บทที่ 8 พาเขามาหาฉัน
ได้ยินธนัทถามแบบนี้ พ่อแม่เธอก็รู้สึกแปลกใจ เมื่อคืน พวกเขาโทรหาเพื่อนของเธอทุกคน พวกเธอบอกว่าไม่ เห็นสัญญา
อย่างไรก็ตาม เสื้อผ้าที่อัญญาใส่ก็เปลี่ยนใหม่ ไม่ เหมือนปกติที่อัญญาไปค้างคืนข้างนอก
สีหน้าอัญญาดูนิ่งๆ “ฉันอยู่ที่ไหน อยู่กลับใคร มันเกี่ยว อะไรกับนาย?
ธนัทหัวเราะ “เธอตอบไม่ตรงคำถาม หรือเธอไม่กล้า ตอบผม?
“นายมีสิทธิ์อะไรมาถามฉัน? ” อัญญาถาม
“เธอไปนอนกับคนอื่นมาใช่ไหม? ”
พ่อแม่เธอตกใจ
อัญญาโตขนาดนี้แล้ว เรื่องพวกนี้พวกเขาก็ไม่อยาก เข้าไปยุ่ง แต่ก่อนหน้านี้ พวกเขาก็ยังเป็นคู่มั่นกัน ถ้าเมื่อ คืนอัญญาทำอย่างที่พูด นั่น……
อัญญาตอบ”ใช่แล้วจะทำไม? ”
“ทำไม? จะด่าฉันต่อ ? “อัญญาพูดแทรก”ธนัท อย่าลืม ว่านายทำอะไร ก่อนที่นายจะก่อเรื่อง ฉันไม่เคยทำ ผิดกับนายเลย แต่นายทำอะไรลงไป? อย่ามาวุ่นวายอีก และคำขอโทษ ก็ไม่ต้องมาพูดกับฉัน มันไม่มีประโยชน์
เธอชี้ไปที่ประตูบ้าน “นั้นประตู ฉันคิดว่านายควรไปได้ แล้ว? ”
ธนัทมองอัญญาด้วยความโมโห เขายังควบคุมอารมณ์ โกรธของตนเองไม่ได้ เมื่อเขาคิดถึงเมื่อคืนเธอไปนอนกับ ชายแปลกหน้าที่ไหนไม่รู้ เขาควบคุมตัวเองไม่ได้อยาก ฉีกผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเป็นชิ้นๆ
พ่อของเธอหน้าชา “ธนัท ขอให้คุณออกไป เรื่องต่อจาก นี้ฉันจะไปคุยกับครอบครัวนายเอง”
เห็นได้ชัดว่าต้องการผลักดันเขาให้ออกไป
เพราะธนัทชอบอัญญามาก เขาเลยไม่สามารถลดท่าที ของเขาลงได้
เขาหยิบเสื้อคุมของเขา จ้องมองอัญญา “เธออย่าเสียง ใจก็แล้วกัน”
อัญญาหัวเราะ “นายพูดว่าเสียใจ? อ่า…… แท้จริงฉันยัง อยากขอบคุณผู้หญิงที่ส่งข้อความให้ฉันด้วยซ้ำ ถ้าไม่มี เธอ ฉันคิดว่าชีวิตฉันต้องจบแน่นๆ
สีหน้าธนัทดูไม่ค่อยดี แต่ที่นี่เป็นบ้านของเธอ เขาไม่ สามารถมามีเรื่องที่บ้านคนอื่น เขาโมโหมากถือเสื้อคุม ของตัวเองแล้วเดินจากไป
หลังจากที่ธนัทจากไป พ่อแม่ของเธอยังอยู่กับเธอ
“บอกพ่อเถอะว่าเกิดอะไรขึ้น! “คุณพ่อเป็นคนเข้มงวด มาก แม้เขาจะรักลูกเขามากก็ตาม แต่ตอนนี้เกิดเรื่อง ใหญ่ขนาดนี้ เขาไม่สามารถปล่อยให้เด็กคนนี้จัดการคน เดียว
“โอเค เกิดอะไรขึ้นเราไปคุยกันในบ้านเถอะ เราจะ ยืนอยู่ข้างนอกแบบนี้? “พูดเสร็จ แม่เธอดึงมือเธอ” ไปๆ เข้าไปในบ้านค่อยๆคุยกัน”
ในห้องรับแขก ท่าทีของพ่ออัญญาดูไม่ค่อยดี
อัญญาเล่าเรื่องที่ธนัททำให้พวกเขาฟัง รวมถึงมีคนส่ง ข้อความมาบอกเธอ แต่เขาปิดเรื่องภาสกรไว้
“ความหมายของลูกก็คือ ธนัทไปยุ่งกับผู้หญิงข้างนอ กบ่อยๆ?
อัญญาพยักหน้า “อืม……. ถ้าไม่ใช่เพราะข้อความนั้น คงโดนเขาหลอกทั้งชีวิต” ลูก
“โอเค เรื่องนี้ลูกไม่ต้องยุ่ง ต่อจากนี้แม่กับพ่อจัดการเอง”
อัญญายิ้ม” ค่ะ ขอบคุณค่ะแม่”
แม่เธอไม่มีอะไรแล้ว แต่พ่อเธอไม่ใช่คนโง่ เขาจ้อ งอัญญา “งั้น ตอนนี้จะบอกพ่อได้หรือยัง เมื่อคืนลูกไป นอนกับผู้ชายคนไหน? ”
อัญญารู้สึกกังวล …….…..อะไร ผู้ชายอะไร ฟอ อย่าพูดมั่ว”
“พ่อไม่ได้พูดมั่ว ใจเธอรู้ดี? ดูรอบจูบที่คอเธอ! “พ่อ เธอหายใจเข้าลึกๆ เขาพยายามควบคุมความโกรธ” พรุ่ง นี้พาเด็กนั้นมาหาพ่อ มาให้พ่อดูหน้า!
พ่ออัญญาลุกขึ้นเดินเข้าห้องหนังสือ โดยไม่ให้อัญญามี โอกาสได้ตอบโต้
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ