ตอนที่ 4

ดวงจันทร์กลมเด่นที่ติดตรึงอยู่บนท้องนภาหาได้ช่วยให้ อิงบุญคลายเศร้าได้เลยสักนิด หล่อนนั่งนิ่ง เงยหน้าขึ้น จ้องมองพระจันทร์ด้วยความรู้สึกโดดเดี่ยว ตอนนี้ชีวิต ของหล่อนก็หาได้แตกต่างจากดวงจันทราตรงหน้าไม่ แม้ จะอยู่ในที่ที่สูงส่งอย่างตระกูลอิสไมนอฟ มาร์คิเดฟ แต่ โดดเดี่ยวก็ยังเกาะกินหัวใจอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

การดิ้นรนต่อสู้เพื่อให้ได้พบหน้ากับน้องชายที่ พลัดพรากกันไปนานถึงห้าปีเต็มๆ มันช่างเป็นเรื่องที่ ทําได้ยากเย็นยิ่งนัก หล่อนต้องยอมแลกทั้งตัวเพื่อให้ได้ รับความช่วยเหลือนี้ แม้ว่าการแลกเปลี่ยนครั้งยิ่งใหญ่นี้ จะเกิดขึ้นกับชายที่ตัวเองแอบหลงรัก แต่กระนั้นเขาก็ไม่ ได้รักหล่อน เขาเกลียดหล่อนราวกับกิ้งกือไส้เดือน ทุก ครั้งที่เจอหน้าหล่อนไม่เคยสัมผัสได้ถึงความอาทรจาก ผู้ชายหล่อร้ายกาจอย่างนิโคไลเลยสักนิด เขาจงใจขว้าง ปาความชิงชังเข้าใส่อย่างไม่ปรานี

น้ำตาแห่งความขมขื่นค่อยๆ ซึมไหลออกมาจากดวงตา มันค่อยๆ ไหลผ่านแก้มนวลไปอย่างช้าๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับ ความปวดร้าวที่ได้รับ หล่อนต้องกัดฟันทนทุกข์กับความ เกลียดชังของนิโคไลไปจนกว่าเกรกอรี่จะได้ในสิ่งที่เขา ต้องการ

นั่นก็คือ… ลูกของหล่อนกับนิโคไล…
มือบางยกขึ้นกุมหน้าท้องแบนเรียบของตัวเอง หากวัน นั้นมาถึงจริงๆ วันที่หล่อนต้องท้องลูกของตัวเองกับนิโค ไลจริงๆ หล่อนจะสามารถตัดใจยกลูกให้กับเกรกอรี่ได้ อย่างนั้นหรือ ค่าตอบคือไม่… แต่หล่อนไม่มีทางเลือกอื่น ใดเลยในตอนนี้

ดวงหน้างดงามที่อาบไปด้วยคราบน้ำตาซบลงกับ สองมือเล็ก ร่ำไห้ปานจะขาดใจ ทั้งเจ็บปวดกับความ พลัดพราก ทั้งเจ็บปวดกับสิ่งที่ต้องเผชิญหน้าอยู่ในทุก เมื่อเชื่อวัน แล้วนี่หล่อนจะทำยังไงดี จะเดินออกไปจาก วังวนความแค้นนี้ยังไงดี

น้ำตายังไม่ทันจะหยุดไหล แต่เสียงเหี้ยมเกรียมของ มัจจุราชตัวร้ายก็ดังระเบิดขึ้นที่ด้านหลังเสียก่อน และนั่น ก็ทำให้หญิงสาวต้องรีบป้ายน้ำตาทิ้ง ก่อนจะหันกลับไป เผชิญหน้า ซึ่งก็พบว่านิโคไลผู้ชายโคตรหล่อยืนอยู่ไม่ ห่างนัก เขาอยู่ในชุดลำลองสีขาวสะอาด ตัดกับผิวสีแทน สวยสุขภาพดี ความสมบูรณ์แบบที่หาสิ่งใดเปรียบไม่ได้ ส่องประกายเข้ามาหาจนหล่อนแสบตา

เมื่อไหร่นะ เมื่อไหร่นิโคไลจะหล่อน้อยลงสักที อย่าง น้อยๆ ก็แค่หล่อมากกว่าแบรดพิตต์สักเล็กน้อยก็พอ อย่า หล่อมากมายทะลุโลกแบบนี้เลย เพราะหล่อนอาจจะ หัวใจวายไปเสียก่อน

“คุณพ่อคงบอกกับเธอแล้วสินะว่าฉันตกลงยอมแต่งงาน กับเธอ”
“เอ่อ… ฉันยังไม่รู้เรื่อง”

สติสตังยังไม่กลับมาดี จึงทำได้แค่ตอบอึกอักออกไป ขณะที่สายตาก็ยังคงมองผู้ชายตรงหน้าอย่างละเอียด ลออเช่นเดิม มองเหมือนไม่เคยเห็นเทพบุตรอย่างนั้น

“ตอแหล ถ้าเธอไม่รู้เรื่อง เธอจะมานั่งร้องไห้ด้วยความ ดีใจแบบนี้ทําไมกัน

อีตาบ้า!

นี่หล่อนอยากจะด่าและตะกุยหน้าหล่อๆ ของเขาให้เป็น รอยเล็บนักเชียว หล่อนร้องไห้เพราะเสียใจ แต่พ่อเจ้า ประคุณมองกลับด้านซะงั้น

“ก็แล้วแต่คุณจะคิดเถอะ ฉันเบื่อที่จะคุยกับคุณเต็มที

แล้ว”

“เบื่อหรือ

“ใช่ ฉันเบื่อที่จะต่อปากต่อคำกับคุณแล้ว ขอตัวไปพัก ผ่อนค่ะ”

อิงบุญเหนื่อยเกินกว่าจะอยู่ต่อปากต่อคำด้วยได้อีก ดัง นั้นหล่อนจึงคิดจะเดินจะหนี แต่ข้อมือบางก็ถูกคนตัวโตกระชากเอาไว้เสียก่อน และด้วยแรงของเขาก็ทำให้ หล่อนเซถลาเข้าไปชนกับแผงอกกว้างอย่างไม่ได้ตั้งใจ

หล่อนเห็นเขาผงะ ก่อนจะผลักหล่อนออกห่างทันที จาก นั้นก็แสดงท่าทางแขยะแขยงออกมาจนหล่อนอดหมั่นไส้

ไม่ได้

“ฉันไม่ได้มีความคิดจะถูกเนื้อต้องตัวเธอหรอกนะ”

“งั้นเมื่อกี้มาจับมือฉันทำไมคะ หรือว่าเปลี่ยนมาสนใจ อดีตอีตัวอย่างฉันแล้วล่ะคะ”

แม้จะไม่อยากสู้รบกับคนตัวโตในตอนนี้ แต่เพราะ ท่าทางรังเกียจที่เขาแสดงออกมานั้น มันทำให้หล่อนอดที่ จะเอาคืนบ้างไม่ได้

“ฉันน่ะถึงจะไม่สวย… จะไม่อิ่ม…

อิงบุญแสร้งปั้นหน้าและเดินตรงเข้ามาหาเขาใกล้ขึ้น

เรื่อยๆ

“เท่ากับแม่คู่นอนคนอื่นๆ ของคุณ แต่รับรองว่าลีลาน่ะ ไม่เป็นรองแน่นอนค่ะ”

“แพศยา!”
เขาถอยหลังออกห่างก่อนที่หล่อนจะก้าวถึงตัวของเขา เสียอีก จากนั้นก็มองหล่อนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยกอง

ไฟ

“มันก็แน่อยู่แล้วล่ะไม่อย่างนั้นพ่อของฉันคงไม่ติดใจเธอ

หรอก”

อิงบุญอึ้งไป เพราะรู้ว่าผู้ชายตรงหน้ากำลังเข้าใจผิด แต่ เพราะหมั่นไส้เขาจึงไม่คิดจะอธิบายอะไรออกไป

“คงงั้นมั้งคะ”

“แพศยา”

“อ๊ะ อ๊ะ อย่าทําเป็นเล่นไปนะคะ คุณเองก็ระวังจะหลง ฉันจนโงหัวไม่ขึ้นเหมือนกัน”

หล่อนแสร้งยิ้มยั่ว ยิ่งได้เห็นนิโคไลเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ หล่อนก็ยิ่งสะใจ คอยแต่หาเรื่องต่อว่าให้หล่อนเจ็บช้ำดื นัก สมน้ำหน้าโกรธจนอกแตกตายไปเลยยิ่งดี

“ฝันไปเถอะ ผู้ชายอย่างฉันน่ะ ไม่มีทางหลงเสน่ห์อีตัว ชั้นตาแบบเธอหรอก”

ในอกเต็มไปด้วยความอดสู แต่ภายนอกนั้นจำต้องระบายยิ้มออกไป ก็หล่อนไม่มีทางเลือกนี่ หล่อนไม่ ต้องการร้องไห้ต่อหน้านิโคไล หล่อนไม่ต้องการเห็น สายตาสมเพชเวทนาจากผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่ขโมยหัวใจ ของหล่อนไปแล้วทั้งดวง

“แล้วเราจะได้เห็นกันค่ะ ขอตัวนะคะ ฉันเหนื่อยมาก”

หล่อนไม่สนคำพูดไล่หลังใดๆ ของนิโคไลอีก หล่อนรีบ อ้าวมุ่งหน้ากลับห้องพักอย่างรวดเร็ว ในขณะที่นิโคไล มองตามไปด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเดือดดาล

“ฉันจะขยี้เธอให้แหลกเป็นชิ้นๆ เลยคอยดูสิ ยาย แม่มด!