ตอนที่ 9 เสแสร้ง

ไม่พูดจะยังดีกว่า แค่พูดถึงคนๆนี้ หน้าตาท่าทางก็จม อยู่ในความเย็นชา แม้จะบอกว่าทุกคนต่างก็มีหน้าที่ของ แต่ละคน แต่ไม่ว่าจะอย่างไรครอบครัวเขาก็มีเงิน ถึง ความสามารถในการทำงานจะไม่ได้เรื่องอย่างไร แต่ของ ที่นำมาให้เบื้องบนก็ไม่น้อยเลยสักครั้ง เทียบกับที่บริษัท ให้เงินนั้นยังเทียบไม่ได้จริงๆ

เขาอยู่ที่บริษัทก็วางอำนาจบาตรใหญ่จนเป็นนิสัยไป แล้ว มีไม่กี่คนจริงๆที่สามารถจัดการได้

“จักรชัย ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง อย่าถึงกับผ่านไปไม่ได้ เพราะคนอย่างนั้นเลย แม้จะบอกว่าตอนนี้ก็พอมีเงินอยู่ บ้างแล้ว แต่ถ้าประหยัดได้ก็ประหยัด อย่าใช้จ่ายมากเกิน ไป”

พนัสพูดอย่างตรงไปตรงมาและมีเหตุผล จักรชัยก็ไม่ ได้โต้แย้ง นึกถึงท่านผู้เฒ่าที่บ้านของตนเองที่ให้เงินมา ใช้ส่วนตัวอย่างไม่ได้คิดอะไรมากก็หนึ่งร้อยล้านแล้ว บางเรื่องยังไม่ควรพูดจริงๆ

กินข้าวเสร็จแล้วพวกเขาก็เดินไปที่ร้านคาราโอเกะ ใกล้ๆอย่างคึกคัก ดารินที่ยังไม่เข้าไปก็วิ่งไปข้างๆที่จอด รถอย่างรวดเร็ว

“รถคันนี้..……..

“ละแวกนี้จะมีใครสามารถขับรถคันนี้ได้อีก รถแลนด์ โรเวอร์ราคาสูงถึงร้อยกว่าล้านเชียว”
ไม่พูดชื่อทุกคนต่างก็รู้อยู่แก่ใจ จำรัส บังเอิญมาก ไม่ นึกเลยว่านายคนนี้ก็จะอยู่ที่นี่

ดารินเงยหน้ามองจักรชัยอย่างกลัดกลุ้ม ที่นี่เขาเป็นคน พามา แต่เขาคิดไม่ถึงว่าจะเจอจำรัสที่นี่!

จักรชัยก็ได้แต่มองเฉยๆ กอดพนัสที่ยังคงละเมอเอาไว้ แล้วเดินไปทางร้านคาราโอเกะก่อน

“พวกเราก็ดื่มของพวกเรา จะสนใจมากขนาดนั้นทำไม”

คิดๆแล้วก็ใช่ พวกเขาเดินเข้าไปข้างในอย่างตื่นเต้น ดีใจ ระหว่างทางที่มาเมื่อครู่ จักรชัยโทรมาจองห้อง ส่วนตัวห้องใหญ่เอาไว้เรียบร้อยแล้ว แค่เข้าไปก็มีคนมา ต้อนรับพาเดินเข้าไปทันที ชลธิชาและอีกสามคนยังคง งงๆนิดหน่อยก็เข้าไปนั่งในห้องส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว

อาจจะเป็นครั้งแรกของชีวิตที่ได้รับสิ่งที่มีค่าขนาดนี้ และยังเป็นน้องชายที่สนิทของตนเองเป็นคนให้อีกด้วย จะพูดอย่างไรพวกเขาก็ไม่มีใครยินยอมที่จะปล่อยมือ ออกจากไมโครโฟนเลย

ทุกๆเพลงล้วนแต่บรรยายความสัมพันธ์ที่รักใคร่สนิท สนมของพวกเขา

ตอนที่กินปิ้งย่างพวกเขาก็ดื่มไปไม่น้อยเลย น้อยครั้งที่ จะได้มีความสุขขนาดนี้ จักรชัยก็ทิ้งความเจ็บปวดบนหัว ไว้ที่บ้านตั้งแต่แรกแล้ว เพียงไม่นานเบียร์สี่กล่องก็ดื่มไป แล้วสองกล่อง
เห็นว่าดื่มกันจวนจะหมดแล้ว จักรชัยจึงเดินโซซัดโซเซ ออกไป เจอกับเคาน์เตอร์บาร์จึงพิงเอาไว้ด้วยท่าทางที่ สบายๆ

“ที่นี่มีเบียร์ดีๆไหม”

“เบียร์ยี่ห้อblanc 1664เป็นเบียร์ที่ดีที่สุดของที่นี่หนึ่ง โหล980 และยังมีแบบกล่องของขวัญที่รวมปะปนกัน 24ขวด1980 หากว่าคุณลูกค้าต้องการอย่างอื่นก็บอกได้ ค่ะ”

จักรชัยยักคิ้ว ราคานี้ค่อนข้างคิดไม่ถึงจริงๆ ถ้าเป็นเขา แต่ก่อนกลัวว่าแม้แต่ความกล้าหาญก็คงจะไม่มี 24ขวดก็ เป็นเงินเดือนทั้งเดือนของเขาแล้ว

หญิงสาวที่สวมชุดกระโปรงสีดำเห็นเขาลังเลอยู่นิด หน่อย ยิ้มเล็กน้อย แล้วก็หยิบใบรายการเครื่องดื่มออก มา

“ที่นี่ยังเบียร์อย่างอื่น คุณลูกค้าลองดูนะคะว่าต้องการ แบบไหน”

ส่ายๆหัว: “สามกล่องของขวัญ ทุกกล่องให้เสิร์ฟออ เดิร์ฟเข้าไปด้วย”

แต่ก่อนดื่มเบียร์ก็ไม่รู้หรอกว่าแบบไหนดี กล่องของ ขวัญแบบนี้พอเหมาะพอดี ดื่มไม่หมดก็ไม่เป็นไร

“อีกสักครู่ก็บอกไปว่าฉันจับรางวัลได้นะ อย่างอื่นก็ไม่ ต้องพูดเยอะ”
พนักงานต้อนรับประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็เคยเจอ ลูกค้าอย่างนี้อยู่บ้างจึงไม่ได้ถามอะไรมาก ครู่เดียวก็ปรับ อารมณ์ของตนเองได้เป็นอย่างดี

หลังจากรับเงินไปแล้วก็อดไม่ได้ที่จะมองจักรชัยให้ เต็มตา แต่แรกคิดว่าดูจากสีหน้าของเขาก็มองออกถึง ความเจ็บปวดอยู่บ้าง แต่จักรชัยก็จุดบุหรี่แล้วเดินโซๆเซๆ ออกไป

เขาจำได้ว่าวันนี้รับปากน้ำทิพย์ไว้แล้วว่าจะกลับเร็ว หน่อย แต่คิดไม่ถึงว่าแค่กระพริบตาก็สามทุ่มกว่าๆแล้ว นึกถึงทุกคนที่อยากจะอยู่ด้วยกันทั้งคืนก็ไม่ดีที่จะกำจัด ความสนุกสนานนั้นทิ้งไป จึงทำได้เพียงส่งข้อความไป บอกน้ำทิพย์