บทที่ 11 เอาข้อเสนอมาแลก

พอเย็นหวานได้กลับไปถึงที่แผนกออกแบบ เธอรู้สึกถึง บรรยากาศ ในออฟฟิศไม่เหมือนเดิม สายตาเพื่อนร่วมงานที่

มองเธอก็ดูแปลกๆ แต่ก็ว่านะ ผลงานของเธอที่เลอะเทอะไป หมดกลับได้ที่หนึ่ง ถ้าเป็นเธอๆก็คงคิดว่ามันไม่ปกติ

เหมือนกัน เธอก็ไม่กะจะอธิบายอะไร อีกอย่าง เรื่องที่เกี่ยวกับ ให้หลีเฉินเรื่องนี้ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะอธิบายมัน

ยังไง รอผ่านไปหลายวัน ทุกคนคงลืมมัน

หลังจากนี้เธอก็ไม่สนใจเรื่องพวกนี้อีก กลับไปถึงโต๊ะทำงาน ของตัวเอง เริ่มดูเอกสารแข่งขันกับเวลา พรุ่งนี้ก็ต้อง

ส่งโครงสร้างการออกแบบแล้ว เวลาของเธอกระชั้นชิดมาก

เธอเพิ่งนั่งดูไปได้ไม่นาน ก็มีเอกสารมากองที่โต๊ะเป็นปีก

เงินโป๊เมียมองเธอด้วยสีหน้าเชิดยิ่ง ” ช่วยไปถ่ายเอกพวกนี้ มาอย่างละสามชุด จัดตามลำดับมาด้วย ”

เอกสารกองนี้มันเยอะมากเลยนะ อีกอย่างไม่ได้จัดเตรียมมา ตามลำดับทั้งหมดเลย กว่าเธอจะทำเสร็จคง

เสียเวลาไปมาก

เธอขมวดคิ้วขึ้น พูดปฏิเสธเธอไป “ ตอนนี้ฉันยังมีเรื่องอย่าง อื่นต้องทํา ให้คนอื่นทําไปก่อน “
เงินโป๊เมียเริ่มไม่พอใจ ต่อว่าเธอขึ้นอย่างเสียงดัง

“เย็นหวาน เธอคิดว่าใช้วิธีสกปรกได้ที่หนึ่งมาในครั้งนี้

แล้วคิดว่าตัวเองไม่เหมือนเดิมนั้นสินะ ? ฉันจะบอกอะไรให้นะ วันไหนที่เธอยังไม่ได้เลื่อนขั้น เธอก็ยังเป็นเด็กใหม่

ของแผนกออกแบบวันยามค่ำ และเรื่องพวกนี้ก็เป็นหน้าที่ของ เธอที่ต้องทํา ถ้าเธอไม่อยากทำ ก็เตรียมเก็บข้าว

ของออกไปได้เลย

ผลการแข่งขันครั้งนี้ ดีไซเนอร์ในแผนกต่างก็ไม่พอใจ เสิ่นโป๊ เมียยิ่งเป็นหัวโจกของเรื่องนี้

ถ้าเธอฉวยโอกาสนี้ไล่เธอออกไปหล่ะ หลายปีมานี้ที่เธอทน ความลำบากทุ่มเทมาก็สูญเปล่า เธอกัดฟันทนมันไว้

ยกเอกสารกองนั้นขึ้น ” ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ ”

เงินโป๊เมียมองเงาหลังเธอที่เดินไป แววตาของเธอนั้นดุร้าย

มาก

และเธอไม่หวังดีพูดขึ้น ” ถ่ายเสร็จแล้ว เธอมาเอาที่ห้อง ทำงานของฉันอีก ยังมีอีกเยอะเลย “ เสินโป๊เมียตั้งใจจะ

แกล้งเธอให้ได้

เย้นหว่านโกรธจนเท้า คิดอยากจะโยนเอกสารที่อยู่ในมือ ทิ้งให้หมดซะ แต่สุดท้ายเธอก็ต้องยอมรับชะตากรรม

ได้แต่เดินไปถ่ายเอกสารที่หน้าเครื่องตามคำสั่ง กว่าจะเสร็จก็ใช้เวลาไปครึ่งค่อนวัน รอจนเธอจัดการเรื่องพวกนี้

เสร็จ ก็ใกล้ถึงเวลาเลิกงานพอดี

เธอจ้องดูเอกสารที่ให้หลีเฉินให้มากองนั้น เธอใช้มือนวดขมับ ตัวเอง สุดท้ายเธอตัดสินใจทำโอทีต่อ

ในห้องออกแบบที่กว้างใหญ่ ดวงไฟทุกที่ได้ดับลง ในเวลานี้มี แต่โต๊ะทำงานเธอที่ยังเปิดไฟสว่างไว้ มือข้างนึง

กำลังเปิดดูเอกสาร อีกข้างใช้ปากกาจดสิ่งสำคัญอยู่ ดูมี สมาธิและตั้งใจมาก คล้ายๆยังมีความกังวลเล็กน้อย

คุณให้หลีเฉินเดินมาถึงที่แผนกออกแบบมองไปก็เห็นเธอที่ อยู่ใต้แสงไฟพอดี มองไปรอบๆมืดไปหมด เธออยู่ใต้

แสงไฟแล้วดูเด่นชัดเป็นพิเศษ

ในดวงตาที่คมลึก มีความมืดมนแว๊บเข้ามา จากนั้นก็เดินไป

ทางเธอ “ คุณยังทำอะไรอยู่ตรงนี้ ?

ห้องที่เงียบกริบ จู่ๆมีเสียงคนขึ้นมา ทำเธอตก ร่างกาย ทรงตัวไม่อยู่เกือบล้มจากเก้าอี้ลงมา

ผู้ชายรีบเดินก้าวเข้าไป ตามือไวรีบรับหลังเธอไว้ระยะของ สองคนใกล้ชิดเข้ามา เข้นหว่านก็เพิ่งเห็นชัดหน้าอันหล่อ

เหลาของเขา เป็นให้หลีเฉินได้ไง แขนของเขาติดแนบกับแผ่น หลังเธอ มีแรงและรู้สึกถึงความร้อนได้ ใจเธอเริ่ม

เต้นเร็วขึ้น หลังจากนั้นก็ได้สติกลับมา เธอรีบยกตัวขึ้นนั่งออกจากอกของเขา เธอถอยออกสองก้าวจากเขา

ทิ้งระยะห่างไว้

“คุณ โห้หลีเฉิน ฉันทำโอทีต่อค่ะ

เห็นสีหน้าเธอที่ระแวง ในตาของเขามีความไม่พอใจได้แวะ

เข้ามา

เขาพูดเสียงเข้ม ” คุณไม่จำเป็นต้องทำโอทีต่อก็ได้ ”

แต่เวลาฉันไม่พอ ……

เธอพูดถึงครึ่ง จู่ๆเธอก็นึกอะไรออก เห็นแววตาเขาใสขึ้น เธอ เต็มไปด้วยความหวังพูดขึ้น “ คุณโห้หลีเฉิน

ความหมายว่าคุณจะให้เวลาฉันอีกสองวันใช่มั้ยคะ ? ”

– ค่าขอของคุณ ผมสามารถรับปากได้ แต่คุณก็ต้องรับปาก เงื่อนไขของผมด้วย ”

ให้หลีเฉินสายตาคมลึกจ้องมองเธออยู่ ในความมืด แววตา นั้น ปะปนไปด้วยแววตาอนาจารหน่อยๆ

เธอรู้สึกไม่สบายใจ รองแกล้งถามขึ้น “ เงื่อนไขคุณคืออะไร ?