ตอนที่ 3 แม่บ้านส่วนตัว

จักรชัยมองบัตรในมือ เพียงครู่เดียวก็เคลิบเคลิ้มอยู่บ้าง

กี่สิบล้าน สําหรับเขาเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วก็เป็นแค่ นิทานที่น่ามหัศจรรย์เรื่องหนึ่งจริงๆ

ในหัวนึกถึงพ่อแม่ที่ลำบากของตนเองอย่างไม่รู้สึกตัว สภาพที่ทำงานหนักทั้งวันทั้งคืนเพื่อความเป็นอยู่และค่า เล่าเรียนของเขา อยากจะเอ่ยปากอย่างอดไม่ได้

“ถ้าตอนแรกตามหาลูกได้เร็วกว่านี้สักหน่อย ก็คงไม่ ทำให้ลูกได้รับความไม่เป็นธรรมอย่างนี้!”

เมื่อครู่จักรชัยอยากจะบอกว่าเขาไม่ต้องการเงินนี้ แต่ ยศพลเอ่ยปากออกมาเสียก่อน จึงทำให้เขาต้องกลืนคำที่ อยากจะพูดลงไป

ได้ยินคำพูดของยศพล เขาก็รู้แล้วว่าเงินก้อนนี้ไม่เพียง แต่เป็นปัญหาของตัวเลข แต่ถ้าไม่รับเงินก้อนนี้ ก็เหมือน กับไม่ยอมรับพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด

แต่ถ้ารับเงินก้อนนี้แล้ว ก็เหมือนกับละทิ้งพ่อแม่ที่เลี้ยงดู และอบรมสั่งสอนตนเองมา จักรชัยลังเลแล้ว

“ผมไม่โทษพวกคุณ อันที่จริงก็ไม่ได้ตั้งใจนี่ครับ!”

จักรชัยเพียงพูดอย่างนี้ เพื่อปลอบใจทั้งสามคนตรงหน้า
“จักรชัย แม่ไม่รู้ว่าวันที่ผ่านมาลูกผ่านมันมาได้อย่างไร แต่ต่อไป พ่อกับแม่จะไม่ให้ลูกได้รับความไม่เป็นธรรม แม้แต่นิดเดียว อย่าถือโทษโกรธเคืองที่พวกเราเจอลูกช้า เกินไปเลยนะ”

อันที่จริงเขาอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆอย่างนั้น แทบจะไม่ ติดต่อกับโลกภายนอกเลย ถ้าคราวนี้ไม่ใช่เพราะออก โทรทัศน์อย่างกะทันหัน บางทีอาจจะนานกว่านี้ถึงจะตาม หาเจอ

พวกเขายอมรับพ่อแม่บุญธรรมของจักรชัย นอกจาก เพราะบุญคุณที่พวกเขาเลี้ยงดูอบรมสั่งสอนมา ในเวลา เดียวกันก็ไม่อยากให้จักรชัยที่เพิ่งจะกลับมาอยู่ข้างกาย ไม่ยอมรับพวกเธอเพราะความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่ บุญธรรมหรอก

ในที่สุดธีรพลที่ยืนอยู่ข้างๆก็เอ่ยปากออกมา

“จักรชัย นายเป็นน้องชายของฉัน ระหว่างพวกเราเป็น ความสัมพันธ์ทางสายเลือด ไม่ว่าจะอย่างไร ก็ปฏิเสธไม่ ได้”

พูดๆอยู่ ก็เอาบัตรที่จักรชัยเตรียมจะส่งคืนดันเข้าไปอีก ครั้ง

จักรชัยมองทั้งสามคนตรงหน้า ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึก ตอนนี้ของตนเองอย่างไรดี

เงียบอยู่ครู่หนึ่งจึงค่อยๆเอ่ยปาก
“เงินนี้ผมรับไว้ก็ได้ แต่นี่ไม่สามารถทำให้ผมละทิ้งพ่อ แม่ที่เลี้ยงดูอบรมสั่งสอนผมมาได้ ถ้าพวกคุณมีความคิด อย่างนี้ เงินก้อนนี้พวกคุณเอาคืนไปจะดีกว่าครับ”

หลังจากที่สามีภรรยาได้ยินคำพูดของเขา ในสายตา ของยศพลก็ปรากฏความหวั่นไหวออกมาเล็กน้อย ดอก เหมยถึงกับน้ำตาร่วงด้วยความตื่นเต้น

จักรชัยยินยอมรับเงินก้อนนี้ ถึงแม้จะไม่ได้แสดงว่าย อมรับพวกเขา อย่างน้อยก็ไม่ตำหนิพวกเขาจริงๆ ยิ่งไป กว่านั้นตั้งแต่แรกเริ่มพวกเขาก็ไม่เคยมีความคิดที่จะให้ จักรชัยตัดขาดความสัมพันธ์กับพ่อแม่บุญธรรมเลย ถ้า ลูกชายของพวกเขาเป็นคนอย่างนั้น ในทางกลับกันก็คง ทำให้พวกเขาไม่อยากจะยอมรับอยู่เล็กน้อย

“ไม่หรอกลูก พ่อแม่บุญธรรมของลูก พวกเราส่งคนไป รับมาแล้ว พรุ่งนี้เย็นคงจะเดินทางมาถึงพวกเราขอไป จัดการตามขั้นตอนการเข้าโรงพยาบาลให้ลูกก่อนนะ”

ดอกเหมยดึงพวกเขาสองคนออกไปอย่างตื่นเต้น ผ่าน ไปครู่หนึ่ง หมอเมื่อครู่ก็เข้ามาด้วยกัน

หมอยิ้มอย่างประจบสอพลอ ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะมี ความรู้สึกไม่พอใจ

“เป็นคุณชายคนเล็กของตระกูลหัสบดินทร์นี่เอง เมื่อครู่ ล่วงเกินไปมากจริงๆ โปรดอย่าถือสาเลยนะครับ”

ได้ยินหมอที่เพิ่งจะเข้ามายืนกล่าวขอโทษตนเองอยู่ ตรงนี้ จักรชัยก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ มีเงินนี่ทำอะไรก็ได้จริงๆ

นึกถึงแฟนของตนเอง แต่ก่อนแม้ว่าจะมีท่าทีอวดดี ต่อหน้าเขา แต่ถึงอย่างไรก็ยังเดินมาด้วยกันตลอดทาง แต่กลับคิดไม่ถึงว่าครั้งนี้ แค่พูดถึงเรื่องเงินก็เหมือนกับ เปลี่ยนไปเป็นอีกคนแล้วอย่างนั้น

จักรชัยเม้มปาก: “บัตรพนักงานของฉัน……………….

ยังพูดไม่ทันจบ หมอคนนี้ก็รีบส่งบัตรพนักงานมาให้เขา ด้วยสองมือ

จักรชัยไม่ได้พูดอะไร ยินยอมให้หมอให้น้ำเกลือที่ ก่อนหน้านี้ยังให้ไม่เสร็จอีกครั้ง ขณะที่เขากำลังเก็บบัตร พนักงานไว้ในกระเป๋า ตอนที่เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง ตรง หน้าก็เปลี่ยนเป็นหญิงสาวที่สวมเสื้อยืดสีขาวคนหนึ่ง

แค่มองไปเห็นดวงตาที่เปล่งประกายราวกับดวงดาวคู่ นั้นก็ทำให้เขาสนใจเป็นพิเศษ ดั้งจมูกที่จิ้มลิ้มปรากฏออก มาอย่างสวยงาม ริมฝีปากชมพูละเอียดอ่อนเผยอออก เล็กน้อย ราวกับเป็นภาพวาดที่มีชีวิตชีวา

รูปร่างที่มีส่วนเว้าส่วนโค้ง ทำให้เด่นชัดมากขึ้นในเสื้อ ยืดรัดรูปดึงดูดใจคนมากเป็นพิเศษ

“สวัสดีค่ะ คุณชาย ฉันน้ำทิพย์เป็นแม่บ้านส่วนตัวของ คุณค่ะ ดูแลชีวิตประจำวันของคุณ ต้องการอะไรบอกฉัน ได้ทันทีเลยนะคะ”