บทที่ 9: จําเป็นต้องบำรุง
“เธอไม่อยากช่วยพี่ชายแล้วหรอ” เขาพูดขึ้นอย่างเย็นชา แต่ กลับกระทบไปถึงใจของซูหยวน
เธอลดการต่อต้านลง รวมไปถึงความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรี ของเธอ เป็นเพราะพี่ชายของเธอ เธอถึงต้องเหยียบมันไว้ต่อหน้า ผู้ชายคนนี้
ผู้ชายคนนั้นพอใจยิ้มออกมา
สายตาของซูหยวนสิ้นหวัง
เรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ ถึงแม้เธอจะไม่รู้อะไรเลย แต่ก็เข้าใจ ว่าผู้ชายคนนี้จะทำอะไร…
เธอไม่อยากคิด เธออยากที่จะหนีออกไปมาก อยากที่จะเปิด ปากขอร้องผู้ชายคนนี้ให้ปล่อยเธอไป อยากจะถามเขาว่าทำไม ถึงเลือกเธอให้คลอดลูกชายให้กับเขา ทำไมนะ…
แต่เธอไม่กล้า เธอไม่สามารถ
เพราะว่า เธอต้องเป็นห่วงความปลอดภัยของพี่ชายเธอ คืนนี้ ซูหยวนถูกทำให้เจ็บจนสลบไป
วันที่สองตื่นขึ้นมา เธอก็กลับมาที่ห้องที่เตรียมไว้ให้เธอแล้ว แสงอาทิตย์ที่สว่างไสวส่องเข้ามาทางหน้าต่าง เธอได้แค่หด ตัวเข้าไปในผ้าห่มที่ห่อตัวเธอไว้
ความเจ็บปวดของร่างกายและตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เข้ามา ในหัวเธออย่างชัดเจน ภาพที่ไม่สามารถทนได้ รวมไปถึงคำพูดของเขา ทำให้เธอ
รู้สึกว่าแสงอาทิตย์ก็ไม่สามารถส่งอเข้าไปในใจที่ดำมืดของเธอ ได้ เรื่องที่น่าอับอายนี้ เพียงแค่คิดขึ้นมาก็ทำให้เธอเงยหน้าขึ้น มาไม่ออก
“พี่ชาย…” เธอกำมือไว้แน่น เล็บของเธอจิกเข้าไปที่เนื้อของ ฝ่ามือ
ขอเพียงแค่เธอตั้งครรภ์และคลอดลูกออกมาเป็นลูกชาย เธอก็ สามารถหนีออกไปได้แล้ว เพื่อพี่ชาย ทั้งหมดนี้คุ้มค่าแล้ว เธอกัดริมฝีปากแน่น พยายามลุกขึ้นมาไปที่ห้องอาบน้ำ
ห้องที่เตรียมไว้ให้เธอใหญ่มาก ใหญ่มากๆจริงๆ…
ภายในห้อง มีห้องอาบน้ำที่หรูหรา พร้อมเครื่องอาบน้ำที่ครบ ครัน
เธอใช้ผ้าคลุมเตียงห่อร่างของเธอไว้ ลากเข้าไปในห้องน้ำ หลังจากนั้นถอดออก…
ประตูถูกเธอล็อคไว้อย่างแน่นหนา
เธอใส่เกลืออาบน้ำลงไปเยอะมาก ทำให้มีฟองขึ้นมาเยอะ มาก
หลังจากนั้นก็เอาร่างของเธอที่ขาวราวกับรากบัว ลงไปแช่
มือของเธอสั่นไม่หยุด เธอพยายามใช้ที่ถูตัวถูไปที่ตัวเธอ ร่างกายของเธอสกปรกมาก ต้องล้างให้สะอาด..
น้ำตาเธอไหลลงมาที่แก้ม พร้อมกับหยดลงไปอย่างไร้เสียง
เมื่อคืนเธอยังมีสติ เรื่องที่น่าอับอายทุกๆฉากทุกๆตอนเธอยัง จํามันได้ดี ไม่ว่าจะพยายามอย่างไร เธอก็ลืมมันไม่ลง
เธอเช็ดตัวจนแห้ง ยืนอยู่หน้ากระจกของห้องอาบน้ำ มองดูตัว เอง รู้สึกราวกับคนแปลกหน้า
“ก๊อกๆๆๆ…” มีคนเคาะประตู
รู้อยู่แล้วว่าคุณชายไม่อยากให้เธอเห็นหน้าที่แท้จริง รู้อยู่แล้ว ว่าในเวลานี้ไม่ใช่คุณชาย แต่เธอก็ยังคงสั่นตามสัญชาตญาณ
“คุณชุ ฉันเอง ป้ายหยิ่ง!
ซูหยวนถอนหายใจ รีบสวมเสื้อผ้า พร้อมกับพูดว่า “เชิญเข้า
มา!”
ป้ายหยิ่ง
มองเธออย่างเฉยชา พร้อมกับพูดว่า “คุณชู อาหารเช้าของ คุณวันนี้เป็นซันเข่าและรังนก คุณชายบอกว่า คุณจำเป็นต้อง บำรุง!”
หน้าของซูหยวนแดงขึ้นมา บำรุง
เป็นเพราะเธอทนความเจ็บปวดได้ไม่นาน เป็นเพราะความเจ็บ ปวดนี้ทำให้เธอเป็นลมไป?
คิดขึ้นมาได้ เธอก็รีบขจัดความคิดนี้ออกไป
เธอนั่งลงด้านข้างของเตียง ขนตางอนงามราวกับพัดกระพริบ ลงมาสักพัก เธอก็พูดเบาๆว่า “ฉันไม่ดื่ม!”
ถึงแม้ว่าเสียงจะเบา แต่ว่ากลับเด็ดเดี่ยวอย่างไม่น่าเชื่อ ทำให้ คนดูหมิ่นเธอไม่ได้
“คุณชายสั่งมาแล้ว คุณต้องดื่ม!” ป้ายหยิ่งพูดด้วยน้ำเสียง ราบเรียบ
“ฉันพูดแล้ว ฉันไม่ดื่ม” ซูหยวนพูดอย่างแข็งกร้าว
ป้ายหยิ่งเหมือนจะรู้อยู่แล้ว จึงตะโกนออกไปที่ด้านนอก เข้า มา!”
ไม่ทันใดก็มีคนอารักขาชุดดำสองคนเข้ามายืนทางซ้ายและ
ขวา กดเธอไว้ แล้วป้ายหญิงก็จับกรอกใส่ปากเธอ
โชคดีที่ปริมาณของอาหารเช้านี้ไม่เยอะมาก…
“แค่กๆๆๆ…” ซูหยวน
ไอออกมาพร้อมกับใบหน้าที่เริ่มเป็นสีแดง ในใจก็คิดอย่าง เคียดแค้น คุณชายคนนี้จริงๆ แล้วเป็นใคร ทำไม ทำไมถึงได้ทำ กับเธอแบบนี้?
“คุณชู คุณชายบอกว่า วันนี้คุณสามารถไปว่ายน้ำ ที่ด้านหลัง ของถนนหวางโฮ่ว ที่นั่นมีสระว่ายน้ำอยู่ เป็นที่เฉพาะของคุณชาย คาสิโนเฮยเย่” ป้ายหยิ่งพูดขึ้นมา
“เขาให้ฉันออกไป?” ซูหยวนออกไป
ป้ายหยิ่งพูด: “ไม่สามารถไปที่อื่นได้ แต่ว่าวันนี้ต้องไปว่าย
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ