บทที่ 14 เสี่ยวจิ๋วเอ๋อ คุณอย่าโกหกผมนะ
“ตอนนี้คุณยอมเชื่อฉันแล้วใช่ไหม?
จิ๋ว อคลายความกังวลลง สายตาจ้องมองไปที่ชั่วหมิงเชื่อ ใบหน้าเต็มไปด้วยสีหน้าที่แสดงความรู้สึกว่า “ฉันเป็นผู้บริสุทธิ์
จริงๆ ”
“อืม”
ฮั่วหมิงเชอรับค่าอย่างราบเรียบ แต่ว่าร่างกายของเขาก็ยัง คงกดทับเธออยู่ และไม่มีวี่แววที่จะเคลื่อนออกไป
แต่ว่าความรู้สึกโกรธของเมื่อสักครู่นี้ได้จางหายออกไปจน หมดสิ้นแล้ว ในเวลานี้แสงยามโพล้เพล้ก็ลอดผ่านหน้าต่างเข้า มาถึงเตียง ส่องมายังร่างกายของทั้งสอง ให้ความรู้สึกราวกับ ภาพยนตร์ที่คู่รักทั้งสองคนเคล้าเคลียกันอยู่
“เสี่ยวจิ๋วเอ๋อ ห้ามโกหกผมนะ คุณก็รู้ว่าผลจะเป็นยังไง .……..
ศีรษะของชายหนุ่มมุดอยู่ที่บริเวณต้นคอ ลมหายใจที่ร้อนผ่าว แผ่ซ่านไปยังผิวของเธอ เขาเตือนเธอด้วยน้ำเสียงทุ้ม
กู้จิ๋วฉือไม่กล้าที่จะหายใจแรง ราวกับเป็นสัตว์ที่ถูกสัตว์ที่ ดุร้ายไล่ล่า ไม่กล้าที่จะขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย
ชาติที่แล้ว เธอรับรู้ถึงผลที่ตามมาแล้ว
ผ่านไปไม่นาน หูของเธอก็มีเสียงลมหายใจที่ราบเรียบและลึกยาวของฮั่วหมิงเชื่อ
ที่แท้ปีศาจใหญ่นอนหลับอยู่ข้างกายเธอเสียแล้ว? ! ! !
กู้จิ๋ว อขยับเล็กน้อยตามสัญชาตญาณ ชายหนุ่มรีบดึงเธอเข้า
มากอตและเบิกตามองเธอ ดูเหมือนว่าเพียงเธอขยับเล็กน้อย วินาทีต่อมาเธอก็จะถูกเขา ควบคุมอีกครั้ง
กู้จิ๋วคือตกใจจนขนลุก เธอได้ยินเสียงเคร่งขรึมของชายหนุ่ม พูดขึ้นอย่างจนปัญญาว่า
“เสี่ยวจิ๋วเอ๋อหยุดกวนได้แล้ว”
“ได้ ๆๆ คุณนอนเถอะ”
กู้จิ๋วฉือรีบนอนให้ถูกท่า ไม่ขยับเขยื้อนอย่างเชื่อฟัง
ฮั่วหมิงเชอจ้องมองเธอครู่หนึ่ง จากนั้นก็มุดหัวเข้าไปในซอก คอของเธออีกครั้งและหลับตาลง
กู้จิ๋วฉือจ้องมองไปที่ปีศาจใหญ่ จึงได้สังเกตเห็นรอยคล้ำดำ ใต้ตาของเขา
เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เมื่อวานเธอหนีไปกับคนอื่น อีกทั้งวันนี้ ยังเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เป็นใครก็นอนไม่หลับ
เธอยื่นมือออกมาอย่างกล้าหาญ แล้วใช้นิ้วมือลูบที่บริเวณคิ้ว ของเขา และนึกถึงครั้งแรกที่เธอได้เจอกับเขา
วัยรุ่นของเธอ หัวแข็งดื้อรั้นไม่ยอมคน เธอทำให้ภาพลักษณ์ๆของเขากลายเป็นคนประหลาด
กู้จิ๋วฉือถอนหายใจอีกครั้ง ในใจเริ่มรู้สึกกังวล
เมื่อชาติที่แล้วเธอกับปีศาจใหญ่อยู่ในสถานการณ์ที่ตึงเครียด มาโดยตลอด เธอเคยถูกชั่วหมิงเซ่อคุมขัง และเคยพยายามเพื่อ เขา
เขาก็เคยถูกเธอทำร้ายจนบาดแผลเต็มไปทั้งตัว แต่สุดท้าย เธอตัดสินใจใช้ความตายในการจบปัญหา เขาจึงยอมที่จะหย่า ให้กับเธอ
ยังจําได้ว่าหลังจากที่ออกจากคฤหาสน์หวงแห่งนี้ไป ชั่วห มิงเชอล้มป่วยจนแทบจะยืนไม่ไหว และยังคงให้ร้านยิ่งผลักเป็น รถเข็นของเขาออกมาเพื่อส่งเธอ …..
เมื่อคิดถึงจุดนี้ น้ำตาของจิ๋วถือก็ค่อยๆไหลออกมา
ในช่วงเวลาสั้นๆนั้น เธอกับฮั่วหมิงเชื่อยังไม่ทันได้เข้าใจเลย ว่า เราควรที่จะรักคนๆหนึ่งอย่างไร
กระทั่งปัจจุบันนี้ เธอเต็มใจที่จะแต่งงานกับเขา ก็เป็นเพราะ ความละอายใจและความซาบซึ้งใจ
เช้าวันรุ่งขึ้น
เมื่อแสงแดดยามเช้ากระทบกับใบหน้าของเธอ ก็มีกลิ่นหอม ของดอกไม้ลอยมา ทุกอย่างสงบราบรื่น
จิ๋ว อค่อยๆลืมตาขึ้นมา บนตัวของเธอไม่มีร่างของเขาก ทับอยู่แล้ว บนเตียงเหลือเพียงเธอคนเดียว
เธอยังคงนอนต่ออีกสักพักหนึ่ง เมื่อย้อนกลับไปคิดถึง
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ เธอก็แทบไม่อยากที่จะเชื่อ
ว่าเธอจะสามารถนอนอยู่ข้างกายปีศาจใหญ่ได้อย่างสงบสุข ทั้งยังนอนหลับอย่างไร้ความกังวลอีกด้วย!
หากเป็นเมื่อชาติที่แล้ว เรื่องนี้คงไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน! “ตั๊ด ติ๊ด!
วีแชทในโทรศัพท์ของเธอมีข้อความส่งเข้ามากู้จิ๋วฉือหยิบขึ้น มาดู ที่แท้ก็เป็นพ่อของเธอกู้ชิงหยวนที่ส่งข้อความขนาดยาวมา หนึ่งย่อหน้า
ในเมื่อลูกได้หมั่นหมายกับฮั่วหมิงเชื่อเรียบร้อยแล้ว หลังจาก ที่ลูกเรียนจบชั้นมัธยมปลายลูกทั้งสองก็จะต้องแต่งงานกัน ดัง นั้นตอนนี้ลูกก็ถือว่าเป็นภรรยาของตระกูลฮั่วเรียบร้อยแล้ว และ ตามหลักเหตุผลลูกก็สามารถไปอยู่กับเขาได้แล้ว จะได้กระชับ ความสัมพันธ์
สิ่งที่สำคัญก็คือ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้เข้าหูของกู้ชิงหยวน เรียบร้อยแล้ว โดยถูก โค้วนเอื้อเรื่องที่บิดเบือนความจริงไป บอกกับเขา ตอนนี้ลูกถูกตัดขาดช่องทางการเงินทั้งหมดแล้ว!
เมื่ออ่านมาถึงตรงนี้ กู้จิ๋วฉือก็ยิ้มขึ้นอย่างซับซ้อน
“โค้วยู่นเอ๋อฉันประมาทเธอไม่ได้จริงๆ……
ในชาติที่แล้ว เธอก็ถูกบังคับให้เข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์หวงจ ด้วยวิธีการเช่นนี้ และเริ่มใช้ชีวิตที่ขมขื่นกับปีศาจใหญ่
ในชาตินี้ แม้ว่าเธอจะกลับมาด้วยวิธีเดียวกัน แต่ในใจของ เธอก็เปลี่ยนไปไม่น้อย
“ตื้ดๆๆๆ! ”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง หน้าจอแสดงขึ้นว่า…….โค้วยู่นเอ๋อ
กู้จิ๋วคือเม้มปากอย่างเย็นชา โทรมาเร็วจริงๆ!
พอเธอรับสาย เสียงห่วงใยของโค้วยู่นเอ๋อก็ดังขึ้น
“อาถือ! ได้ข่าวว่าเมื่อวานเธอถูกปีศาจใหญ่จับตัวไป? เขา ทำอะไรเธอหรือเปล่า? ให้ฉันไปดูเธอหน่อยไหม? ”
ฟังคำศัพท์ที่เธอใช้ ถูกจับตัวไป……..
“ไม่เป็นไร ฉันโอเคดี”
กู้จิ๋วคือตอบกลับอย่างราบเรียบและอดคิดถึงเรื่องเมื่อชาติที่ แล้วไม่ได้ หลังจากที่เธอถูกชั่วหมิงเชื่อข่มเหง โค้วนเอ๋อ โทรศัพท์มาถามทุกข์สุขของเธอและบอกว่าจะมาดูแลเธอ
ในเวลานั้นเธอเพียงรู้สึกสิ้นหวัง ต้องการใครสักคนเพื่อ ระบายความรู้สึก จึงรีบรับข้อเสนอของโค้วยู่นเอ๋อ ฮั่วหมิงเชื่อ เห็นแก่ที่เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ ไม่เพียงแต่ให้สิทธิ์ในการ เข้าออกคฤหาสน์หวงจและยังให้จ้านยิ่งไปรับหล่อนอีกด้วย
นับแต่นั้นมา โค้วยู่นเอ๋อก็สามารถเข้าออกได้ทุกห้องของคฤหาสน์หวงจทำให้มีโอกาสใกล้ชิดกับฮั่วหมิงเชื่อมากขึ้น
แต่เธอกลับ โง่เง่าและพ่ายแพ้อย่างราบคาบ
แน่นอนว่าตอนนี้เธอจะไม่ยอมให้โค้วยู่นเอ๋อได้รับโอกาสแบบ นี้อีกแล้ว !
“ไม่เป็นไรเหรอ?
โค้วยู่นเอ๋อไม่สามารถที่จะควบคุมอารมณ์ของตนเองได้ น้ำ เสียงจึงสูงขึ้น เพราะไม่อยากจะเชื่อว่าผลจะเป็นเช่นนี้
การที่เธอส่งคลิปเสียงแบบนั้นให้กับฮั่วหมิงเช่อ เขาก็ควรที่จะ โกรธดั่งพายุฝนที่กระหน่ำลงมาอย่างรุนแรงไม่ใช่เหรอ? หล่อน ควรที่จะทะเลาะกับกู้จิ๋วฉือรุนแรงขึ้นไม่ใช่เหรอ และยิ่งทำให้ จิ๋วอยิ่งรู้สึกโกรธเกลียดเขามากไม่ใช่เหรอ?
“พี่ค่ะ ทำไมฉันถึงได้รู้สึกเหมือนพี่อยากให้ฉันเกิดเรื่องอย่าง นั้นแหระ? ”
กู้จิ๋วฉือพูดขึ้นเชิงล้อเล่นโค้วยู่นเอ๋อตกใจจนเหงื่อไหลออกมา เธอรีบจับโทรศัพท์ไว้แน่นพลางอธิบายขึ้นว่า
“จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ! ฉันเป็นพี่สาวของเธอนะ แน่นอนฉันก็ ต้องหวังให้เธอสงบสุขสิ
เพียงแต่ว่าเมื่อวานสีหน้าของปีศาจใหญ่ไม่ดีเลย ฉันก็แค่กลัว ว่าเขาจะทําอะไร…ที่รุนแรง
พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน หากเธอรู้สึกว่าไม่ได้รับความยุติธรรม ก็อย่าทนไว้ไม่ว่าจะดึกดื่นแค่ไหนฉันก็จะรีบไปหา เธอ! ”
กู้จิ๋วฉือรับรู้ได้ถึงคำพูดที่มีนัยน์แฝงอยู่ของโค้วยู่นเอ๋อ
“พี่คะ พี่เห็นสีหน้าที่ไม่สู้ดีนักของปีศาจใหญ่ตั้งแต่เมื่อไหร่? ตอนนั้นพี่ก็อยู่ในเหตุการณ์เหรอ? แล้วทำไมตอนนั้นพี่ถึงไม่ออก มาล่ะคะ?”
เสียงจากโทรศัพท์เงียบลงครู่หนึ่งโค้วยู่นเอ๋อถูกจับได้อย่าง เห็นได้ชัด
คิดไม่ถึงเลยว่าจิ๋วคือจะฉลาดขึ้นอย่างกะทันหัน และสามารถ จับรายละเอียดเล็กๆน้อยๆได้
“เหอะๆ…..ฉันได้ยินมาอีกที หากฉันอยู่ในเหตุการณ์ล่ะก็ ฉัน จะต้องรีบพุ่งเข้าไปช่วยอย่างแน่นอน! อาถือ เธอไม่เป็นอะไรใช่ ไหม?
“ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ
กู้จิ๋วฉือจงใจพูดขึ้นอีกครั้งหนึ่งว่า
“เรื่องในครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะมีคนไปฟ้องฮั่วหมิงเช่อ ดีที่ฉัน ฉลาดก็เลยสามารถแก้ไขความเข้าใจผิดได้ แต่ว่าอย่าให้ฉันรู้นะ ว่าคนๆนั้นเป็นใคร ถ้าฉันรู้ล่ะก็ ฉันจะทำให้มันเป็นตายทั้ง เป็น! ”
ขณะที่เธอกำลังพูดประโยคสุดท้าย ก็จงใจเน้นน้ำเสียง ทำให้ โค้วยู่นเอ๋อที่ได้ยินกลัวด้วยความหวาดระแวง
หรือว่าจิ๋วอรู้อะไรมา? !!
“แต่ว่าฉันรู้ว่าพี่ดีกับฉันที่สุด ไม่ทำร้ายฉันแน่ๆ ใช่ไหมคะ? ” ทันใดนั้นกู้จิ๋วฉือ ก็ยิ้มกริ่มถามขึ้น
ใจของโค้วยู่นเอ๋อราวกับกำลังข้ามภูเขา เดี๋ยวขึ้นสูงเดี่ยวลง
ต่ำ เธอรีบพูดขึ้นอย่างรีบร้อนว่า
“ใช่ ฉันไม่ทำร้ายคุณอย่างแน่นอน!
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันวางสายก่อนนะ”
กู้จิ๋วฉือพูดขึ้นพอเป็นพิธี ไม่ทันรอให้โค้วยู่นเอ๋อพูดอะไรออก ไปก็วางสายลงทันที
เธอต้องการให้โค้วนเอื้ออึดอัดจนอยากจะกระอักตาย
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ