บทที่ 5

ไม่เสน่หานกลับมาถึงบ้าน ก็ถูกทิ้งระเบิดจากคนในครอบครัว ทันที

น้องสาวพูด “พี่ พี่สุดหล่อเมื่อสักครู่นี้ใครเหรอ? หล่อมาก เลย!”

คุณแม่พูด “เสบู่หาน กางเกงในตัวนั้นมันเรื่องอะไรกัน?

คุณพ่อพูด “เสบู่หาน ความคิดของพ่อสบาย ๆ ผู้หญิงอายุ เยอะกว่าผู้ชายก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ คิดไตร่ตรองดี ๆ” จะบ้าตาย นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!

โมเสน่หานเดินหน้าเหม็นกลับห้องไป ปิดประตูอย่างแรงบ่ง

บอกให้รู้ว่าตัวเองไม่พอใจแค่ไหน

อีกด้านหนึ่ง ที่โรงไวน์หรู

เหยียนฝางมือข้างนึงเท้าคาง อีกข้างถือแก้วไวน์ไว้แล้วหมุน มันเบา ๆ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย แสงไฟสลัวสองด้านข้างของ ใบหน้า มองไปที่วิวตอนกลางคืนข้างนอกหน้าต่างยังกับภาพฝัน

ส่วนผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ หัวเราะจนหายใจแทบไม่ทัน หัวเราะจน ท้องคัดท้องแข็ง ทำให้เสียบรรยากาศไปหมด

เป็นเวลานานหลังจากนั้น ยิ่งหลังก็หัวเราะเสร็จ ในตายังมี น้ำตาที่ซึมออกมาเพราะการหัวเราะ “เหยียนฝาง นายแม่งโคตรได้หวะ! มีอะไรกันแล้วยังจะให้คนอื่นเขาผ่อนจ่ายเงินให้ นายอีก ชีวิตฉันนี่แม่งไม่เคยยอมใคร ก็ยอมแต่นายนี่แหละ!

เหยียนฝางถูกเขาทำให้ แล้วจึงหัวเราะพูดขึ้น “นายคิดหา วิธีตีวัวกระทบคราด ให้เบาะแสเรื่องของฉันกับผู้หญิงคนนี้รั่ว ไหลไปถึงตาแก่”

“เหอะ ฉันรู้อยู่แล้ว ว่านายจะมาร้านฉันกะทันหันได้ยังไง ที่แท้ ก็จะยืมมือฉันไปต่อกลอนกับพ่อของนาย บทคนเลว ถ้าไม่มีผล ประโยชน์อะไร ฉันก็ไม่เป็นนะ” ติงหลังตอบปฏิเสธ รู้ว่าต้อง ทําให้พ่อเขาไม่พอใจ เขารับผลที่ตามมาทีหลังไม่ไหวหรอก

“หลังจากจบเรื่อง ผลประโยชน์ของนายขาดไม่ได้แน่” เหยีย นฝางวางแก้วไวน์ลง ทัศนคติความคิดของตนเองไม่ตรงกับพ่อ บังคับให้เขาเริ่มต้นทำงานที่บริษัทจากขั้นพื้นฐานสุด

แถมยังให้เขาพบกับจุดบกพร่องภายในบริษัทที่เยอะมาก เมื่อ พูดกับพ่อพ่อยังว่าเขาอีกว่าเป็นลูกวัวแรกเกิด ต้องรู้จักเรียนรู้ การเอาหูไปนาเอาตาไปไล่

ขณะที่กำลังคิดหาวิธีที่จะยั่วโมโหตาแก่ พอดีกับที่บริษัทมีกฎ ว่าห้ามพนักงานด้วยกันคบหาเป็นแฟนกัน ถ้าหากว่าให้ตาแก่ได้ รับรู้ว่าเขาไม่เพียงแต่มีความสัมพันธ์กับคนในบริษัท แถมยังเป็น ผู้หญิงที่อายุเยอะกว่าตนเอง น่าจะโมโหจนตัวสั่นแน่!

เหยียนฝางลุกขึ้นยืน หยิบเสื้อคลุมแล้วเดินออกไปข้างนอก คิดไม่ถึงว่าเรื่องบังเอิญคืนนั้นจะกลับก่อผลให้เรื่องราวแย่ลง เหตุการณ์ต่อไป มันน่ารอคอยจริง ๆ
วันรุ่งขึ้น โม่เสวหานได้รับสัญญาที่เหยียนฝางส่งมาให้ บน สัญญาเขียนเงื่อนไขอย่างชัดเจน แต่ละเดือนคืนเงินขั้นแปด พัน ต้องคืนทุกวันที่หนึ่งของเดือน

ด้วยเหตุนี้ ภายในไม่กี่วันนี้ เป็นเพราะเงินห้าแสนนั่นไม่เส หานคิดหาทุกวิถีทางเท่าที่จะคิดได้ ขายทุกอย่างที่ขายได้ บวก กับเงินที่แม่บีบบังคับให้เก็บออมไว้ แต่ก็ยังห่างไกลจากเป้า หมายหนึ่งหมื่นแปดพันไมล์

ค่าเสียบริสุทธิ์นี้มันแพงเกินไปแล้ว พูดได้ว่าเสียใจอย่างมาก เลย เกินขอบเขตที่เธอจะแบกรับไหวเป็นพันไมล์

เสียงริงโทนดังขึ้น ดังมาจากวีแชท

โม่เสว่หานหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา พบว่าเป็นข้อความจาก เหยียนฝาง : ครั้งแรกเหรอ?

กำลังงงงวยว่าหมายความว่ายังไง ก็ส่งรูปภาพหนึ่งมาติด ๆ

บนผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาด ถูกแต้มด้วยสีแดงสดแสบตา สะท้อนเข้าในตาของเธอ ทำให้เธอระเบิดโมโหจนท้องฟ้า คลุมเครือข้างนอกไหม้ข้างในสุก

“ฆ่าฉันให้ตายซะเถอะ!” โม่เสว่หานระเบิดโมโหโยนโทรศัพท์ มือถือลงบนเตียง เหยียนฝางคนนี้ทำไมถึงได้มีคุณธรรมขนาด นี้ ไม่เห็นเหมือนกับเหยียนฝางที่เพื่อนผู้หญิงที่ทำงานพูดเลยว่า ถ่อมตัวมาก

นี่มันหมาป่าใจดำเจ้าเล่ห์ชัด ๆ ! ใจอย่างมาก
ลังเลอยู่นาน ไม่เสน่หานรู้สึกว่าตัวเองอายุเยอะอายุยี่สิบแปด ปีแล้ว ใกล้จะวันเกิดย่างเข้าสู่อายุยี่สิบเก้าแล้ว

กัดฟันกรอด กดพิมพ์ส่งกลับไป : ไม่ใช่ร่างกายของฉันผ่าน มาแล้วเป็นร้อยสนามรบ ไม่ได้เป็นสาวเวอร์จิ้นตั้งนานแล้ว