ตอนที่ 19 บอกลาอดีต

เยศรอนานจนทนไม่ไหวแล้ว จึงโทรไปที่เบอร์ปริศนานั้นไม่ หยุด แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีคนรับสาย เขาไม่กล้าที่จะออกจากร้าน พอผ่านไปหนึ่งชั่วโมง พนักงานร้านกาแฟก็ทำตามที่จิดาภาบอก นั่นคือน่ากระดาษเล็กๆ แผ่นหนึ่งส่งให้กับชเยศ ข้อความบน กระดาษไม่ใช่ที่อยู่ใหม่ของจิตาภา

แต่กลับเป็นข้อความยาวๆ สองประโยคแทน

“ต้องให้ชนิศาสละสิทธิ์จากการเป็นผู้เข้าชิงรับรางวัลใน ตำแหน่งราชินีจอเงินภายในสามวัน ถ้าทำตามที่บอก ฉันก็จะ บอกที่อยู่ของจิดาภาให้กับแก

ชเยศ เทอในใจ เขาหันซ้ายแลขวารอบๆ ร้านจากนั้นก็ลุกขึ้น

นแล้วเดินจากไป

ไม่ต้องเห็นหน้าเขาก็รู้ได้ว่าเขาจะต้องโกรธจนแทบจะเป็นบ้า

แล้ว

อารมณ์ของจิดาภากลับไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย ในชีวิต ของเธอ ชเยศไม่มีค่าพอให้เธออาลัยอาวรณ์หรือสนใจอะไร

“กลับบ้านเถอะ ผมยังมีเรื่องอื่นที่ต้องทำ

“เรื่องอะไรเหรอ” จิตาภาเอียงคอมองหน้าเขาและเอ่ยถาม

จิรกาสไม่ได้พูดอะไร ร่างของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา จิตกากลับจ้องเขาตลอดเวลาเหมือนกับว่าจะมองทะลุผ่านตัวเขาได้

“คุณมองผมแบบนี้ หรือว่าอยากจะยั่วผมน่ะ…”

“ที่จริงฉันอยากไปที่ที่หนึ่ง จิดาภาสนใจลง จากนั้นก็ออกตัว ดวงแขนของจิรภาสพร้อมกับหลบสายตาที่ร้อนแรงของเขา

“ถ้าไปแล้ว พอกลับบ้านแล้วทำเรื่องนั้นต่อได้มั้ย

จิรภาสจงใจจะยั่วยวนเธอ แต่จิดาภาฟังแล้วกลับดูตึงเครียด นิ่งเงียบไม่พูดอะไร

ทั้งสองคนยังไม่ถึงบ้าน แต่ไปที่โบสถ์ริมทะเลที่จิตาภาอยาก

ไป

จิดาภาไม่อยากจะมีเรื่องปิดบังจิรภาส เขาให้เวลาตัวเองใน การตัดขาดจากอดีต จิตาภาเข้าใจความหมายนั้น สมมติว่า เธอลืมชเยศอย่างสมบูรณ์เลยไม่ได้ ก็ไม่มีคุณสมบัติจะเป็นผู้ หญิงของเขา

รถจอดอยู่หน้าประตูโบสถ์ จิดาภาเดินเคียงข้างจิรภาสเข้าไป ในโบสถ์

“ลูกอยากจะได้รูปที่ฝากไว้ที่นี่คืนค่ะ” จิดาภาพูดกับบาทหลวง

จิรภาสเห็นท่าทางของเธอ ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป ในตอนที่ เธอได้อัลบั้มรูปภาพหนาๆ คืนมาแล้ว เขาจึงถามเธอ “มาเพื่อ เอาไอ้นี่เหรอ”

“ยิ้ม ที่นี่เป็นเส้นสุดท้ายที่นายจะมายุ่งพัวพันกับฉัน” จิดาภานึกย้อนถึงช่วงเวลาที่อยู่กับชเยศไปแวบหนึ่ง ในตอนนั้นเธอเคย คิดว่าผู้ชายคนนั้นรักเธอจริงๆ ต่อมาเธอพบว่าทุกอย่างเป็นเพียง แค่การโกหก เธอจะทำให้ชเยศต้องชดใช้กับสิ่งที่เขาได้ทำไว้

จิรภาสมองจิดาภา โยนอัลบั้มนั้นลงไปในกองไฟ เปลวไฟที่ เผาไหม้ลุกโซนสว่าง โชติช่วงอยู่เบื้องหน้าพวกเขา

ร่องรอยสุดท้ายของความรักที่เธอมีต่อชเยศได้ถูกเผาไหม้จน เกลี้ยงแล้ว

“ตั้งแต่วันนี้ไปฉันจะมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเอง อยู่เพื่อใช้ชีวิตอยู่ เคียงข้างคุณ” จิดาภาเงยหน้ายิ้มด้วยความอ่อนโยนและแน่วแน่

“นี่แสดงว่าการแก้แค้นของคุณเสร็จแล้วเหรอ” เขาโน้มไปจูบ หน้าผากของเธอเบาๆ

จิดาภาจับมือของเขา แล้วรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของมือจิร กาสที่ส่งผ่านมาจากหัวใจของเขา ให้ตายยังไงเธอก็จะไม่ยอม ถูกคนหลอกใช้อีก ไม่งั้นเธอจะเอาคืนให้คนพวกนั้นให้หนักกว่า ที่เธอทนทุกข์ทรมานสองเท่าตัว

จิรภาสเฝ้ามองเธอเงียบๆ ผ่านไปสักพักจึงพูดขึ้นมาว่า “ตอน นี้ คุณหญิงตระกูลปรีตาอัครกุลยินดีที่จะกลับบ้านกับผมมั้ย

จิดาภาพยักหน้าอย่างเขินอาย เธอยิ้มเล็กน้อยพลางโน้มคอ ของเขา แล้วถูกเขาอุ้มขึ้นรถ

“ค่ะ แน่นอนค่ะ”
ชเยศตามหาที่อยู่ของจิดาภาจากทุกหนทุกแห่ง แต่เธอปิดมือ ถือเลยติดต่อไม่ได้ เขาจึงจ้างนักสืบเอกชนให้ตามหาที่อยู่ใหม่ ของจิตาภา

ช่วงนี้เกิดเรื่องที่ทำให้เขารู้สึกแปลกใจมาก เมื่อก่อนจิตาภา ไม่เคยทํากับเขาแบบนี้

แต่ไม่ว่ายังไง เขาก็ไม่ยอมปล่อยจิดาภาไปง่ายๆ ไม่มีทาง ปล่อยอำนาจของตระกูลวีรภัทรเมธี ให้หลุดมือไปง่ายๆ

“พีชเยศ ทำไมไม่มาหาสาเลย” ชนิศากับผู้ช่วยบุกเข้าไปใน ห้องทํางานของชเยศ

พอเห็นชนิศา บนใบหน้าของชเยศก็มีรอยยิ้มขึ้นมาทันที แล้ว โบกมือไล่ผู้ช่วยของชนิศากับเลขาให้ออกไปก่อน จากนั้นเขาก็ เดินเข้ามาโอบเอวของชนิศา “พี่อยากให้ศาพักผ่อนอยู่ในโรง พยาบาล ไม่อยากจะรบกวนศา”

“เหรอ ทำไมศาถึงได้ยินมาว่าพี่ตามหาจิดาภาทั่วทุกหนทุก แห่งเลยล่ะ!” ชนิดาเบ้ปากทำหน้ามุ่ยแล้วดึงชายเสื้อของเขา อย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม “สายอมทนทุกข์ทรมานก็เพื่อพี่ ที่แท้ในใจของพี่ก็มีแต่ยัยนั่นเหรอ ศาไม่สนใจชื่อเสียงเกียรติยศ หรอก ขอแค่พี่ไม่ทิ้งลูกๆ ของเราไป ไม่อย่างนั้น ศาจะทำแท้ง

“อย่าพูดอะไรบ้าๆ แบบนี้สิ! ” พอพูดถึงลูก ชเยศก็เครียดขึ้น มาทันที “พี่ก็ทำเพื่อตาและลูกอยู่แล้ว แต่ก็ต้องหาจิดาภา ให้เจอ ที่จะทำให้ศาได้รับรางวัลราชินีจอเงินก่อนที่ตาจะคลอดลูกให้
“พีชเยศ…หวังว่าคุณจะจำคำมั่นสัญญาของตัวเองได้นะ” จาก น้นชนิศา จูบเขาด้วยความหอมหวาน