ตอนที่ 3

กาแฟในถ้วยเย็นชืดไปนานแล้วและดูเหมือนว่าเจ้าของ ร่างระหงในเชิ้ตขาวสวมทับด้วยแจ็คเก็ตหนังเข้ารูป สีเบอร์กันดีและกางเกงลีวายส์ทรงกระบอกสีซีดจะ ไม่สนใจเครื่องดื่มที่มีเพียงอย่างเดียวบนโต๊ะตรงหน้า นอกจากสอดส่ายสายตาคู่คมไปมาผ่านบานกระจกซึ่ง มีผู้คนเดินขวักไขวภายนอกร้านกาแฟในมหานครอันต ระการอย่างนิวยอร์ค บ่อยครั้งที่หญิงสาวผมยาวประกาย น้ำตาลหม่นก้มลงมองเรือนนาฬิกาบนข้อมือทว่าก็มีทีท่า ใจเย็นแม้เวลาจะล่วงมาหลายนาทีแล้ว

“ขอโทษที่ทำให้คุณรอนานนะสาวน้อย”

เสียงทุ้มหนักดึงความสนใจของอลินทิราจากด้านนอก บานกระจกให้หันกลับมามองร่างสูงของชายผิวสีแทนใน โค้ทหนังซึ่งนั่งลงก่อนถอดหมวกแบเรต์เพื่อปัดฝุ่นออก อย่างเบามือเผยให้เห็นใบหน้าดุของบุรุษวัยเกือบสี่สิบปี

“คุณมาช้าไปยี่สิบห้านาทีค่ะ เฟลรอฟ”

หญิงสาวติติงด้วยน้ำเสียงอันราบเรียบขณะบริกรเดิน เข้ามาเพื่อรับออเดอร์

“เอสเปรซโซ่ที่หนึ่ง…ขอเข้ม ๆ เลยนะ”
เฟลรอฟ ชายร่างสูงใหญ่เชื้อสายรัสเซียสั่งก่อนหัน มายังเจ้าของใบหน้ารูปไข่สวยคม โดยเฉพาะดวงตาคู่ สวยสีน้ำตาลแกมเขียวใสสว่างที่จ้องเขาแทบไม่กระพริบ

“ขอโทษทีที่ทำให้รอนาน ผมกำลังรับคำสั่งจากนายใหญ่ เขาตื่นเต้นมากที่ภารกิจของคุณประสบความสําเร็จ”

เฟลรอฟกล่าวยิ้มแย้มขณะประสานมือหนาทั้งสองบน โต๊ะ เขามีท่าทีที่ดูเป็นมิตร แต่กลับมีอะไรบางอย่างที่อลิ นทิราเริ่มจับสังเกตุจากประกายตาคู่นั้นซึ่งไม่มีวันเก็บงำ อารมณ์ได้เช่นรอยยิ้ม

“ฉันทำตามหน้าที่ค่ะ และตอนนี้ทุกอย่างก็ลุล่วงไปได้ ด้วยดี”

“น่าชื่นชม…ผมรู้สึกชื่นชมความสามารถของคุณมาก จริง ๆ ออโซลย่า…ห้องปฏิบัติการด้านฟิสิกส์ในคฤหาสน์ ไพรซ์มีระบบความปลอดภัยแน่นหนามาก แต่คุณก็ทำได้ คุณเข้าไปเอาข้อมูลที่นายใหญ่ของเราต้องการออกมา ได้ ผมเคยพบกับแดเนียล ไพรซ์ เจ้าของคฤหาสน์ เขา เป็นนักธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์ที่ทั้งหล่อเหลาและ ฉลาดหลักแหลม ไม่มีใครรู้เลยว่าเบื้องหลังแดเนียลคือ นักนิวเคลียร์ฟิสิกส์มือฉกาจและเขาก็เก็บเรื่องนี้ไว้เป็น ความลับขนาดที่รัฐบาลสหรัฐก็ยังไม่รู้เลยว่าการทดลอง ของเขาประสบความสำเร็จไปมากแค่ไหน…ทุกภารกิจที่คุณทําเพื่อไซออนเนตล้วนประสบ ความสำเร็จ และนายใหญ่ของเราก็พร้อมตอบรับทุกข้อ เสนอที่คุณต้องการซึ่งก็หมายถึงสิ่งนี้ด้วย”

รอยยิ้มเกลื่อนบนใบหน้าดุก่อนที่เขาจะล้วงหยิบซอง กระดาษจากด้านในเสื้อโค้ทส่งให้ออโซลย่า…สายลับ สาวสวยลูกครึ่งไทย เวเนซูเอล่าที่ปฏิบัติภารกิจให้กับ องค์กรไซออนเนตไม่เคยผิดพลาด แน่นอนว่าเธอทั้งสวย และฉลาดเป็นกรด เฟลรอฟ มองตามนิ้วเรียวบางที่หยิบ ซองจากมือเขาเปิดออกดูด้วยใบหน้าที่ไม่แสดงความรู้สึก ใด ๆ บุรุษร่างสูงเลิกคิ้วเล็กน้อยขณะยกถ้วยกาแฟที่บริ กรนำมาวางไว้ขึ้นจิบเบา ๆ

“นี่คือทั้งหมดที่คุณต้องการ ทั้งตั๋วเครื่องบินไปเมืองไทย และเช็คเงินสดยี่สิบล้านดอลล่าห์ นายใหญ่ตั้งใจมอบให้ ออโซลย่าก่อนที่เธอจะวางมือจากการเป็นสายลับของ องค์กร”

“ขอบคุณมากค่ะ”