บทที่1 ผมไม่แต่งงานกับคุณหรอก

“อย่าแตะต้องฉัน คุณอย่ามาถูกเนื้อต้องตัวฉัน! ถอยไป Ina……..”

ในห้องที่มืดมน เย็นหว่านหลบที่ไปขาเตียงอย่างตื่นตกใจจน ทำอะไรไม่ถูก แต่เธอถอยก้าวหนึ่งเงาสูงใหญ่ของผู้ชายตรง หน้าก็ยิ่งเข้าใกล้มาหาเธอ

เหมือนปีศาจชั่วร้ายที่แยกเขี้ยวยิงฟันจะฉีกเธอให้แหลกเป็น

เสี่ยงๆ

“อย่าเข้ามา…….ขอร้องคุณล่ะ ขอร้องคุณปล่อยฉันไปเถอะ

” เฮอะ ”

เสียงหัวเราะที่ทุ้มแหบแห้งปลดปล่อยออกมาในความ

มืดมน

น้ำเสียงสบประมาทและอันตราย จู่ๆ มือใหญ่ที่มีเรี่ยวแรงบีบ

คางเธอไว้

ใบหน้าของผู้ชายใกล้เข้ามาทีละนิดท่ามกลางความมืด

ลมหายใจของเขาร้อนเหมือนเผาคนได้ “กล้าหาเรื่องฉัน ก็ ต้องชดใช้ค่าตอบแทนกับสิ่งที่ทำไป

ค่าตอบแทน? ต้องชดใช้ค่าตอบแทน
เย็นหว่านกลัวจนสมองเชื่องช้า เธอใช้สองมือทุบตีอย่างสุด ชีวิต “อย่า……” ยังพูดไม่ทันจบ

เสียงของเธอก็ถูกริมฝีปากและลิ้นที่เร่าร้อนกลืนกินไปหมด

ช่วงชิงทุกวิธีที่เธอจะขัดขืนหมดไปให้สิ้นซาก “ไม่!” จู่ๆ เข้น หว่านลืมตาขึ้นมา

แสงแดดเจิดจ้านอกกระจกรถแยงตาจนเธอรีบเอามือบังไว้ สีหน้าเธอขาวซีด

บนหน้าผากมีเหงื่อซึมออกมาเล็กน้อย แววตายังมีความหวาด

กลัวที่ตกใจไม่หายเปล่งประกายอยู่

คือความฝัน ฝันแบบนี้อีกแล้ว แต่ความรู้สึกเจ็บที่ระหว่างขา ของเธอยังไม่จางหายไป

ย้ำเตือนความจริงที่เธอถูกข่มขืนคืนก่อนอย่างโหดร้าย และ

ตอนที่เธอตีเขาบาดเจ็บแล้วหนีไป

เสียงที่กัดฟันพูดของเขา “ผมไม่มีทางปล่อยคุณแน่!”

เขาไม่มีทางปล่อยเธอ นี่ไม่ใช่แค่คำข่มขู่แน่นอน! เพราะเข้นหว่านรู้สึกได้ถึงอันตรายที่ไม่มีทางต่อต้านจากตัว

เขา

ไม่นานเขาคงจะมาหาเธอ มือของ เป็นหว่านสั่นเล็กน้อยอย่าง ควบคุมไม่ได้ เธอกลัวจนกุมศีรษะไว้

พยายามอยากรื้อฟื้นความทรงจำให้ได้ว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่เธอเมาจนภาพตัด

ยังไงก็นึกไม่ออก เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร? ยิ่งไม่รู้ว่าเธอไปหา เรื่องเขายังไง?

“คุณเย้นครับ ถึงแล้วครับ” คำพูดของคนขับรถทำลายสมาธิ

ของเธอ

เธออึ้งเล็กน้อย เงยหน้าก็เห็นร้านกาแฟไฮคลาสนอกกระจก รถ อารมณ์เธอตื่นเต้นและกังวลใจเล็กน้อย

ตอนนี้คนที่เธอจะไปเจอคือว่าที่สามีที่พรุ่งนี้เธอจะหมั้นด้วย —-คุณชายที่เป็นมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งในเมืองเฉิงหนาน CEOคนปัจจุบันของให้ถึงกรุ๊ป ให้หลีเฉิน

ว่ากันว่าเขาใช้เวลาเพียงแค่ห้าปีจากให้ถึงกรุ๊ป

ที่เป็นมหาเศรษฐีในประเทศจนกลายมาเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ สะเทือนไปทั่วโลก

กลายเป็นตำนานของยุคสมัยนี้ที่ดึงดูดความสนใจจากทั่วโลก

วิธีของเขาก็ยิ่งขึ้นชื่อว่าแข็งกร้าวและเผด็จการไม่เหลือทาง เลือกให้คนอื่น

ทำให้คนแค่ได้ยินต่างก็กลัวจนตัวสั่น ผู้หญิงมีชาติตระกูลนับ ไม่ถ้วนอยากไต่เต้าเป็นคุณ

ผู้หญิงของตระกูลโห้ แต่คนที่ได้เกียรติยศพิเศษนี้กลับเป็น เข้ นหว่านที่มีฐานะทางบ้านธรรมดามาก
เพียงเพราะเธอเป็นหลานสะใภ้ที่ถูกคุณท่านให้เลือกไว้ เย็น หว่านไม่รู้ว่าทําไมให้หลีเฉิน

ต้องเจอเธอก่อนวันหมั้นหนึ่งวัน แต่สำหรับเธอแล้วนี่ก็ถือเป็น

โอกาสพอดี

โอกาสที่จะได้ขอยกเลิกงานหมั้น ถึงจะเป็นงานหมั้นที่ผู้หญิง นับไม่ถ้วน ใฝ่ฝัน

แต่ถูกลวนลามก่อนงานหมั้น ความอับอายขายหน้าแบบนี้ ทำให้เธอไม่สามารถเป็นเจ้าสาวคนนี้ได้

แต่ว่า เธอจะบอกถอนหมั้นต่อหน้าผู้ชายที่สูงส่งเหมือนยอด เจดีย์ทองคำคนนี้ได้ยังไง?

เข้นหวานจัดผ้าพันคอตัวเองอย่างกินปูนร้อนท้อง เธอซ่อน รอยจูบที่คืนนั้นผู้ชายคนนั้นทิ้งไว้ให้เธอเป็นอย่างดี

——— นาทีนี้ ในร้านกาแฟไคลด์ที่ให้บริการเฉพาะลูกค้า

ไฮโซที่มานั่งชิวๆ

เงียบจนไม่มีลูกค้าสักคน แม้กระทั่งพนักงานก็ไม่มี ที่นั่งใกล้ ริมหน้าต่างที่มีความเป็นส่วนตัวมาก

มีผู้ชายสง่าผ่าเผยนั่งอยู่คนหนึ่ง ชุดสูทลายสีดำเข้มเสริมให้ รูปร่างเขาเพอร์เฟคจนไร้ที่ติ

ขาที่เรียวยาวนั่งไขว่ห้างอยู่อย่างชิวๆ พอมองขึ้นไปอีกคือ ใบหน้าที่หล่อเหลาจนทำให้ผู้หญิงคลั่งไคล้
คางที่แข็งแรงได้รูป ริมฝีปากที่บางแต่เซ็กซี่ จมูกที่คมสันและ นัยน์ตาสีฟ้ามีแสงเย็นที่แหลมคมเปล่งประกายอยู่

แค่มองทีเดียวก็ทำให้คนตะลึงในความหล่อ แต่ที่ยิ่งกว่าคือ

ทําให้คนหวาดกลัว

ในมือของเขาถือกาแฟไว้แก้วหนึ่ง ริมฝีปากมีรอยยิ้มที่ทำให้ คนกลัว “หาตัวไม่เจอ?”

ผู้ช่วยส่วนตัวอย่างเวยอยู่ตรงหน้าเขาสั่นไปทั้งตัว ทันใดนั้น รีบโน้มตัวลงเก้าสิบองศา

เหงื่อบนหน้าผากไหลพรากลงมาไม่หยุด “ขอโทษครับคุณ ท่าน

โรงแรมที่คุณท่านพักคืนก่อนกล้องวงจรปิดถูกคนตั้งใจ ทำลายทิ้ง ไม่สามารถเห็นใครเข้าไปที่ห้องของคุณท่าน

ยากที่จะคอนเฟิร์มประวัติส่วนตัวของเธอก่อนพรุ่งนี้ครับ ไม่

สามารถคอนเฟิร์ม

นี่ก็หมายความว่างานหมั้นของพรุ่งนี้ไม่สามารถเปลี่ยนเธอ เป็นเจ้าสาวได้

แต่ผู้หญิงที่เขาอยากได้ ไม่เคยที่จะไม่ได้

และยิ่งกว่านั้นเธอหาเรื่องเขา แล้วเขาจะปล่อยเธอไปได้ อย่างไร?

ท่าทีที่บางเบาคืนก่อน เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น…
“หนึ่งเดือน” ให้หลีเฉินหัวเราะเยาะที่หนึ่ง สายตาเต็มไปด้วย อานาจที่อยากได้อะไรต้องได้

“ไม่ว่าจะด้วยวิธีด้วยใดก็ต้องหาเธอให้เจอ

“แล้ว…….งานหมั้นพรุ่งนี้ท่านจะทำยังไงครับ?”

ให้หลีเฉินหันไปเห็นรถเบนลี่ที่เพิ่งจอดลงนอกหน้าต่าง มุม ปากมีรอยยิ้มที่เยือกเย็น โผล่ขึ้นมา

ต้องปรับเปลี่ยนแผนนิดหน่อยแล้ว เข้ามาที่ร้านกาแฟ -เย็นหว่านเดิน

ไม่เห็นพนักงานแต่กลับเห็นผู้ชายที่มีท่าทีเหมือนผู้ช่วยส่วนตัว กําลังยืนตัวตรง

เหมือนรอเธออยู่ “คุณเย้นครับ คุณท่านอยู่ด้านใน เชิญมากับ

ผมครับ”

“โอเคค่ะ” ตั้งแต่จัดเตรียมให้คนขับคอยรับส่ง ต่อมาก็ให้คน เคลียร์เส้นทาง และมีคนคอยนำทาง

ทั้งหมดนี้ต่างก็มาจากการเทคแคร์ที่สุภาพบุรุษของว่าที่สามี

ยิ่งทำให้เย็นหว่านรู้สึกกินปูนร้อนท้องและไม่สบายใจ

อีกสักครู่ที่เขาจะคุยกับเธอคือรายละเอียดของงานหมั้น เธอ ควรจะบอกถอนหมั้นอย่างโหดร้ายยังไง?

เย็นหว่านก้มหน้าและเดินอย่าง ใจสั่นหวิว จนกว่าเห็นรองเท้า หนังที่เงาวับของผู้ชายถึงได้รีบหยุด
ถึงแล้ว สิ่งที่ควรมาก็มาแล้ว เธอจับกระเป๋าคลัชไว้แน่น เงย หน้าและพยายามสุดฤทธิ์ในการฉีกรอยยิ้มออกมา

“คุณให้คะ สวัสดีค่ะ” เป็นหว่านอึ้งไปครู่หนึ่ง เธอคิดไม่ถึงว่า

ว่าที่สามีของตนเอง จะหล่อเหล่าขนาดนี้ ดูดีเหมือนชายรูปงามที่เดินออกมาจาก

ในภาพวาด

หล่อไม่มีที่ติแถมยังมีบุคลิกภาพที่ดูดีสูงส่งจนไม่อาจเอื้อม ทำให้คนไม่อาจดูหมิ่นแถมยังอยากเงยหน้ามองด้วยซ้ำ และคำพูดที่เธอจะบอกถอนหมั้นเป็นการล่วงเกินที่ผิดมหันต์ ชัดๆ

ทันใดนั้นหน้าผากของ เส้นหวานมีเหงื่อไหลซิบ ทำให้เธอยิ่ง กระสับกระส่าย

เหมือนมีก้อนหินก้อนโตติดอยู่ในลำคอ ทำให้เธอเปิดปากพูด ได้อย่างล่ามากสุดขีด

“ที่ฉันมาวันนี้ ที่จริงอยากพูดเรื่องงานหมั้นของเรา……..

“คุณ ผมไม่แต่งงานกับคุณหรอก” ให้หลีเฉินพูดแทรกเธอด้วย น้ำเสียงเหมือนออกคำสั่ง

ไม่เหลือสิทธิ์ใดๆ ให้ปรึกษาและพูดคุย เขาจิบกาแฟอย่างชิวๆ แม้แต่เธอก็ไม่เหลียวมองเลยสักนิด

เย้นหว่านลิ้งค้างไว้ สมองที่ตกตะลึงรู้สึกมึนตึ๊บ เธอมองให้หลีเงินด้วยสายตาที่เหลือเชื่อ

ไม่แต่งงานกับเธอ? งั้นความหมายของเขาก็ตรงกับเป้าหมาย ของเธอไม่ใช่หรอกหรือ?!

เก็บอารมณ์ดีอกดีใจไว้ เข้นหว่านพูดอย่างตื่นเต้น

“งั้นวันนี้ที่คุณนัดฉันมาคือจะคุยเรื่องถอนหมั้นหรอคะ?”

“งานหมั้นยังจัดตามปกติ ต่อจากนี้หนึ่งเดือนผมจะป่าว ประกาศถอนหมั้นกับคุณเอง”

ทีนี้ให้หลีเฉินถึงเงยหน้ามองเข้นหว่านที่หนึ่งด้วยความกรุณา ยังไงอย่างงั้น และวางเช็คใบหนึ่งไว้บนโต๊ะ

เย้นหวานมองตัวเลขบนนั้นอย่างยิ่ง มีศูนย์อยู่เจ็ดตัว! เย้น หว่านไม่เคยเห็นเงินเยอะขนาดนี้มาก่อน

ยิ่งไปกว่านั้นเงินพวกนี้ยังสามารถเป็นของเธออีกด้วย

เธอกลืนน้ำลายและดึงสายตากลับจากเช็คใบนั้นอย่างยาก เย็นแสนเข็ญ

“ทำไมต้องรอหนึ่งเดือนถึงจะยกเลิกงานหมั้นล่ะคะ?”

ถ้ายกเลิกก่อนวันหมั้นถึงจะมีผลกระทบน้อยที่สุดกับทั้งสอง ฝ่ายไม่ใช่หรอ?

“นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณควรจะถาม” ให้หลีเฉินที่สูงส่งและเย็นชา ลุกขึ้นและไม่สนใจเข้นหว่านต่อ

จากนั้นก็ก้าวเท้าเดินออกไปเลย เขาไม่มีความอดทนกับเส้นหว่านเลย

แต่สิ่งเดียวที่ทำให้เขามีความสนใจก็มีแค่ผู้หญิงคืนก่อนนั้น

นี่ก็ไปแล้วหรอ? เข้นหวานยืนเซ่ออยู่ มองดูร่างเงาของผู้ชายที่ ยิ่งอยู่ไกลแล้วยังดึงสติกลับมาไม่ได้

นัดเธอมาเจอหน้ากันไม่ถึงหนึ่งนาที พูดสามค่เขาก็ไปแล้ว นี่ มันเฉียบขาดและรวดเร็วเกินไปรึเปล่า?

เธอยังไม่ได้พูดว่าจะตอบตกลงหรือเปล่าเลย แต่ ………………….ก็ดีเหมือนกัน

เล่นละครกับให้หลีเฉินหนึ่งเดือน เธอกับเขาก็ถือว่าไม่มีอะไร ติดค้างกันแล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ