บทที่ 6 วิกฤติที่เลี้ยถังพามาด้วย

จิ๋วคือถอยหลังไปหนึ่งก้าวทันที หลบมือของเจียยู่ถึงอย่าง รังเกียจ

ชาติที่แล้ว เธออยู่ภายใต้คำหวานชื่นของเจี้ยถัง จูงมือเขา เดินไปข้างหน้า โดยที่ไม่สนใจอะไรเลย คิดว่าจะได้รักกับเขาจน แก่เฒ่า ตอนจบล่ะ? กลับเป็นแค่เหวลึกที่ไม่มีที่สิ้นสุด

เลี้ยถังยังคิดว่าจิ๋วฉือแค่ขวยเขินเท่านั้น จึงพ่นคำหวานซึ้ง ต่อไปอย่างไม่ใส่ใจ

“อาฉือ ฉันจะพาเธอหนีไปจาก…….

“ไม่ใช่”

ใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกของจิ๋วฉือตัดบทคำหวานที่ลึกซึ้งของ

เจี้ยยู่ถัง

“เธอว่าอะไรนะ?”

ความอ่อนโยนจอมปลอมบนใบหน้าของเจี้ยถังแข็งตัว กำลัง มองจิ๋วถืออย่างตกตะลึง เขาคิดว่าตนเองฟังผิดไป

“แค่ตอบคำถามของนายไง ฉันบอกว่าไม่ใช่ ความหมายก็ คือฉันไม่ได้รักนายแล้ว

กู้จิ๋วถือเอ่ยปากอย่างเย็นชา

“อาฉือ ฮั่วหมิงเชอบังคับเธอใช่ไหม? หรือว่าเธอยังโกรธฉันอยู่? เรื่องวันนี้ฉันผิดเอง เธอให้อภัยฉันได้ไหม อย่างอแงเป็น เด็กๆเลยนะ รีบไปกับฉันเถอะ!

สีหน้าของเจียยู่ถังปรากฏความกระวนกระวายออกมาเล็ก น้อย อีกด้านหนึ่งในใจของเขากำลังต่าจิ๋วถือว่าจัดการยากอยู่ แต่อีกด้านก็พูดคำหวานขึ้นมาอีกครั้ง

“เจี้ยถัง นายฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ? ฮั่วหมิงเชื่อไม่ได้ บังคับฉัน แล้วนายก็ไม่มีค่าพอจะให้ฉันโกรธ ไม่มีค่าพอที่จะ ทำให้ฉันรู้สึกอะไรด้วย เพราะฉันกู้จิ๋วคือไม่ได้รักนายแล้ว! ฉันจะ อยู่กับฮั่วหมิงเซ่อ คราวนี้ฟังเข้าใจหรือยัง?”

กู้จิ๋วฉือตั้งใจพูดเสียงดัง เพื่อให้เจี้ยถังได้ยินชัดๆ แล้วก็ให้ ซาตานตนนั้นที่อยู่ด้านหลังได้ฟังอย่างชัดเจน

วันนี้ใครก็ห้ามทำลายงานหมั้นของเธอ ในเมื่อเลี้ยถังมาหา

ที่ตาย งั้นก็ดีจะได้ตัดขาดความสัมพันธ์ไปเลย!

“เธอ! ไม่นึกว่าจะอยากอยู่กับฮั่วหมิงเซ่อ ?”

สายตาเย็นชาของกู้จิ๋วฉือกำลังมองเจียยู่ถังที่เหมือนแมวโดน เหยียบหาง ร้อนรนเดือดดาลเป็นฟืนเป็นไฟ

“อาฉือ ฉันเคยบอกเธอตั้งหลายครั้งแล้ว ผู้ชายที่สูงส่งเหนือ คนอื่นๆ อย่างฮั่วหมิงเชื่อนะ เธอแตกต่างกับเขาราวฟ้ากับเหว เลยนะ ! เขาจะสนใจผู้หญิงอย่างเธอได้ยังไง? นี่เขาจะชอบเธอที่ เรียนไม่เก่ง ชอบเธอที่รักการชวนทะเลาะ ชอบเธอที่นิสัยแย่จริงๆ เหรอ? เขาก็แค่อยากจะเล่นกับเธอเท่านั้นแหละ มีแค่ฉันคนเดียว ที่รับเธอได้ทุกอย่าง แล้วก็รักเธอด้วยใจจริง!”
“รับได้? รักฉัน?”

กู้จิ๋วถือได้ยินแล้วถึงกับต้องหัวเราะออกมา ใช้ข้อเสียต่างๆมา ลดคุณค่าในตัวเธอ แล้วพูดให้ตัวเองสูงขึ้น น้ำเสียงที่บอกว่า ทั้งโลกมีแค่ฉันเท่านั้นที่ต้องการเธอ ไม่มีใครต้องการเธออีก แล้ว นี่เป็นความรักเหรอ?

“แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว? ฉันเป็นลูกสาวตระกูลสี่ตระกูล ใหญ่ของเมืองนี้ ฉันกับฮั่วหมิงเซ่อถึงเหมาะสมกันราวกับกิ่ง ทองใบหยก นายกับฉัน นั่นแหละที่แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ใช้ ไหมล่ะ?”

กู้จิ๋ว อกวาดสายตามองเจียยู่ถังจากบนลงล่าง สีหน้าเมินเฉย กำลังเหยียดหยามเจี้ยถัง

“ฮั่วหมิงเซ่อรวยกว่านาย หล่อกว่านาย ยอดเยี่ยมกว่านาย ต่อ ให้แค่เล่นๆ ฉันก็ยินยอมที่จะเล่นกับเขา! ทำไมถึงต้องเลือกนาย ด้วยล่ะ? ฉันชอบที่ฐานะทางครอบครัวของนายอยู่ในระดับปาน กลาง ชอบที่นายทําอะไรไม่ประสบความสำเร็จสักอย่าง หรือว่า ชอบที่นายมีกลิ่นตัวดีล่ะ?”

หลังจากที่ได้ระบายออกมา ในใจของจิ๋วถือก็สบายขึ้นเยอะ เลย

และเมื่อครู่กลิ่นความโหดร้ายดำมืดรอบตัวเธอ ก็เหมือนกับ สัตว์ตัวใหญ่ที่ได้รับการปลอบโยน จู่ๆก็สงบนิ่งลงได้

กู้จิ๋วคือคลายกังวล รู้สึกว่าตนเองมีชีวิตรอดแล้ว
“กู้! จิ่ว! ฉือ! ”

เลี้ยถังสีหน้าอึมครึมถึงที่สุด ถึงกับตะโกนชื่อเต็มของเธอ ออกมา

เรื่องที่เขามีกลิ่นตัวเรื่องนี้เป็นความในใจที่ยากจะพูดออกมา โดยตลอด ตอนนี้โดนกู้จิ๋วคือเปิดโปงออกมา ราวกับแผลเป็นที่ น่าเกลียด ที่โดนเปิดเผยต่อหน้าสาธารณชน

ความหยิ่งยโสกับความถือตัวของชายหนุ่มโดนเธอเหยียบจน กลายเป็นผุยผง แฉตัวตนของเขาออกมาอย่างเต็มที่

จิ๋ว อเบื่อหน่ายจนต้องหาวออกมา ขี้เกียจจะพูดจาไร้สาระ กับเจี้ยยู่ถังอีก จึงพูดออกไปตรงๆ

“ฉันจะบอกไว้ตรงนี้เลย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปนายกับฉัน ขาดกัน คราวหน้าถ้ายังกล้ามาทำให้ฉันรำคาญอีก ฉันจะ…….

“อาฉือ! นี่แกทำอะไรน่ะ!!! ”

กู้จิ๋วอยังพูดไม่ทันจบ จู่ๆด้านหลังก็มีเสียงที่กำลังเดือดดาล ของชายวัยกลางคนดังขึ้น

เธอหันกลับไปทันที เห็นเพียงแค่คนกลุ่มหนึ่งที่ยืนกันอยู่ใน ความมืด มีกู้ชิงหยวน พ่อแม่ของฮั่วหมิงเช่อ แล้วก็คุณปู่ฮั่วคุณปู่

สายตาที่สับสนของทุกคนกำลังมองเธอ บรรยากาศนี้ช่าง เหมือนกับ…….จับได้คาหนังคาเขา!
กู้จิ๋วคือใจเต้นตึกตัก! นั่งตัวตีโค้วนเอ๋อ! นี่กลัวว่าวันนี้จะ จัดการเธอไม่ได้สินะ ถึงมีแผนการครั้งแล้วครั้งเล่า

“อาจือ วันนี้เป็นฤกษ์งามยามดีที่เธอหมั้นกับฮั่วหมิงเชื่อนะ

ทําไมเธอถึง……

จู่ๆ โชวฝูหรงก็พูดเสียงดังแสร้งทำเป็นตกใจ อยากจะให้ทุก คน ในที่นี้ได้ยินกันหมดเหลือเกิน

เธอตั้งใจพูดชี้นำไปตามสถานการณ์ อย่างที่คิด สีหน้าของ ผู้ใหญ่ทุกคนต่างก็อึมครึมขึ้นมา

“อาถือ ถือโอกาสที่พวกผู้ใหญ่อยู่ตรงนี้ เราสารภาพกันเถอะ! ฉันจะพาเธอไป!”

กู้จิ๋วคือกำลังคิดหาทาง จู่ๆเจียยู่ถังก็ตะโกนออกมา พร้อมกาง

แขนพุ่งเข้ามาหาเธอ……..

ไม่นึกว่าจะทำให้เธอด่างพร้อย ต่อหน้าทุกคน! ใจร้ายนักนะ!

ที่มุมของสวนดอกไม้ ในที่สุด โค้วยูนเอ๋อก็ยิ้มเยาะอย่างยิ่ง พอใจ

กู้จิ๋วคือ ต่อหน้าของทุกคน โดนกอดอยู่ในอ้อมอกของเจียยู่ถัง สวมเขาใหญ่ๆ ให้ทั่วหมิงเชื่อ ความประทับใจที่ผู้ใหญ่มีต่อเธอ ครั้งนี้คงจะตกลงไปในเหวลึกแล้วสินะ?

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอจะเอาอะไรมาสู้กับฉัน? เธอยังไม่ทันได้ภูมิใจสักเท่าไหร่ จู่ๆด้านข้างกลับมีลมเย็นยะเยือกพัดผ่าน แค่พริบตายั่วหมิงเชื่อพุ่งเข้าไปถึงด้านหน้าของ จือแล้ว

“จะเป็นไปได้ยังไง

โค้วยู่นเอ๋อสบถกำลังพุ่งสูงขึ้น ร่วงมาในเหวอย่างแรง

จิ๋วคือหาที่แม่นยำ กำลังไปเลี้ยถังด้วยความสะใจ

แล้วตอนฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่ง

พละกำลังที่ต่อการขัดขืน ดึงเธอเข้ามาทันที

เธอหมุนไปตามและแข็งแกร่ง สบเข้ากับสายตาลึกซึ้งนั้น

ฮั่วหมิงเชอ…….

ตอนทุกคนหายไปจากทัศนียภาพนี้อย่างรวดเร็ว พื้นหลังว่าง เปล่า โลกเหลือเขาเท่านั้น

ในอะไรดี สุดท้ายแล้วปากเล็กกำลังมองเขาอย่างน้อยใจ

“ทำไมพี่เพิ่งจะมา ~”

คงจะเป็นเพราะเมื่อพูดเสียงเสียงน้อยใจ ทำให้ฮั่วหมิงตระหนกขึ้นมาทันที
ดวงตา สดใสของเขาเปล่งแสงที่อึมครีมออกมา จู่ๆ ก็ปล่อยกู้ จิ่วอออก แล้วยกเท้าขึ้นถีบไปที่อกของเบี้ยถังทันที

เจี้ยถังไม่ทันตั้งตัว เหมือนกับกองขยะ ที่โดนฮั่วหมิงเชอเตะ

ไปอยู่บนพื้น ไม่นึกว่าจะถึงกับกระอักเลือดออกมา กู้จิ๋วถือได้สติกลับมา กำลังจ้องเลี้ยถังที่อยู่บนพื้นด้วย

สายตาเย็นชา

ดีมาก ฉันกู้จิ๋วฉือมีแค้นต้องชำระ พวกนายส่งของขวัญชิ้น ใหญ่ขนาดนั้น ให้ฉัน ฉันจะไม่มอบของขวัญตอบแทนได้อย่างไร ล่ะ!

“พี่ถึง! พี่เลิกเสแสร้งได้แล้ว! ฉันรู้เรื่องที่พี่กับพี่ยนเอ๋อรักกัน แล้ว! ฉันคิดถี่ถ้วนมาอย่างดี จะไม่ขัดขวางความรักของพวกพี่อีก ตอนนี้ฉันมีพี่เชื่อแล้วด้วย เขาจะทำให้ฉันมีความสุข ก็ขอให้พวก พี่มีความสุขนะ!”

กู้จิ๋วคือพึ่งอยู่ในอ้อมอกของฮั่วหมิงเชื่อ พยายามบีบน้ำตา ออกมาสองหยดอย่างเต็มที่ เอ่ยปากด้วยท่าทางเศร้าเสียใจ

“อะไรนะ? โค้วยู่นเอ๋อ คบอยู่กับเขาเหรอ?”

พี่รองฉีกำลังมองเจียยู่ถังที่อยู่บนพื้นอย่างตกตะลึง คน อื่นๆ ในที่นั้นก็เหมือนกับพี่รอง ตกตะลึงไปตามๆกัน

แต่ทว่าได้ยินกู้จิ๋วฉือสารภาพกับซาตานด้วยหูของตนเอง สีหน้าพ่อแม่ของฮั่วหมิงเชือก็กลับมาเป็นปกติมากแล้ว

“ไม่ใช่ๆๆ! อาถือ ไม่ใช่อย่างที่พวกเธอคิดนะ พี่กับเจี้ยถังเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องเรียนกันทั่วไป แม้แต่เพื่อนก็ยังไม่ใช่เลย!

โค้วยู่นเอ๋อที่หลบอยู่เงียบๆ ในที่สุดก็เงียบไม่ได้แล้ว พุ่งออก มาด้วยความลนลาน หน้าซีดอย่างชัดเจน

แม้จะเหมือนเธออธิบายกับกู้จิ๋วฉือ แต่สายตากลับเอาแต่มอง ฮั่วหมิงเช่อ กลัวว่าฮั่วหมิงเชอจะเชื่อสินะ