บทที่ 14 ฟังคำพูดของผมไหม

ผู้หญิงเห็นโม่หย่วนฟานไม่ค่อยโมโหสักเท่าไหร่ จึงออดอ้อน ออเซาะอย่างกล้าหาญ”ฉันไม่ขอโทษ หย่วนฟาน เค้าไม่เอานะ

“ขอโทษ! “ไม่หย่วนฟานพูดเสียงดุดันกะทันหัน

ผู้หญิงมือสั่นเทารู้ว่าตัวเองเล่นเกินเลยเสียแล้ว โค้งตัวคำนับ เฉียวซืออวี่หนึ่งครั้ง “ขอโทษ”

เฉียวซื้ออวี่เม้มปาก เหล่ตามองโม่หย่วนฟานแวบหนึ่ง คุณ เล่นข้างนอกยังไงฉันไม่เป็นอะไรทั้งนั้น แต่คุณก็ต้องดูว่าพื้นเพ ของผู้หญิงด้วยสิ ถ้าพาคนแบบนี้ออกไปก็คงขายหน้าคุณแย่

พูดจบ เฉียวซื้ออวี่ก็หันหน้าเดินเข้าไป

ผู้หญิงจ้องเขม็งเธอแวบหนึ่ง แล้วหันไปอ้อนไม่หย่วน ฟาน”หย่วนฟาน ฉันปวดขาจังเลยค่ะ คุณต้องแก้แค้นให้ฉันนะ

โม่หย่วนฟานหลบไปอยู่ด้านหลังหนึ่งก้าว แววตาเผยความ รังเกียจขึ้นมา

แต่ทว่าเมื่อนึกถึงท่าทีของเฉียวซื้ออวต่อหน้าเขา เขาก็ยิ่ง โมโหขึ้นมาอีก

เป็นเพียงแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ออกมาทำงานไม่กี่วันก็ขึ้นไปบน หัวเขาแล้วเหรอ?

“หย่วนฟาน……..”
“ได้แน่! “โม่หย่วนฟานพูดเสียงเย็นชา ผู้หญิงดีอกดีใจจนไป โอบแขนของโม่หย่วนฟานเอาไว้ ฉันรู้อยู่แล้วค่ะหย่วนฟาน คุณ ดีกับฉันที่สุดเลย”

ได้ยินดังนั้น โม่หย่วนฟานก็หัวเราะเสียงเย็นใช่เหรอ? ถ้า คุณเชื่อฟังผมหรือเปล่า?

“เชื่อฟังแน่นอน คุณให้ฉันทำอะไร ฉันก็ยินดีอยู่แล้วค่ะ!

“ถ้างั้นตอนนี้ผมให้คุณไสหัวไป! “โม่หย่วนฟานพูดได้เสียง เรียบมาก ผู้หญิงหยุดชะงัก ก่อนจะยิ้มพลางเอ่ยขึ้นว่า “พูดเล่น อะไรกันค่ะ?

“ไป! “ครั้งนี้เป็นการตะคอกเสียง

ผู้หญิงตกใจจนสะดุ้ง แต่มือยังคงเกาะแขนไม่ปล่อย ไม่หย่วน ฟานไม่มีความอดทนใดๆแล้ว เขาผลักผู้หญิงออกไป ก่อนจะเดิน ออกจากคลับ

ช่วงเช้าของวันต่อมา เมื่อคืนอยู่ซะดึก วันนี้เฉียวซื้ออวี่ยังรู้สึก

ปวดหัวอยู่เลย

ผู้ช่วยชงกาแฟเข้า พูดอย่างยิ้มแย้มว่า “ผู้จัดการเฉียว ได้งาน ที่ไปคุยเมื่อคืนแล้วครับ ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้พวกเรามีลูกค้าราย ใหญ่ท่านหนึ่ง

ซึ่งนัดเจอกันที่โรงแรมเมืองยังตอนบ่ายด้วยครับ”
“ลูกค้ารายใหญ่จากไหน? “เฉียวออสงสัย

“ออ! เป็นลูกค้าเก่าของบริษัทครับ แต่ไม่ได้ร่วมงานกันมาส

องปีแล้ว ครั้งนี้มาหาพวกเรา ถ้าพวกเราสามารถรับมาทำได้ก็จะ

มีรายได้ก้อนใหญ่เลยครับ” เช่นนั้นก็ใช่อยู่ ลูกค้าที่สอบถามกันเข้ามาจะไม่มีทางปฏิเสธ

อยู่แล้ว

ตอนบ่าย ทั้งสองเพิ่งเดินออกมาที่หน้าประตูบริษัท ผู้ช่วยก็มี สายโทรศัพท์เข้า

“ผู้จัดการเฉียว ลูกค้าเมื่อคืนบอกว่าสัญญาที่พวกเราเซ็น

ปัญหานิดหน่อย เรียกให้ผมไปสะสางเดี๋ยวนี้ แล้วลูกค้าวันนี้จะ ทำยังไงดีล่ะครับ? ” เฉียวซื้ออวขมวดคิ้ว”ถ้างั้นคุณไปเถอะ ฉันจะไปพบลูกค้าคนนี้เอง”

“เออ……ผู้ช่วยลังเลเล็กน้อย ได้เหรอครับ”

“ไม่เป็นไร! กลางวันแสกๆและอยู่ในที่สาธารณะ ทำไมจะไม่ ได้กันล่ะ! ไปเถอะ ต้องสะสางให้ดีนะ

ผู้ช่วยรับคำแล้วจากไป

เฉียวซืออวี่ขึ้นรถตรงไปที่โรงแรมเมืองยัง พอเข้าไปที่ห้องวีไอพี เฉียวซื้ออวี่ก็พบว่าอีกฝ่ายก็มาคนเดียว เหมือนกัน จึงรู้สึกสงสัยขึ้นมา
แต่ทว่าอีกฝ่ายดูแล้วสุขุมเรียบร้อย นอกจากรสนิยมไม่ดีแล้ว ทั้งตัวเต็มไปด้วยสีทองอร่าม แน่นอนว่ารูปลักษณ์ภายนอกไม่ได้ เกี่ยวข้องกับการร่วมงานแต่อย่างใด

เฉียว ออ จึงน่าเอกสารของตัวเองเดินเข้าไป แล้วอธิบายทีละ จุด ประธานเหอ อสังหาริมทรัพย์ของบริษัทดิฉัน…….

“ไม่รีบ! “คนที่ชื่อประธานเหอพูดอย่างรอยยิ้ม ผู้จัดการเฉียว อุตส่าห์มาตั้งไกลยังไม่ได้ดื่มน้ำสักหยดเลยนี่ครับ”

เฉียว ออร้อนใจอยากจะคุยให้จบโดยเร็ว จึงรับมาดื่มที เดียวหมดจด จากนั้นก็เริ่มพูดต่อว่า “ตำแหน่งอยู่ใกล้แม่น้ำของ ในเมืองยังทำเลดีมากเลยค่ะ…….

พูดมาถึงจุดนี้ เธอหยุดไปชั่วขณะ จู่ๆ ก็รู้สึกเวียนหัวขึ้นมา

“ทำไม? “ประธานเหอเอ่ยถาม เฉียวออส่ายหน้า แต่ร่างกายก็เริ่มร้อนขึ้นมาอย่างแปลก

ประหลาด

เห็นเธอเป็นเช่นนี้ ประธานเหอก็หัวเราะอย่างน่ากลัวขึ้นมา กะทันหัน รู้สึกร้อนหน่อยๆ ใช่ไหม? ไม่มีเรี่ยวแรง? ”

เฉียวซืออวี่รู้สึกตื่นตระหนกตกใจ มองแก้วน้ำที่ดื่มหมด แล้วคุณเอาอะไรใส่ในเครื่องดื่ม? “