บทที่ 7 คุณแสดงเก่งนะ

บทที่ 7 คุณแสดงเก่งนะ

วันนี้ที่เมืองNคึกคักมาก หัวข่าวหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ เป็นรูปที่มัวๆ ในรูปนั้นมีชายสองคน เขียนว่า “รักและ ผูกพัน” แต่ที่น่าตกตะลึงมากก็คือ คนในรูปนั้น กลับเป็น ทายาทของตระกูลหนานกง

ในห้องทํางานของประธานบริษัท ที่สำนักงานใหญ่ของ บริษัทตระกูลหนานกง หนานกงห้าวฉีหน้าตาซีดเซียว สายตาอันเยือกเย็นคู่นั้นกำลังจ้องมองหนังสือพิมพ์ ใน เวลานี้คนทั้งเมืองN นึกว่าเขาเป็นเกย์

“ท่านประธานครับ ข่าวถูกระงับหมดแล้ว พวกผมกำลัง พยายามเก็บคืนหนังสือพิมพ์ทั้งหมด แต่เรื่องนี้ ก็ยังถูก ส่งไปถึงหูของนายท่านแล้ว” เลขาท่านประธานรายงาน อย่างคร่าวๆ

สองมือวางไขว้บนโต๊ะ สีหน้าของหนานกงห้าวฉีหน้า กลัวมาก: “หนังสือพิมพ์สำนักไหนที่ปล่อยข่าวเรื่องนี้ เอา เรื่องให้ถึงที่สุด!”

เลขาดูไปที่หนังสือพิมพ์ แล้วตอบ: “เป็นสำนักข่าวที่ชื่อ ว่านิวมีเดีย ข่าวนี้เป็นเนื้อหาที่นักข่าวคนหนึ่งชื่อยูนเหยา เหยาทํารายงาน ได้ยินว่า เขาเป็นแค่นักข่าวฝึกงาน”
ยูนเหยาเหยา ชื่อนี้เหมือนจะเคยได้ยินที่ไหนมา ก่อน…..หรี่ตาคิด หนานกงห้าวฉีนึกได้กะทันหัน วันนั้น ได้เจอผู้หญิงคนหนึ่ง และยิ้มอย่างเย็นชา หนานกงห้าวฉี ค่อยๆเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า: “เธอตายแน่!”

ไม่รู้อะไรเลยว่าคนอันตรายกำลังเข้าใกล้ เธอกำลังกิน หมอย่างมีความสุข คิดมาทั้งคืน เธอตัดสินใจจะบอกพ่อ แม่เรื่องที่ถูกแฟนทิ้ง แต่ที่ตรงนี้ เธอไม่อยากอยู่ต่อไป แล้ว

ตอนที่เธอกำลังกินอย่างอร่อยนั้น เสียงกริ่งประตูดังขึ้น เธอวางตะเกียบลง หมี่โยวแปลกใจจึงเดินไปเปิดประตู เห็นชายที่อยู่นอกประตูแล้ว หมี่โยวตกตะลึงและถามไป ว่า: “คุณชายหนานกง? คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันพักอยู่นี่?”

มองหน้าเธออย่างไม่มีอะไร สายตาและความรู้สึกของ หนานกงห้าวฉีมีความลึกลับ

หมี่โยวไม่หยุดกลืนน้ำลาย มองเขาอย่างไม่สบายใจ และหลีกทางโดยดี หมี่โยวมองเขาอย่างตื่นเต้น: “คุณชาย คุณ…..เชิญข้างในค่ะ”

เข้าไปด้านในห้องแล้ว หนานกงห้าวฉีจ้องเธอตลอดไม่ ละสายตาเลย หัวเราะเบาๆและพูดว่า: “คุณก็เก่งไม่น้อย เลยนะ คิดใช้วิธีแบบนี้ มาดึงดูดความสนใจของ”
เธอมองเขาด้วยหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย: “คุณชาย คุณพูดแบบนี้หมายความว่าไงคะ?”

เอามือไปจับหัวไหล่ของเธอ มือของหนานกงห้าวฉีค่อยๆ เพิ่มแรงเรื่อยๆ

หมี่โยวรู้สึกเจ็บแต่กัดฟันไว้ ดึงมือเขาแต่ยังไงก็เอาไม่ ออก: “คุณทำอะไร รีบปล่อยฉันนะ”

เขาเกลียดผู้หญิงที่เจ้าเล่ห์มารยา ตลอดมาเขาคิดว่าผู้ หญิงคนนี้ดูใสซื่อจริงใจ ที่แท้ก็เหมือนกับผู้หญิงเหล่านั้น

“คุณรู้ว่าผมคือใคร ตั้งใจเข้าใกล้ผม ใช่ไหม?” หนานกง ห้าวฉีพูดอย่างสายตาที่เยือกเย็น

หน้าซีดๆ จับมือเขาไว้ หมี่โยวรีบร้อนพูดว่า: “ฉันจะรู้ได้ ไงว่าคุณคือใคร เจ็บ รีบปล่อยฉันนะ”

ถึงตอนนี้ยังไม่ยอมรับอีก หนานกงห้าวฉีผลักเธอออก หยิบมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา หน้าแรกก็คือภาพที่ถ่าย เมื่อวาน ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า: “ถึงตอนนี้แล้วคุณก็ ยังจะแก้ตัวอีก?”
เธอขยับๆแขนที่เจ็บ หมี่โยวแปลกใจและพูดว่า: “ฉันแค่ ถ่ายรูปใบเดียว ไม่ได้ทําอะไรผิดกฎหมาย เมื่อวาน ฉันก็ รู้ตัวเดินออกไปแล้วนิ

เห็นเธอปากแข็งอย่างนั้น หนานกงห้าวฉีเอา หนังสือพิมพ์โยนไปให้เธออย่างรุนแรง หมี่โยวรับไว้อย่าง แปลกใจ ดูรูปในหนังสือพิมพ์และข่าวที่ไม่น่าฟัง ตกใจลืม ตาโตๆ: “รูปนี้ไม่ใช่ฉันเป็นคนถ่ายนิ อ้าว นักข่าวที่เขียน คือเหยาเหยา”

สายตาดูไปที่หัวข่าว หมี่โยวตกใจลืมตาโตๆ ชี้ไปที่เขา ไม่อยากจะเชื่อและกลืนน้ำลาย เอ่ยปากอย่างตัวสั่นว่า: “คุณ……คุณคือประธานบริษัทของบริษัทตระกูลหนาน กง?”

หนานกงห้าวฉีทำปากแบบไม่พอใจ และพูดประชดว่า: “ดูไม่ออก คุณนี่แสดงเก่งมากจริงๆ ดูแล้วคุณกับหลี่เสี่ยว หวั่นคนนั้นเปรียบเทียบกันแล้วต่างกันเยอะเลย”

หายจากความตกตะลึงแล้ว ได้ยินชื่อคนที่ทรยศต่อตัว เอง หมีโยวรีบเปิดศึกโต้ตอบ สองมือท้าวเอว พูดอย่าง อารมณ์ร้อน: “ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเลวๆแบบนั้น! อย่าดูถูกฉัน นะ”

หนานกงห้าวฉีมองเธออย่างเย็นชา เหมือนในสายตา กำลังเตรียมจะพัดลมพายุมา เขาไม่พูดอะไร แต่ความรู้สึกที่ประชดประชันชัดเจนมาก

หมียวน้องเขาด้วยตาโต ในใจร้อนรุ่มเหมือนไพ่ที่กำลัง จะลุกไหม้ ถ้าไปจุดก็จะระเบิดลุกโชนขึ้นมาได้เลย