ตอนที่2ฉันมีคนที่ชอบแล้ว

หลิวเซียนเซียนกัดริมฝีปาก “ฉันง่วงแล้วฉันขึ้นไปนอนก่อนนะ เธอไม่อยากอธิบาย

ถ้าไม่ใช่เพราะแม่จากไปแล้วถ้าไม่ใช่เพราะตอนนั้นเธออายุ แค่6ขวบถ้าไม่ใช่เพราะลี่หลินซูส่งเธอให้หลิวเพิ่งจนเธอคงไม่อยู่ กับหลิวเฟิงจั่นหรอก

บ้านตระกูลหลิวมีห้องอยู่สิบกว่าห้อง

แต่เธออยู่ที่นี่ก็เหมือนเป็นส่วนเกินคนหนึ่ง “หยุดก่อนบอกให้หยุดไง”ด้วยปฏิกิริยาเธอทำให้หลิวเพิ่งขึ้น โกรธตะโกนให้หลิวเซียนเซียนกลับมา

หลิวเซียนเซียนเดินขึ้นบันไดต่อไปแล้วตอบกลับด้วยเสียง จางๆ คุณหลิวเวลานี้คือเวลานอนแล้วถ้าพวกคุณสามคนไม่ อยากนอนอยากอยู่ที่นี่ทั้งคืนมันก็เรื่องของพวกคุณฉันจะนอน แล้ว”

“เซียนเซียนดูเธอ….หลิวเพิ่งจนมองรอยจูบบนตัวของหลิว เซียนเซียนด้วยสายตาที่สิ้นหวัง “ถ้าฉันจำไม่ผิดตอนเปิดเทอม เธอพึ่งจะปีหนึ่งใช่ไหมนี่พึ่งจะเป็นนักศึกษาที่เที่ยวอยู่กับผู้ชาย แล้วเธอเป็นแบบนี้ประธานหลังจะเอาเธออยู่เหรอ? ”

“ไม่เอาน่ะฉันไม่แต่งงานกับชายแก่แบบนั้นหรอก”คนที่เธอ อยากแต่งงานคือหลินซูเสียดายที่หลินซูจะแต่งงานแล้วแต่เจ้าสาวกลับไม่ใช่เธอเขาคงจะลืมเด็กผู้หญิงที่เขาเคยช่วยไว้แล้วล่ะ

มั้ง

แต่เธอไม่เคยลืมเขาเลย

“เซียนเซียนพ่อของเธอกำหนดวันแต่งงานกับประธานหลิงไว้ แล้วเป็นเดือนหน้าวันที่8เธอครบ18พอดีวันนั้นเป็นวันมงคล ประธานหลิงเป็นคนร่ำรวยถ้าแต่งงานไปแล้วจะเป็นคุณผู้หญิงที่ มีโชคลาภมากมายถ้าแม่เธอรู้ต้องยินดีกับเธอแน่ๆ

ลั่วเหมยจูดึงแขนหลิวเพิ่งจั่นและพูดจากล่อมหลิวเซียนเซียน หลิวเซียนเซียนหยุดเดินและหันกลับมาร่างผอมบางหยุดอยู่ที่ บันไดเอียงตัวแล้วมองลงไปที่ลั่วเหมยจู

“แม่เลี้ยงดูจากที่คุณพูดแล้วสำหรับผู้หญิงที่แต่งงานกับ

ประธานหลังก็คือผู้ชนะแล้วงั้นเหรอ? ”

“แน่นอนสอายุยังน้อยก็ร่ำรวยแล้วผู้ชายแบบนี้น่ะหายากพ่อ เธอดูแลเธอขนาดนี้เป็นเรื่องธรรมดาที่จะหาผู้ชายที่ดีที่สุดให้

หลิวเซียนเซียนรอให้ถั่วเหมยจูพูดชมต่างๆนาๆ พอถั่วเหมย พูดเสร็จแล้วเธอก็ยิ้มอ่อนๆและพูดกลับไปว่า “ถ้าเป็นแบบนี้นั้น ฉันก็จะเป็นคนดีที่ยอมเสียสละประธานหลิงให้พี่ลู่ลูก็แล้วกัน”

แบบนี้แม่เลี้ยงจะต้องยินดีเป็นแน่และสบายใจที่ลูกสาวตัวเอง มีที่พึ่งพิงที่ดีอะไรคืออายุยังน้อยอย่าคิดว่าเธอจะไม่รู้นะสกุลหลัง คนนั้นอายุตั้ง40แล้วเธอคงไม่แต่งงานกับคนที่แก่แบบนั้นหรอก

พอพูดคำนี้เสร็จเธอก็หมุนตัวหันกลับไปแล้วเดินขึ้นไปด้วยพูดไปด้วย “คนบ้านเดียวกันพ่อกับแม่เลี้ยงและพี่ลู่ลู่ด้วยไม่ต้อง ขอบคุณฉันหรอกนะฝันดี พอหลิวเซียนเซียนหมุนตัวเดินกลับไปห้องนอนตัวเองหลิวลู่ลู่

เป็นคนแรกที่รู้ตัวและตอบกลับ “หลิวเซียนเซียนพูดอะไรน่ะฉันมี ผู้ชายที่ชอบแล้วฉันไม่แต่งงานกับประธานหลิงหรอกเธอนั่นแห ล่ะที่ต้องแต่ง

พอฟังคำพูดที่หยิ่งยโสของหลิวลู่ลู่หลิวเซียนเซียนไม่แม้แต่จะ หันกลับไปและก่อนจะปิดประตูตะโกนคำพูดสุดท้ายออกมา “ฉัน ก็มีผู้ชายที่ชอบแล้วฉันไม่แต่งหรอก

“ก็อกๆ……ก็อกๆๆ…เสียงเคาะประตูดังจนขัดจังหวะความ คิดของหลิวเซียนเซียน เซียนเซียนเปิดประตูพ่อเธอมีเรื่องจะพูด ด้วย”

พอได้ยินเสียงของถั่วเหมยจูหลิวเซียนเซียนก็หยิบสำลีจากชั้น วางฉีกออกเป็นสองส่วนและยัดใส่หูปล่อยลั่วเหมยจูตะโกนไป เธอทําเป็นไม่ได้ยิน

“บนโลกนี้มีแค่แม่ที่ดี…เสียงเรียกเข้ามือถือดังขึ้นหลิวเซียน เซียนที่หลับตาอยู่หยิบมือถือมา”ฮัลโหล…….

“เซียนเซียนลี่หลินซูกำลังจัดงานแถลงข่าวเธอเห็นรึยัง? หลิวเซียนเซียนสะดุ้งและลุกขึ้นนั่งเธอถึงกับตาสว่างตื่นเต็ม

ที่“อะไรนะงานแถลงข่าวเหรอ?

“เรื่องงานแต่งเขาและหลอยู่ในไงเดือนหน้าวันที่8พวกเขาก็จะแต่งงานแล้ว”

หลิวเซียนเซียนนิ่งไปสายตาจ้องมองที่ผ้าห่มแบบไม่ละสายตา

“เซียนเซียนเธอเป็นอะไรมั้ย? เธอไม่ต้องแกล้งฉันพูดอะไร หน่อย เห็นว่าเธอไม่ออกเสียงอะไรฟังเป็นซิวก็ตะโกนอย่างร้อน ใจ

เสียงตะโกนทำให้หลิวเซียนเซียนที่กำลังอึ้งกลับมา ได้สติ”ซิวชิวฉันอยากดื่มเหล้าไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้มั้ย?

เดือนหน้าวันที่8ต้องบังเอิญขนาดนี้เลย

พ่อของเธอก็กำหนดวันแต่งงานกับประธานหลังเป็นวันนั้น เหมือนกัน

ถ้าเธอตอบตกลงล่ะก็แสดงว่าเธอแต่งงานกับหลินซู แต่เสียดายที่เจ้าสาวของลี่หลินซูไม่ใช่เธอส่วนเจ้าบ่าวของเธอ

ก็ไม่ใช่ลี่หลินซู

คิดๆแล้วรู้สึกเหมือนประชดเลย

“ได้สิที่เดิมนะเจอกันอีกหนึ่งชั่วโมง ฟังเป็นซิ ว วตอบตกลง

กด้วยความเป็นห่วง

พอวางสายในหัวหลิวเซียนเซียนมีแต่ลี่หลินซู

ลี่หลินซูจัดงานแถลงข่าวถึงกำหนดวันแต่งงานแล้วแสดงว่า เขาจะสละโสดแล้วจริงๆเขาจะแต่งงานจริงๆแล้ว

หลิวเซียนเซียนสายตาจ้องไปที่เพดานอย่างว่างเปล่าหัวใจเต็มไปด้วยความเจ็บปวดจนไม่สังเกตเงาคนตรงประตู ผ่านไปสักพักหลิวเซียนเซียนถึงจะรู้สึกสงบลงเธอเปลี่ยนเสื้อ แล้วก็ออกไปข้างนอก

หลิวเซียนเซียนที่กำลังลงมาก็ถูกถั่วเหมยจูเรียกเอาไว้”เซียน เซียนเธอจะออกไปเหรอ?

หลิวเซียนเซียนห่วงว่าถั่วเหมยจูจะไม่ให้เธอออกไปเลยไม่ได้ พูดอะไร

ถั่วเหมยจูเหมือนจะเดาออกจึงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม”ฉันไม่ได้ว่า อะไรหรอกนะถ้าจะออกไปข้างนอกก็ออกไปแต่พี่อ้อยตั้งใจต้ม ซุปที่เธอชอบเอาไว้ให้

เมื่อได้ยินว่าเป็นพี่อ้อยหลิวเซียนเซียนก็หยุดชะงัก

อยู่บ้านตระกูลหลิวพี่อ้อยดีกับเธอมากกว่าญาติด้วยกันเสียอีก และนึกขึ้นได้ว่าดื่มเหล้าในขณะท้องว่างต้องไม่ดีต่อกระเพาะแน่ จึงเดินไปที่โต๊ะอาหาร

หลิวเซียนเซียนรีบซดน้ำซุปกระดูกสาหร่ายไปหนึ่งถ้วยและลุก ขึ้นยืน”พ่อแม่เลี้ยงฉันนัดกับเพื่อนไปช้อปปิ้งพวกคุณกินต่อเลย ฉันไปก่อนนะ”

“จะช้อปปิ้งก็ช้อปกลางวันดึกขนาดนี้แล้วห้ามออกไป “หลิว

เพิ่งจั่นคัดค้าน

“เพิ่งจั่นผู้หญิงสมัยนี้ชอบช้อปปิ้งตอนกลางคืนไม่อย่างนั้นก็ ให้เซียนเซียนกลับมาเร็วหน่อยก็ได้แล้ว”ลั่วเหมยจูที่อยู่ข้างๆกลับช่วยหลิวเซียนเซียนพูด

ครู่หนึ่งหลิวเซียนเซียนรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลแต่เธอ อยากรีบออกไปดื่มเหล้าก็เลยพูดตามถั่วเหมย “พ่อก่อนสี่ทุ่มฉัน กลับบ้านแน่นอน ให้ฉันไปได้รึยัง? “

ลั่วเหมยจูระเบิดเสียงหัวเราะและพยักหน้าพูดแน่นอนรีบไป เถอะอย่าให้เพื่อนต้องรอนาน

หลิวเซียนเซียนรีบออกไปจนไม่ได้คิดว่าคำพูดของถั่วเหมยจู

หมายความว่าอะไร

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

nuclubpoison

หลิวเซียนเซียนลงจากแท็กซี่และเดินเข้าไปในคลับ

วอลโว่สี หยุดจอดเงียบๆจากด้านหลังสายตาของชายที่นั่ง บนรถจ้องมองไปที่หลิวเซียนเซียนคืนนี้เด็กสาวคนนี้เป็นของเขา แน่