บทที่ 1 สร้างปัญหาในงานแต่ง

บทที่ 1 สร้างปัญหาในงานแต่ง

หนึ่งเดือนก่อน ด้านหน้าของโบสถ์ที่กว้างใหญ่ มีหนุ่ม น้อยที่หน้าตาหล่อกำลังจับมือของสาวน้อยที่หน้าตา สวยงามน่ารัก หนุ่มหล่อได้กล่าวอย่างมีความลึกซึ้งว่า: “หมิโยว รอเราสองคนเรียนจบแล้ว แต่งงานกันที่นี่นะ ดี ไหม? ถึงเวลานั้น เธอต้องเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดในโลก เลย”

หมี่โยวดีใจและพยักหน้าตอบตกลง จึงเข้าไปกอดเขา อย่างแน่น และพูดอย่างมีความสุขมากๆว่า: “ดีๆ อยากให้ เราเรียนจบเร็วๆจัง

แต่ว่า ในวันนี้หลังจากนั้นหนึ่งเดือน สถานที่และเวลา เดียวกัน ร่างที่แข็งกระด้างของหมี่โยว กำลังยืนมองอย่าง ไม่กระพริบตาในที่ไม่ไกลนัก ชายหญิงหนึ่งกำลังยืน ต้อนรับแขกรับเชิญ ชายที่ตัวสูงใหญ่ใส่สูทที่พอเหมาะ พอดี ดูหล่อด้วย และข้างๆกายของเขา คือผู้หญิงที่แต่ง หน้าสวยๆและใส่ชุดเจ้าสาวที่ขาวสว่างจ้า ยิ้มแย้มอย่าง สวยงามดั่งดอกไม้ที่เบิกบาน

สองคนนั้นเธอก็รู้จัก คนหนึ่งคือแฟนเธอคบกันมาสอง ปี อีกคนกลับเป็นเพื่อนสนิทของเธอ!
หมี่โยวไม่เข้าใจ ระยะเวลาแค่หนึ่งเดือน ทำไมทุกสิ่งทุก อย่างถึงได้เปลี่ยนไปแล้ว? ทำไมเฉินโม่ห้านถึงแต่งงาน กับผู้หญิงคนอื่น?

เธอดื่มแชมเปญไปหลายแก้วและดื่มไม่หยุด สติของหม โยว ค่อยๆถูกไฟที่กำลังโมโหแทนที่ ลุกขึ้นยืนกับที่ เดินที ละก้าวทีละก้าวไปทางชายหญิงสารเลวคู่นั้น

หมี่โยวสมองมึนๆหน่อย เดินเซไปเซมา ทั้งตัวเอียงไป ด้านหน้าแล้วล้มลงตรงนั้น เธอตกใจจนลืมตาโตๆ ดิ้นรน จะให้ตัวเองยืนนิ่งๆ แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว

มีเสียงปังดังขึ้น หมี่โยวล้มลงที่พื้นอย่างแรง ไม่ทันร้อง ว่าเจ็บ ทันใดนั้นมีเสียงต่ำแว่วมา: “เธอ ไม่ต้องทำความ เคารพกับผมแบบนี้ก็ได้

ได้ยินเสียงนั้น หมี่โยวเงยหน้าขึ้นมา เห็นเป็นหน้าคนๆ หนึ่งที่ใบหน้าดูดีอย่างกับเทวดา มีตาที่แหลมคม คิ้วดก โครงหน้าที่เคร่งขรึม ริมฝีปากที่สวย กำลังก้มลงมามอง เธอ

สมองโล่งนึกไรไม่ออกไปชั่วขณะ หมี่โยวลุกขึ้นมาจาก พื้นและยืนไม่ค่อยนิ่ง ผู้ชายคนนี้ เหมือนเคยเห็นที่ไหน

ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้ ตั้งสติกลับมาดีๆ หมี่โยวก็ ก้าวเท้าเดินอีกครั้ง อยากจะเดินออกจากวงล้อมของผู้คน แต่แขนถูกจับไว้ “ใจร้อนเข้าไปแบบนี้ ไม่กลัวโดน โยนออกไปเหรอ?”

มองไปที่ๆไม่ค่อยไกลนักเห็นหน้าตาที่มีความสุขของ สองคนนั้น หัวใจของหมี่โยวเจ็บปวดเหมือนโดนทิ่มแทง: “ถึงจะถูกโยนออกไป ก็ยังดีกว่าเป็นคนโง่ที่โดนหลอก เล่นๆ!”

เธอสะบัดมือเขาทิ้ง หมี่โยวเดินไปอย่างเข้มแข็ง เจ้าสาว หลี่เสี่ยวหวั่นที่กำลังกุมมือของเฉินโม่ห้าน ได้เห็นท่าที ของหมี่โยวที่กำลังเดินเข้ามา เธอรู้สึกตกใจ

ทนอะไรก็ทนได้ แต่เรื่องนี้เธอทนไม่ได้! ชี้นิ้วไปทางเจ้า สาวที่หลายวันก่อนยังเป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อน ตะโกน ด่าอย่างเสียงดัง: “หลี่เสี่ยวหวั่น เธอมันหน้าด้าน!”

หลังจากเสียงเงียบลง ผู้คนทั้งหมดก็หันหน้ามาดูที่ตัว เธอ หลี่เสี่ยวหวั่นหน้าเขียวไปเลย เดี๋ยวเดียวก็เปลี่ยน สีหน้ากลับมายิ้มแย้มและพูดว่า: “หมี่โยว เธอเมาแล้วเห รอ?”

สองมือท้าวเอวหมี่โยวตอบอย่างโมโห: “หลี่เสี่ยวหวั่น เธอคือเพื่อนสนิทของฉันนะ ให้เธอช่วยดูแลโม่ห้านแค่ เดี๋ยวเดียว เธอก็ดูแลจนเอามาเป็นผัวตัวเองเลยเหรอ”
ยังไม่ทันพูดจบ แขกรับเชิญทั้งหลายก็ต่างพากันซุบซิบ นินทา

หลี่เสี่ยวหวั่นทำหน้าเศร้าเสียใจ พิงลงบนหน้าอกของ เฉินโม่ห้าน พูดอย่างเสียใจ: “หมี่โยว จริงๆแล้วเธอเป็นคน แอบรักโม่ห้านมาตลอด ยังคิดจะดึงดูดความสนใจของ เขา เสียใจที่ฉันนับเป็นเพื่อนสนิทกับเธอ คิดไม่ถึงว่าเธอ

เฉินโม่ห้านขมวดคิ้วเมื่อเห็นเธอที่น่าสงสาร แขกรับเชิญ ในงานต่างพากันมองเธอ และเขาก็พูดขึ้นมาว่า: “หมี่โยว คุณดื่มเยอะไปแล้ว ผมให้คนไปส่งคุณ…..

“ปิดปากเงียบ! เฉินโม่ห้าน ฉันมันตาบอดจริงๆ ถึงชอบ คนอย่างนายได้ หนึ่งเดือนก่อน ฉันยังโง่ไปเชื่อคำพูดของ นาย ฮีฮึ…..น่าหัวเราะจริงๆ!” หมี่โยวรู้สึกเจ็บปวดใจ ตาทั้ง สองข้างแดงก๋าจนเหมือนสีเลือด

เฉินโม่ห้านก้มหน้า ในตาเหมือนรู้สึกผิด เขาไม่ใช่ไม่รัก หมีโยว แต่ว่าหลี่เสี่ยวหวั่นบอกเขาว่า เธอท้องกับเขา และ พ่อแม่ก็อยากให้เขารีบๆมีหลานให้อุ้ม

หลี่เสี่ยวหวั่นเห็นสายตาที่ผิดปกติของเฉินโม่ห้าน รู้สึก หวั่นใจกลัว แล้วจับมือเขาไว้แน่นๆ ก้มหน้าและพูดอย่าง อ่อนหวานว่า: “โม่ห้าน คุณอย่าเงียบไปสิ หมี่โยวนั่นแหล่ะ ที่คอยตื้อคุณตลอด วันนี้เป็นวันแต่งงานของเรานะพ่อแม่ยังมองกันอยู่ด้วย!”

พอดึงสติกลับมาได้ เฉินโม่ห้านก็เงยหน้าขึ้น มองหน้าผู้ หญิงที่เขาเคยรักมาก สายตาที่โกรธเกลียดของเธอ เขา มองเห็นอย่างจริงจัง แต่ก็เป็นความจริงอย่างที่หลี่เสี่ยว หวั่นพูด วันนี้เป็นวันแต่งงานของเขาสองคน เขาได้ทรยศ ต่อเธอไปแล้ว……

เฉินโม่ห้านทําใจให้นิ่ง ไม่กล้ามองตาเธอ กลั้นใจพูดสิ่ง ที่ไม่ตรงกับใจว่า: “หมี่โยว คุณอย่ามาซื้อผมอีกเลย ฉัน เคยบอกคุณแล้ว ว่าคนที่ผมชอบคือเสี่ยวหวั่น”

ทันใดนั้น เสียงหัวเราะดังขึ้นมา เธอมองหน้าหลี่เสี่ยว หวั่นทําท่าทางที่ได้ใจ หมี่โยวไม่ได้ออกเสียง นัยน์ตาของ เธอ มีแต่ชายที่เธอเคยรักมาก แต่ตอนนี้กลับใส่ร้ายเธอ อย่างไม่สนใจอะไรเลย

หมีโยวเอามือคว้าเค้กที่วางบนโต๊ะ ใช้แรงปาเค้กใส่ไป ที่หน้าเฉินโม่ห้านเต็มๆ ทันใดนั้นเค้กที่ขาวหวานมันเนย ได้ถูกขว้างใส่บนเสื้อสูททั้งตัว จ้องมองเขาถูกกระทำจน เละไปทั่วตัวอย่างดุร้าย หมี่โยวพูดด้วยความโกรธและ เกลียด: “เฉินโม่ห้าน นี่คือการตอบแทนที่คุณใส่ร้ายฉัน” นาทีนี้ สิ่งดีๆทั้งหมดที่เคยมีให้กันได้กลายเป็นแค่ลมที่ ไม่มีตัวตน

“หะ หมี่โยว เธอทำอะไรอ่า!” หลี่เสี่ยวหวั่นตะโกนร้องและดึงตัวเฉินโม่ห้านถอยหลังออกไป

ท่ามกลางความวุ่นวาย มีบอดี้การ์ดหลายคนวิ่งเข้ามา และเข้าไปล้อมตัวหมี่โยวไว้

ทันใดนั้น ที่เอวก็มีแรงอะไรสักอย่างจับเธอไว้ หมี่โยว ยังไม่ทันหันไป ตัวเธอก็เริ่มลอยขึ้น เธอตกตะลึงแล้วเงย หน้าขึ้นมาดู เจอสายตาคู่หนึ่ง: “คนสวย ไหนพูดมาฟัง หน่อยซิ เธอไปซื้อใครเมื่อไหร่ เห็นที วันนี้ผมต้องลงโทษ คุณสักหน่อยแล้ว”

ได้ยินเช่นนี้แล้ว คนทั้งงานต่างพากันซุบซิบพูดคุยกัน

“เธอเป็นผู้หญิงของผู้บริหารบริษัทตระกูลหนานกง?”

“นี่เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่?”

หนานกงห้าวฉีไม่สนใจและยักคิ้วให้เฉินโม่ห้าน แล้วอุ้ม ตัวหมี่โยวเดินออกจากงานในโบสถ์ต่อหน้าทุกคน

อุตส่าห์เชิญหนานกงห้าวฉีมาได้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆหลี่ เสี่ยวหวั่นกลับเห็นเขาปกป้องหมี่โยว มองตามด้านหลัง ของพวกเขาที่เดินออกไป ในตาของเธอเต็มไปด้วยความ อิจฉาริษยา