ตอนที่ 4 โน้มตัวสู่อ้อมกอดเขา

“ลี่หลินซูช่วยฉันด้วยข้อร้องล่ะ” พอพูดค่านี้เสร็จหลิวเซียนเซียน ตรงเข้าไปเกาะแขนลี่หลินเยคืนนี้เธอแค่ไปกับเขา

กลิ่นหอมจากสาวน้อยและอุณภูมิร่างกายที่ร้อนรุ่มส่งผ่านไป ยังลี่หลินเย่

ความร้อนที่ผิดปกติทำให้หลินเยอดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องเมื่อ

“ไม่สบายเหรอ? “หลินเยี่หันกลับมาพร้อมใบหน้าหล่อเหลา ตรงหน้าหลิวเซียนเซียน

ตาคมลึกจมูกเป็นสันและริมฝีปากบางนั้นคนนี้มีรสนิยม มากกว่าชายในความทรงจำของหลิวเซียนเซียนมากกว่าคนที่ เธอเห็นในทีวีและสิ่งพิมพ์อีก

หลิวเซียนเซียนหายใจเข้าลึกๆแต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะมองเขา

“อืม เธอรู้สึกไม่สบายจริงๆ ไม่รู้ว่าทำไมกันพออยู่ต่อหน้าชาย คนนี้เธอไม่เคยต้องการที่จะซ่อนมันไว้

12ปีก่อน

และ12ปีต่อมา

กลิ่นหอมจากตัวเขาหลิวเซียนเซียนเอนตัวสู่อ้อมแขนหลินเย

โดยไม่ได้ตั้งใจ
ลั่วเฟิงที่อยู่ไม่ไกลจะเข้ามาดึงหลิวเซียนเซียนออกแต่ก็เห็น สายตาที่เหลือบมองมาทางเขาเขารับรู้ได้เลยว่าลี่หลินเย่ไม่ อยากให้เขาก้าวเข้ามา

“อยากให้ฉันช่วยเธองั้นเหรอ? “หลินเยพยุงเอวของหลิว

เซียนเขียนไว้

“อืม…..คุณช่วยฉันด้วย”หลิวเซียนเซียนพูดออกมาเสียงชัด

“หลิวเซียนเซียนเธอมียางอายมั้ย? เธอทำแบบนี้ฉันจะโทรหา พ่อเธอหลิวเฟิงจั่นว่าฉันจะยกเลิกงานแต่งงาน

พอประธานหลิงรู้สึกตัวก็รีบพุ่งเข้ามาเขาไม่รู้จักหลินเยและ ไม่รู้จักลี่หลินซูด้วยดังนั้นเลยไม่ได้จริงจังอะไรกับหลินเย

“จะยกเลิกก็ยกเลิกฉันไม่ต้องการแต่งกับคุณหรอก”หลิว เซียนเซียนทนไม่ไม่ไหวพูดขึ้นร่างกายที่เจ็บปวดในอ้อมแขน หลินเย่และเพื่อความอยู่รอดเธอบอกกับตัวเองว่ายังไงก็ตามคืน นี้อย่าให้ประธานหลังพาเธอไปได้ไม่งั้นเธอจบแน่

ประธานหลังไม่คิดว่าหลิวเซียนเซียนจะให้เขายกเลิกงาน แต่ง “หลิวเซียนเซียนเธอกล้าเหรอมาหาฉันเดี๋ยวนี้นะ

ผู้หญิงที่ใกล้ปล่อยให้หลุดไปไม่ได้ไม่งั้นที่ทำมาทั้งหมดสูญ เปล่าแน่

แต่มือเขาที่ยังไม่ทันได้เอื้อมถึงหลิวเซียนเซียนหลินเย่จ้อง ด้วยสายตาเย็นเยือก”หยุดนะ

เสียงของเขาทำให้ประธานหลังตกใจแล้วซักมือกลับ แก……แกเป็นใคร?

ด้วยรัศมีของลี่หลินเย่ทำให้เขาตกใจไม่กล้าต่อกรกับหลินเย ที่อยู่ตรงหน้าไม่งั้นสายตาของคนนี้อาจจะฆ่าเขาได้

“ไปให้พ้น ลี่หลินเย่ไม่อยากสนใจประธานหลิงหันมามอง ลั่วเฟิงลั่วเฟิงจึงรีบกางแขนกั้นประธานหลิงเอาไว้

ส่วนลี่หลินเย่โอบหลิวเซียนเซียนไว้แล้วเดินเข้าไป ในclubblue

ห้องโถงอันงดงามภายในclubblueชายทั้งสามที่มองผ่าน หน้าต่างก็รีบเดินจากประตูเข้ามาทักทาย

เมื่ออยู่ไกลเกินจนเห็นหน้าผู้หญิงไม่ชัดตอนนี้จะต้องเห็นให้

ได้ว่าผู้หญิงประเภทไหนกันที่สามารถจับชายภูเขาน้ำแข็งอย่าง

หลินเย่คนนี้ได้

ทันทีที่หลินเยเงยหน้าขึ้นเขาเห็นจิ้นหมู่เดินไปข้างหน้าโดย ไม่สนใจสายตาที่ประกายออกมาจากดวงตาเขา จองห้องพักให้ ฉันด้วย”

“ได้…ได้ครับ เมื่อจิ้นหยได้ยินหลินเพูดคำนี้แล้วคิดว่า ตัวเองฟังผิดพอตรวจสอบอีกครั้งแล้วว่าไม่ได้ฟังผิดไปก็รีบตอบ กลับไปทันที

ในเวลาเดียวกันสายตาก็มองไปที่หลิวเซียนเซียนที่อยู่ในอ้อม แขนลี่หลินเยู่หัวเราะคิกคักให้เตรียมอะไรอีกมั้ยครับ?

“ไม่ต้องแล้ว “คำเดียวเท่านั้นลี่หลินเย่ก็เดินตรงไปที่ลิฟต์โดยไม่สนใจชายทั้งสามที่อยู่ด้านหลัง

จิ้นยี่เฉินมองหลังของลี่หลินเยีและมองไปที่กู้จิ้นหญ้ที่กำลังจอง ห้องพักที่หน้าเค้าเตอร์แล้วพูดกับมู่เย่ไปอย่างมีความสุข “หลินเย่ เอาจริงดิ? ”

“อุ้มมา โรงแรมขนาดนี้จะไม่เอาจริงได้ไง? “มู่เย่ไปมองจิ้น เฉินแทบอยากจะเดินตามไปด้วย

ลี่หลินเยอุ้มหลิวเซียนเซียนเข้าไปในลิฟต์ ภายในลิฟต์สีเงินที่สะท้อนทั้งสองคนในผนังลิฟต์หลิวเซียน เซียนที่เหมือนจะไม่รู้อะไรดึงคอเสื้อของเธอเพื่อคลายความร้อน

หลินเย่เอียงหัวขมวดคิ้วมองมือข้างหนึ่งพยุงหัวเธอไว้อีกข้าง ก็ปล่อยหมัดเหนือศีรษะ

ปิ้ง แสงประกายไฟทำให้ทุกอย่างดับมืด

ชายทั้งสามที่กำลังเปิดกล้องวงจรปิดดูโมโหจนแทบจะปิด กล้องวงจรปิดในห้องควบคุมทั้งหมด ในclubblueลี่หลินเย่โหด เกินไปแล้วกล้าทําลายกล้องวงจรปิดของโรงแรม