ตอนที่ 4

“ผมมีนัดกับนายใหญ่และมีเวลาไม่มากนัก ถ้าคุณจะส่ง มอบของที่เราต้องการ…ตอนนี้”

เฟลรอฟรวบรัดตัดความทั้งที่เอสเปรซโซ่ตรงหน้าเขา แทบไม่พร่องลงเลยด้วยซ้ำ อลินทิราช้อนสายตามองเขา นิดหนึ่งก่อนวางซองเอกสารลงบนโต๊ะ

“แต่ไม่ใช่ที่นี่” เขายับยั้งหญิงสาวที่กำลังจะล้วงหยิบของ ในกระเป๋าก่อนยึดลำตัวขึ้นและพยักหน้าเป็นสัญญาณให้ เธอเดินตามไป

อลินทิราลุกขึ้นและเดินตามไปโดยไม่มีข้อแม้ เฟลรอฟ เดินนําหน้าเข้าไปด้านหลังของร้านกระทั่งถึงทางเดินแคบ ๆ ตรงไปยังห้องน้ำที่แทบไม่มีใครเดินผ่านมา

“นายใหญ่เสียดายคุณมาก เพราะนี่เป็นงานสุดท้ายของ สายลับมือหนึ่งที่ดีที่สุดเท่าที่ไซออนเนตเคยมีมา

ชายหน้าดุกล่าวขณะล้วงถุงมือสีดำขึ้นมาสวมอย่าง ใจเย็น สายลับมือหนึ่งขององค์กรคือออโซลย่า แต่นักฆ่า แห่งไซออนเนตคือเขา

“และงานท้ายสุดที่คุณต้องทำ…ส่งข้อมูลนั้นมา ออโซล…”
เสียงทุ้มห้าวขาดหายเข้าไปในลำคอคนตัวโตที่หันกลับ มาพร้อมปืนพกขนาดเล็กที่หวังจ่อลงตรงหน้าท้องขอ งอลินทิรา แต่เฟลรอฟก็ช้ากว่าสายลับสาวที่เข้าประชิด ตัวและจ่อปืนเข้าไปในโค้ทของเขาพร้อมเหนี่ยวไกให้ กระสุนทะลุลงตรงหน้าอกข้างซ้ายติดกันสามนัดซ้อน

“ออโซลย่า…”

เฟลรอฟครางออกมาใบหน้าบิดเบี้ยวเมื่อสํานึกถึงความ เจ็บปวดที่เขาไม่ทันได้รู้สึกถึงมันด้วยซ้ำ เขาประมาทเกิน ไป ปืนพกสั้นที่เขาหวังใช้เจาะร่างเล็กแบบบางกว่าร่วง หล่นจากมือ

“ฉันคิดไว้แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ เฟลรอฟ…ฉะนั้น นี่ จึงเป็นงานสุดท้ายของฉัน…และของคุณด้วย”

“แก…”

ชายหน้าคำรามออกมาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนร่างทั้งร่าง จะทรุดลง อลินทิรารีบเก็บปืนพกกลับเข้าไปในแจ็คเก็ต ขณะที่ยังไม่มีใครเดินผ่านมา เธอมองร่างของชายชาว รัสเซียที่นั่งแน่นิ่งเหมือนคนเมาแล้วหลับในท่าหลังพิงฝา หญิงสาวเก็บกลั้นน้ำตาและรำพึงออกมาเบา ๆ

“ฉันก็เสียดายคุณเหมือนกัน เฟลรอฟ”
ร่างระหงรีบพาตัวเองออกไปจากที่นั้นโดยไม่ยอม หันกลับไปอีก อลินทิราก้าวออกจากร้านด้วยใบหน้า ที่พยายามปรับให้มันราบเรียบเสมือนไม่มีอะไรเกิด ขึ้น หญิงสาวทําใจไว้ก่อนหน้าว่าต้องเจออะไรบ้าง ซึ่งที่ คิดไว้นั้นไม่ผิดคาด ไซออนเนตหักหลังเธอและคงต้อง ส่งคนออกตามล่าหากรู้ว่านักฆ่าขององค์กร กเธอฆ่า ทิ้ง สาวสวยลูกครึ่งไทย เวเนซูเอล่ามิได้ยินดีต่อการก่อ อาชญากรรมใด ๆ ทั้งสิ้น แต่เธอจำเป็นต้องป้องกันตัวเอง เธอก็เป็นแค่สายลับที่ตั้งใจทำงานให้องค์กรด้วยความ สัตย์ชื่อเสมอมา อลินทิราไม่เคยทํางานพลาดและทุกคน ให้การยอมรับเธอในฐานะของ ออโซลย่า สายลับสาว แห่งไซออนเนต ทว่านานเข้าความไม่ชอบมาพากลทำให้ เธอต้องถอนตัวออกมา แม้จะรู้ว่าทุกอย่างอาจสายเกินไป ก็ตาม

หญิงสาวตั้งความหวังไว้ว่าจะทำภารกิจสุดท้ายคือการ จารกรรมข้อมูลจากห้องปฏิบัติการทดลองด้านฟิสิกส์ใน คฤหาสน์ไพรซ์ เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไรหากแต่สิ่งนั้นก็มี มูลค่าตอบแทนสูงถึงยี่สิบล้านดอลล่าห์และเพื่อแลกกับ อิสรภาพจากการเป็นสายลับที่ทํางานให้องค์กรมาจน ตอนนี้เธอมีอายุครบยี่สิบหกปี และเมื่อเหตุการณ์พลิกผัน เธอจึงคิดได้อย่างเดียวเท่านั้นคือการมุ่งหน้ากลับไปหา แม่บุญธรรมที่รัฐยูทา

การเดินทางไกลกว่าพันเก้าร้อยไมล์จากท่าอาศยาน นานาชาติ จอห์น เอฟ เคเนดี้ ในกรุงนิวยอร์คเพื่อมุ่งหน้า ไปยังฝั่งตะวันตกของอเมริกาซึ่งที่หมายคือรัฐยูทาห์เป็นเรื่องง่ายดายสําหรับออินทราที่เปลี่ยนแปลงขอ สกุลตัวเองในปฏิบัติการของสายลับสาว