บทที่ 3 คุณยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า

เฉียวซื้ออวี่เม้มปากไม่พูดไม่จา ในสมองของเธอเต็มไปด้วยแวว ตาของกงหมิงที่มองเธอเมื่อสักครู่นี้

แววตาที่ลุ่มลึกยากจะหยั่งถึงอารมณ์ ทำให้เธอเดาความคิด

ของเขาไม่ออกเลย เขาเรียกเธอไปเพื่ออะไรกัน?

“คุณได้ยินสิ่งที่ผมถามไหม? “ไม่หย่วนฟานทั้งโกรธและร้อน ใจ จึงดึงคอเสื้อของเฉียวซื้ออาขึ้นมา

และเป็นเพราะเหตุนี้ เขาจึงเห็นร่องรอยการมีเพศสัมพันธ์บน ร่างกายของเฉียวซืออวี่ จนทำให้เขาแทบจะบ้าคลั่งไปเลย

“ดีจัง เฉียวซืออวี่ ผมประเมินคุณต่ำไปจริงๆ ผมก็ว่าทำไมเมื่อ

ก็ไปเข้าห้องน้ำตั้งนาน! เป็นผู้หญิงของผมโม่หย่วนฟานแต่กลับ

แอบสวมเขาตอนที่ผมอยู่ วันนี้ผมจะตีคุณให้ตายเสียเลย!

เฉียวซื้ออหัวเราะเยาะผู้หญิงของคุณ? ที่แท้ผู้หญิงของ ตระกูลโม่จะแลกขายเหมือนสิ่งของไปเรื่อย หรือใช้เป็นแจกัน ดอกไม้เพื่อดึงดูดสายตาผู้อื่น? ”

“คุณ……..โม่หย่วนฟานกัดฟัน “คุณอยากตายใช่ไหม? ”

พูดจบ เขาก็ยกมือขึ้นจะไปตบหน้าของเฉียวซื้ออวี่ ราวกับ เฉียวซืออวี่รับรู้ได้ว่าฝ่ามืออันทรงพลังเกือบจะมาโดนหน้าแล้ว

แต่ชั่ววูบเดียวเขาก็ยังมือเอาไว้
“คุณอยากยั่วโมโหผมเหรอ? อยากให้ผมตบเหรอ? ไม่มี ทาง! คุณกงยังรอคุณอยู่ เพราะยังไงคุณก็เป็นรองเท้าขาดๆ คู่ หนึ่งอยู่แล้ว ไม่เป็นไรหรอก”

เฉียวซืออวี่กัดฟัน” โม่หย่วนฟานคุณยังเป็นคนอยู่หรือ เปล่า? ”

“ผมเป็นคนอยู่แล้ว ไม่เพียงแต่เท่านี้ผมจะเป็นคนเหนือคนอีก

ด้วย! “สิ้นเสียง เขาก็โยนเฉียวซื้ออวี่ขึ้นรถออกไป

ตรงหน้าต่างชั้นสอง พอรถขับออกไปไกลแล้ว กงหมิงจึงวาง ผ้าม่านลงก่อนจะเดินไปจากที่นั้น

แต่พวกเขาไม่ได้กลับบ้าน โม่หย่วนฟานพาเฉียวซื้ออไปที่ บริษัท ฮุยเถิงประชุมกะทันหันกลางดึกกลางตื่นเพื่อร่างแผน ธุรกิจใหม่

เมื่อผู้ร่วมประชุมเห็นเฉียวซื้ออวี่ก็รู้สึกหดหูใจยิ่งนัก ทุกคน ล้วนรู้ว่าไม่หย่วนฟานมีผู้หญิงอยู่ข้างนอกมากมาย แต่กลับไม่รู้ ว่ามีผู้หญิงที่โดดเด่นเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

โดยเฉพาะเมื่อหญิงสาวจุดหน้าดูคล้ายกำลังมีความทุกข์ใจ เล็กน้อย ยิ่งดูสวยงามเข้าไปใหญ่

มีพนักงานหนุ่มธรรมดากลุ่มหนึ่งมองจนลืมไปแล้วมาว่าทำ อะไรที่นี่ โม่หย่วนฟานมองเห็นภาพนี้ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดแต่ก็ ไม่ได้พูดอะไร

ทํางานจนถึงเที่ยงคืนถึงจะเรียบร้อย
ไม่หย่วนฟานนำแผนธุรกิจที่ทำเสร็จแล้วโยนให้เฉียวซื้ออ พลางมองดูนาฬิกาข้อมือ” ให้เวลาคุณทองแผนธุรกิจนี้ให้คล่อง ภายในสองชั่วโมง ถ้าพรุ่งนี้เกิดผิดพลาดอะไรล่ะก็ผมจะไม่ ปล่อยคุณแน่!

เฉียว ออ ไม่ขยับและไม่ได้รับมา

พนักงานที่อยู่ข้างๆอดที่จะเอ่ยปากขอร้องไม่ได้ ประธานโม่ ดึกมากแล้ว ทุกคนไปพักผ่อนกันก่อนดีไหมครับ? พรุ่งนี้ค่อย ท่องก็ได้ ถ้าไม่ไหวจริงๆยังมีเพื่อนร่วมงานอย่างพวกเราอยู่ ไม่มี ปัญหาอะไรหรอกครับ

โม่หย่วนฟานจ้องเขม็งอย่างเยือกเย็นใส่พนักงานไสหัวไป พนักงานตกตะลึงประธานโม่……

“ไอ้เฮียเอ้ย ผมบอกให้คุณไสหัวออกไป! ไป!”

พนักงานหน้าเขียวหน้าซีดขาวสลับกันไป หลังจากที่หยุดชะงัก ไปชั่วครู่ก็หันหลังเดินออกไป คนที่เหลือเห็นเข้าก็รีบหาข้ออ้าง บอกลา

ห้องประชุมเหลือเพียงเฉียวซื้ออวี่กับโม่หย่วนฟาน เขาหัวเราะ เสียงเย็นหนึ่งประโยค เฉียวซื้ออวี่ ดูเสน่ห์ของคุณ แค่นั่งอยู่ที่นี่ ไม่นานก็มีคนขอร้องแทนคุณอย่างไม่ยำเกรง คุณเก่งโครตๆ เลย! ”

“คุณพูดพอหรือยัง? ฉันไม่ไปที่หย่วนตงหรอก คุณหาคนอื่น เลย! “พูดจบ เฉียวซืออวี่ก็ลุกขึ้นยืน
ไม่หย่วนฟานโยนกองเอกสารไปตรงหน้าเธอไปสิ ถ้าคุณไป เมื่อไหร่ ผมจะเซ็นต์เอกสารบนนี้เลย