บทที่ 8: คลอดแล้วถึงออกไปได้

ซูหยวนหายใจลึกๆ เงื่อนไขอะไร?”

ป้ายหยิ่งตอบ: “หลังจากคลอดลูก…คุณต้องไปที่ไกลออกไป อย่าให้คุณชายได้เห็นคุณอีก ลูกก็ไม่ใช่ของคุณ คุณก็ไม่ สามารถบอกพี่ชายของคุณได้ รวมถึงเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นที่ ถ้าไม่อย่างนั้น….คุณชายจะหาวิธีทำให้บริษัท z.m. ล้มลงอีก ครั้ง ทำให้พี่ชายของคุณ…

“ฉันเซ็น!” ซูหยวนขัดจังหวะขึ้นมา คิ้วของเธอขมวดเข้ามากัน คุณชาย…จุดประสงค์คือ ให้เธอคลอดลูก เธอรู้ว่า ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอหนีไปไหนไม่รอด

ถูกปีศาจร้ายเลือกแล้ว ก็ไม่มีสิทธิ์จะพูดว่า “ไม่” ตลอดไป “ถ้าเกิดว่าท้องลูกสาวล่ะ?” ขณะที่ซูหยวนกำลังเขียน ก็เงย หน้าขึ้นมา ถามอย่างรอบคอบ

“คลอดลูกชาย ลูกสาวต้องทำแท้ง!

ซูหยวนตะลึงไปเล็กน้อย สองมือสั่นเทิ้ม เซ็นลงไปสองคำ “ซู หยวน”

คุณชายคนนี้ ต้องเป็นปีศาจมาเกิด แต่ว่าทำไมเขาถึงเลือก หยวน? เพราะอะไรกัน?

ตอนดึกอีกครั้ง
ก่อนพระอาทิตย์ตกป้ายหยิ่งพาซูหยวนไปยังห้องมืด

ก็อกแก๊กๆแตะๆ…” ด้านนอกมีเสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อม กับเสียงเท้าของผู้ชายเดินเข้ามา

ซูหยวน

แต่เอาผ้าห่มขึ้นมาห่อตัวไว้ พร้อมกับเอาร่างของตัวเองสอด เข้าไปในเตียง แล้วคาดหวังให้ร่างของเธอหดเล็กลง หดเล็กลง หดเล็กลงไปอีก…

ผู้ชายคนนี้มองเธอด้วยความเย็นชา ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ

ใช่แล้ว ระหว่างพวกเขาเป็นแค่การแลกเปลี่ยน เธอคลอดลูก ให้เขา เขาก็ช่วยเธอพาพี่ชายกลับมา

ตอนแรกที่เขาซื้อเธอมา ให้เธอเป็นแค่ทาสของเขา และใน

ตอนนี้เพราะสัญญาในกระดาษนั้นทำให้เธอมีโอกาสหนีออกไป

เธอเองก็ถือว่าได้เปรียบแล้วใช่ไหม?

แต่ในใจของเธอก็ยังคงรู้สึกขมขื่น

“ทำไมถึงเลือกฉัน” ฉัน พี่ชายของฉัน?” ซูหยวนก็อดไม่ได้ที่จะ ถามอย่างสั่นกลัว

ร่างกายเล็กๆ สั่นกลัวอย่างน่าสงสาร

ราวกับกวางน้อยที่ถูกทำให้ตกใจกลัว ดวงตาของเธอกด ลง มองเห็นเพียงแต่ขนตาที่สั่นอยู่ ขนตาเหล่านั้นได้ปกปิดตาดำ ที่ขยับด้วยความกลัว
“เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะถาม แค่พวกเรามีลูกชายด้วยกัน พี่ชายของ

เธอก็จะไม่เป็นอะไร ถ้าพวกเธอพี่น้องอยากจะพบกันอีกครั้ง จะ ไปที่เมืองอื่นหรือต่างประเทศ พวกเรากก็จะช่วยให้บริษัท Z.m. ของพวกเธอกลับมาได้อีกครั้ง “ฉันแค่อยากพบหน้าพี่ชายเท่านั้น…ตอนนี้เขาเป็นอย่างไร?”

หยวน

เสียงของเธอต่ำลงอย่างน่าสงสาร ร่างกายที่บอบบางสั่น ไม่รู้ เพราะว่าเป็นห่วงพี่ชาย หรือว่ากลัวสิ่งที่ต้องทำต่อจากนี้

“ยังไม่เข้าใจหรอ? ฉันพูดแล้ว เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะถาม” ผู้ชาย คนนั้นไม่ยอมอ่อนข้อให้เลยแม้แต่น้อย

“ฉันรู้แล้ว!” ชูหยวนลุกขึ้นมาอย่างช้าๆด้วยความกลัว มือทั้ง

สองค่อยๆถอดเสื้อออก

เธอหลับตาลง ภายใต้เปลือกตาที่บางราวกับปีกจักจั่นคือ ดวงตาที่ขยับไปมาด้วยความกลัวอย่างไม่หยุดหย่อน

น่าสนใจจริงๆ

มุมปากของผู้ชายคนนั้น ยกขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มที่เห็นได้ไม่

ซัดนัก

ซูหยวน

คิดว่าตนเองเตียมตัวเตรียมใจไว้ดีแล้วที่จะเสียสละตัวเอง ถึง แม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกแล้วก็ตาม แต่เมื่อถูกผู้ชายสัมผัส เธอก็ยัง อดไม่ได้ที่จะหลบเลี่ยง
ผู้ชายคนนั้นสัมผัสได้ถึงการต่อต้านของซูหยวน เธอในตอนนี้ กับคืนก่อนราวกับว่าเป็นคนละคนกัน

ใช่แล้ว คืนก่อนเธอได้เสพยา แต่ว่าเธอในตอนนี้ถึงจะเป็นตัว เธอจริงๆ ร่างกายของเธอเหมือนกับเด็กผู้หญิง แต่กับทำให้เขาตื่นตัว

ขึ้นมาได้

น่าสนใจจริงๆ!