บทที่ 4 แต่งงานแล้ว

อัญญานั่งอยู่บนรถอย่างไม่น่าเชื่อ มองดูทะเบียนสมรส ที่อยู่ในมือของเธอ

เธอจะ….. แต่งงานแบบนี้?

แต่งกับชายที่พึ่งเคยเจอกันแค่วันเดียว?

ถ้าเรื่องพวกนี้ถูกพูดออกไป ไม่มีใครเชื่อแน่ แต่มันเกิด ขึ้นกับเธอแล้ว

หลังจากอ่านทะเบียนสมรสแล้ว เธอพึ่งรู้ว่าชายคนนี้ชื่อ ภาสกร

แต่ชื่อภาสกร…อนี้ฟังแล้วรู้สึกคุ้นหูจัง เหมือนเคย

ได้ยินจากไหน

“คืนนี้ ไปอยู่บ้านผม หรือให้ผมไปอยู่บ้านคุณ? “เขา มองไปที่ทะเบียนสมรสที่อยู่ในมืออัญญาแล้วแอบยิ้ม เขา ร้ายมาก

“หือ? “อัญญายังตั้งสติไม่ได้ “อะไร ไปบ้านคุณบ้าน

ฉัน? ”

ภาสกรขมวดคิ้ว“เห็นทะเบียนสมรสที่อยู่ในมือคุณไหม? เห็นตัวอักษรตัวที่อยู่ในทะเบียนนั้นไหม? รู้ไหม มันหมายความว่าอะไร? ตอนนี้คุณเป็นภรรยาผมแล้ว ผมต้องการที่จะอยู่กับภรรยาของผม ผิดตรงไหน? ”

ดูเหมือนว่า ดูเหมือนว่า จะไม่?

แต่รู้สึกได้ว่ามันแปลกๆ

แต่เธอก็คิดไม่ออกว่า คำพูดของเขาผิดตรงไหน

“ฉัน ฉันยังไม่ได้บอกให้คนที่บ้านรู้”เรื่องที่อัญญากับ ธนัทเลิกกัน คนที่บ้านก็ยังไม่รู้

ถึงเธอกับธนัทไม่ได้แต่งงานกัน แต่พวกเขาก็ได้หมั้น กันแล้ว

ตระกูลธนะวิวัฒน์ของเธอไม่ได้ใหญ่โตกว่าตระกูล

เกียรติบวรสกุล แต่ก็ถือว่าร่ำรวย

เรื่องระหว่างเธอกับธนัทก็ไม่ได้ปกปิดเป็นความลับ ทุก คนรู้ว่าพวกเขามีข่าวใกล้แต่งงาน แต่เกิดเรื่องแบบนี้ ถึง เวลาที่ทั้งสองตระกูลอยู่ต่อหน้ากันคงไม่ดีแน่ๆ

อัญญารู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เธอตัดสินใจ แต่ถ้าจะให้เธอ กลับไปดีกับธนัท แล้วแต่งงานกัน ทั้งชีวิตของเธอไม่รู้จะ ต้องเสียใจอีกเท่าไร

“งั้นดีเลย คุณจะพาผมไปแนะนำให้คนที่บ้านรู้จักเมื่อไร? “ภาสกรถามเธอ โดยไม่มีความรู้สึกโกรธอะไร

“คุณให้เวลาฉันหน่อยได้ไหม? “อัญญาตามอย่าง ระมัดระวัง แม้ตัวเธอก็ยังไม่รู้ว่า ทำไมเธอถึงกลัวสายตา ของผู้ชายคนนี้

“ได้ ภาสกรตอบเธอด้วยท่าทีปกติ

อัญญาถอนหายใจรู้สึกโล่งอก ภาสกรถามต่อ

“แต่ถ้าฉันตอบตกลงไปแบบนี้ ดูเหมือนฉันจะเป็นคน ไม่มีหลักการใช่ไหม? ”

อัญญารู้สึกสั่นไหว”งั้นคุณ…จะทำอย่างไร?

“จูบฉัน”ภาสกรยิ้มให้เธอ เพียงแค่คุณจูบผม ไม่ว่าคุณ จะขออะไร ผมจะตอบตกลง”

ในใจอัญญารู้สึกสั่นแรงกว่าเดิม”คุณ…….

ภาสกรยื่นหน้าของเข้าใกล้เธอ แค่จูบ”

เขากำลังทำเธอสับสน เธอบีบมือไว้แน่น หายใจลึกๆ เธอคิดในใจก็แค่จูบแก้ม ไม่เป็นไร ไม่มีอะไรต้องกลัว……

แต่ขณะที่เธอกำลังจะจูบเขา ทันใดนั้นเขาหันหน้ามาและจูบเข้าอย่างจัง

เธอกำลังจะหันหน้าหนี กลับถูกเขาเอามือจับหัวเธอไหว ทำให้เธอหันหน้าหนีไม่ได้

จนกระทั่งบรรยากาศในรถค่อยๆคลุมเครือ…

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร ภาสกรปล่อยเธอ แล้วเขาก็ กอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา

เขาเริ่มพูดในไม่ช้า เขาขอโทษเธอที่ข้างหู“ขอโทษ ผม ควบคุมตัวเองไม่ได้ ผมมัน….อบคุณมากจริงๆ

อัญญารู้สึกสมองโล่ง แต่เธอรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนไป ของร่างกายเขา

“ถ้านายรู้สึกขอโทษฉันจริง นายก็อย่าเอาไอ่นั่นมาชน ฉัน…ตอนที่เธอพูด แก้มเธอแดงและหายใจผิดปกติ

เสียงหัวเราะเบาๆจากข้างหูเธอดังขึ้น

เธอได้ยินเขาพูด “มันน่าจะคิดถึงคุณมาก จนควบคุมตัว เองไม่ได้”