ตอนที่6การกักบริเวณไว้ในบ้าน

รถแท็คซี่ได้จอดตรงหน้าประตูที่ฟาเวอร์คอนโดหลิวเซียนเซียน

จับมือของฟังเป็นซิวไว้แล้วกำลังจะเดินเข้าไปในหมู่บ้านเงาของ

คนร่างหนึ่งก็พุ่งเข้ามาผลักฟังเป็นซิวออกไปพร้อมกับเอามือ ปิดปากเธอไว้แล้วลากเธอเข้าไปในรถคันหนึ่ง คนคนนี้กระทำอย่างรวดเร็วและว่องไวเห็นได้ชัดว่าผ่านการ

ฝึกซ้อมมาอย่างดี

หลิวเซียนเซียนอยากจะดิ้นรนออกมาแต่รู้สึกถึงความปวดหัว

แล้วก็หมดสติไป

ตื่นมาฟ้าก็มืดแล้ว

หลิวเซียนเซียนเพิ่งรู้ตัวว่าเธอนั้นอยู่ในห้องของตัวเอง พอกดสวิตช์ไฟโต๊ะตรงหัวเตียงก็มีอาหารวางอยู่และเริ่มเย็น

แล้ว

เธอลุกออกจากเตียงเพื่อที่จะไปเปิดประตูก็พบว่าประตูนั้นถูก โซ่เหล็กนั้นมัดไว้จากด้านนอก

หันหลังมุ่งไปทางระเบียงหน้าต่างระเบียงนั้นก็ถูกล็อค

เรียบร้อย

หลิวเซียนเซียนถูกกักบริเวณแล้ว

โทรศัพท์ก็ถูกหลิวเพิ่งจั่นไปแล้ว
โทรศัพท์ที่อยู่ในห้องนั้นก็ถูกตัดสายโทรศัทพ์ หลิวเซียนเซียนไม่สามารถที่จะติดต่อกับโลกภายนอกได้เลย

“เปิดประตูเปิดประตูเดี๋ยวนี้ปล่อยฉันออกไป”หลิวเซียนเซียน เริ่มกระวนกระวายเธอใช้หัวแม่เท้าคิดก็คิดได้ว่าเป็นถั่วเหมยจู สั่งให้คนมาจับตัวเธอคงจะจับเธอขังไว้จนถึงวันที่8เดือนหน้า แน่ๆแล้วก็ให้แต่งงานกับประธานหลัง

การตะโกนของเธอก็ทำให้ถั่วเหมยจูปรากฏตัวออกมา “เซียน เซียนพ่อของเธอบอกว่าเธอนั้นไม่ยอมกลับบ้านนอนมาหลายวัน และนี่ก็ทำให้บ้านไม้เสื่อมเสียดังนั้นก่อนเปิดเทอมนี้จะห้ามให้ เธอออกจากบ้านอีก

เมื่อคืนเธอเป็นคนวางยาหลิวเซียนเซียนเองทีแรกก็คิดว่าพวก ประธานหลังนั้นคงจะจัดการรับมือได้แต่ผลก็คือคำพูดประโยค หนึ่งของประธานหลังว่า ครั้งนี้อย่าคิดนะว่าเขาจะช่วยบริษัทเคที

ให้ผ่านด่านนั่น”

แต่ถ้าหากบริษัทเคทีจะต้องปิดกิจการแล้วจริงๆ หลิวลู่ลู่จะทำ ยังไง?

ไม่ว่ายังไงเธอก็จะต้องช่วยให้หลิวลู่ลู่จับหนุ่มคนรวยให้ได้ ก่อนส่วนบริษัทเคทีค่อยล้มละลายก็ไม่สาย

เพราะฉะนั้นหลิวเซียนเซียนจะต้องแต่งงานกับประธานหลัง

“ลั่วเหมยจูเรื่องที่ฉันไม่กลับมานอนที่บ้านก็ไม่ใช่เพราะคุณ หรอกเหรอ?”
พอเห็นหน้าจั่วเหมยจูแม้แต่แม่เลี้ยงหลิวเซียนเซียนก็ไม่อยาก เรียก

คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะวางยาเธอแล้วส่งไปให้ประธาน หลิงแค่คิดก็รู้สึกทุเรศแล้ว

“เพิ่งจนคุณดูเธอสัปกติที่คุณไม่อยู่บ้านเธอก็มักจะเรียกชื่อฉัน อย่างนี้ตลอดเลยค่ะเสียดายที่ฉันนั้นดูแลเธอด้วยใจเป็นห่วงเธอ จนไม่ได้หลับได้นอนฉันนี่มันคนดีแต่ถูกว่าให้เป็นคนเลวชัดชัด เลยค่ะ”ลั่วเหมยจูร้องไห้สะอื้นขึ้นมาทันที

หลิวเซียนเซียนหายใจเข้าลึกๆหายใจเข้าลึกๆอีก

ในวันนี้เธอก็ได้เห็นธาตุแท้ของถั่วเหมยจูที่ไม่ยอมรับผิดแล้ว ยังโยนความผิดมาให้คนอื่นอีก

มองออกไปนอกประตูเห็นหลิวเพิ่งจนที่เพิ่งมาถึง “พ่อคะซุป เมื่อคืนนี้ลูกดื่มนั้นถูกวางยาค่ะถ้าหากไม่ใช่ว่ามีคนช่วยลูกไว้ หล่ะก็เห็นว่าป่านลูกก็คงถูกประธานหลิงอุ้มไปที่บ้านของเขา แล้วหล่ะค่ะลูกแค่อยากจะรู้ว่าเมื่อคืน ใครเป็นคนวางยาลงในซุป ของลูก?”

เรื่องมันมาถึงอย่างนี้หลิวเซียนเซียนไม่อยากจะทนแล้วลั่วเหม ยจูแม่เลี้ยงคนนี้วันนี้เธอจะต้องฉีกหน้ากากตอแหลของเธอให้ได้ ถ้าไม่อย่างนั้นหลิวเพิ่งจั่นจะต้องหูเบาแล้วเชื่อสิ่งที่รั่วเหมยจูพูด

งั้นเธอก็ถูกถั่วเหมยจูวางแผนให้ได้แต่งงานกับประธานหลัง แต่แรกแล้ว
“อ๋อหรือเธอหมายถึงซุปซี่โครงสาหร่ายเมื่อวานนี้หรอ?”ลั่ว เหมยจูขยี้คิ้วแกล้งทำท่าทางเช็ดน้ำตา

“คุณก็รู้อยู่แก่ใจยังจะมาถามอีก”หลิวเซียนเซียนมั่นใจมากว่า เมื่อคืนเธอได้ดื่มเฉพาะซุปกับเหล้าส่วนเหล้าไม่ใช่แค่เธอที่ดื่ม ฟังเวิ้นซิ วก็ดื่มด้วยแต่ฟังเป็นซิวก็ไม่เป็นอะไรงั้นก็แปลว่า ปัญหามันอยู่ที่ซุป

“เพิ่งจนคุณดูสิคะตัวเธอไม่กลับบ้านกลับช่องเองยังไม่สำนึก แล้วยังมาสายร้ายฉันอีกซุปนั้นฉันเธอและลูลู่เราก็ดื่มกันหมด แล้วทําไมพวกเราถึงไม่เป็นอะไรมีแต่เธอคนเดียวที่เป็น?

“ใช่ผมก็ดื่มผมก็ไม่เป็นไร”หลิวเพิ่งจนขมวดคิ้วสีหน้า เคร่งเครียดมองดูหลิวเซียนเซียนที่ยิ่งโตยิ่งไม่ได้เรื่อง ตั้งแต่วัน นี้เป็นต้นไปห้ามไปไหนเด็ดขาดก็อยู่แต่ในห้องนี้และสำนึกซะ

“หนูไม่……..หลวเทียนเซียนร้องไห้โฮพร้อมตะโกนออกมาแต่ ว่าหลิวเพิ่งจั่นก็ปัดแขนแล้วเดินออกไปส่วนถั่วเหมยจูก็ยิ้มเยาะ เย้ยอย่างได้ใจ

เธอถูกกักบริเวณ

ถูกกักขังไว้แล้วในที่สุด

หลิวเซียนเซียนอดอาหารไม่ยอมทาน

ตรงช่องประตูนี้ทุกวันวันละสามครั้งตามเวลาทานอาหารเช้า กลางวันเย็น3มื้อเอาเข้าไปให้ยังไงก็ถูกเอาออกมาอย่างนั้น

สามวันผ่านไปหลิวเซียนเซียนข้าวสักเม็ดก็ยังไม่ตกถึงท้อง
ทุกวันนี้นอกจากนอนก็คือเหม่อลอย

ทีแรกคิดว่าจะสามารถเรียกพี่อ้อยช่วยเธอส่งจดหมายไปหา ฟังเวิ้นซิวมาช่วยเธอหรือไม่ก็แจ้งตำรวจอะไรก็ได้แต่ว่าก็เหมือน จะไม่เห็นพี่อ้อยเลย

ลั่วเหมยจูนั้นได้ให้พี่อ้อยลาหยุดงาน

ก็เพื่อที่ทำให้เธอได้แต่งงานกับประธานหลิงหลิวเพิ่งจั่นและถั่ว เหมยจูนั้นทุ่มเทสุดๆ

หิวนอกจากคําว่าหิวก็ยังเป็นหัว

หิวจนร่างกายสั่นไปทั้งตัว

ในที่สุดหลิวเซียนเซียนก็ทนไม่ได้แล้วจนต้องเปิดทีวีดู

ข่าวช่องบันเทิง

พอเห็นลี่หลินซูแวบเดียวในทีวีเท่านั้นหลิวเซียนเซียนน้ำตา

ไหลพราก

มือเธอวางไว้บนท้องของเธอเธอเกือบจะลืมไปแล้วบางทีใน ท้องของเธอตอนนี้อาจจะมีลูกของลี่หลินซูแล้วก็เป็นได้

เธอไร้สาระจริงๆเธอไม่ควรที่จะอดอาหารไม่ยอมดื่มไม่ยอม

กินอย่างนี้

เพื่อลูกก็ไม่ควรทํา

หลิวเซียนเซียนเริ่มทานข้าวบ้างแล้ว
พอถั่วเหมยจูรู้ทุกๆวันก็เปลี่ยนเมนูอาหารใหม่ๆอร่อยๆ ให้เธอ

ทาน

อาหารที่ยกเข้ามาให้ก็เป็นอาหารที่เธอชอบกิน

กินอย่างเงียบๆและเพื่อเด็ก

ถึงแม้ว่าจะยังไม่แน่ใจว่าท้องแล้วหรือยังแต่ว่าพอนึกถึงว่า อาจจะตั้งท้องแล้วเธอก็ทำให้ลูกในท้องต้องหิวมันก็เจ็บปวดใจ แล้ว

นี่คือลูกของเธอกับลี่หลินซู

เธอเหมือนถูกมนตร์สะกดที่มั่นใจว่าเธอได้ตั้งท้องลูกของ หลินซูแล้ว

ครึ่งเดือน ในที่สุดก็ทนมาถึงแล้ว ครึ่งเดือนนี้ประจำเดือนก็มาล่าช้าไปสามวันแล้ว

บางทีอาจจะตั้งท้องเด็กแล้วจริงๆ

เดือน วันที่ตั้งแต่เช้าตรู่หลิวเพิ่งจั่นมาปลดประตูห้องเธอ ด้วยตัวเองทันใดนั้นผู้หญิงสองคนก็พุ่งเข้ามาหลิวเซียนเซียน

ถูกจับดื่มน้ำไปหนึ่งขวด

ตอนที่เธอถูกบังคับให้ดื่มเข้าไปนั้นเธอจ้องมองไปที่หลิวเพิ่ง นทั้งชีวิตนี้ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเธอก็จะไม่มีพ่อเป็นคนในครอบครัว อีกต่อไป

ส่วนถั่วเหมยจูและหลิวลู่ลู่นั้นไม่เคยนับเป็นครอบครัวของเธอ
“เซียนเซียนพ่อรู้ว่าลูกเกลียดพ่อแต่ว่านี่พ่อก็ไม่มีวิธีอื่นแล้วถ้า หากไม่ใช่ประธานหลังบริษัทเคทีก็คงต้องจบกันครั้งนี้ก็ถือว่าพ่อ ติดค้างลูกละกันนะทีหลังไม่ว่าลูกจะมีปัญหาอะไรพ่อจะไม่ยืนมอง เฉยๆไม่ช่วยอะไรพ่อจะยืนอยู่ข้างๆลูก โอเคไหม?”

หลิวเซียนเซียนมองดูเขาอย่างนิ่งๆ สิ่งที่เธอเพิ่งดื่มเข้าไป ทำให้ตัวเธออ่อนแรงเธอรู้ดีว่าถึงเธอตอนนี้อยากจะหนีก็หนีไม่ ไหว

ชุดแต่งงานที่ขาวใสสะอาดนั้นสวยไว้ที่ตัวเธอส่วนเธอกลาย เป็นแค่หุ่นเชิด ในมือคนอื่นแล้วแต่ว่าคนอื่นจะเอาไปทำอะไร เธอไม่สนใจหลิวเพิ่งนั้นเพราะว่ามันไม่จำเป็นอีก

เพราะต่อจากนี้ไปเธอไม่มีพ่อคนนี้

“เซียนเซียนประธานหลังสัญญากับพ่อแล้วว่าจะดูแลลูกอย่าง ดีถ้าแต่งเข้าไปแล้วก็ทำตัวทำหน้าที่ภรรยาให้เขาไม่มีวันเอา เปรียบลูกหรอกพ่อขอโทษนะลูก”

หลิวเซียนเซียนค่อยๆเงยตาขึ้นมามองหลิวเพิ่งจั่นหนึ่งที่พูด ว่า”หนูจะขอแค่สิ่งที่แม่เหลือไว้ให้หนูเอามาให้หนู

“นี่…หลิวเพิ่งจนมองไปหาลั่วเหมยจูที่อยู่ข้างๆ

ลั่วเหมยจูตอบรับและเดินเข้าไป “เซียนเซียนของของแม่ของ เธอที่บอกว่าจะเอาให้เธอนั้นแน่นอนอยู่แล้วว่าจะต้องเป็นของ เธอวางใจได้รอเธออีกสามวันที่กลับมาฉันกับพ่อของเธอจะเอา กุญแจของตู้เซฟให้เธอไว้ไม่มีลายนิ้วมือของเธอพวกเราก็เปิดไม่ได้ก็คงจะขโมยไม่ได้หรอกใช่ไหม?”

หลิวเซียนเซียนหลับตาลงอยากจะตบเพียะไปที่หน้าจั่วเหมยจู สักแต่ว่าร่างกายเธอตอนนี้ไม่มีเรี่ยงแรงเห็นว่าตอนนี้เธอ คงจะทำอะไรไม่ไหว

ตอนนั้นเธอก็เป็นแค่คนอ่อนแอมีแต่ตัว

“ได้ฉันขอเอกสารทั้งหมดที่เกี่ยวกับฉันคืนบ้านหลังนี้ฉันจะไม่ กลับมาอีก”

ไม่ใช่ว่าเธอโหดแต่เป็นหลิวเพิ่งจนกับถั่วเหมยจูโหดเหี้ยม กว่า

เมื่อเทียบกับพ่อของเธอกับแม่เลี้ยงคนนี้เธอยังอ่อนเกินไป อ่อนหัดจนถูกพ่อแท้ๆของตัวเองกับแม่เลี้ยงหลอกใช้อย่างนี้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ