บทที่ 11 ตอบแทน

บทที่ 11 ตอบแทน

ที่บ้านพักตากอากาศแห่งหนึ่ง หมี่โยวนั่งบนโซฟาด้วย ใจที่กระวนกระวาย เธอขยับตัวนั่งตรงๆ มองดูผู้ชายที่อยู่ ตรงหน้า ใจเต้นเร็วจนจะกระโดดออกมาได้อย่างนั้น เธอ ก็ไม่รู้ ทำไมถูกพามาจนถึงที่นี่……

บนมือถือ ยาทาแผลหนานกงห้าวฉีกําหน้าเคร่งขรึม มาถึงตรงด้านหน้าของเธอ: “ยื่นหัวมาใกล้ๆ

ได้ยินเสียงที่เย็นชานั้นแล้ว หมี่โยวตัวสั่นๆ กะว่าจะไม่ อยากทำตามคำพูดของเขา แต่ก็ยินยอมยื่นหัวไปใกล้ๆ แต่โดยดี

หนานกงห้าวฉีขมวดคิ้ว และทายาให้เธอ ท่าทางรุนแรง เหมือนทําเรื่องแบบนี้ครั้งแรกเลย

“คุณชายหนานกง คุณอ่อนโยนหน่อยไม่ได้เหรอ?” หมี่ โยวออกเสียงพูดอย่างไม่กลัวตาย

มือของเขายิ่งหนักขึ้นไปอีกหมี่โยวเจ็บจนร้องโอ๊ยๆ มอง หน้าเขาด้วยหน้าที่เครียดๆ: “ฉันไปทำอะไรให้คุณแค้นเห รอ?”
หนานกงห้าวฉีทายาไปด้วย ตอบอย่างไม่เกรงใจ: “ถ้า ผมแค้นคุณ คืนนี้คุณหนีไม่รอดหรอก”

คำพูดนี้เหมือนจะง่ายๆหยาบคายตรงไปหน่อย แต่ก็เป็น ความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ คิดถึงหน้าที่เลวทรามของหญิง คนนั้น หมี่โยวเกลียดจนเสียวฟันไปทุกซีก: “ร้ายกาจ จริงๆ ชายก็ร้ายหญิงก็เลว เหมาะสมกันจริงๆ”

“วันนี้แฟนเก่าของคุณไปหาคุณทําไม?” หนานกงห้าวฉี พูดไปโดยไม่ทันคิด

นึกถึงภาพตอนนั้น หมี่โยวโกรธและโมโหจนหน้าบึ้ง แล้ว ตอบว่า: “พูดขึ้นมาแล้วฉันอยากจะสับเขาให้เละ ชายเลว นั่นยังกล้าพูดว่ารักฉันที่สุด ให้ฉันเป็นมือที่สาม คุณว่า ฉันดูเหมือนคนที่จะเป็นมือที่สามไหม?”

เอามือไปจับหน้าเงยขึ้น สีหน้าของหมี่โยวเต็มไปด้วย ความเสียใจและมองหน้าเขา: คุณชายหนานกง ยังไงฉัน ก็เป็นถึงดาวในคณะ สวยธรรมชาติไร้ที่ติคนหนึ่ง”

ไม่อยากจะโต้ตอบมั่วๆกับเธอ หนานกงห้าวฉีทายาให้ เธอเสร็จ แล้วก็นั่งไขว่ห้างอย่างสบายๆ ถามไปช้าๆว่า: “คำพูดของผมในวันก่อน คุณคิดได้หรือยัง?

เข้าใจที่เขาพูด แต่ว่าหมี่โยวไม่ได้แสดงจุดยืนที่มั่นคง เหมือนตอนเช้า ภาพหน้าตาที่เศร้าเสียใจของยูนเหยาเหยา โผล่มาให้เธอเห็นไม่หยุด

“คุณชายหนานกง คุณเป็นคนสั่งให้สำนักข่าวทุกที่ห้าม รับเหยาเหยาเป็นพนักงานเหรอ? เรื่องนี้ เธอก็ไม่ได้ตั้งใจ” แต่ยูนเหยาเหยาก็เป็นคนที่ทำผิดก่อน เพื่อทำข่าวซุบซิบ นินทา แต่กลับทำลายตัวเอง หมี่โยวได้แต่ยอมพูดขอร้อง ด้วยเสียงเบาๆ

หนานกงห้าวฉีแบมือออกและตอบอย่างในเย็นๆ: “ไม่ใช่ ผม ใครก็แล้วแต่ที่ทำลายชื่อเสียงของตระกูลหนานกง ต้องถูกทำโทษ สำหรับเธอ ทำแบบนี้ ถือว่าเบาๆแล้ว”

“คุณสามารถหาใครก็ได้มาแต่งงานด้วย แต่ทำไมต้อง เป็นฉัน?” หมี่โยวรู้สึกแปลกใจจึงถาม

หนานกงห้าวฉีไม่ได้ตอบโต้ แค่มองหน้าเธออย่างลึก ซึ้ง หน้าของเธอ มีส่วนที่คุ้นเคยมาก โดยเฉพาะ…..ตอน ที่ยกมือขึ้น วางตรงที่ตาทั้งสองข้างของเธอ: “ผมชอบตา ของคุณ”

ฟังเหตุผลที่เขาให้แล้ว หมี่โยวไม่ได้เชื่อทั้งหมด แต่ก็ไม่ ได้คิดไปเยอะกว่านั้น

“ฉันก็ยังไม่อยากแต่งงานด้วยเหตุผลแบบนี้ ฉันนั้น..…………. ปฏิเสธอย่างนุ่มนวลหมี่โยวก้มหัวลงด้วยความรู้สึกผิด
ที่จริงแล้วคำแนะนำที่เขาพูดขึ้นมาตอนแรกมันเป็นแค่ ความสนุกชั่วคราว แต่สุดท้าย เขาก็ไม่ต่อต้านความคิด แบบนั้น มีวินาทีนั้น ที่เขาอยากแต่งงานกับเธอจริงๆ

“แล้วแต่คุณ” สุดท้าย หนานกงห้าวฉีก็ตอบอย่างใจเย็น

ได้ยินคำนั้นแล้วหมี่โยวรู้สึกขอบคุณแล้วยิ้ม ดูนาฬิกา แล้วหมี่โยวลุกขึ้นมาโค้งคำนับและพูดอย่างยิ้มๆว่า “คุณชายหนานกง ยังไงคืนนี้ก็ต้องขอบคุณคุณมากๆนะ งั้น ฉันขอกลับก่อนนะ”

เดินไปข้างๆเธอ หนานกงห้าวฉีตอบอย่างเฉยๆว่า: “ผม ไปส่งคุณ” ไม่ให้เธอมีโอกาสปฏิเสธ รีบจับมือเธอเดินไป ข้างหน้า

บนฝ่ามือมีความร้อนขึ้นมา หมี่โยวรู้สึกเขินอายและ หน้าแดง จ้องมองด้านข้างของหน้าเขา หัวใจเต้นเร็วขึ้น มาทันที ผู้ชายคนนี้ หน้าตาหล่อจัง อีกทั้งนิสัยดี เหมือน เทวดาเดินดินเลย

หลังจากครึ่งชั่วโมง หน้าคอนโดของหมี่โยว มือข้างหนึ่ง ของหนานกงห้าวฉีเสียบไว้ในกระเป๋ากางเกง แล้วพูด เสียงต่ำ: “เข้าไปสิครับ”

“อืม ค่ะ คุณชายหนานกง เดินทางปลอดภัยนะพระคุณในวันนี้ฉันจะจดจำไว้ วันหลังมีโอกาส ฉันต้อง ตอบแทนคุณแน่นอน” หมี่โยวพูดอย่างหน้าตายิ้มแย้ม เธอคือเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่รู้คุณคน

เขายะแสยิ้มอย่างมีเล่ห์กล หนานกงห้าวฉีพูดขึ้นมา กะทันหัน: “อยากตอบแทน?”

ปกติหมี่โยวเป็นคนที่เชื่องช้า ก็คงไม่ได้สังเกตว่าคำพูด

ของเขามีอะไรซ่อนเร้นอยู่: “อืม ใช่”

หนานกงห้าวฉีเดินก้าวออกไปหนึ่งก้าว เอามือจับคาง ของเธอ ยกขึ้นมาเบาๆ พูดด้วยเสียงแหบ: “งั้นก็ตอนนี้” หางเสียงยังไม่จบ ก็จูบปากของเธอโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว