ตอนที่13 ใครเป็นจอมเลียนแบบกันแน่

ตอนที่13 ใครเป็นจอมเลียนแบบกันแน่

คลิปเสียงถูกเปิดออกมา ได้ยินเสียงญาอี้ผู้หน้าเนื้อใจเสือข่มขู่ แม่ของลันตาอย่าง ให้ล้มตายอมรับว่าเมื่อหกปีที่แล้วจนถึงตอนนี้ ว่าลอกเลียนแบบงานของญาอี้ทั้งหมด ไม่งั้นเธอจะฆ่าแม่ของล้น ตา

คลิปเสียงนี้ส่อว่าคำพูดของญาอี้นั้นเด็ดขาดและโหดร้าย แต่ความเป็นจริงคือญาอี้ไม่เคยพูดอะไรแบบนั้นเลย ! คลิปเสียงนี้เป็นการเรื่อง !

ลันตารู้ดีว่าญาอี้จะอยู่ในงานแถลงข่าวนี้ด้วยเพื่อเอาคืนด้วยมือ ของเธอ เธอจึงฉวยโอกาสให้ผู้คนเข้าใจผิดว่าญาอี้สวมบทบาท ขู่เข็ญ ทั้งยังชักนำความคิดเห็นของผู้คน แม้ว่าญาอี้จะเอาหลัก ฐานจริงๆ ออกมา ก็ไม่มีใครเชื่อ !

หลังจากคลิปเสียงจบไป ผู้ช่วยของลันตาก็ชี้ตรงไปที่ญาอี้ทันที พลางกล่าวโทษและต่อว่าอย่างอุ่นเคือง: “คุณญาอี้ คุณนี่มันล้ำ เส้นจริงๆ ! คุณลันตาของพวกเรา ดูแลคุณมาตลอดทั้งปี แต่คุณ มันเป็นนังสุนัขจิ้งจอกตาขาวและหัวใจนังปีศาจ ! เราจะฟ้องคุณ เรื่องการคุกคามเหล่านี้
เมื่อเธอขึ้น ทุกสายตาก็หันไปที่ญาอี้ทันทีและพากันกระหน่ำ ข่มเหง ด่าว่า และเหยียดหยามเธอ สายตาเต็มไปด้วยความ เกลียดชัง เหมือนคลื่นสาดไปที่ตัวของญาอี้

เธอไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่มก่อน แต่เธอโดนผลักอย่างแรงจนเธอ สะดุดและตกลงไปยังขอบเวที

ถุงใส่เอกสารในมือของเธอร่วงหล่นอยู่บนเวที

เอกสารการออกแบบทุกชิ้น ประวัติอีเมลที่ปริ้นต์มาทั้งหมดร่วง หล่นออก ทำให้ทุกคนต้องอ้าปากค้างอีกครั้ง

ผู้ช่วยลันตาคว้าต้นฉบับมาและพูดด้วยความโกรธว่า “นี่คือ ต้นฉบับการออกแบบของคุณลันตาของพวกเรา ! คุณขโมยมันไป หมดจริงๆ ด้วย ! แล้วยังเอามาที่งานแถลงข่าว คุณต้องการใช้อัน นี้เพื่อกล่าวหาเราว่าเราเลียนแบบคุณใช่ไหม ?

“ฉันไม่ได้ทำแบบนั้น !” ญาอี้ยกตัวเธอขึ้นและก้าวขึ้นเวที

ยิ่งเธอต้องเจอปัญหาเท่าไหร่เธอก็ยิ่งสงบมากขึ้นเท่านั้น

“เอกสารพวกนี้มันคือของฉัน! ฉันวาดรูปทั้งหมดด้วยมือ ฉันวาด เองทีละเส้นๆ !” เธอค่อยๆ รวบรวมเอกสารที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น

หันกลับไปยังผู้คนด้วยความโกรธ เธอค่อยๆ เปิดปากขึ้นอย่าง ใจเย็น: “ฉันไม่ได้เลียนแบบลันตาและก็ไม่ได้ขู่เธอและแม่ของ เธอ ทุกสิ่งทุกอย่างนี้คือเธอกำกับตัวเองจากละครปากว่าตาขยิบ ถ้าพวกคุณ…….

“หุบปากไปซะ! นั่งขี้ก๊อป

มีเสียงตะโกนขึ้นมาจากด้านล่าง และในตอนนั้นก็มีการปาขวด พลาสติกขึ้นมา ด้านบนของขวดนั้นไม่ได้ปิดฝาและน้ำผลไม้ก็ ราดเต็มตัวญา

“ตอนนี้แกยังกล้ามาใส่ร้ายสไตลิสต์ลันตาของพวกเรา เขามีชื่อ เสียงขนาดนี้ ทำไมจะต้องไปเลียนแบบงานของคนไร้ตัวตนแบบ แกด้วย! ละอายใจบ้างไหม?”

“ใช่ นังผู้หญิงโอหัง มุ้ย !”

ทันทีที่มีคนนำ ผู้คนจำนวนมากก็ร่วมแจมกันโยนขวดน้ำไปที่ญา

ญาอี้จับเอกสารในมือของเธอไว้แน่นเพื่อไม่ให้เปียกและก้าว ถอยหลังสองก้าว
นิ้วของเธอสั่นเล็กน้อย ใบหน้าของเธอซีดเซียว แต่ดวงตาที่ สดใสและชัดเจนยังคงมั่นคงและเด็ดเดี่ยว

“ฉันไม่ได้ก๊อปปิ้ลันตา ถ้าคุณไม่เชื่อล่ะก็ รอศาลตัดสินได้เลยว่า ลันตาก๊อปปี้ฉันและใส่ร้ายฉัน……….สิ่งเหล่านี้น่ะฉันจะฟ้องให้ หมดเลย !”

“นี่คุณไม่รู้สึกผิดบ้างเลยหรือไงคุณญาอี้ ?” ผู้ช่วยกรีดร้องขึ้น อย่างไม่เชื่อ “คุณลันตาใจดีกับคุณขนาดนี้ คุณคิดว่าคุณจะรังแก เธอได้ตลอดเวลาหรอ ?”

ลันตายืนอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้าและถูก ใส่ร้ายปกปิดน้ำตาเหมือนเป็นเหยื่อ

ผู้ช่วยของเธอชี้และสาปเธอและขณะนั้นก็ก้าวไปข้างหน้า สองก้าวแย่งสิ่งต่าง ๆ จากอ้อมแขนของเธอและแอบหยิกที่ผิว บอบบางของเธอด้วยมือสีดำของเขา

“คุณทําให้งานแถลงข่าวเป็นนรก ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ!” เขาผลัก และดันเธอไปจนถึงขอบเวที

เขามองด้วยสายตาที่โหดเหี้ยม ทันใดนั้นเขาก็จับข้อมือญาอี้ไว้ แน่นและกระชากไปข้างหลัง
ญาอี้เหยียบลงบนขอบเวทีทำให้เธอสูญเสียความสมดุล โซเซ ไปมาและร่วงล้มไปข้างหลัง

“ว้าย……. เธอกรีดร้องออกมาด้วยน้ำเสียงเบา หลับตาของตัว

เองโดยอัตโนมัติ

แต่ความเจ็บปวดที่คาดหวังไว้ไม่ได้เกิดขึ้นและเธอก็ร่วงลงไปใน

อ้อมกอดอันกว้างและอบอุ่น

มีคนรับเธอไว้