บทที่ 1 มิติแห่งมังกร

ณ หุบเขาที่เต็มไปด้วยก้อนหินแหลมคมอันได้รับการ ขนานนามว่าหุบเขากรงเล็บมังกร อุโมงค์มิติขนาดเล็กได้ เปิดออกพร้อมกับที่ยานมิติทรงกลมที่ถูกย่อส่วนให้เหลือ เท่าลูกฟุตบอลพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นห้วงมิติก็ กลับคืนสู่สภาพเดิมราวกับไม่เคยมีอุโมงค์ใดๆ มาก่อน

ยานทองมิติทรงกลมสีทองลอยวนเวียนในบริเวณ หุบเขาอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะลอยช้าๆ มุ่งตรงไปยังเมืองที่อยู่ ทางด้านเหนือของหุบเขา

ภายในห้องบังคับยาน แอมเบอร์ในชุดรัดรูปสีดำกำลัง นั่งพิงพนักเก้าอี้กอดอกมองภาพแผนที่สามมิติปรากฏขึ้น บนโต๊ะขนาดใหญ่ตรงหน้าตนสลับกับจอภาพด้านบนที่ แสดงภาพเบื้องหน้ายาน แผนที่สามมิติบนโต๊ะกำลังแสดง ภูมิประเทศเบื้องล่างยานในระยะรัศมีสิบกิโลเมตรแบบ ย่อส่วน ริมฝีปากอิ่มเต็มสีแดงสดโดยธรรมชาติหยักยิ้ม น้อยๆ ดวงตากลมโตสีทองอำพันเป็นประกายวิบวับด้วย ความตื่นเต้น

“มีอากาศหายใจ มีพืช มีสัตว์ มีมนุษย์ อั้ม ไม่เลวๆ เหมาะแก่การท่องเที่ยวจริงๆ บ้านเมืองของมนุษย์ที่นี่ก็ ใหญ่โตใช้ได้นี่ อยากรู้จังว่าผู้คนที่นี่จะหน้าตาเป็นยังไง น้า ว่าแต่ของเล่นของฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย” เสียงสดใสพึมพำ ขณะที่นิ้วเรียวยาวพรมลงไปยังแป้นพิมพ์ระบบสัมผัส เพื่อป้อนค่าให้คอมพิวเตอร์ทำการตรวจหาสัญญาณติดตามของหาย

แผนที่ตรงหน้าถูกซูมออกให้มีอัตราส่วนเล็กลงจน กลายเป็นภาพดาวเคราะห์ทรงกลม มีจุดแสงสีฟ้าแสดง ตำแหน่งของยานที่กำลังลอยอยู่บนทวีปเล็กๆ ทวีปหนึ่ง ของดาวดวงนี้ ส่วนของเล่นของหล่อนนั้นแสดงด้วยจุด แสงสีแดงซึ่งแทบจะอยู่ฟากตรงข้ามโลกกันเลยทีเดียว ตรงบริเวณที่ของเล่นอยู่นั้นเป็นทวีปขนาดใหญ่ที่ล้อม รอบไปด้วยทะเล ตำาแหน่งค่อนไปทางขั้วโลกเหนือของ ดาวดวงนี้

หญิงสาวลากนิ้วไปตามแผนที่สามมิติตรงหน้าเพื่อขยาย บริเวณทวีปที่ของเล่นตกลงไปให้ใหญ่ขึ้น

ภูมิประเทศตามขอบทวีปทั้งสี่ทิศเป็นเทือกเขาสูงชัน และหุบเหวลึกราวกับกำแพงธรรมชาติที่คอยขวางกั้น ไม่ให้มนุษย์หน้าไหนเดินทางไปเยือน แต่ตรงกลางทวีป กลับเป็นแอ่งก้นกระทะที่มีพืชพันธุ์อุดมสมบูรณ์ ตรง ศูนย์กลางของทวีปมีภูเขาสูงเสียดฟ้าราวกับใครเอาเสา ยักษ์มาปักไว้แท่งหนึ่ง บนภูเขาลูกนั้นมีถ้ำขนาดใหญ่ มากมาย ดูพรุนราวกับรังปลวก บริเวณรอบภูเขาลูกนั้น ยังมีภูเขารูปทรงคล้ายพระจันทร์เสี้ยวอีกเจ็ดลูกรายล้อม ราวกับกลีบดอกไม้เจ็ดกลีบ มองดูจากเบื้องบนแล้วคล้าย กับดอกกุหลาบที่กำลังเบ่งบาน ช่างเป็นภูมิประเทศที่ แปลกประหลาดจริงๆ

แอมเบอร์ขยายภาพแผนที่สามมิติให้บริเวณภูเขาดอกกุหลาบใหญ่ขึ้นเพื่อดูตำแหน่งของเล่นของหล่อนที่ ตกลงไปให้ชัดเจนขึ้น แต่แล้วคิ้วสีน้ำตาลเข้ม ขมวดมุ่น ใบหน้าสวยหวานก้มลงไปเพ่งดูแผนที่ด้วยความฉงน นั่น มันตัวอะไรกัน บินอยู่เต็มท้องฟ้ารอบภูเขาไปหมด ราวกับ ไดโนเสาร์มีปีกหรือมังกรบินขนาดใหญ่อะไรพวกนั้น เท่า ที่เห็นบินอยู่นี่ก็มีไม่ต่ำกว่าร้อยตัวแล้ว ไหนจะยังพวกที่ เกาะอยู่ตามยอดเขากลีบกุหลาบนั่นอีกล่ะ นับไม่ไหวกัน เลยทีเดียว บ้าฉิบ! ของเล่นของหล่อนก็ดันไปตกอยู่ตรง ยอดเขาตรงกลางที่สูงที่สุดนั่นอีก มันจะบังเอิญซวยอะไร ขนาดนี้เนี่ย ตอนนี้คงได้แต่หวังว่าฝูงสัตว์ประหลาดพวกนี้ มันจะไม่ใช่สัตว์กินเนื้อ ไม่งั้นล่ะงานเข้าเลยล่ะ

หญิงสาวทําปากอูด หันไปคำนวณเชื้อเพลิงของยานมิติ เสร็จแล้วก็ได้แต่ทำเสียงจิ๊จ๊ะขัดใจเมื่อพบว่าเชื้อเพลิง ขับเคลื่อนยานไม่ได้มีมากพอที่จะให้หล่อนขับยานไปอีก ฟากหนึ่งของโลกนี้ได้ อย่างเก่งหล่อนก็ไปกลับได้เพียง ครึ่งทางเท่านั้น ทางที่ดี หล่อนควรจะรีบหาที่ซ่อนยานลำ นี้ซะก่อนที่มันจะขยายกลับสู่ขนาดเดิมของมันจนทำให้ ผู้คนในมิตินี้แตกตื่น แล้วจากนั้นหล่อนก็ค่อยออกเดิน ทางไปยังทวีปประหลาดนั่นด้วยตนเอง

นิ้วเรียวยาวลากไปตามแผนที่สามมิติเพื่อหาทำเลเห มาะๆ สำหรับซ่อนยาน ในที่สุดหล่อนก็พบสถานที่ใน อุดมคติ บริเวณเทือกเขาทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ของทวีปที่หล่อนอยู่ในตอนนี้มีทะเลสาบขนาดใหญ่อยู่ แห่งหนึ่ง รายล้อมไปด้วยป่าไม้หนาทึบ ห่างไกลจากชุมชนที่มนุษย์ในมิตินี้อาศัยอยู่ไม่มากไม่น้อย เมืองที่ ใกล้กับทะเลสาบที่สุดอยู่ทางทิศตะวันออกของทะเลสาบ หากต้องเดินเท้าจากทะเลสาบไปยังเมืองแห่งนั้นน่าจะ ใช้เวลาประมาณหกถึงเจ็ดวัน นับว่าเป็นตัวเลือกที่ไม่เลว เลย หลังจากซ่อนยานในทะเลสาบแล้ว หล่อนก็สามารถ เดินเท้าไปยังเมืองแห่งนั้นได้ไม่ยากนัก

หญิงสาวยิ้ม ตั้งพิกัดให้ยานมุ่งหน้าไปยังทะเลสาบแห่ง นั้นทันที

ระหว่างทาง ยานมิติลอยผ่านเมืองหลายเมืองในระดับ ความสูงหลายพันเมตร แอมเบอร์จึงได้มีโอกาสศึกษา สภาพบ้านเมืองของผู้คนในมิตินี้ไปด้วย

มนุษย์ในมิตินี้เหมือนจะเพิ่งเป็นยุคโลหะ มีการใช้เครื่อง มือและอาวุธที่ทําจากโลหะกันแล้ว แต่ยังไม่มียานพาหนะ ที่ขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์ บ้านเรือนผู้คนก็ปลูกสร้าง ด้วยหินและอิฐกันเป็นส่วนมาก ดูเหมือนจะมีปราสาท ราชวังของชนชั้นปกครองซะด้วย

ดวงตาสีทองอำพันเพ่งมองรายละเอียดของแต่ละพื้นที่ ที่ยานขับผ่านไปด้วยดวงตาสุกใสเป็นประกาย เสียดาย ที่แผนที่ตรงหน้ามันย่อส่วนจนมองไม่เห็นรายละเอียดรูป ร่างหน้าตาของมนุษย์ที่นี่ หากหน้าตาไม่เหมือนมนุษย์ใน มิติที่หล่อนจากมา ไม่รู้ว่าพอหล่อนเข้าไปในเมืองแล้วจะ กลายเป็นตัวประหลาดไปรึเปล่า แต่ไม่เป็นไร หญิงสาว ยิ้มซุกซน หล่อนเตรียมอุปกรณ์แปลงโฉมมาเพียบเลย ฮิๆ

ยานมิติขับเคลื่อนด้วยความเร็วสูง เพียงไม่กี่ชั่วโมง หล่อนก็ใกล้จะถึงจุดหมายปลายทางแล้ว แอมเบอร์ลุก ขึ้นยืนบิดขี้เกียจ ลุกออกไปรื้อค้นห้องเก็บของในยาน แล้วยัดอุปกรณ์ยังชีพที่จำเป็นใส่ในเป้สะพายหลังสีดำ

ขณะที่กำลังง่วนอยู่กับการจัดกระเป๋านั้นเอง อยู่ๆ ยาน มิติก็กระแทกกับอะไรบางอย่างดังปังใหญ่ หญิงสาวหวีด ร้องเสียงหลงเมื่อร่างของตนถูกเหวี่ยงไปกระแทกผนังดัง โครม ข้าวของในห้องร่วงลงมาจากชั้น กระจัดกระจาย เต็มพื้นไปหมด

“บ้าจริง บินสูงขนาดนี้แล้วยังชนอะไรอีกนะ” แอมเบอร์ คลำหัวป๋อย รีบลุกไปดูจอภาพในห้องบังคับยาน

ภาพมังกรสีดำขนาดใหญ่ที่บินอยู่ตรงหน้ายานทำให้ หญิงสาวถึงกับอ้าปากค้าง นะ นะ นี่มันมังกรจริงๆ นะ ไม่ใช่ไดโนเสาร์พันธุ์มีปีกหรือนกยักษ์อะไรพวกนั้น แถม ยังเป็นมังกรขนาดมหึมาอีกต่างหาก เสียงปีกขนาดใหญ่ คล้ายปีกค้างคาวกระพือลมดังกึกก้องเข้ามาถึงภายใน ตัวยานที่เก็บเสียง เกล็ดสีดำมันเลื่อมราวกับนิลสะท้อน แสงอาทิตย์เป็นประกายแวววาว ลำตัวเต็มไปด้วยหนาม แหลมดูอันตรายอย่างยิ่ง ที่สำคัญ ดวงตาสีฟ้าใสราวกับ แก้วผลึกของมันกำลังจับจ้องมาที่ยานมิติด้วยความสงสัย ใคร่รู้
เมื่อเห็นว่ากรงเล็บอันแหลมคมของเจ้ามังกรกำลังจะ เอื้อมมาตะครุบยานมิติ แอมเบอร์ก็หายตื่นตะลึง รีบ บังคับยานให้ทิ้งดิ่งลงเบื้องล่างด้วยความเร็วสูงสุด แม้ จะสามารถรอดพ้นกรงเล็บมังกรมาได้อย่างหวุดหวิดแต่ หญิงสาวก็ยังไม่อาจดีใจได้เพราะเจ้ามังกรขี้สงสัยพลิก ตัวบินตามมาติดๆ

“กรี๊ด จะตามมาทำม๊ายยยยย….. หญิงสาวโวยวายไป บังคับยานหลบซ้ายหลบขวาไป ทุกครั้งที่หลบก็รอดพ้น กรงเล็บมังกรมาได้อย่างหวุดหวิด

แอมเบอร์มองผืนน้ำราบเรียบของทะเลสาบเบื้องล่าง แล้วแย้มยิ้มยินดี

“จะหนีลงน้ำล่ะนะ ดูซิไอ้มังกรบ้านี่ยังจะตามได้อยู่อีก มั้ย ฮ่าๆ ๆ”

เสียงน้ำกระจายดังจ่อมเมื่อแอมเบอร์ขับยานมิติมุดลง ไปในทะเลสาบ เจ้ามังกรยักษ์เห็นลูกบอลทองคำที่ตน ไล่ตามมาตกลงไปในน้ำก็คำรามก้อง พุ่งตัวตามลงไป หมายจะคว้าจับลูกบอลให้ทันก่อนที่มันจะจมลงไปยัง ก้นทะเลสาบอันมืดมิด ร่างใหญ่โตกระแทกผิวน้ำแตก กระจายดังตูม

“ฮะๆ ๆ ๆ จ้างให้ก็จับไม่ทัน แบร่!” แอมเบอร์แลบลิ้นปลิ้น ตาหลอกใส่ภาพมังกรที่กำลังตีน้ำจนขุ่นคลักอยู่เบื้องบน หญิงสาวบังคับยานให้มุดไปแอบอยู่ข้างซอก หินใหญ่มุมหนึ่งที่ก้นทะเลสาบ ทันใดนั้นยานมิติและตัว หล่อนก็สั่นอย่างรุนแรงและค่อยๆ ขยายขนาดกลับคืนสู่ ขนาดดั้งเดิม

หญิงสาวรู้สึกวิงเวียนจนต้องล้มตัวลงไปนอนกับพื้น นี่ คงจะเป็นผลข้างเคียงจากการย่อมวลสารสินะ ดวงตา กลมโตสีทองหลับลงช้าๆ โชคดีจริงๆ ที่ลงมาซ่อนตัวได้ ทันก่อนที่จะกลับสู่ขนาดเดิม ไม่งั้นหล่อนคงจะไม่แคล้ว ได้เข้าไปผจญภัยในท้องมังกร

แอมเบอร์ดำดิ่งสู่ห้วงนิทราโดยไม่สนใจเสียงฟาดหางใส่ ผิว ด้วยความโมโหของเจ้ามังกรยักษ์ด้านบน

เกือบสองชั่วโมงผ่านไปกว่าดวงตาสีอำพันจะกะพริบ และลืมขึ้นอีกครั้ง ความวิงเวียนหายไปหมดแล้ว หญิง สาวรีบลุกขึ้นนั่งและหันไปมองหน้าจอภาพที่ห้องบังคับ ยาน บัดนี้ผิวน้ำด้านบนทะเลสาบราบเรียบไร้วี่แววเจ้า มังกรขี้โมโหตัวนั้นแล้ว หล่อนถอนหายใจโล่งอก เดินไป ชะโงกหน้าดูแผนที่สามมิติของบริเวณรอบๆ ทะเลสาบบน โต๊ะอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ พอเห็นว่าเจ้ามังกรยักษ์ไม่อยู่ แถวนี้แน่ๆ หญิงสาวก็ยิ้มมุมปาก

แอมเบอร์เก็บรวบรวมสิ่งของจําเป็นยัดใส่เป้หลังแล้ว บังคับยานให้ลอยช้าๆ ขึ้นสู่ผิวน้ำ บัดนี้รอบข้างมืดสนิท เพราะดวงอาทิตย์ได้ลาลับขอบฟ้าไปสักพักแล้ว ช่าง เหมาะแก่การพรางตัวจริงๆ หญิงสาวยิ้ม เปิดประตูยานแล้วก้าวออกไปยืนริมทะเลสาบ จากนั้นก็กดรีโมทบังคับ ยานให้นํากลับไปซ่อนตัวใต้ทะเลสาบตามเดิม

ผืนป่ารอบตัวเงียบสงัดจนแอมเบอร์อดขมวดคิ้วด้วย ความสงสัยไม่ได้ หญิงสาวหันซ้ายหันขวา รู้สึกแปลกๆ ราวกับมีใครกำลังจ้องมองอยู่ หล่อนรีบหยิบแว่นตา สำหรับมองกลางคืนขึ้นมาสวมแล้วมองไปรอบๆ ตัวด้วย ความหวาดระแวง แต่ก็มองไม่เห็นอะไรผิดปกติ

นี่มันมิติบ้าอะไรกัน ทำไมให้ความรู้สึกขนลุกวังเวงขนาด นี้นะ