บทที่ 16 ใบเสร็จ

“คุณค่าทางใจของรถคันนี้คือการติดตั้งเครื่องยนต์ W12 ที่หายากของโลก เป็นเทคโนโลยีที่หาได้ยากที่สุด ในโลก”

“แม้ว่าจะเป็นของ Volkswagen ก็ตาม แต่มันเป็นหนึ่ง ในรถหรูอันดับต้น ๆ สำหรับตอนนี้ รถคันนี้เลิกผลิตแล้ว รถในตลาดก็มีไม่มากแล้ว ดังนั้นหากคุณพลาดค้นนี้ เป็น เรื่องยากที่จะหาคันที่สองในเวลาอันสั้น

พนักงานขายยิ่งพูดยิ่งตื่นเต้น ผู้หญิงคนนั้นก็นับวันยิ่ง พอใจมาก เธอเห็นรถคันนี้มานานก่อนที่จะตัดสินใจซื้อ แม้ว่าจะมีราคาแพง แต่สำหรับเธอแล้ว ยังคงรับได้

พนักงานขายพูดจนพอแล้ว พูดจบเรื่องที่หยุดผลิตรถ คันนี้แล้วก็ไม่เปิดปากพูดอีก ปรับฐานความต้องการของ ลูกค้า

เธอคิดว่าวันนี้รถคันนี้ขายได้แน่นอน เมื่อนึกถึงค่า คอมมิชชั่นหนึ่งแสนก็รู้สึกตื่นเต้น แต่บนใบหน้าไม่ได้ แสดงออกอะไร “งั้นก็คันนี้แหละ เต็มจำนวน ช่วยฉันออก ใบเสร็จด้วย!

ในที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็ลดค้อนลง นั่งลงอย่างพอใจ พนักงานขายเตรียมออกใบเสร็จด้วยความตื่นเต้น

แต่พอหันหน้ากลับเห็นผู้จัดการพาวัยรุ่นที่เธอไล่ให้ไป เมื่อกี้มาด้วยตัวเอง ทันใดนั้นก็มีความคิดแย่ ๆ ในใจ”
“ผู้จัดการนี้คุณจะ?”

“อ่อ สุชัย จัดคนมาเช็ดรถและติดฟิล์มรถยนต์ ยิ่งเร็วยิ่ง ดี ใช่แล้วต้องเป็นฟีล์มมืด เดี่ยวลูกค้าจะขับรถออกไป”

เมื่อได้ยิน คนที่ถูกเรียกว่าสุชัยก็ยืนงงๆ มองไปที่ผู้หญิง ที่ลงมาจากรถ อดไม่ได้จึงถามไปประโยคหนึ่ง

“คุณผู้หญิง คุณจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อยหรือยังคะ?”

ผู้หญิงนั้นส่ายหน้า จำเรื่องเมื่อกี้ได้แล้ว มองไปที่จักร ชัยที่อยู่ข้างหลังผู้จัดการ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ผู้จัดการร้านที่ยืนอยู่ข้างมองไปที่ สุชัยยังคงยืนงงอยู่ที่ นั่น เร่งให้รีบอีกครั้ง

“ยังยืนอยู่ทำไมล่ะ รีบไปเช็ดรถ ลูกค้ารอที่จะขับรถ ออกไปอยู่!”

หลังจากพูดเสร็จผู้จัดการก็เดินไปหาผู้หญิงที่อยู่ด้าน ข้าง เพิ่งมาที่นี่และไม่ได้สังเกตเห็น แต่เมื่อมองไปที่ผู้ หญิงใบหน้าเป็นที่พอใจก็เห็นได้ชัดว่าเธอต้องการซื้อรถ คันนี้ แต่รถคันนี้จักรชัยซื้อไปแล้ว เขาได้แค่ไปตรงหน้าผู้ หญิงคนนั้น “คุณผู้หญิงท่านนี้ รถคันนี้คุณผู้ชายคนนี้ซื้อ แล้ว ถ้างั้นคุณลองไปดูที่โซนอื่นไหม?”

ผู้หญิงคนนั้นไม่พูดอะไร จ้องมองไปที่จักรชัยตั้งแต่แรก จนถึงตอนนี้ก็ไม่ขยับ ตัวเองฟังคำแนะนำมานานขนาดนี้ เพื่อมาเป็นตัวประกอบให้เขางั้นเหรอ?
ผู้หญิงจึงถามไปอย่างไม่พอใจประโยคหนึ่ง: รถเป็นเหรอ?”

“ไม่เป็น! ”

“ยังงั้นเหรอ! ช่างน่าเสียดายที่รถดีๆแบบนี้มาเก็บไว้ใน โกดัง ทำไมเราไม่ทำข้อตกลง!” พูดจบ ก็แสดงรอยยิ้มที่ ตนคิดว่าทำให้ผู้คนหลงใหล

ฉันต้องบอกว่าผู้หญิงคนนี้สวยมากจริงๆ แต่ยังมีเสน่ห์ ของผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ เพียงแวบเดียวและรอยยิ้มทำให้ ชลธิชาและคนอื่นๆไม่สามารถควบคุมได้เล็กน้อย

เธอเข้ามาใกล้ข้างหูจักรชัย ริมฝีปากสีแดง ผู้หญิงคน นั้นหายใจตามหูของจักรชัยไปจนถึงคอเสื้อ

“เอารถขายให้ฉัน เย็นวันนี้ไปกินข้าวด้วยกัน ก็เพื่อ แสดงความขอบคุณ ดีไหม!

จักรชัยคิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะเข้ามาใกล้มาก ให้เขา มองเห็นความนุ่มนวลของเธอภายนอก

นอกจากความประหลาดใจของ จักรชัยในตอนแรก ปรับให้เข้ากับการเคลื่อนไหวของผู้หญิงคนนี้ได้อย่าง รวดเร็ว ในเมื่อเอาตัวเองมาให้ถึงที่ ไม่มองก็น่าเสียดาย

เพลิดเพลินมองดูตรงหน้าพลางๆ คิดทบทวนคำพูดของ ผู้หญิงพลางๆ สุดท้ายยังคงส่ายหน้า “ ฉันคิดว่ารถคันนี้ ไม่เหมาะกับผู้หญิงอย่างคุณ วางใจ มีคนรอบตัวฉันที่ขับ รถได้ จะไม่ฝังรถคันนี้ไว้แน่”
ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น เธอ ผู้หญิงเพียงคนเดียวสามารถซื้อรถคันนี้ได้เต็มจํานวน ก็ ไม่ใช่ผู้หญิงที่พึ่งพาผู้ชาย สำหรับเขามองดูก็เป็นผู้ชายที่ ธรรมดาจะสนใจได้ยังไง

ถึงเวลานั้นพาสามีมาช่วยก็จะได้ไม่คุ้มเสีย เห็นได้ชัดว่า ผู้หญิงคนนี้คิดไม่ถึงว่าจักรชัยจะปฏิเสธอย่างตรงไปตรง มาขนาดนี้ อึ้งไปสักพัก

เธอภูมิใจในรูปร่างและใบหน้าของเธอมาโดยตลอด เป็นครั้งแรกที่เด็กในวัยยี่สิบต้น ๆ ปฏิเสธ แถมยังตัวเอง เป็นคนเสนอ

ความรู้สึกอับอาย ที่ไม่อาจบรรยายได้ ทันใดนั้นเธอก็ พูดไม่ออก

“คุณ คุณกล้า…..

อยากพูดว่าจักรชัยกล้าที่จะปฏิเสธเธอ แต่พอคิดดูเขา ก็มีสิทธิ์ปฏิเสธ ทันใดนั้นคำนี้ก็พูดไม่ออก ได้แต่ชี้ไปที่ จักรชัยได้เท่านั้น ใบหน้าแดงซ่าน “คุณพูดอะไร! “หลัง จากอดกลั้นอยู่นานในที่สุดก็ออกประโยคหนึ่ง

จักรชัยมองไปที่เธอด้วยความรำคาญเล็กน้อย ดีที่รถ ยังต้องติดฟีล์ม เวลาแปบเดียวก็คงไม่เสร็จ ก็ไม่ติดอะไร ถ้าจะมีเรื่องกับเธอสักหน่อย

“ฉันพูดอะไรเหรอ? ดูเหมือนตั้งแต่แรกก็มีแต่คุณเป็นคนพูด! “
ชลธิชาและคนอื่นๆทนไม่ไหว “พือ! “เสียงหัวเราะดัง ออกมา

สุดท้าย ภูผาเดินออกไปด้วยความโกรธ ก่อนออกเดิน ไปชี้ไปที่จักรชัยและพูดอย่างโมโห “ฝากไว้ก่อนเถอะ”

เมื่อขับรถออกจากตัวแทนจําหน่ายรถยนต์ จักรชัย ง ข้างคนขับ บนหน้าต่างได้ติดฟิล์มเรียบร้อยแล้ว จากด้าน นอกมองเข้ามาก็ไม่เห็นภายใน เขาก็วางใจนั่งอยู่ข้างใน แล้ว “คุณพูดจริงเหรอ รถคันนี้ให้ฉันขับจริงๆ!

ชลธิชาเหยียบคันเร่ง ไม่คาดคิดว่าจะได้ขับรถหรูระ ดับท็อปเป็นครั้งแรกในชีวิต อารมณ์คือความตื่นเต้นที่ไม่ สามารถบรรยายได้

สิ่งนี้เรียกว่าความหรูหราที่แฝงอยู่ภายใน ถ้างั้นจำรัส อะไรนั้นมีเงินแล้วจะทำอะไรได้ ก็ยังไม่ใช่คนที่รวยชั่ว ข้ามคืนอยู่ ก็ไม่รู้ว่าอลินดาสนใจเขาตรงไหน” “คาดว่าก็ น่าจะเป็นเพราะรถเก่าๆคันนั้น!”

แต่ละคนต่างก็พากันพูดเธอคำฉันคำ จักรชัยบอกไม่ถูก ว่านั่งตรงนั้นเป็นยังไง ไม่พูดแม้แต่คำเดียว

จนกว่าจะเลิกงาน คนทั้งสี่คนก็รีบร้อนกลับมาที่บริษัท เพื่อไม่ให้คนรู้ว่ามีรถเร็วเกินไป ยังตั้งใจจอดไว้ที่โรงจอด รถข้างๆ ข้างนอกมีแสงแดดจ้าพอดี ทั้งสี่คนเดินเข้าไปที่ บริษัทหน้าตาเต็มไปด้วยเหงื่อ

ที่แปลกก็คือ ทุกคนในที่งานมองพวกเขาอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นพวกเขาเข้ามา
ทั้งสี่มองหน้ากัน ก็ไม่เห็นจะมีอะไร หรือว่าเรื่องที่เพิ่งซื้อ รถรู้กันแล้วเหรอ?

ชลธิชาอดไม่ได้ พอดีคิดอยากจะถามใครสักคน ฉัน เห็นอลินดาเหยียบส้นสูงสิบเซนติเมตรแล้วเดินเข้าไป ยืน ตรงข้างโต๊ะของจักรชัย

“มีเรื่องอะไร?”

จักรชัยเงยหน้าสักครู่หนึ่ง พบว่าเป็นเธอ ถามอย่างไม่ เป็นทางการและจัดระเบียบเอกสารในมือต่อไป ก็ไม่ได้ เงยหน้ามองเธออีก

แม้ว่าในใจอลินดาร้อนเป็นไฟ แต่ว่าบนใบหน้าก็อดทน ไว้ เมื่อมองไปที่ผู้คนสองสามคนรอบๆตัวเธอดวงตาดูไม่ เป็นมิตร ได้แต่คิดว่ารีบพูดให้จบแล้วรีบไป

“คืนนี้เป็นงานฉลองวันเกิดฉัน คุณก็มาร่วมงานด้วยกัน สิ ไม่ว่ายังไงพวกเราก็เคยคบกันช่วงหนึ่ง”

มือที่เคลื่อนไหวของจักรชัยเพราะประโยคนี้ก็หยุด ชั่วคราว แต่ว่าก็ทำต่ออย่างรวดเร็ว