ตอนที่ 13 ใจแคบเกินไป

หลิวเซียนเซียนเห็นข่าวแล้วหลิวเสี้ยวหนึ่งที่เห็นแล้วเหมือนกัน

เด็กน้อยทําสีหน้านิ่งเฉยเหมือนไม่เห็นอะไร

หลิวเซียนเซียนเลยคิดว่านี่มันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ๆ เลยบริษัทบริษัทหมิงเทียนคงจะตามหาคนที่เผอิญชื่อเดียว นามสกุลเดียวกับหนึ่งหนึ่งก็เท่านั้นเอง

ต่อมาลงจากรถเมล์เธอเพิ่งสังเกตเห็นว่าในซอยถนนพวกนี้ และที่ที่สามารถติดประกาศได้นั้นเต็มไปด้วยรูปของหลิวเซียว หนึ่งพร้อมขึ้นแจ้งว่าตามหาบุคคลคนนี้

ขนาดถึงขั้นว่ามีคนแจกใบประกาศตามหานี้ตามข้างถนนอีก

ด้วย

“ให้ฉันหนึ่งฉบับค่ะ”หลิวเซียนเซียนรับใบปลิวมาสีหน้ามืด ไป”หลิวเซี้ยวหนึ่งลูกไปทำอะไรมา?”ตอนแรกยังคิดว่าที่ ประกาศตามหาเด็กนั้นคงจะเป็นเด็กของบ้านคนอื่นแต่หลังจากที่ เห็นใบปลิวนั้นและน่าจะเป็นภาพตัดต่อมาจากกล้องวงจรปิดและ ก็คือหลิวเซียวหนิงตัวจริงแน่นอน

“ม้า…..มามีคงจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดหน่ะครับ”หลิวเซียวหนิง พยายามทำใจให้นิ่งจะลุกลี้ลุกลนไม่ได้จะต้องไม่กระวนกระวาย

เขาก็แค่ผลักลี่หลินซูทีเดียวเองนผู้ชายที่โตขนาดนั้นแล้วยังจะ ขุ่นเคืองกับเด็กอย่างเขาเนี่ยเหรอ?
วิธีการตามหาคนอย่างนี้เปิดโฆษณาหรือข่าวไปทั่วนี่จะต้อง เสียเงินไปเท่าไหร่กันเนี่ย

ถึงจะถูกเขาผลักแล้วถูกกระทบกระเทือนแต่ก็คงไม่ต้องเล่น ใหญ่ตามหาเบอร์นี้

“หลิวเซียวหนิงลูกเล่ามาให้หมดเลยนะว่าไปทำอะไรมากัน แน่?”หลิวเซียนเซียนทนจนทนไม่ไหวแล้วไม่เข้าใจจริงๆว่าเด็ก คนนี้ทำไมจู่จู่ถึงได้ไปขัดใจกับบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างนั้น

นี่ถ้าหากขึ้นศาลฟ้องร้องกันขึ้นมานั่นก็เหมือนแขนเล็กๆ ที่ไม่มี วันสู้ขาใหญ่ได้คงต้องพ่ายแพ้ไปอย่างราบคาบ

ทว่าคิดย้อนกลับมาเขาก็เป็นแค่เด็ก4ขวบกว่าๆและอายุก็ห่าง ไกลโพ้นที่จะสามารถขึ้นศาลฟ้องร้องคดีได้ถึงสงบสติลงได้เล็ก น้อย

แต่ว่าจะต้องให้หลิวเสี้ยวหนึ่งนั้นสารภาพออกมาให้หมดว่า เขาไปทําอะไรไว้บ้าง

“ผม…….ผมก็แค่ผลักคนคนหนึ่งครับเด็กน้อยครุ่นคิดแล้วคิด อีกความผิดที่เขาทำก็มีแค่เรื่องนี้

แต่ว่าตอนที่เขาผลักนั้นลี่หลินซูก็ไม่เห็นมีท่าทีชวนเซเลยนี่ หน่า

“คนคนนั้นล้มลงไปหรือเปล่า?บาดเจ็บตรงไหนไหม?”หลิว เซียนเซียนรีบถามต่อเธอจะต้องรู้ให้ชัดเจนเพราะถ้าฝ่ายนั้นเขา มาหาเรื่องถึงที่เธอจะได้รู้ว่าจะต้องโต้ตอบกลับไปอย่างไร
เปล่าครับ แค่เซไปแค่นิดเดียวเองครับ อีกอย่างพอมองนึก ย้อนกลับไปหลิวเซียวหนิงยังรู้สึกว่าลี่หลินซูในตอนนั้นนั้นจงใจ ทำท่าเซเองด้วยเด็กน้อยๆอย่างเขาถึงจะใช้แรงทั้งหมดที่มีก็ผลัก ผู้ใหญ่ที่โตขนาดนั้นไม่ไหวหรอก

เด็กน้อยยิ่งคิดยิ่งโมโหลี่หลินซูนี่ใจแคบจริงๆ

ใจแคบเกินไป

ไม่สิเป็นคนชั่ว

ทำไมเขาถึงเฮงซวยที่ได้คนอย่างนี้เป็นแดดดี้

หลิวเซียนเซียนลงรถนั้นก็มัวแต่สอบถามเรื่องราวจากหลว เดี๋ยวหนิงทันใดนั้นก็รู้สึกคนรอบตัวก็เยอะขึ้นมา

จับมือของหลิวเซียวหนิงและกำลังจะหันตัวไป ทันใดนั้นก็มีรถเบนท์ลีย์ขับมาจอดเทียบข้างทาง ข้างหลังรถเบนท์ลีย์นั้นต่อด้วยขบวนรถอีกยาวยาว

ขบวนรถนั้นราวกับว่ามาถ่ายทำรายการอย่างไงอย่างงั้นเลย หลิวเซี้ยวหนิงแวบแรกก็มองเห็นผู้ชายที่นั่งอยู่ในรถนั้น

เด็กน้อยนั้นเริ่มรู้สึกกระวนกระวายเป็นครั้งแรกก็เป็นเพราะว่า ไม่คุ้นชินเลยกับการที่มีติดประกาศตามหาเขาทั่วทั้งเมืองสกิดถึง มือของหลิวเซียนเซียนยกเท้าแล้ววิ่งไป

“นี่ลูก…ลูกกลัวอะไรเนี่ย?”หลิวเซียนเซียนอยากจะเรียก ลูกชายของเขาไว้แค่อายุ4ขวบถึงจะมีโทษผิดก็ไม่โดนจับหรอกมากสุดก็โดนสั่งให้เธอดูแลสั่งสอนและเข้มงวดก็เท่านั้นการวิ่ง หนีนั้นไม่ใช่วิธีแก้

อีกอย่างหนึ่งเธอเชื่อในตัวของลูกตัวเองว่าเขานั้นไม่มีวันที่จะ ไปทําเรื่องเลวร้ายอะไรแน่

แต่เธอตะโกนเบาลงและช้าลงหลิวเซี้ยวหนิงจึงสบัดมึงแล้ววิ่ง หนีไปคนเดียว

“หยุดหลิวเซียวหนิงบอกให้หยุดเดี๋ยวนี้”หลิวเซียนเซียนรับ

ร้อนวิ่งไปตามหลิวเซี้ยวหนึ่ง

เพียงแค่เธอเรียก”หลิวเซียวหนิง”ออกมาเล็กน้อยคนนั้นก็ซวย เลยทันใดนั้นก็มีคนเข้ามาขวางทางของเขาจับเขาไว้แล้วผลักไป ให้ตรงหน้าผู้ชายคนหนึ่งที่วิ่งตามมา “คุณผู้ชายครับนี่คือหลิว เสี้ยวหนึ่งที่ประกาศตามหาอยู่ใช่ไหมครับ? ผมจับเขาไว้ได้

หนึ่งแสนหยวนหล่ะไม่เอาก็เสียเปล่า

“ไม่มีฉันเป็นคนจับเขาได้”คนรอบข้างที่ช่วยกันขวางทางของ เด็กไว้ก็เริ่มเข้ามาแย่งรางวัลกัน

ส่วนหลิวเสี้ยวหนิงก็ถูกดึงถูกเบียดไปมาจนไปอยู่ตรงหน้าของ ลี่หลินซู

ผู้ใหญ่และเด็กชายสองคนนี้ก็กลายเป็นภาพที่ปรากฏอยู่ใน สายตาของหลิวเซียนเซียน

หลิวเซียนเซียนแข็งทื่อไปแล้ว
ภาพในเหตุการณ์นี้ตั้งแต่ที่หลิวเซียวหนิงได้คลอดออกมาเธอ ก็เริ่มคิดอยู่เสมอ

แต่จะนึกยังไงก็คาดไม่ถึงว่าเพิ่งจะกลับประเทศมาได้ไม่นาน สองพ่อลูกก็ได้มาเจอกันแล้ว

และตอนนั้นเองเธอจ้องมองไปที่ลี่หลินซูขมวดคิ้วเบาๆทำไม ถึงรู้สึกว่าลี่หลินซูคนในความทรงจำที่อุ้มเธอโยนเธอเข้าไปใน รถแล้วไปทิ้งเธอไว้ที่สถานีตำรวจนั้นไม่เหมือนกันกับคนนี้

แต่ว่าตรงไหนกันที่ไม่เหมือนหลิวเซียนเซียนที่กำลังยืนตะลึง อยู่ก็ยังนึกไม่ออก

“คุณผู้ชายผมคือคนที่หาเขาเจอ

“ไม่ใช่ฉันต่างหาก”

ลี่หลินซูยกมือขึ้นมาปลดกระดุมสองอันที่อยู่ด้านบนของเสื้อ เชิ้ตด้วยความหงุดหงิดหันไปมองลูกน้องเขาเขาแล้วก็เขาให้ไป คนละแสนอ่ออีกอย่างที่นี่วุ่นวายไปหน่อย

ลูกน้องรีบเอาเงินออกมาสามปีกให้พวกเขาแล้วรับให้พวก เขาออกไป

นี่จะรวยขนาดไหนกันสามแสนนี้ให้ไปได้ง่ายๆ

ไม่ลังเลเลยสักนิด

“หลิวเซี้ยวหนิงใช่ไหมครับ?” ในที่สุดหลินซูก็ไม่มองเด็กน้อย คนนี้ได้ดีดีสักที
หลิวเซี้ยวหนิงตอนนั้นก็สงบสติอารมณ์ได้จ้องมองไปที่หลินซู และไม่ร้องโวยวายเขารู้สึกว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้นั้นเหมือนกับ คนที่เขาผลักแต่บางครั้งก็รู้สึกไม่เหมือนคนคนเดียวกัน

เสียงของเขานั้นอ่อนหวานและเจ้าเล่ห์หน่อยๆ ไม่ค่อยเหมือน กับเสียงของลี่หลินซูคนเมื่อวาน

คนคนนี้ก็ไม่เห็นจะเย็นชาเลย

เด็กน้อยนั้นไม่รู้อะไรเลยหลังจากที่เขาผลักคนไปแล้วหลินซู กับหลินเก็พบกันแต่ว่าเขา ในตอนนั้นเร่งรีบวิ่งเข้าไปในลิฟท์ เลยไม่ทันได้เห็น

เหม่อมองไปที่ลี่หลินซูเด็กน้อยหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที่หลังจาก นั้นก็เลยใบหน้าขึ้นมาถามอย่างนิ่งๆว่า”ใช่ผมก็คือหลิวเซียว หนิงคุณที่คุณติดป้ายประกาศตามหาผมนั้นเพื่ออะไรหรอครับ?

ผมก็แค่ผลักคุณนิดเดียวเพียงเพราะแค่ว่าผมผลักคุณคุณ เลยจะฟ้องผม?”

น้ำเสียงเด็กที่กำลังโกรธถึงแม้เขานั้นจะเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆ แต่พอยืนไว้ตรงนั้นรัศมีที่แผ่ออกมาก็ไม่แพ้หลินซูเลย

ลี่หลินซูทำตาหยีแล้วยิ้มเป่าปลายผมที่ตกลงมาตรงหน้าผาก เบาๆเด็กคนนี้น่าสนใจเขาชอบ

ไม่แปลกที่ทำให้หลินเย่องไปรัศมีมีพลังขนาดนี้

ตัวเล็กแต่รัศมีไม่เล็ก
ตอนนั้นเขาก็กำลังคิดว่าต่อไปนี้ถ้าเมื่อไหร่ที่หลินเย่มาหา เขาเขาจะต้องพาเด็กน้อยนี้ติดตัวไปด้วยแค่ไม่กี่นาทีก็สามารถ เอาลี่หลินเย่ได้อยู่มัด

และตอนนั้นลี่หลินซูก็อยากจะเห็นสีหน้าของเด็กคนนี้ว่าถ้าได้ เห็นเขากับหลินเย่ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกัน

เด็กคนนี้นั้นคิดไปแล้วว่าเขาเป็นลี่หลินเย

น่าสนใจ

น่าสนใจมากจริงๆ

ก้าวเท้าไปข้างหน้าหลินหยุดเท้าไว้ตรงด้านหน้าของหลิว เสี้ยวหนิงก้มตัวลงไปนั่งยองของอยู่หน้าเขายิ้มตาหยีๆ ใครบอก ว่าฉันจะฟ้องหนูหล่ะ?”

“ประกาศคุณประกาศจับผมอยู่”เด็กน้อยเข้าใจดีว่าประกาศ จับนั้นแปลว่าอะไรพอเห็นคำนี้ก็ทำให้ใจเขารู้สึกกระวนกระวาย

“นั้นก็เป็นเพราะว่าหนูเนี่ยทิ้งเบอร์โทรที่ผิดไว้ให้กับฉันหลิว เซียวหนิงหนูตั้งใจใช่ไหม?”

“ใช่แล้วจะทำไมผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ชอบคุณก็เพราะว่าไม่ ชอบคุณและผมก็ไม่อยากเจอคุณอีกงั้นวันนี้คุณก็พูดสิ่งที่คุณ อยากจะพูดออกมาให้หมดและหลังจากนี้พวกเราก็ไม่ต้องมาเจอ กันอีก”

ผู้ชายใจแคบอย่างนี้ดีที่สุดทั้งชีวิตนี้ไม่ต้องมาเจอกันอีก
หลิวเซี้ยวหนิงโกรธจัดจ้องไปที่ลี่หลินซูถ้าหากเป็นไปได้เขา นั้นอยากจะให้มายัดเขากลับไปในท้องแล้วตั้งท้องใหม่แน่นอน ข้อแม้ก็คือจะต้องเปลี่ยนแดดดี้ให้กับเขา

ลี่หลินซูมีความสุข

รู้สึกได้ทันทีว่าเด็กคนนี้ช่างน่าสนใจไม่แปลกใจที่หลินเยถึง ได้พูดกับเขาไปตั้งหลายประโยคเขาก็เก่งใช่ย่อย ได้แต่ว่าเรื่อง ระหว่างเราเนี่ยมันก็ไม่ใช่คำสองคำก็พูดกันให้เข้าใจได้ขึ้นรถไป ก่อน แล้วเราค่อยคุยกัน