ตอนที่ 23 คุยต่อหน้ากัน

“แต่ถ้าคุณทิ้งบทนี้ไป ผมจะพิจารณาให้โอกาสเธออีกครั้งหนึ่ง ชเยศแสยะยิ้ม พร้อมวางสัญญาเลิกจ้างไว้ในมือจิตาภา “ทั้งหมดนี้อยู่ที่คุณจะตัดสินใจ คุณก็รู้ว่าผมแคร์คุณที่สุด

สิ่งที่ปั่นหัวจิดาภาตลอดมา นั่นก็คือคำลวงที่แสนหวานของ

เขา

“ชเยศ ฉันเอง ก็แคร์คุณนะคะ ดังนั้นตั้งแต่นี้ไป พี่นักไม่ใช่ผู้ จัดการของฉันอีกแล้วค่ะ” ดากลมของจิดาภาจ้องมองชเยศ ทั้งหมดนี้ก็อยู่ในการคาดการณ์ของเธอเหมือนกัน

เธอพาพี่นัฎออกมาจากออฟฟิศของชเยศ ถอนหายใจอย่าง อัดอั้น “พี่นัฎ ตอนนี้พี่เป็นอิสระแล้วนะ”

เธอส่งหนังสือไล่ออกให้กับพี่นัฏ หันหลังกลับ ก็เห็นชเยศที่ ตามออกมา จิดาภานี่มันอะไรกัน!

ชเยศสังเกตเห็นในสัญญาที่พี่นัฎนำมา ในสำเนาสัญญาว่า จ้างนี้ ข้างบนได้ลายเซ็นของจิดาภากำกับให้พี่นักเป็นผู้ช่วย พิเศษของเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

วันที่เซ็นก็คือวันนี้

“ยังไงหรือคะ มันมีปัญหาอะไรหรือ จิดาภาถามทั้งๆ ที่รู้อยู่ แก่ใจ เธอคล้องแขนพี่นัฐไว้” ฉันชอบทำงานกับพี่นัฏค่ะ รอคุณ ปั้มตราให้ ฉันก็ต้องออกกองแล้ว และมันต้องพาคนสนิทไป“พี่นัฏนั้นเหมาะสมที่สุด”

เยศแทบจะเป็นบ้าเพราะผู้หญิงคนนี้

“มาหาผมเดี๋ยวนี้” เขาหวังจะดึงตัวจิดาภาไว้ แต่จิดาภา

เบี่ยงตัวหลบไปเสียก่อน

“มีเรื่องอะไรก็รีบพูดเถอะค่ะ ฉันยังมีเรื่องอื่นที่ต้องไปทำอีก ไม่ ค่อยมีเวลาเสียด้วย” จิดาภารู้ว่าตอนนี้เธอคือภรรยาของจิรภาส แล้ว แน่นอนว่าต้องคอยรักษาระยะห่างกับผู้ชายคนอื่นๆ

ยิ่งเธอ ใจเย็น ชเยศยิ่งร้อนใจขึ้นเป็นเท่าตัว

“ผมแค่คิดว่าคุณไม่ค่อยประสีประสาอะไร แต่ไม่คิดว่าคุณจะ ไร้สาระถึงขนาดนี้ แล้วคุณไปเซ็นสัญญากับเขาทำไม

“นักแสดงของบริษัททั้งหมดไม่ใช่ว่าต้องเซ็นสัญญากับผู้ จัดการหรือคะ แล้วทําไมพอเป็นฉันมันกลับกลายเป็นเรื่องไร้ สาระล่ะ ถ้าเป็นชนิศาทำแบบนี้บ้าง คุณจะโมโหแบบนี้ไหมคะ

“จิดาภา!”

ชเยศตะโกนเรียกชื่อของเธอ

“ไม่ต้องตะโกนฉันได้ยินค่ะ ฉันมาถึงวันนี้ เรื่องที่ฉันทำไป ทั้งหมดในวันนี้ฉันท่ามันด้วยความสมัครใจของฉันเองค่ะ ถ้าคุณ ไม่อนุมัติให้ฉันแสดงนางรองของเรื่องกาลเวลา ไม่อนุมัติให้ นัฎเป็นผู้ช่วยของฉัน คุณก็ช่วยหาเหตุผลมาพูดให้ฉันฟังค่ะไม่ใช่มาตะโกนเรียกฉันที่หน้าออฟฟิศแบบนี้”

“คุณเปลี่ยนไป เมื่อก่อนคุณไม่ได้เป็นแบบนี้”

“คนที่เปลี่ยนไปมีแค่ฉันหรือคะ” ในใจของจิดาภาไม่ได้รู้สึก เจ็บปวดอีกต่อไป เธอแค่รู้สึกว่าการแสดงละครของชเยศนั้นน่า ขัน น

ชเยศกุมขมับ พร้อมทั้งขย่าสัญญาในมือทิ้ง” ผมไม่อยาก แต่งงานกับผู้หญิงที่ทำให้ผมรู้สึกไม่คุ้นเคยแบบนี้ งานแต่งงาน เองก็คงต้องขอเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกําหนดเช่นกัน!

เขาใช้เรื่องนี้มาปั่นหัวจิดาภามาหลายครั้ง

เขาจงใจแสดงสีหน้าเสียใจออกไป รอคอยความอ่อนแอของจิ ดาภา และยอมรับออกมาว่าเรื่องที่เธอทำนั้นมันไร้สาระ

บรรยากาศเปลี่ยนไปอย่างเงียบงัน

จิตาภามองหน้าชเยศ เหมือนกำลังใช้ความคิด ใบหน้านั้น เต็มไปด้วยความสับสน

ในช่วงเวลาที่ซเยศคิดว่าได้จิดาภากลับมาในกำมืออีกครั้ง เธอก็ตอบกลับมาเสียงเรียบว่า” ได้ค่ะ ฉันไม่มีความคิดเห็น ใดๆ”

ท่าทางโล่งใจของเธอทำให้ชเยศตกใจอย่างสมบูรณ์

เขายังคงสงสัยว่าตัวเองได้ยินผิดหรือไม่ เลยใช้แรงคว้าข้อมือ ของจิดาภาไว้ “คุณได้ยินชัดแล้วใช่ไหม ผมกำลังพูดถึงงานแต่งงานของเราอยู่นะ”

“หูของฉันไม่ได้มีปัญหาอะไรค่ะ ความสามารถทุกอย่างก็ไม่มี ปัญหาเลยค่ะ เมื่อคุณสงสัยในความรู้สึกของฉัน เลยอยากเลื่อน งานแต่งงานออกไป นอกจากเห็นด้วยฉันยังมีทางเลือกอื่นอีก หรือคะ”

ปฏิกิริยาของจิดาภา นบริสุทธิ์ การออกห่างจากชเยศนั่นคือ ทางเลือกที่ดีที่สุดของเธอ และเธอจะไม่มีวันเสียใจกับคำพูดของ ตัวเอง ในวันนี้อย่างแน่นอน

พี่นัฎฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี แล้วเดินเข้าลิฟต์ไปกับจิดาภา

ชเยศสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของจิดาภา แต่ไม่ทันได้มี เวลาคิดใดๆ เขาต้องรีบไปปลอบใจชนิศาก่อน พอเวลาผ่านไป เขาเชื่อว่าจิดาภาคงกลับไปเป็นเหมือนเก่าก่อนเองอย่างแน่นอน

เพราะที่ผ่านมาจิดาภาคือคนที่เชื่อฟังเขามาโดยตลอด

เขาไม่รู้ว่าตอนนี้จิดาภาได้เกิดใหม่แล้ว อยากให้เขาเสียใจ

หรือ ไม่คู่ควร

จิดาภาที่อ่อนแอ นคงอยู่แค่ในความทรงจำของพวกเขา เท่านั้น เธอมีจิรภาสที่รักเธอมากขนาดนี้ จะใครหน้าไหนเธอก็ไม่

ต้องการ

จิดาภาเธอ โอเคไหม”

พี่นักเห็นเธอยอมอ่อนข้อให้กับเยศมาหลายต่อหลายครั้ง เลยกังวลมาเธอจะกลับไปติดกับดักอีก
“ฉันมีอะไรแปลกไปหรือคะ ” ดวงตาจิดาภา นลบนิ่ง เหมือน กับว่าเธอไม่ได้ใส่ใจกับการทะเลาะกันเมื่อครู่ด้วยซ้ำ “ฉันสังเกต อย่างถี่ถ้วนแล้ว ในสายตาของชเยศ ฉันเป็นแค่หมากที่มี ประโยชน์แก่เขาแค่นั้น ฉันไม่มีทางเสียใจเพราะเขาอีก

ไจของเธอ เธอยกให้จิรภาสไปแล้ว

“แล้ว ได้ยินแบบนี้ฉันก็สบายใจ ฉันมองว่าชเยศไม่มีทางไม่ เซ็นชื่อ พรุ่งนี้ฉันจะไปพบคุณณัฏฐ์ เพื่อคุยเรื่องรายละเอียดอีก ครั้ง”

อื้อ พี่นักทำเรื่องให้ ฉันสบายใจที่สุดแล้ว

จิดาภายิ้มหวาน ตั้งแต่เริ่มเข้าวงการจนถึงตอนนี้ พี่นักเป็นคน ที่ซื่อสัตย์ต่อเธอเสมอมา คอยตัดสินเรื่องต่างๆ แทนเธอ เมื่อแยกกับพี่นัฎ จิดาภารู้สึกดีขึ้นมาก เธอเรียกรถไปบริษัท

เค.เอฟทันที หยุดอยู่ที่หน้าประตูใหญ่ด้วยความลังเลใจ การ แต่งงานเธอกับจิรภาสยังไม่ได้เปิดเผยต่อสาธารณชน แล้วการที่ เธอมาหาถึงบริษัทอย่างนี้มันจะดีจริงๆ หรือ

เธอจะอธิบายการมาบริษัทนี้กับประชาสัมพันธ์อย่างไร

จิดาภาถอนหายใจด้วยความอึดอัดในใจ อยู่ๆ ก็รู้สึกเสียใจ ที่มา จู่ๆ รองเท้าส้นสูงสีฟ้าของเธอก็เกิดพลิกขึ้น แต่หลังของเธอ ก็สัมผัสกับความรู้สึกที่คุ้นเคยและน้ำเสียงเอาแต่ใจที่เอ่ยขึ้นมา ยืนนิ่งๆ”

ผู้ช่วยที่อยู่บนอาคารเห็นจิดาภา ก็รีบไปบอกกับจิรภาสทันที
ผู้หญิงที่สวยอย่างจิดาภานั้นจำได้ง่ายจะตาย

เขาเห็นเธอเม้มปากและสังเกตไปรอบๆ ขมวดคิ้วก่อนจะก้าว ไปข้างหน้า ยืดตัวยืนซ้อนหลังของเธอ ก่อนจะกระทืบเสียงแหบ ข้างๆ หูของเธอ “ไม่ใช่ว่าคุณพบผมหรือ

“แน่นอนว่าใช่… ” จิดาภาแค่อ้าปาก เธอก็รู้อายจนต้องก้ม หลบสายตา “ฉันแค่ไม่รู้ว่าจะใช้สถานะอะไรไปพบคุณ ในเมื่อ คุณคือประธานบริษัทเค.เอฟ และพวกเรา…

ในใจของเธอรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“ตอนคุณขอผมแต่งงาน คุณไม่เห็นจะกังวลแบบนี้เลย การที่ เขาพูดออกมาได้อย่างหน้าตาย นั่นทำให้จิดาภาหน้าขึ้นสีเข้ม

“ฉัน…”

การแสดงออกของเธอช่างน่ารัก จิรภาสตัดสินใจอย่างรวดเร็ว ดวงตาที่ลุ่มลึกจิดาภา นั้น ช่างน่าดึงดูด ดังนั้นเขาจึงหันไปบอกผู้ ช่วยที่อยู่ข้างหลังของเขา “ยกเลิกนัดทานข้าวเย็นนี้ซะ” และเดิน ไปดึงมือจิดาภาแล้วลากเธอขึ้นรถไปทันที

“แล้วฉันจะมีผลกระทบต่อหน้าที่การงานของคุณหรือไม่คะ ดาภากะพริบตาปริบๆ แต่ยังลังเลที่จะดึงมือออกจากฝ่ามืออุ่นนั้น

“ยัยบ๊อง ต้องไม่อยู่แล้ว … จิรกาสไม่ได้เรียกคนขับรถมา และเลือกที่จะขับรถด้วยตัวเอง เพราะว่าผมอยากพบคุณเช่น

พวกเขาใจตรงกันตั้งแต่แรก
ใบหน้าที่ดูดีและความอบอุ่นของเขาทำให้จิตาภาหลงไหล อย่างมาก โดยเฉพาะเส้นโค้งที่ริมฝีปากของเขา

จิดาภารู้สึกสนุกกับการสังเกตผู้ชายข้างกาย การแสดงออก ของเขาเป็นภาพที่ไม่ควรละสายตา เมื่อรถเริ่มออกตัว จิดาภา เอ่ยถามเสียงแผ่ว พวกเราจะไปไหนกันหรือคะ”

จิรภาสไม่ได้ตอบกลับ แต่ดึงมือของจิดาภาไปกุมไว้หลวมๆ “ถึงแล้วเดี๋ยวก็รู้เอง เส้นทางยังอีกยาว คุณพักผ่อนก่อนเถอะ

จิดาภารับค่าอย่างยินดี แค่มีเขาอยู่ข้าง เธอก็วางใจได้อย่า เต็มร้อยแล้ว