับ สามารถมองทะลุหัวใจเธอได้
“เมื่อก่อนฉันทำผิดไว้เยอะมาก และทำเรื่องที่สมควร หวังว่า หากฉันจะเปลี่ยนแปลงในตอนนี้ก็ยังไม่สายนะคะ”
กู้จิ๋วฉือพูดขึ้น แต่ความหมายที่เป็นนัยยะแฝงอยู่ ก็คงมีเพียง แต่เธอเท่านั้นที่เข้าใจ
“ตื้ดๆๆๆ!
ขณะที่บรรยากาศกำลังดี เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้น
“อ่า! ถ้ายังไม่ไปตอนนี้ก็คงจะสายแล้ว!
กู้จิ๋วนือกวาดตามองโทรศัพท์ด้วยความรีบร้อน เธอลุกขึ้น เสียงดัง ปีง”
เมื่อเห็นท่าทางรีบร้อนของเธอ สีหน้าของชายหนุ่มก็ขรึมลง จู่ๆ มือของเขาที่วางอยู่บนโต๊ะก็ถูกหญิงสาวกุมไว้
“พี่เชอคุณว่างไหมคะ? ไปส่งฉันหน่อยเถอะ? ”
สาวน้อยจ้องมองไปที่เขา แววตาทั้งทั้งคู่มองไปที่เขาด้วยความเชื่อใจ
ความโกรธของฮั่วหมิงเชื่อค่อยๆจางหายไปขณะที่เธอกำลัง อ้อนวอนเขา
“เจ้านายวันนี้มีเรื่องที่สำคัญ
จ้านยิงรีบตอบแทนเจ้านายอย่างรวดเร็ว แต่ยังพูดไม่ทันจบ ก็ ถูกเจ้านายขวางไว้
ผู้ช่วยที่ฐานะต่ำต้อย จิตใจหดหูจนแทบอยากจะมุดกำแพง เจ้านาย คุณนี่เป็นทรราชจริงๆ!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ