บทที่16 ความลับของจิ๋วถือ

แปดโมงเช้า รถยี่ห้อโรสลอยมาจอดอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียน โรงเรียนมัธยมตระกูลสูงศักดิ์S เมื่อรถจอดลงจิ๋ว อก็รีบลงจาก รถอย่างรวดเร็ว

ขณะที่ขาข้างหนึ่งของเธอก้าวเท้าลงจากรถ ทันใดนั้นเท้าของ เธอก็ถูกดึงกลับไปอีกครั้ง

พลางยิ้มกริ่มแล้วจ้องมองไปที่ชั่วหมิงเชื่อ

“ทำไมเหรอ? ”

ฮั่วหมิงเชื่อมองดูเธออย่างเงียบๆ แววตาที่สวยงามเผยความ สงสัยออกมา

“ขอโทรศัพท์ของคุณหน่อยค่ะ

กู้จิ๋วอยื่นมือออกไปพลางมองไปที่ฮั่วหมิงเช่อ ชั่วหมิงเช่อยื่น โทรศัพท์ให้เธอโดยไม่พูดไม่จา

เมื่อหญิงสาวรับโทรศัพท์ไป แล้วพบว่าโทรศัพท์ตั้งรหัสผ่านไว้ จึงลองใส่วันเกิดของเธอ และโทรศัพท์ก็ถูกปลดล็อคออกทันที

“เดี๋ยวฉันจะเปลี่ยนรหัสปลดล็อคโทรศัพท์ของฉันเป็นวันเกิด

ของคุณเช่นเดียวกัน”

กู้จิ๋วฉือตะลึงงันครู่หนึ่งจากนั้นก็พูดพึมพำพลางเมมเบอร์ใหม่ ของเธอ และใส่ชื่ออย่างหน้าไม่อายว่า “เสี่ยวจิ๋วเอ๋อแก้วตาดวงใจผู้น่ารักที่สุด จากนั้นจึงคืนให้กับชั่วหมิงเชื่อ

“ฉันจะเมมเบอร์ของคุณไว้เป็นรายชื่อผู้ติดต่ออันดับแรก ต่อ ไปหากมีเรื่องอะไรอีก คุณจะได้ถามฉันได้โดยตรง

จ้านยิงที่นั่งอยู่ฝั่งเบาะของคนขับ เมื่อได้ยินประโยคนี้ก็รู้สึก สงสัยว่าตนกับลังฝันไปหรือเปล่า

สมัยก่อนเจ้านายอยากจะได้เบอร์โทรศัพท์ของเธอต้องใช้แรง ใช้กำลังตั้งเท่าไหร่ แต่สุดท้ายก็กลับถูกเธอบล็อก ตอนนี้…เกิด อะไรขึ้นกันแน่? !!

“ถ้างั้นฉันไปเรียนก่อนนะคะ บ๊ายบาย ”

กู้จิ๋วฉือโบกมือ จากนั้นเดินหันหลังแล้วจากไป เธอเดินไปได้ เพียงไม่กี่ก้าว ทันใดนั้นเธอก็ได้ตัดสินใจแล้วเดินกลับเข้าไปใน รถ

“อ่า ใช่แล้ว! เธอไม่ทันระวัง ทำให้ของชิ้นหนึ่งร่วงหล่นลง

มา! ”

สาวน้อยยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม ขณะที่ปีศาจใหญ่ยังไม่ทันได้มี การตอบสนอง จู่ๆเธอก็พุ่งเข้าไปแล้วสัมผัสที่แก้มของเขาเบาๆ

“คราวนี้ฉันไปจริงๆแล้วนะคะ เย็นนี้อย่าลืมมารับฉันนะคะ

ยังไม่ทันรอให้ถั่วหมิงเชื่อมีการตอบสนองกลับ เมื่อเย้าแหย่ เสร็จกู้จิ๋วฉือก็รีบวิ่งหนีไป จากนั้นกุมที่หัวใจน้อยๆของเธอแล้ว วิ่งไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็วิ่งหายไป
ดวงใจผู้น่ารักที่สุด จากนั้นจึงคืนให้กับชั่วหมิงเชื่อ

“ฉันจะเมมเบอร์ของคุณไว้เป็นรายชื่อผู้ติดต่ออันดับแรก ต่อ ไปหากมีเรื่องอะไรอีก คุณจะได้ถามฉันได้โดยตรง

จ้านยิงที่นั่งอยู่ฝั่งเบาะของคนขับ เมื่อได้ยินประโยคนี้ก็รู้สึก สงสัยว่าตนกับลังฝันไปหรือเปล่า

สมัยก่อนเจ้านายอยากจะได้เบอร์โทรศัพท์ของเธอต้องใช้แรง ใช้กำลังตั้งเท่าไหร่ แต่สุดท้ายก็กลับถูกเธอบล็อก ตอนนี้…เกิด อะไรขึ้นกันแน่? !!

“ถ้างั้นฉันไปเรียนก่อนนะคะ บ๊ายบาย ”

กู้จิ๋วฉือโบกมือ จากนั้นเดินหันหลังแล้วจากไป เธอเดินไปได้ เพียงไม่กี่ก้าว ทันใดนั้นเธอก็ได้ตัดสินใจแล้วเดินกลับเข้าไปใน รถ

“อ่า ใช่แล้ว! เธอไม่ทันระวัง ทำให้ของชิ้นหนึ่งร่วงหล่นลงมา! ”

สาวน้อยยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม ขณะที่ปีศาจใหญ่ยังไม่ทันได้มี การตอบสนอง จู่ๆเธอก็พุ่งเข้าไปแล้วสัมผัสที่แก้มของเขาเบาๆ

“คราวนี้ฉันไปจริงๆแล้วนะคะ เย็นนี้อย่าลืมมารับฉันนะคะ

ยังไม่ทันรอให้ถั่วหมิงเชื่อมีการตอบสนองกลับ เมื่อเย้าแหย่ เสร็จกู้จิ๋วฉือก็รีบวิ่งหนีไป จากนั้นกุมที่หัวใจน้อยๆของเธอแล้ว วิ่งไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็วิ่งหายไปไปด้วยแววตาที่ซับซ้อน

กู้จิ๋วคือหวังว่าคุณจะไม่ทำเรื่องโง่ๆหาเรื่องตายอีกนะ ต่อให้ ต้องโกหกเจ้านายอย่างน้อยก็ต้องโกหกไปทั้งชีวิต

พอนั่งลงที่ห้องเรียนรู้จิ๋วคือก็จามเสียงดัง หัวใจที่เต้นแรงยัง คงเต้นอย่างบ้าคลั่งไม่สามารถที่จะระงับลงได้

ในใจรับรู้ได้ถึงความหอมหวานที่ปะทุขึ้นมา ไม่รู้เหมือนกันว่า เกิดอะไรขึ้น? รู้สึกว่า…….มันไม่เลวเลย?!

ในเมื่อเธอได้โอกาสมีชีวิตในสองชาติ แต่ก่อนต่างฝ่ายต่าง ทําอะไรเสรีโดยไม่สนใจความคิดของคนอื่น ในเมื่อคิดได้แล้ว ก็ ทําทันที

ในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะใช้ชีวิตกับฮั่วหมิงเชื่ออย่าสงบสุข

ถ้าเช่นนั้นก็ต้องลองเดินเข้าไปในโลกของเขาดู

เสียงกริ่งบอกเวลาเริ่มเข้าเรียนได้ดังขึ้นจิ๋วถือสะบัดหัว แล้ว สลัดเรื่องราวที่ไม่เกี่ยวข้องออกจากหัว

ในเวลานี้ในชาติที่แล้ว เธอกำลังจะถูกโรงเรียนไล่ออก เนื่องจากความขี้เกียจของเธอ อีกทั้งในการสอบเธอยังสอบได้ที่ โหล่อีกด้วย ทำให้กู้ชิงหยวน โกรธราวกับพายุฝนที่กระหน่ำลง มาอย่างรุนแรง

แต่โค้วยู่นเอ๋อกลับนำผลคะแนนที่หล่อนสอบได้อันดับหนึ่งใน สิบของสายชั้นมาให้กับกู้ชิงหยวน ทำให้กชิงหยวนเปรียบเทียบเธอกับโค้วยู่นเอ๋ออีกครั้ง อีกทั้งโชวผู้ทรงก็ยังกระพือให้ เรื่องขยายใหญ่โตลุกลามออกไป ยิ่งทำให้ความขัดแย้งระหว่าง สองคนพ่อลูกรุนแรงขึ้นอีก

ในชาตินี้ เธอจะเอาทุกอย่างกลับคืนมา! งั้นก็เริ่มจากการ สอบการสอบใหญ่ชั้นเรียนก่อนก็แล้วกัน

“เก็บของให้เรียบร้อย เพื่อเตรียมตัวสอบ

ในเวลานี้อาจารย์ผู้คุมสอบได้หอบข้อสอบแล้วเดินเข้ามาใน ห้องพลางประกาศอย่างลวกๆ

แต่นักเรียนส่วนใหญ่ก็ไม่ได้สนใจคำพูดของพวกเขา คนที่ยัง นอนอยู่ก็ยังคงนอนต่อไป ส่วนคนที่ยังส่องกระจกแต่งหน้าอยู่ ยังคงทําเช่นเดิม

ในเวลานี้สีหน้าของอาจารย์ผู้คุมสอบก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เพราะว่าพวกเขามาคุมสอบห้องป่วยซึ่งเป็นห้องที่ผลการเรียนแย่ ที่สุดเขาไม่ได้มีความหวังกับนักเรียนพวกนั้นเลยแม้แต่น้อย

ในเวลานี้ กู้จิ๋วคือที่นั่งอยู่แถวสุดท้ายของห้องก็เก็บของลง อย่างเชื่อฟังดูว่านอนสอนง่าย

“ยัยปีศาจอวตารคนนี้กำลังคิดจะทำอะไร? ”

“เธอคงจะไม่คิดจะตั้งใจสอบจริงๆหรอกนะ? ”

“ฮ่าๆๆๆๆ จะเป็นไปได้ยังไง คุณเคยเห็นนักเรียนที่สอบได้ ลำดับที่สุดท้ายของสายชั้นอยากจะสอบเหรอ? สมองผิดปกติไป แล้วเหรอ? ”
“ก็คงจะแกล้งทำที่โกหกพ่อของเธอนั้นแหระ

นักเรียนคนอื่นๆ ที่อยู่ในห้องเมื่อเห็นท่าทีเช่นนั้นของจิ๋วอ ตกตะลึงจนต้องอ้าปากค้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งอึ้งและกลุ่ม เพื่อนของหล่อนอึ้งสี่ลี่กลับค่อยๆแอบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่ออัด วีดีโอ

แต่จิ๋วถือกลับไม่สนใจสายตาของคนรอบข้างพวกนั้นเลย

เพราะว่าในไม่ช้าเธอก็กำลังจะแยกทางกับคนพวกนั้นแล้ว

ที่ถูกเรียกว่าการสอบใหญ่ชั้นเรียนก็เพราะโรงเรียนมัธยม ตระกูลสูงศักดิ์Sไม่ใช้โรงเรียนมัธยมของชนชั้นสูงธรรมดาทั่วไป เพราะโรงเรียน ให้ความสำคัญกับผลการเรียนเป็นอย่างมาก

การที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยในเดือนสุดท้าย โรงเรียนจะจัด สอบแบบนี้ครั้งหนึ่ง และอิงตามคะแนนของนักเรียนเพื่อคัดแยก ห้อง

การสอบเช่นนี้มีสอบครั้งหนึ่งตอนมัธยมศึกษาปีที่สี่ ในตอน นั้นกู้จิ๋วคือหหลงไหลคลั่งไคล้ เจี๊ยถัง ตามแผนที่โค้วยู่นเอ๋อวาง ไว้ทําให้เธอหล่นจากห้องตกมายังห้อง

“พอได้แล้วๆการสอบจะเริ่มขึ้นแล้ว พวกเธอไม่สอบอย่ามาร บกวนคนอื่น!

ในที่สุดอาจารย์ดุมสอบก็ทนดูไม่ไหว จึงเคาะโต๊ะอย่างแรง แต่ว่าทุกคนกลับเห็นการที่กู้จิ๋วคือจู่ ๆ ตั้งอกตั้งใจทำข้อสอบ เป็นเรื่องน่าขัน
ไม่มีใครเชื่อว่าเธอจะสอบได้คะแนน

เมื่อได้รับข้อสอบจำนวนกว่าสิบแผ่นจิ๋วฉือทำที่ราวกับ กำลังล้อเล่น โดยใช้ระยะเวลาสองสามนาทีในการพลิกไปพลิก มา สายที่ที่จับจ้องเธอทั้งสี่ด้านก็ต่างหัวเราะเยาะ

“ฉันบอกแล้วไงว่าหล่อนเสแสร้งแกล้งทำ แค่สองสามนาที ผ่านไปแม้แต่ตัวอักษรก็อ่านไม่ออกแล้ว! ”

“เสแสร้งก็เสแสร้งไม่เนียน น่าขำจริง ๆ

กู้จิ๋วคือไม่มีเวลาใส่ใจคนพวกนั้นเลยแม้แต่น้อย สายตาของ เธอกวาดมองคำถามแต่ละข้อทีละหน้าๆ จากนั้นก็วางข้อสอบลง ด้านข้างแล้วหยิบกระดาษคำตอบแล้วจดจ่ออยู่ที่ปากกาพร้อม ทั้งเขียนคำตอบอย่างรวดเร็ว

นับแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอมีความลับอยู่ความลับหนึ่ง จึงทำได้ เพียงเปิดเผยความลับนั้นออกมาแล้วล่ะ

ภายในรถ โรลส์รอยซ์

จ้านยิงสังเกตสีหน้าของเจ้านายผ่านกระจกมองหลังอย่าง ระมัดระวัง

“เจ้านาย ก่อนหน้านี้คุณผู้หญิงได้บอกว่าหากคุณกู้สอบไม่ติด มหาวิทยาลัย คุณผู้หญิงก็จะขัดขวางให้ถึงที่สุด ผมคิดว่าหรือว่า เราควรที่จะจ้างครูสอนพิเศษให้กับคุณกู้ดีครับ? ”

หากเป็นเมื่อก่อนจ้านยิงก็คงจะไม่รู้สึกทุกข์ใจแทนกู้จิ๋วฉือ ขนาดนี้ !
แต่ว่าตอนนี้…….เมื่อเห็นว่าเจ้านายดีใจขนาดนี้ อีกทั้งท่าทีของ กู้จิ๋ว อก็ดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาก จึงทำให้ทีท่าที่เขามีต่อจิ๋วคือ เริ่มเปลี่ยนไป

“เธอไม่ต้องการ”

ไม่ง่ายเลยที่ฮั่วหมิงเซ่อจะตอบคำถามจ้านยิงอย่างอารมณ์ดี จากนั้นมือของจ้านยิงก็สั่นจนเกือบจะขับรถผิดทาง

“เจ้านายท่านจริงใช่ไหมครับ? คุณเป็นนักเรียนที่มีผลการ เรียนลำดับสุดท้ายของสายชั้นของโรงเรียนมัธยมตระกูลสูง ศักดิ์S และครองตำแหน่งนี้มาสามปีแล้ว!

“ขับรถ”

ฮั่วหมิงเซ่อพูดเพียงสองคำ จากนั้นหลับตาลงพลางพิงลงที่ พนักเก้าอี้เพื่อพักผ่อนร่างกาย

เมื่อคืนนี้ตอนที่เขาตื่นจากฝันร้าย เขาเห็นหญิงสาวนอนขดตัว อยู่ในอ้อมกอดของเขา และหลับสนิทอยู่ในอ้อมแขนของเขา ราวกับนางฟ้า ทำให้เขากำลังรู้สึกสงสัยว่าตนนั้นกำลังหลับฝัน อยู่

ตนกลัวว่าสิ่งที่ตนเห็นนั้นจะเป็นเพียงฟองอากาศที่จางหายไป อย่างรวดเร็ว เขาจึงเบิกตากว้างและจ้องมองใบหน้าของเธอ กระทั่งเช้า……