บทที่12 ผู้หญิงคนนี้แสดงเก่งจัง

บทที่12 ผู้หญิงคนนี้แสดงเก่งจัง

หนานกงห้าวฉีจับคางของเธอ: “คุณจูบไม่เป็นเหรอ?”

“มีใครตั้งกฎว่าต้องฝึกเปลี่ยนลมหายใจ”

หนานกงห้าวฉีพิงที่ข้างหูของเธอ พูดอย่างมีเล่ห์ใน: “นี่ คือของขวัญที่คุณตอบแทนผม ฝันดี” พูดจบก็หันหลังเดิน ก้าวยาวๆเข้าไปที่ใต้ตึก

สายตาตามส่งเขาออกไป สมองของหมีโยวโล่ง มาไม่ บอกไม่กล่าว ชอบโผล่มากะทันหัน เวลาไปก็ไปอย่าง ห้าวหาญ เธอใช้ปลายนิ้ววางบนริมฝีปากหมีโยวยืนนิ่ง อย่างคนบ้า: “เมื่อกี้ ทำไมไม่ดันเขาออก?”

หมี่โยวกำลังรอด้วยความตื่นเต้น ในที่สุดพ่อแม่ของหมี่ โยวก็มาถึงเมืองN เธอไปรับที่สนามบิน หมี่โยวเข้าไป กอดด้วยความกระตือรือร้น: “พ่อ แม่ หนูคิดถึงพวกท่าน จังเลย”

คุณแม่หมี่ลูบหัวของเธอด้วยความรักและเอ็นดู พูด อย่างดีใจว่า: “แม่ก็คิดถึงหนู เห็นไหม มาเยี่ยมเยือนหนู แล้วไง ทำไมมีแต่หนูคนเดียวล่ะ แล้วแฟนไปไหน?”
เธอรู้สึกละอายเล็กน้อย หมี่โยวจับมือของแม่ไว้ และ ยิ้มๆตอบ: “เขา…..กำลังเดินทางมา อีกเดี๋ยวก็คงถึง…..เรา ไปหาที่ทานข้าวกันก่อน เดี๋ยวหนูค่อยๆเล่าให้ท่านฟัง”

คุณแม่หมี่ยิ้มหน่อยๆและพยักหน้า และเดินออกไป พร้อมกันตรงทางออก จนถึงร้านอาหารหรูร้านหนึ่ง หมี่ โยวแนะนำอาหารจานพิเศษของที่นี่อย่างกระตือรือร้น: “พ่อแม่ ท่านทั้งสองกว่าจะมาได้ครั้งหนึ่งยากมากๆ ต้อง มาพักที่นี่หลายๆวันนะคะ”

พ่อมองดูลูกสาวตัวเองแล้วเปิดปากพูดออกมาว่า: “เสี่ยว หมี่ ไหนบอกว่าจะพาแฟนมาให้พวกเราได้เห็นกันไง ทำไมยังไม่ถึง? เป็นผู้น้อย ทำไมไม่ตรงเวลาเลย”

ทั้งสองมือไขว้กัน หมี่โยวสีหน้าที่แสดงออกมาไม่ค่อยดี กำลังคิดอยู่ว่าต้องเริ่มพูดยังไงกับท่านทั้งสอง แต่ทันใด นั้นก็มีเสียงคนหนึ่งที่เธอไม่อยากได้ยินที่สุด: “หมี่โยว”

ยอมรับชะตากรรมและหันหน้าไปทางเสียงนั้น สีหน้า ของหมี่โยวเปลี่ยนไป ที่ไม่ไกลนัก หลี่เสี่ยวหวั่นกำลังกุม มือของเฉินโม่ห้าน ยิ้มแย้มแจ่มใสเดินใกล้เข้ามา มองดู หน้าตาของเธอแล้ว หมี่โยวรู้ว่าเธอต้องตั้งใจมาแน่ๆ!
รอยยิ้มบนใบหน้าเริ่มยิ้มกว้างขึ้น หลี่เสี่ยวหวั่นเดินมา ถึงตรงหน้าของเธอ แล้วหันไปยิ้มและพูดกับผู้ใหญ่คู่สามี ภรรยาคู่นั้น: “คุณลุง คุณน้า ยังจำหนูได้ไหมคะ? หนูเป็น เพื่อนสนิทของหมี่โยว”

คุณแม่หมี่นึกและจำหน้าเธอได้ พูดตอบด้วยความอ่อน โยนและใจดี: “ฉันจำได้ หนูเป็นเพื่อนหอพักที่อยู่ห้อง เดียวกับเสี่ยวหมี่ คนนี้คือแฟนของหนูเหรอ? หน้าตาดี มาก แต่ว่าเหมือนจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

หมี่โยวเอามือกุมหัว อดใจไม่ไหวอยากจะถีบผู้หญิงเลว นั่นให้บินไปไกลๆ ไม่รอหมี่โยวตอบคำถาม หลี่เสี่ยวหวั่น ก็พูดอย่างกระตือรือร้น: “หนูมาแนะนำก่อนนะคะ เขาคือ สามีของหนูเองค่ะ ชื่อเฉินโม่ห้าน สองสามวันก่อนเราเพิ่ง จะแต่งงาน”

“เฉินโม่ห้าน?” คุณพ่อหมี่และคุณแม่หมี่ตกใจจนพูดออก มาพร้อมกัน เห็นได้ชัด พวกเขาคุ้นเคยกับชื่อนี้ สายตา มองไปหาหมีโยว

ความโมโหของหมี่โยวมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วลุกขึ้นมาทันที มองเธอด้วยสีหน้าที่เย็นชาและคำพูดที่เยือกเย็น: “หลี่ เสี่ยวหวั่น รีบหายไปต่อหน้าฉันเดี๋ยวนี้นะ เห็นแล้วฉัน รู้สึกสะอิดสะเอียน

เธอเก็บรอยยิ้มขึ้น และก้มหน้า หลี่เสี่ยวหวั่นทําหน้าแบบน่าสงสารและมองหน้าเธอ: “หมี่โยว ฉันรู้ว่าตอนนี้ เธอเกลียดฉันมาก แต่ว่า ฉันและโม่ห้านเรารักและจริงใจ ต่อกัน เราแต่งงานกันแล้ว เธอไม่ควรแย่งชิง”

ได้ยินเธอกล่าวโทษแบบนั้น หมี่โยวอยากจะหัวเราะออก มาดังๆ

“เธอไม่ไปเป็นนักแสดง เสียดายมากเลยนะ แสดงได้

ดีขนาดนี้ พวกเธอใสหัวออกไปไกลๆ อย่าโผล่มาให้คน

สะอิดสะเอียน”

คุณพ่อหมี่และคุณแม่หมี่ต่างมองหน้ากัน ในตาทั้งสอง คนเต็มไปด้วยความสงสัย และพวกเขารู้สึกได้ว่า ลูกสาว ตัวเองถูกรังแก: “เสี่ยวหมี่ ชายคนนี้คือแฟนที่หนูเคยบอก พ่อกับแม่ใช่ไหมลูก?”

กับคำถามของคุณพ่อหมี่ เฉินโม่ห้านตอบกลับอย่างมี มารยาท: “คุณอา สวัสดีครับ ผมเคยคบกับหมี่โยวจริงๆ ครับ แต่ตอนนี้เราเลิกกันแล้วครับ”

เห็นพวกเค้าตกใจ หลี่เสี่ยวหวั่นหัวเราะเบาๆและมอง หน้าหมี่โยวด้วยความโมโห ในคำพูดเต็มไปด้วยการ ประชด: “หมี่โยว ดูแล้วเหมือนว่าเธอไม่ได้เอาเรื่องนี้ไป บอกให้คุณลุงคุณน้าทราบนะ หรือว่า เธอจะหาโอกาส กลับไปคืนดีกับโม่ห้านอีกเหรอ?”
“หลีเสียวหวั่น อย่าคิดว่าคนอื่นจะหน้าด้านเหมือนเธอนะ ฉันมีแฟนแล้ว ดีกว่าผู้ชายเลวๆคนนี้ตั้งสิบเท่า” หมี่โยว พูดโต้ตอบอย่างกะทันหัน

สองมือกอดอก หลี่เสี่ยวหวั่นพูดอย่างยืดเยื้อ: “ใช่เหรอ?

แล้วไหนแฟนเธอล่ะ? เก่งจริง ก็เรียกเขาออกมาสิ ฉันก็

สงสัย หน้าตาของแฟนเธอจะเป็นแบบไหน” คำพูดออกจากปากแล้ว หมี่โยวยิ่งเครียดกว่าเดิม ถึง

ตอนนี้แล้ว เธอจะไปหาผู้ชายคนไหนมาแทน?

กำลังเครียดๆ ก็มีเสียงแหบๆของผู้ชายคนหนึ่งแว่วมา: “ขอโทษด้วยครับ ผมมาช้าไป”