ตอนที่ 2

หลังจากอาบน้ำเสร็จ พราวเนตรก็พยายามจะข่มตาให้ หลับ แต่ทำไม่สำเร็จ เพราะในหัวสมองของหล่อนยังคง หมกมุ่นอยู่กับเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อช่วงหัวค่ำตลอดเวลา

สายตาของคีแรนเต็มไปด้วยความเกลียดชังเลือดเย็น ทุกครั้งที่มองมายังหล่อน ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงได้ จงเกลียดจงชังหล่อนแบบนี้

หญิงสาวถอนหายใจแรงๆ แล้วลุกขึ้นนั่ง ไม่อาจตัด ความว้าวุ่นใจเรื่องของเจ้านายใจเหี้ยมอย่างคีแรนออก จากสมองได้ หล่อนคงต้องออกไปเดินสูดอากาศบริสุทธิ์ สักพัก เหมือนกับที่เคยทำในค่ำคืนที่เคยนอนไม่หลับนั่น แหละ

มือเล็กคว้าเสื้อคลุมสีขาวสะอาดมาสวมใส่ ขณะก้าว เดินออกไปจากห้องพัก มุ่งหน้าตรงไปยังสนามหญ้าหน้า คฤหาสน์ทันที โชคดีที่คืนนี้ดวงจันทร์เกือบเต็มดวง ทำให้ หล่อนมองเห็นสิ่งต่างๆ รอบตัวได้ค่อนข้างชัดเจน

หล่อนเดินมาหยุดที่หน้าโต๊ะไม้สีขาวตัวเล็ก ยืนกอดอก มองพระจันทร์ดวงกลมโตด้วยความชื่นชม แม้บางคืน เมฆหมอกจะบดบังความงดงามของจันทราไปบ้าง แต่ เมื่อหมอกสลายไป ดวงจันทร์ก็กลับมางดงามเช่นเดิมไม่ เปลี่ยนแปลง
หญิงสาวระบายยิ้ม ดวงตาจับจ้องมองดวงจันทร์และ ดวงดาราบนฟากฟ้าไม่วางตา แต่เสียงโหยหวนของสัตว์ มีชีวิตบางอย่างที่ดังแว่วมาเข้าหู ทำให้หล่อนต้องละ สายตาจากความงดงามบนท้องฟ้าและมองหาต้นเสียง

“อ๊า….อ๊า….อู๊ยยยย……….

หล่อนหมุนตัวมองไปรอบๆ และก็ย่ำเท้าเดินหาต้นตอ ของเสียงด้วยความสงสัย

“เสียงอะไรน่ะ ทำไมเหมือนเสียงคนถูกทำร้ายเลย”

หล่อนเดินหา จนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่หน้าปีกด้านซ้าย ของตัวตึกใหญ่ ใบหน้านวลเงยแหงนมองขึ้นไปยัง ระเบียงที่ยื่นออกมาจากห้องนอนของคีแรน ก่อนที่ดวงตา กลมโตจะเบิกกว้าง พร้อมๆ กับมือเล็กทั้งสองข้างที่ยกขึ้น อุดปากเอาไว้

“u…”

หล่อนเห็นคีแรนกำลังเสพสังวาสอยู่กับคู่ขาคนสวยบน ระเบียงนั่น และที่สำคัญดวงตาของเขาจ้องมองมายัง หล่อน แม้จะมืดมาก แต่หล่อนก็รู้สึกได้ถึงพลังอำนาจจาก สายตาดุดันคู่นั้น

ขาของหล่อนอ่อนแรง เข่าแทบทรุดฮวบลงกองกับพื้นดวงตาของหล่อนยังคงจ้องเป่งไปที่ลีลาร่วมเพศของคน ทั้งคู่ตลอดเวลา คีแรนกระแทกกระทั้นเข้าใส่ด้านหลัง ของผู้หญิงคนนั้นอย่างรุนแรง ระรัวเร็ว และทุกครั้งที่ดีแร นอัดกระหน่ำเข้าใส่ ผู้หญิงคนนั้นก็ร้องโหยหวนออกมา ดังลั่นราวกับทรมานเสียเหลือเกิน

นี่ไงล่ะ…ต้นเหตุของเสียง น

หล่อนบอกตัวเองให้รีบเดินไปจากตรงนี้ เดินไปจาก ความอุจาดตาที่เกิดขึ้น แต่สองขากลับไม่ยอมขยับ หล่อนยืนมอง…มองพวกเขาร่วมรักกันไม่ต่างจากพวก ถ้ามอง ไม่ช้าหล่อนก็ได้ยินเสียงของคีแรนดังแว่วมาเข้าหู เขาบอกว่าเขาแตกแล้ว…

โอ้…พระเจ้า…!

พราวเนตรเลื่อนมือที่ปิดปากเอาไว้มาปิดหู ก่อนจะรีบวิ่ง หนีมาจากสถานการณ์นั้นด้วยใจคอระห่ำ พวงแก้มนวล แดงระเรื่อ หน้าตาก็ร้อนผ่าวด้วยความอับอาย

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หล่อนเห็นคาตาว่าคีแรนเสพสุขกับ คู่ขาของเขา แต่ทุกครั้ง…หล่อนก็จะมีอาการแบบนี้ตลอด ตื่นตกใจ ละอาย และก็ต้องวิ่งหนีจากเหตุการณ์เหล่านั้น

ทำไมคีแรนถึงมักมากแบบนี้นะ เขาไม่คิดจะหยุดความโสดเอาไว้กับผู้หญิงคนไหนเลยหรือไง

หล่อนคิดอย่างโมโห ก่อนจะบอกตัวเองว่ามันไม่ใช่เรื่อง ของหล่อน หยุดคิดเรื่องของเจ้านายได้แล้ว ลืมภาพที่เห็น และลืมเสียงที่ได้ยินซะ

หล่อนพุ่งตัวเข้ามาในห้องนอน ล้มตัวลงบนเตียง แล้วรีบ ปิดตาลง แต่ให้ตายเถอะ ภาพนั้น…ภาพที่คีแรนกำลังร่วม เพศกับคู่ขายังคงชัดเจนแจ่มแจ๋ว

“หยุด…หยุดคิดนะพราว…อย่าคิดถึงมัน…

พราวเนตรบอกตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า แต่กว่าจะ สามารถข่มตาให้หลับลงได้ ก็เกือบสว่างเลยทีเดียว