บทที่ 15 รูดบัตร

จักรชัยพยักหน้า เดิมทีไม่อยากซื้อรถ แต่ว่าเขาไม่ควร ให้น้ำทิพย์มารับตลอดแบบนี้

โดยเฉพาะเวลาที่พวกผู้ชายหลายๆคนไปบางที่ก็ไม่ ค่อยเหมาะสม เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ไป ทําอะไรก็ไม่ สะดวก

ซื้อรถก่อนจะดีกว่า อย่างไรก็ตามชลธิชาอยากมีรถ สักคัน อย่างไรก็ตามสามารถให้เขาขับก่อน ออกไปข้าง นอกทีละหลายๆคนก็สะดวกดี

ชลธิชาไม่มีอะไรจะพูด ในเมื่อจักรชัยตัดสินใจแล้ว ถ้ามีอะไรที่พวกเขาช่วยได้จะต้องพยายามสุดความ สามารถแน่นอน หลายคนช่วยกัน อย่างไรก็ตามวันนี้ บริษัทไม่มีอะไรทำ หลังจากอาหารกลางวันก็จะไป

ตรงไปยังตัวแทนจำหน่ายรถยนต์ที่ใหญ่ที่สุด สำคัญคือ ที่นั่นมีรถยนต์ทุกชนิด ตัวเลือกเยอะ ราคาก็ไม่แพงเกิน จริง

“อยากได้รถใหญ่หรือรถเล็ก?”

ยืนอยู่หน้าประตู ชลธิชาถามจักรชัยหนึ่งประโยค เรื่อง รถรุ่นไหนจะต้องดูว่าเขาอยากใช้งานแบบไหน ถ้าเป็นรถ ครอบครัว SUVก็เป็นทางเลือกที่ไม่เลว พื้นที่กว้าง ออก เดินทางกันทั้งครอบครัวก็สะดวก จักรชัยไม่ได้คิดเยอะ ขนาดนั้น เขาก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ก็แค่อยากให้ชลธิ ชาพาเขาไปดูรถที่รู้สึกว่าดีก็พอ
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป จากราคา150,000ถึง800,000กว่าๆ แทบจะดูหมดไปแล้วรอบหนึ่ง ไม่มีสักคันที่จักรชัยถูกใจ มีคนสองสามคนนั่งยองๆอยู่ริมถนน

“จักรชัย ตกลงคุณอยากซื้อรถแบบไหน ถึงยังไงก็วิ่ง บนพื้น จะแตกต่างกันสักเท่าไหร่”

แน่นอนต้องมีความแตกต่าง บางคันก็เชยจริงๆ ไม่ เหมือนกับที่วัยรุ่นขับกัน บางคันก็ดูหรูหราเกินไป เหมือน กับBMW Audiแบบนี้มีเต็มท้องถนนไปหมด

เมื่อเขามองไปที่Volkswagen จู่ๆในสมองก็คิดถึง ประโยคที่ช่วงนี้นิยมใช้กันเป็นพิเศษ : “ไม่กลัว BMW และ Land Rover แต่กลัวอักษรที่อยู่ข้างล่างซื่อ

คิดไปพลาง เดินไปที่Volkswagenไปพลาง ชลธิชา และอีกหลายคนก็เลยรีบตามเขาไปกลัวตามไม่ทัน

“รถVolkswagenนี้ก็ไม่เลว ประสิทธิภาพก็ดี ไปดูสัก หน่อย”

เข้าไปปุ๊บ จักรชัยเห็นรถที่โดดเด่นที่สุดจอดอยู่ที่ประตู —Phaeton

รูปลักษณ์ที่หรูหรา ทันใดนั้นพอดูแล้วก็รู้สึกพอใจ ถ้า จอดไว้ที่มีรถมากๆจะต้องเป็นจุดสังเกตุได้แน่ ถือได้ว่า ค่อนข้างหรู แต่ว่ารถคันนี้ดูภายนอกแล้วไม่ได้เรียบง่าย เลย

“สวัสดี ใครสามารถอธิบายรถคันนี้ได้บ้าง! ”
จักรชัยและเพื่อนๆเข้ามานานแล้ว แต่กลับไม่มีพนักงาน ขายเข้ามาแนะนำรถในนี้เลย เขาจึงขวางคนที่เดินผ่าน มาคนหนึ่ง

ใครจะรู้ว่าผู้หญิงคนหนึ่งสีหน้าดูเหมือนรำคาญ เหลือบ มองพวกเขา แล้วชี้ไปที่รถที่อยู่ข้างใน

“ฉันขายเฉพาะ Phaeton พวกคุณอยากซื้อรถเข้าไป ข้างในหาคนขายคนอื่นเองเถอะ ฉันจะบอกพวกคุณให้ รถที่สามารถวางขายที่นี่ได้ ไม่ใช่ราคาที่พวกคุณจะรวม เงินกันซื้อได้ ทางที่ดีก็รอลดราคาหรือไม่ก็ช่วงโปรโมชั่น ค่อยมาเถอะ!

หลังจากพูดเสร็จเขาก็เดินไปด้านข้างอย่าง กระฉับกระเฉง ในขณะนี้มีผู้หญิงอีกคนเดินเข้ามาสวมใส่ เสื้อผ้าที่ดูดี แค่ดูเนื้อผ้าก็รู้แล้วว่าแพง ส่งเสียงรองเท้าส้น สูงสีขาวอย่างคมชัด

ยกศีรษะขึ้นเล็กน้อย คอเหมือนหงส์ ประกอบกับเสื้อ ชุดนั้น ออร่าของร่างกายเปล่งประกายออกมาอย่างเต็มที่

“สวัสดีคุณผู้หญิง ต้องการรถแบบไหนคะ ฉันสามารถ แนะนำให้คุณได้”

พนักงานขายเห็นผู้หญิงคนนั้นก็รู้ว่าเป็นคนร่ำรวย ทันใดนั้นคำพูดก็กลายเป็นความอ่อนน้อมถ่อมตน พุ่งไป อยู่หน้าเธออย่างตั้งใจ

“เมื่อกี้เธอไม่ใช่บอกว่าขายแค่ Phaetonหรอกเหรอ เปลี่ยนสีหน้าได้เร็วจริง”
ดารินพูดมาประโยคหนึ่งอย่างดูถูก แต่ว่าบางครั้งก็รู้สึก ถึงประโยชน์ของคนมีเงิน คิดดูว่าพวกเขาเข้ามานานแล้ว ไม่มีใครมาถามว่ามาที่นี่ทำไมสักคน ไม่ใช่เพราะพวกเขา สวมเสื้อผ้าธรรมดา ไม่เหมือนคนที่จะซื้อรถได้

ในสายตาพวกเขาอาจยังคิดว่า เมื่อพวกเขาจะจ่ายเงิน

ก็คงลังเลเป็นเวลานาน ไม่แน่อาจจะไม่จ่ายเงิน ถึงเวลา นั้นก็สิ้นเปลืองเวลา “รอคุณมีเงินแล้ว ก็ได้บริการที่ดีแล้ว! ” พนัส ยิ้มอย่าง

มีเลศนัยแล้วพูดออกมาประโยคหนึ่ง

“รถคันนี้พวกเราจองก่อน” จักรชัยไม่สนใจการต่อปาก ต่อคำของพวกเขา ขมวดคิ้วแล้วมองไปดู ผู้หญิงที่มา ทีหลังคนนั้น แค่พูดกับฝ่ายขาย ใครจะรู้ว่าพนักงานขาย ยังไม่ได้พูด ผู้หญิงคนนั้นก็เอ่ยปากพูดก่อน

“รู้ว่านี้เป็นรถอะไรไหม? ไม่พูดถึงอย่างอื่น เฉพาะเบาะ นั่งข้างในก็เป็นหนังแท้แล้ว คุณยังคิดจะเอารถคันนี้ ถาม เงินในกระเป๋าตัวเองก่อนเถอะ เบาะหนึ่งจะซื้อได้หรือ เปล่า”

ชลธิชาและคนอื่นๆที่ยืนอยู่ข้างหลังก็ตกใจคำพูดของ จักรชัย จนผู้หญิงคนนั้นพูดจบ เขาถึงมีปฏิกิริยาขึ้นมา รีบไปข้างหน้าดึงจักรชัยเอาไว้

“พี่ใหญ่ของฉัน นี่มันรถอะไรอ่ะ นี้ไม่ใช่รถที่คนธรรมดา อย่างเราซื้อได้ คุณอย่าเข้าไปร่วมสนุกเลย พวกเราออก ไปก่อนเถอะ สูบบุหรี่ให้ใจเย็นสักหน่อย ฉันค่อยพาพี่ไปดู รถคันอื่น”
พนักงานขายผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ด้านข้างมองอย่างไม่ พอใจเล็กน้อย และเกลี้ยกล่อมจักรชัยอย่างรวดเร็ว

“น้องชาย เรื่องใหญ่อย่างการซื้อรถไม่ใช่คุณสามารถ ตัดสินได้ ยังไงครั้งหน้าค่อยมาพร้อมกับพ่อแม่เถอะ!

ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างฟังคำพูดของพนักงานขายพูดกับ จักรชัยแบบนี้ เห็นได้ชัดว่ามีประโยชน์มาก ท่าทางยั่วยุ มองไปที่จักรชัย จากนั้นฟังคำอธิบายของพนักงานขาย ต่อไป

สำหรับกลุ่มของพวกเขา ถูกปล่อยให้เป็นอากาศมา นานแล้ว มีหลายคนที่รู้สึกเสียใจเล็กน้อย ไม่พูดอะไร ตามจักรชัยไปที่โซนพักผ่อน

ทันทีที่ฉันนั่งลงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ยังอายุไม่มากก็เข้า มา เครื่องแบบสีดำ เห็นได้ชัดว่าเป็นพนักงานขายของที่นี่

“สวัสดีค่ะ พวกท่านต้องการซื้อรถใช่ไหมคะ? เสียง หวานๆ เทียบกับผู้หญิงคนเมื่อกี้แล้วดีมาก จักรชัยเดิมทีที่ มีอารมณ์หงุดหงิดก็ดีขึ้นมาเยอะ ชี้ไปที่รถคันที่ดูเมื่อกี้

“คันนั้น เต็มจำนวน รูดบัตร”

เจ็ดคำ แต่ทำให้คนรอบข้างตกตะลึง แม้แต่คนไม่กี่คน ที่เดินผ่านไปมา ก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบไปมองเมื่อได้ยิน เสียงนี้

ชลธิชาและคนอื่นๆก็ยิ่งมึนงง ครอบครัวจักรชัยตอน นี้ร่ำรวยขนาดไหน คุณสามารถซื้อ Phaeton ได้โดยไม่ต้องคิด

พนักงานขายก็มึนงงสักครู่ แต่ก็มีปฏิกิริยาขึ้นอย่าง รวดเร็ว ชี้ไปที่ Phaetonอีกครั้ง และจักรชัยก็คอนเฟิร์ม อีกครั้ง

“คุณผู้ชาย แน่ใจนะว่าเป็น Phaeton?”

จักรชัยพยักหน้าอีกครั้ง จากนั้นก็หยิบบัตรในกระเป๋า เงินของตัวเองออกมา วางไว้บนโต๊ะ

รูดบัตรเสร็จ เมื่อส่งใบเสร็จไปยังมือของจักรชัย สายตา ของพนักงานขายมีอาการเฉื่อยเล็กน้อย วันนี้เธอทำงาน วันแรก เพราะว่ายังไม่คุ้นเคยกับลักษณะงาน ดังนั้นได้ แค่เสิร์ฟน้ำ และแนะนำให้กับลูกค้าที่มาดูก่อนซื้อรถเหล่า นั้น กลับคิดไม่ถึง เสิร์ฟน้ำไม่กี่แก้วผ่านไป ก็ขายรถที่ แพงที่สุดในร้านได้

อีกทั้งยังใช้เวลาเพียงไม่ถึงสิบนาทีในการติดต่อเพื่อ ชำระเงิน ผู้จัดการร้านรู้สึกไม่น่าเชื่อเล็กน้อยเมื่อได้ยิน ว่ามีคนซื้อ Phaeton เมื่อเขาเห็นว่าเงินจำนวนหนึ่งเขาก็ ตื่นเต้นและวิ่งออกจากสำนักงานทันที

“สวัสดีค่ะ ใช่จักรชัยไหม ฉันเป็นผู้จัดการร้านนี้ คุณ เตรียมจะขับออกไปตอนนี้ หรือว่าสักครู่จะให้พวกเราส่ง คนขับไปส่งคุณ?” “จะขับไปวันนี้”