บทที่ 10: ต้องไปว่ายน้ำ

“วันนี้ต้องไปว่ายน้ำ?” ซูหยวนถามกลับไป พร้อมยิ้มอย่างเย็นชา ฟังคำพูดนี้แล้ว ว่ายน้ำ และ “ต้องไป

หยวนหดตัวกลับเข้าไปในผ้าห่มอีกครั้ง ใบหน้าที่ดูอ่อนโยน แต่กลับดูเข้มแข็ง

เธอเป็นคนขี้อาย อ่อนแอ แต่ว่า ใช้ร่างเล็กๆ ของเธอ ต่อต้าน

ราวกับว่าใครก็ไม่สามารถบังคับให้เธอทำอะไรได้

“คุณชายสั่งแล้ว คุณต้องไป!” ป้ายหยิ่งพูดอีกครั้ง พูดเสร็จก็ หันไปมองที่คนอารักขาทั้งสองคนที่ยังไม่ออกไปจากห้อง

“รู้แล้ว ฉันไปเองได้!” ซูหยวนมองไปที่มือของผู้ชายสองคนที่

กำลังยื่นมา พร้อมกับพูดอย่างไม่พอใจ

คุณชายคุณชาย…เขาเป็นใคร ทำไมถึงได้มีแผนการอยู่ ตลอด?

ในตอนนี้เธอไม่มีอะไรที่จะต่อกรกับเขาได้เลยแม้แต่น้อย ต่อ ให้ต่อต้านอีกครั้ง ก็ต้องยอมฟังป้ายหยิ่งไปอยู่ดี

ไม่มีคนชาย เธอไม่ได้นั่งเฮลิคอปเตอร์ ได้แต่นั่งรถไป สถานที่สำหรับว่ายน้ำสุดยอดมากจริงๆ

คนที่มีเงินน้อย ต้องไปโรงที่มีสระว่ายน้ำเพื่อว่ายน้ำ คนมีเงิน ชอบไปที่ชายหาดในต่างประเทศเพื่อว่ายน้ำ คนรวยชอบสร้างสระว่ายน้ำไว้ในบ้าน

แต่คนที่รวยสุดๆ ชอบสร้างสระว่ายน้ำส่วนตัวไว้ที่ด้านนอก

สิ่งอ่านวยความสะดวกด้านความบันเทิงในที่นี้เป็นของที่ดี ที่สุด ตำแหน่งที่ตั้งก็เป็นจุดที่ราคาแพงมากๆ แต่คนน่าเบื่อคนนี้ กลับสร้างสระว่ายน้ำขนาด 500 ตารางเมตร ที่ใหญ่เกินไป บ้า จริงๆ บ้าเกินไปแล้ว….

ป้ายหยิ่งเอาชุดว่ายน้ำ ให้เธอ ขนาดกำลังพอดีกับตัวเธอ “เธอรู้ขนาดตัวของฉันได้อย่างไร?” ซุหยวนมองไปที่ป้ายหยิ่ง อย่างตกใจ

ป้ายหยิ่งพูดอย่างเฉยเมยว่า “คุณชายรู้!”

ซูหยวนนิ่งไปชั่วครู่ สีหน้าเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง เมื่อคืนเธอ ไม่ได้กินยาสลบ ทุกๆฉากยังคงติดอยู่ในสายตาของเธออย่าง ชัดเจน

ผู้ชายคนนี้ มีประสบการณ์มากจริงๆ ถึงได้รู้ขนาดร่างกาย ของเธอ…ซูหยวนถือชุดว่ายน้ำสีฟ้าอ่อนอย่างสงสัย อากาศเย็น ขนาดนี้กลับเรียกให้เธอว่ายน้ำ ยิ่งรู้สึกว่าสมองของคุณชาย คนนั้นต้องมีปัญหาแน่ๆ

โชคดีที่สระว่ายน้ำนี้ เป็นสระน้ำอุ่น

เธอมองไปที่รอยฟกช้ำบนร่างกาย ขณะที่กำลังนั่งเหม่ออยู่ที่ สระว่ายน้ำ ก็ได้ยินเสียงจากด้านนอกดังเข้ามา “คิกๆ” เสียง หัวเราะ เสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นมา “คุณชาย ว่ายน้ำในฤดูหนาว ไม่ดีนะ ไม่อย่างนั้น….คุณมาว่ายน้ำด้วยกันกับฉันสิ ฉัน อยากให้คุณมา มาเร็ว…

ใจของซูหยวน “เต้นตุบตับ” คุณชายมาแล้ว?

เธอหันไปทันที พยายามอย่างเต็มที่ไปที่ประตู เธออยากเห็น ให้ชัดคนที่ทําร้ายเธอ คนที่พาเธอกลับมา คนที่ทำให้เธออับอาย

คือใครกัน!

หยวนเร็วเกินไป คนอารักขาไม่สามารถห้ามร่างเล็กๆของ เธอไว้ได้ทัน ซูหยวนได้ออกไปแล้ว

ในสมองของเธอมีความคิดอยู่เพียงอย่างเดียวคือ เห็นให้ชัด ว่าคุณชายคนนั้นเป็นอย่างไร

ผู้ชายคนนี้ มีแผนการล่วงหน้าเสมอ ไม่ใช่คนที่จะเล่นด้วยได้

ง่ายๆอย่างแน่นอน ซูหยวนต้องเห็นให้ได้ว่าเขาหน้าตาเป็น อย่างไร จำให้ได้อย่างชัดเจน แบบนี้แล้วถึงจะได้รู้ว่า วัตถุประสงค์ของเขา ถึงจะช่วยตัวเธอได้ “ไอ้โหยว ใครกัน…” ซูหยวนวิ่งเร็วเกินไป ไปปะทะเข้ากับร่าง

ที่อ่อนนุ่มราวกับสำลี พร้อมกับเสียงร้องอุทานที่เกินจริง

ซูหยวนเด้งกลับลงไปที่พื้น เธอไม่ได้สนใจความเจ็บปวดที่เกิด ขึ้น เงยหน้าขึ้นมอง แผ่นหหลังที่คุ้นเคย ยืนตะลึงอยู่ตรงนั้นแต่ไม่ ได้หันกลับมา

“คุณชาย ทำไมที่นี่ถึงมีผู้หญิงคนอื่น?” คนที่ถูกซูหยวนชนเข้า เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงที่ดูอ่อนโยน ซึ่งกำลังขมวดคิ้วอยู่ อย่างๆอึ้งๆ

“คุณเป็นใคร?” ซูหยวนเบิกตากว้างขึ้น มองอย่างไม่กระพริบ ตาไปที่แผ่นหลังนั้น โดยไม่สนใจผู้หญิงที่ชนไป พร้อมกับใบหน้า ที่ไม่พอใจ

เขารู้อยู่แล้วว่าเธอว่ายน้ำอยู่ที่นี่ ยังพาผู้หญิงคนอื่นมา เพื่อที่

จะอวด หรือตั้งใจให้เธอดูน่าเกลียด หรือเพื่อจะเยาะเย้ยเธอ?

สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกไม่ดีเลยจริงๆ เหมือนกับว่าเธอเป็นสัตว์ เลี้ยงให้คนมาหยอกล้อ อารมณ์ดีก็ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

ใบหน้าของผู้ชาย ภายใต้แสงไฟสีขาว หันไปด้านข้างอย่าง ช้าๆ ซูหยวนกลั้นลมหายใจและมองโดยไม่กระพริบตา แต่เธอ กลับมองเห็นเพียงแค่ใบหู ผู้ชายคนนั้นหยุด “ฉันพูดแล้ว เธอ ไม่มีสิทธิถาม”

ซูหยวนเม้มปากแน่น พร้อมกับกัดฟันไว้แน่น