ตอนที่ 18 หลงทางอยู่ในม่านหมอก

“ไม่! เดี๋ยวสิ ฉันอธิบายเรื่องนี้ได้นะ!”

ทีมงานที่อยู่ข้างๆ กระซิบเสียงเบาๆ “ทั้งทำเป็นเสแสร้งหน้า กล้อง ทั้งไปนอนกับคู่หมั้นคนอื่นไปด้วย สุดยอดจริงๆ

“ว่าไงนะ” ชนิศาโกรธจัดจนตะโกนออกมา ในหัวของเธอมีแต่ ความคิดฟุ้งซ่านสับสนไปหมด

ทีมงานคนนั้นมองเธอแวบหนึ่ง “ความจริงก็เห็นๆ กันอยู่ หรือ ว่า จริงเธอโดนคนอื่นใส่ร้ายป้ายสีมาอีกเหรอ ไม่มีฝีมือในการ แสดงก็ว่าแย่แล้วนะ แต่นึกไม่ถึงเลยว่าสันดานจะแย่ขนาดนี้

“แก!” ชนิสารีบใช้สายตาส่งซิกให้ผู้ช่วย “ยังไม่พาพวกมัน ออกไปอีก!”

ในตอนที่ผู้ช่วยของชนิศากำลังจะลงมือทำตามที่เธอบอก พวก ทีมงานของผู้กำกับก็เดินจากไปแล้ว

ชนิศาโกรธจนตัวสั่นไปหมด เธอขย่าผ้าปูเตียงอย่างรุนแรง “ ดาภา แกมันร้ายนัก!

เธอรีบร้อนต่อสายไปยังชเยศ แต่ชเยศปวดหัวกับภาพถ่ายนั้น มาก ในตอนนี้เขาเลยอารมณ์ไม่ดี

…ฉันกลัวจังเลย!” ชนิศาพูดด้วยน้ำเสียงที่เคยชินและ “ชเยศ ร้องไห้ออกมาด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อนออเซาะ
เดิมทีชเยศก็ไม่มีอารมณ์จะมาหยอกล้อกับเธออยู่แล้ว “บริษัท ส่งคนไปตการแล้ว คงไม่เกิดผลกระทบตามมามากนักหรอก แต่พวกเราคงต้องไม่ได้เจอกันสักพักนะ”

“ชเยศ…”

“ตามนินะ เธอก็อย่าก่อเรื่องอีกหล่ะ!” เขาวางสายอย่าง หงุดหงิดและนั่งในห้องทำงานอย่างไม่รู้จะทำยังไงก็ลำบากไป

หมด

จนถึงตอนนี้จิดาภายังไม่รับสายเขาเลย ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าต้อง ทํายังไงเธอถึงจะหยุด

ทันใดนั้นหน้าจอมือถือของเขาก็สว่างวาบ มีข้อความจาก เบอร์แปลกๆ ส่งมาถึงเขา “ถ้าอยากรู้ที่อยู่ใหม่ของจิดาภา ก็รีบ มาร้านกาแฟที่ถนนหิรัญบูรพาเดี๋ยวนี้

ใครมันปล่อยข่าวนี้กันนะ

ชเยศไม่ทันได้คิดไตร่ตรองก็รีบวิ่งออกไป

ในห้องหรูของร้านกาแฟ

จิดาภานั่งอยู่ด้านตรงข้ามของจิรภาส กลิ่นหอมกรุ่นของกาแฟ แท้รสเข้มข้นลอยคละคลุ้งไปทั่วร้าน

“เขามาแล้ว” จิรภาสมองประตูร้านและพูดด้วยเสียงเรียบๆ

เขาอยากรู้ว่าจิตาภาต้องการจะทำอะไรต่อไป

จิตาภาพูดตอบรับเสียงเรียบ แล้วอ่านข่าวในมือถือต่อ โดยไม่มีท่าทีว่าจะลุกไปหาชเยศ

“ไม่ไปพบเขาเหรอ” สายตาของเขามองไปบนใบหน้าของบิดา ภา ผู้หญิงคนนี้ดูสวยแต่เงียบขรึม เหมือนกับน้ำวนที่ดูดคน เข้าไป

“ฉันไม่ได้วางแผนว่าจะพบเขา แค่อยากจะเพิ่มความสนุกให้ กับเกมนี้ก็เท่านั้น”

จิรภาสฉีกยิ้มมุมปากเป็นเส้นตรง “ผมนึกว่าคุณตั้งใจจะชวน ผมมาเดท ไม่นึกเลยว่าจะมาเพื่อเจอผู้ชายคนอื่นนะ

“ไม่ใช่นะ!” สำหรับเขาจิดาภาบริสุทธิ์และจริงใจ เธออธิบาย ด้วยใบหน้าที่ดูลุกลี้ลุกลนและตึงเครียด พอได้ฟังเสียงที่ทำให้ คนฟังลุ่มหลงเหมือนเมาเหล้า หัวใจของเธอก็เต้นเร็วกว่าเดิม หลายเท่าตัว

“แล้วเพราะอะไรล่ะ” จิรภาสจงใจค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปถาม เขากุมมือของเธออย่างเผด็จการ “บอกมา

“ก็เพราะอยากเจอคุณ จิดาภาไม่เคยพูดคำนี้กับผู้ชายคน ไหนมาก่อน มันไม่เหมือนกับตอนที่อยู่หน้ากล้องเลยสักนิด พอ เธอพูดจบก็หน้าแดงทันที ใจก็เต้นเร็วรัวๆ มากขึ้น

แม้ว่าเธอจะเขินมาก แต่เธอก็พูดออกมาอย่างจริงใจ

“งั้นทำไมต้องนั่งห่างกันแบบนั้นด้วย” ริมฝีปากจิรภาส ออก มาเล็กน้อย เขาลุกขึ้นแล้วมานั่งข้างๆ จิดาภา จากนั้นก็โอบไหล่ ของเธอ
จิดาภาพิงอยู่ในอ้อมอกเขาอย่างน่ารักน่าเอ็นดู และมีรอยยิ้ม ทีพราวไปด้วยเสน่ห์

จากมุมที่พวกเขานั่งนั้นก็สามารถเห็นบรรยากาศภายในร้าน ใหญ่ได้อย่างชัดเจนนั้น ก็เห็นชเยศนั่งรออยู่อย่างกระสับกระส่าย อยู่ที่โต๊ะเธอก็รอเขาจนถึงดึกดื่นมืดค่ำไม่รู้ กี่ครั้งแล้ว ความ จริงใจของเธอถูกเขาเหยียบลงไปบนพื้น เธอช่างโง่เขลาจริงๆ

ในตอนนั้นชนิศาคงกำลังนอนอยู่บนเตียงของเขา

จิรภาสมองผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ กาย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

“ฉันมันโง่เกินไปรึเปล่า” จิดาภาเงยหน้าขึ้นมาถามจากใน

อ้อมอกเขา

“อืม” จิรภาสหันไปมองใบหน้าของเธอ อดไม่ได้ที่จะพูดว่าวิธี การของเธอเหมือนเด็ก แต่เขากลับมองเห็นถึงความตั้งใจของ

เธอ

“แต่ยังไง ฉันรู้สึกว่าผู้หญิงที่โง่นะ เหมาะสมกับฉันซะมากกว่า นะ” จิรภาสหยิบแก้วกาแฟบนโต๊ะขึ้นมาอย่างต่อๆ

จิดาภาพูดเสียงเบา “นั่นมันของฉัน…

จิรภาสยังคงดื่มต่อไป แล้วเห็นรอยลิปสีอ่อนๆ ที่อยู่ปากแก้ว “นี่ถือว่าจบทางอ้อมรึเปล่านะ

จิดาภาหน้าแดงไปหมด เหมือนกันเข้าใจความหมายอันลึกซึ้ง ในแววตาของเขา จากนั้นเธอก็หลับตาลงอย่างช้าๆ เพื่อรอจูบ

ของเขา
จิรภาสไม่ลังเลอีกต่อไป เขาโน้มตัวและก้มลงมา ผู้หญิงคนนี้ เหมือนภัยพิบัติที่ถูกกำหนดเอาไว้ในชีวิตเขา เมื่อได้พบเจอกับ เธอ เขาก็ยากที่จะควบคุมตัวเองไม่ให้ไปเข้าใกล้เธอและไม่ไป กอดเธอ

เขาจะปล่อยให้ภรรยาที่สวยหยาดเยิ้มของเขาถูกคนเลวพวก นั้นรังแกได้ยังไง มีแค่จิดาภาเท่านั้นที่มีสิทธิ์ไปรังแกพวกมัน