บทที่ 10 จับตาดู 24 ชั่วโมง

“กู้จิ๋วคือ แกนี่มันโง่จริงๆเลยนะ! ของล้ำค่าของตระกูลก็ดันยื่น ให้เขาด้วยความสะเพร่า!”

จิ๋วคือหยิบหมอนขึ้นมาทุบตนเองอย่างเสียใจตั้งหลายที แต่ ในหัวกลับปรากฏภาพที่เธอโดนซาตานโอบอยู่ในอ้อมกอดจน เกือบจะจูบกัน

อีกแค่นิดเดียว เธอ………

ชาติที่แล้วเธอกลัวเขากลัวราวกับเป็นภัยพิบัติขนาดใหญ่ ชาติ นี้เพิ่งจะได้เกิดใหม่แค่วันเดียว ไม่นึกว่าเขาจะทำให้เธอ ใจสั่น ได้?

บนใบหน้าจิ๋วคือปรากฏสีหน้างงงันยุ่งเหยิงออกมา แม้ชาติ ที่แล้วทั้งตัวทั้งใจของเธอจะพุ่งเข้าไปหาเจี้ยถัง แต่ความรู้สึกใจ เต้นอย่างนี้ เธอไม่เคยเป็นจริงๆ อาจจะหลงเจี้ยถัง แต่ก็ไม่ สามารถเรียกว่าความรักได้……..

ไม่ ใจเต้นอะไรกัน ฮั่วหมิงเซ่อเป็นหนุ่มหล่ออันดับหนึ่งของ เมืองจิง เธอต้องบ้าผู้ชายแน่ๆ

“ไม่ได้กู้จิ๋วฉือ! ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาบ้าผู้ชายนะ!” สองมือของจิ๋วฉือตบไปที่ใบหน้าของตนเองทันที จึงสงบลงได้
“โอกาสที่ได้มาไม่ง่ายอย่างนี้ ต้องรักษาเอาไว้ให้ดี เปลี่ยน ทางเดินของตนเอง เปลี่ยนคนทั้งหมดที่รักเธอ…..

ณ ห้องหนังสือของตระกูลถั่ว

ชายหนุ่มสวมชุดสีดำชุดหนึ่งที่หลอมรวมไปกับยามค่ำคืน ท่าทางเย่อหยิ่งอวดดี ราวกับคนสูงศักดิ์ที่รอดตายมาด้วยการ ดูดเลือดนับหมื่นปี

เขานั่งพิงอยู่บนเก้าอี้หนังอย่างอ่อนเพลีย ดวงตาลึกล้ำกำลัง ให้ความสนใจกับเครื่องประดับ ในกล่องที่อยู่บนโต๊ะ สร้อยที่ สวยงามประณีตเส้นนั้น

อัญมณีสีฟ้าเป็นประกายระยิบระยับอยู่ใต้แสงไฟ ราวกับ น้ำตาของนางเงือก ของล้ำค่าที่น่าดึงดูดใจ

ก็เหมือนกับจิ๋ว……….

เวลานี้ วีดีโอคอลในคอมพิวเตอร์ที่ด้านหน้าดังขึ้นมา

“เจ้านายครับ คุณถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว ภายหลังพวก ผมจะจับตาดูต่อไป 24 ชั่วโมงครับ!” ในวีดีโอ จานยิ่งผู้ช่วยของ เขาพูดอย่างนอบน้อม

จริงๆ ในใจของเขาค่อนแคะอย่างบ้าคลั่ง ผู้หญิงบ้าๆอย่าง จิ๋วฉือมีอะไรกันแน่ ถ้าจะให้เขาพูด เธอไม่เหมาะสมกับเจ้านาย เขาเลย

ก็ไม่รู้ว่าเจ้านาย โดนวางยาอะไร ถึงขาดเธอไม่ได้
ที่น่าโมโหกว่านั้นคือ ผู้หญิงคนนั้นไม่ต้องการผู้ชายที่ดีที่หนึ่ง ในโลกอย่างเจ้านาย ไม่นึกว่าจะชอบขยะอย่างเจี้ยถัง

“เจ้านายครับ สบายใจได้ ผมจะช่วยคุณจับตาดูคุณอย่าง แน่นหนา จะไม่ให้เธอทำเรื่องไม่ดีกับคุณอีกเด็ดขาด!” จ้านยิง พูดยืนยันหนักแน่น

“ไม่ต้องหรอก”

ฮั่วหมิงเซ่อเอ่ยปากนิ่งๆ

“อะไรนะครับ? เจ้านายคุณจริงจังหรือเปล่า? ถึงวันนี้คุณจะ แสดงท่าทีในงานเลี้ยงออกมาได้ไม่เลว แต่เธอมีแผนการร้าย อะไรอีก ใครก็ไม่สามารถรู้ได้! คุณห้ามเชื่อเธออีกนะครับ! ให้ อิสระกับเธอก็เหมือนเป็นการให้ท้ายเธอนะครับ……

จ้านยิงพูดโน้มน้าวด้วยความร้อนรนกระวนกระวาย แต่จู่ๆก็ รู้สึกถึงสายตาพิฆาตที่เต็มไปด้วยความอันตรายของผู้ชายที่ มีหน้าจอกันอยู่ ตกใจจนรีบหยุดพูด เหงื่อเย็นๆ ผุดขึ้นต่อเนื่อง ตอบกลับไป

“ครับ!”

ตอนที่ใบหน้าซีดเผือดของเขาเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง หน้าจอก เป็นสีดำไปแล้ว จ้านยิงเป่าปากคลายกังวล ไม่คิดว่าจะรู้สึกดีใจ เหมือนได้เกิดใหม่

วันรุ่งขึ้น
แสงแดดทะลุผ่านผ้าม่าน ตกลงมาบนเตียงผ้าไหม จูบลงไปที่ ใบหน้าฟ้าประทานของสาวน้อย

แต่สาวน้อยกลับขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าซีดขาว ท่าทางเจ็บปวด และสับสน

“อ๊าก!”

กู้ วฉือตกใจตื่นจากฝันร้าย เธอจับผ้าปูเตียงแน่น จ้องเพดาน อยู่พักใหญ่ ถึงจะควบคุมร่างกายที่สั่นเทิ้มได้ ค่อยๆได้สติกลับ มา

ในฝัน เธอยังอยู่ในคุกที่เฉอะแฉะร้อนอบอ้าว ในนั้นมีกลิ่น ของเสียและกลิ่นเหม็นคละคลุ้งอยู่ด้วยกัน เธอเหมือนศพที่ค่อยๆ เน่าเปื่อย

เธอกดๆขมับแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดก๊อกล้างหน้าอย่าง

แรง จึงรู้สึกตื่นขึ้นเล็กน้อย

พักใหญ่ เธอค่อยๆเงยหน้า จองตนเองในกระจก

คนในกระจกไม่ใช่นักโทษหญิงที่อยู่กับความตาย แต่เป็น หญิงสาวที่เต็มไปด้วยความกระฉับกระเฉงมีชีวิตชีวา และสวย หยาดเยิ้ม

“กู้จิ๋วฉือ เธอเกิดใหม่แล้ว เธอจะใช้ชีวิตใหม่นี้ได้อย่างดี!

“อาฉือ! เธอตื่นหรือยัง? ถ้ายังไม่ตื่นอีกจะสายแล้วนะ!” เสียงของพี่รองดังขึ้นที่หน้าประตูจิ๋วอรีบขานรับ
“ฉันตื่นแล้ว จะเสร็จแล้ว!”

เธอตอนนี้ เพิ่งจะอายุสิบแปดปี ยังเป็นแค่นักเรียนชั้น มัธยมศึกษาปีที่หกเท่านั้น

ปีนั้นในหัวเธอเต็มไปด้วยความคิดที่จะตามจีบเจียยู่ถัง ดังนั้น ผลการเรียน……..แย่มาก!

“เฮ้อ……ควรจะช่วยชีวิตผลการเรียนที่ยากจะแก้ไขของตนเอง ให้ได้ก่อนเถอะ…….

จิวฉือถอนหายใจ จัดการตัวเองอย่างรวดเร็ว ออกจากห้อง ลงไปข้างล่าง

บนโต๊ะอาหาร มีแค่พี่ใหญ่กับพี่รองที่กำลังกินข้าวอยู่

จิ๋วฉือนึกขึ้นได้ลางๆ ว่าพ่อของเธอกู้ชิงหยวนจัดตารางชีวิต และการทํางานอย่างเป็นระบบระเบียบ พวกพี่ชายก็ยุ่งกันมาก ในทุกๆวันมีแค่ตอนกินข้าวเท่านั้น ที่ทุกคนจะได้อยู่กันพร้อมหน้า พร้อมตา

แต่ชาติที่แล้วเธอมักจะตื่นสายอยู่เสมอ จึงไม่ได้กินข้าวกับทุก คนเลย ในทางกลับกันตอนเช้าของทุกวันโซวผู้ตรงกับโค้วยู่นเอ๋ อต้องปรากฏตัวอยู่บนโต๊ะอาหาร เพื่อกินข้าวเป็นเพื่อนกู้ชิง หยวน พวกเขาสามคนกลับค่อยๆเหมือนครอบครัวเดียวกัน

เวลานี้กู้จิ๋วฉือตื่นสายแล้ว กู้ชิงหยวนกินข้าวเรียบร้อยและออก ไปบริษัทแล้ว ส่วนโซวฝูหรงกับโค้วยู่นเอ๋อ พวกเธอสองแม่ลูก ต้องไปเล่นโยคะเพื่อรูปร่างที่สวยงามในตอนเช้าตรู่ของทุกวัน
เพื่อรักษาภาพลักษณ์ที่ดูดี พวกเธอสองแม่ลูกถึงกลับต้อง พยายามอย่างมากที่จะหักห้ามใจตนเอง…….

แต่ทว่า โค้วนเอ่อเอาแต่โฆษณาว่าชีวิตมีความสุขต่อหน้าเธอ ตลอด เอาแต่บอกว่าคนมีแค่ชีวิตเดียว อยากกินอะไรก็กิน อยากจะ

ทําอะไรตามใจก็ทำ

ตอนนี้คิดๆแล้ว พวกนี้ล้วนแต่เป็นค่หลอกลวง

กู้จิ๋วฉือสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินลงไปข้างล่าง

พี่ชายทั้งสองคนที่โต๊ะอาหารได้ยินเสียงฝีเท้า จึงมองขึ้นไปที่ บันไดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ใบหน้าเต็มไปด้วยความตก ตะลึงทันที

กู้ฉียถึงกับกระพริบตาอย่างเต็มที่

บนบันไดชั้นสอง หญิงสาวสวมชุดกระโปรงสีขาวมีประกาย แสงอ่อนโยนแพร่กระจายออกมา ผมยาวดำขลับราวกับน้ำหมึก ตกอยู่ที่ด้านหลัง ท่วงท่าเนิบนาบสูงส่ง ราวกับนางฟ้าบนสวรรค์ ที่เพิ่งตื่นนอน

นี่กู้จิ๋วฉือน้องสาวของเขาจริงๆเหรอ? !!!

กู้เขียนกลับไม่ได้แสดงท่าที่ประหลาดใจเหมือนกับน้องชาย ในแววตาของเขาตะลึงงันเพียงชั่วครู่ แล้วก็ปรากฏท่าทางที่ สบายใจออกมา
“อาฉือ อาหารจะเย็นหมดแล้ว รีบมากินสิ

พี่รองกู้ฉียร้องทักขึ้น

“มาแล้วๆ!”

กู้จิ๋วฉือยิ้มเล็กน้อย รีบเดินมานั่ง สองแม่ลูกตัวทำลายความ อยากอาหารไม่อยู่ อารมณ์เธอจึงดีมาก

“กินกุ้งเยอะๆ เพิ่มโปรตีน

พี่รองรีบแกะกุ้งทะเลวางลงไปในจานของเธอ

“ดื่มนมเยอะๆ จะได้สูงๆ

เธอยังไม่ทันได้ขอบคุณ นมอุ่นๆแก้วหนึ่งก็โดนผลักมาอยู่ที่ ด้านหน้าเธอแล้ว

กู้จิ๋วฉือมองตามมือที่เห็นกระดูกข้อต่ออย่างชัดเจน เขียน

ใหญ่ยังเป็นเช่นนี้เสมอ กำลังมองตนเองอย่างอ่อนโยน

พี่ใหญ่ของเธอ เป็นลูกชายที่สวรรค์โปรดปรานแทบจะมีชื่อ เสียงเทียบเคียงมากับฮั่วหมิงเชื่อเลยก็ว่าได้ เป็นเทพบุตรที่เหล่า หญิงสาวของเมืองจึงพากันแย่งชิง

จริงๆเขาควรจะได้เป็นทายาทของตระกูล ที่อนาคตไกล แต่

ในหัวของจิ๋วฉือปรากฏภาพใบหน้าซีดเผือดของกู้เขียน นั่ง อยู่ที่โต๊ะทำงานแล้วไอออกมาเป็นเลือด

ชาติที่แล้วเธอเชื่อฟังสิ่งที่เจี้ยถังยุยงส่งเสริม ยักยอกใช้เงินของตระกูลเพื่อนำไปเจี้ยถัง พี่ใหญ่ไม่สอบ แต่ยังพยายามช่วยต้องเหนื่อยจน

พี่ใหญ่ยื่นมือมาโบกๆด้านหน้าของเธอ จ้องเธออย่างเป็น

“ไม่มีอะไรค่ะ ฉันหาวจะยุ่งแค่ไหน ต้องกินข้าวให้ตรงเวลา ช่วงนี้ไหมคะ?

กู้อรีบเทนมให้ทันที น้ำเสียงจริงจัง

“ตรวจสุขภาพสุขภาพที่แข็งแรงมากนะ

กู้เขียนคิ้วด้วยความแปลกใจเล็กน้อย ยังคงการตอบถามน้องสาวถามออกถามดี

“ทำไมเธอไม่เห็นใส่ใจรองบ้างเลย?

กู้ฉียรองพลางแกะเปลือกแล้ววางชามของเธอ พลางพูดขึ้นอย่างอิจฉา

ไม่แล้ว…… กู้จิ๋วฉือตบไหล่ของรองเบาๆ แต่กลับค่อยเศร้าใจ สุขภาพของพี่รองดีมาก แต่ชาติที่แล้วรองเพื่อเธอสุดท้ายต้องกลายเป็นนักโทษประหาร……..

ชีวิตนี้! เธอจะไม่ให้เหตุการณ์โศกนาฏกรรมพวกนี้เกิดขึ้นอีก เด็ดขาด!