บทที่19 งานยิ่งใหญ่

บทที่19 งานยิ่งใหญ่

ช่วงค่ำ ครอบครัวทั้งหมดของฉู่เทียนเจียงขึ้นรถAudi ฮัว

เหวินฮุยเป็นคนขับรถ เหยียบคันเร่งและถามว่า “ฉู่เทียนเจียง เธอจะไปฉลองวันเกิดให้อีอีที่ไหน สถานที่

จองไว้หรือยัง”

สุดท้ายแล้วทั้งสามคนปรึกษากัน และตัดสินใจทำตาม ที่ฉู่เทียนเจียงบอก ไปฉลองวันเกินครั้งแรกให้อีอี ส่วนทา งด้านฮัวผู้โก๋ ทำได้เพียงแค่แก้ไขปัญหาตามสถานการณ์ เพราะครั้งนี้ไม่ยอมขอโทษและคืนดีกัน ก็คงไม่มีโอกาส อีกต่อไป

“คุณพ่อ ไปร้านอาหารจู่ยุ่น ผมจองไว้แล้ว”

“โอเค……อะไรนะ!

อย่าว่าแต่ฮัวเหวินฮุยตะลึกจนรีบเหยียบเบรก แม้แต่ฮัว จิ่นถิงก็ประหลาดใจมากๆและพูดว่า

“ฉู่เทียนเจียง! คุณจะบ้าไปแล้วเหรอ! คุณรู้ทั้งรู้ว่าอา รองจัดงานฉลองวันเกิดให้หลานชายของเขานี่นั่น คุณยัง จองที่เดียวกันอีก? คุณ……
ฉู่เทียนเจียงโบกมือของเขา

“ทําตามที่ฉันบอก พวกคุณไม่ต้องถามอะไรมาก ไปถึงที่ แล้วพวกคุณก็จะทราบเอง ผมเคยพูดไว้ จะทำให้บ้านอา รองไม่มีวันลืม ในขณะเดียวกันก็ชดเชยวันเกิดที่ลูกไม่ เคยได้เลี้ยงฉลอง ได้ไหม? ”

ทั้งสามคนทำอะไรไม่ได้ โดยเฉพาะเมื่อเห็นความน่า รักน่าเอ็นดูในตัวอีอี ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง เวลานี้ถ้าต้อง เปลี่ยนสถานที่ก็คงเป็นไปไม่ได้แล้ว ทำได้เพียงก้มหน้า แล้วทําตาม หวังว่าคงจะไม่เจอคนของบ้านอารอง

ร้านอาหารจู่ยุ่น ตั้งอยู่ชานเมืองหนึ่งที่มีบรรยากาศเงียบ สงบ ถึงแม้จะอยู่นอกเมือง แต่มีสภาพแวดล้อมที่สวยงาม สไตล์การตกแต่งใกล้ชิดธรรมชาติ อาหารอร่อย ได้รับ ความนิยมจากคนมีเงิน

สําหรับคนมีเงิน ถ้ามีสถานที่มีเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือน ใคร ระยะทางไม่ใช่ปัญหาสำหรับพวกเขา

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ได้มีรถMercedes-BenzS300Lขับ มาจอดที่หน้าประตูร้านอาหารจู่ ยุ่นฮัวผู้โก๋กับภรรยาหลิน เหมย ฮัวว่านถงกับหลี่เหม่ยและลูกชายเล่อเล่อปรากฏตัว ขึ้น ทั้งหมดตกตะลึงไปพร้อมๆกัน

หน้าประตูร้านอาหารจู่ยุ่นเต็มไปด้วยต้นไม้สีเขียวโดยรอบไม่มีกำแพง บรรยากาศทั้งหมดโปร่งโล่งสบาย ตั้งแต่หน้าประตูไปจนถึงห้องรับประทานอาหารด้านใน ตกแต่งสไตล์จีนโบราณ โดยลานกว้างของห้องโถงมี บรรยากาศที่เป็นธรรมชาติมากๆ

เหตุผลที่ทำให้พวกเขาตะลึงนั้น เนื่องจากเวลาพลบค่ำ ตอนนี้ ในห้องโถงตกแต่งด้วยสีต่างๆของลูกโป่งและ ริบบิ้น ซึ่งเห็นได้ชัดว่ามีการจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดให้ เด็ก

“พ่อ ….…..มีลูกของคนใหญ่คนโตท่านไหนมาจัดงาน เลี้ยงฉลองวันเกิดที่จู่ยุ่นในคืนนี้หรือเปล่า หรือทั้งหมดที่ ตกแต่งขึ้นมาเพื่องานวันเกิดของลูกชายผมเล่อเล่อ”

ต้องรู้ว่า เจ้าของจู่ยุ่นไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป ถ้าต้องการ ตกแต่งห้องโถงของจู่ยุ่นแบบนี้ นอกจากต้องใช้เงินเป็น จำนวนมากแล้ว ยังต้องดูว่าเขาจะอนุญาติให้คุณทำหรือ เปล่า

“จากที่ฉันรู้ ไม่น่าเป็นคนอื่น น่าจะตกแต่งงานนี้เพื่อ เล่อเล่อ ก่อนหน้านี้หนึ่งสัปดาห์ ฉันเคยร่วมทานข้าวกับ เจ้าของจู่ยุ่น บางทีเขาอาจจะรู้ว่าเรามาจัดงานฉลองวัน เกิดที่นี่

ฮัวผู้โก๋พูดออกมา รู้สึกภูมิใจในตัวเองมากๆ ไม่ต้องพูด ถึงคนรอบข้าง แม้แต่หลี่เหม่ยที่ไม่รับการยอมรับในฐานะลูกสะใภ้ของตระกูล ก็รีบประจบเขาทันที

“คุณพ่อ ท่านมีฐานะทางสังคมที่สูงจริงๆ เล่อเล่อหนู ชอบไหม? รีบขอบคุณคุณปู่เร็วๆ

เด็กน้อยจูบแรงๆไปที่แก้มของฮัวผู้โก๋ ทำให้เขาดีใจแบบ สุดๆ

“ไป เข้าไปกันเถอะ ฉันเดาว่าห้องอาหารส่วนตัวก็คง ตกแต่งอย่างหรูหราเหมือนกัน”

ขณะกำลังเดินเข้าไป เห็นพรมสีแดงที่ปูจนถึงหน้าห้อง โถง ฮัวว่านถงพูดเบาๆว่า

“เสียดายพี่สาวต้องเดินทางไปทำธุรกิจ ไม่งั้นครอบครัว

เราก็คงอยู่กันพร้อมหน้า”

ใช่แล้ว ฮัวผู้โก๋ยังมีลูกสาวอีกหนึ่งคน วันนี้เธอไม่ได้มา

ขณะที่ทุกคนกำลังจะเข้าไป จู่ๆพวกเขาก็โดนพนักงาน หน้าประตูร้านอาหารจู่ยุ่นบอกว่าเข้าไปไม่ได้ ขณะ เดียวกันได้มีชายวัยกลางคนใส่ชุดสูทพูดขึ้นมาว่า

“ทุกท่านครับ วันนี้ร้านอาหารจู่ยุ่นของเราโดนเหมาทั้ง ร้านแล้ว เชิญกลับครับ
เหมาทั้งร้าน? ฮัวผู้โก๋ขมวดคิ้ว

“เราได้ทําการจองห้องตาเซียไว้ ถ้าโดนเหมาทั้งร้าน ทำไมพวกเราถึงไม่รู้

“เป็นเหตุสุดวิสัย ทางเราต้องขอโทษด้วย เชิญกลับ ครับ”

เมื่อเห็นกิริยาท่าทางอันแข็งกร้าวของชายวัยกลางคน ทำให้ฮัวผู้โก๋ไม่พอใจมาก

“ฉันคือฮัวผู้โก๋เป็นประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ฮัวเฟิง วันนี้ฉันมาฉลองวันเกิดให้หลานชาย ขนาดเหลียนเฉิงที่ เป็นเจ้านายของคุณยังต้องไว้หน้าให้เกียรติฉันเลย คุณ กล้าดียังไงไม่ให้ฉันเข้าไป?”

ฮัวว่านถงรีบพูดทันที

“ใช่ รีบหลีกทางไป อย่าทำให้พวกเราต้องโทรศัพท์หา เจ้านายของคุณ ไม่งั้นคุณลำบากแน่ๆ

ในขณะนี้ ได้มีเสียงพูดเล่นดังขึ้น

“อ้อ? ฮัวผู้โก๋ ฉันเหลียนเฉิงยังต้องไว้หน้าให้ เกียรติคุณ? ทำไมตัวฉันเองถึงไม่รู้”
ด้านข้าง มีคนเดินออกมา เขาแต่งตัวอย่างเป็นทางการ มาก ราวกับว่ามาร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์

เขามีหนวดอันเป็นเอกลักษณ์ เป็นชายวัยกลางคนที่รูป ร่างไม่ค่อยสูง เขาคือเหลียนเฉิงที่เป็นเจ้าของร้านอาหาร จู่ยุ่น

“เจ้านายเหลียน คุณก็อยู่ที่นี่เหรอ”

ฮัวผู้โก๋รีบยิ้มออกมา คนอย่างเหลียนเฉิง ไม่ใช่คนที่เขา กล้ามีปัญหาด้วย

“ประธานฮัว วันนี้มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งมาจัดงานฉลองวัน เกิดให้ลูก จู่ยุ่นโดนเหมาทั้งร้านแล้ว นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ ผมจะอธิบาย คุณยังไม่กลับอีกเหรอ? ”

เวลานี้ ฮัวผู้โก๋อับอายจนเกินจะบรรยาย เขารู้สึกเสีย หน้าสุดๆ

“คุณเป็นเจ้าของที่นี่? ฉันไม่สนใจว่าใครจะเหมาที่นี่ พวกเราได้จองห้องส่วนตัวไว้แล้ว พวกคุณไม่ได้แจ้งเรา มันเป็นความผิดของพวกคุณ ตอนนี้ไม่ให้พวกเราเข้าไป ฉันจะไปฟ้องพวกคุณ!

จู่ๆหลินเหมยที่อยู่ข้างๆก็พูดขึ้นมาทันที ด้วยท่าทางและ น้ำเสียงที่แข็งกร้าว ทำให้ฮัวผู้โก๋ตกใจมากๆ รีบพูดด้วยรอยยิ้ม

“เจ้านายเหลียน ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ภรรยาของผม นิสัยตรงไปตรงมา พวกเราจะรีบกลับเดียวนี้เลย”

เหลียนเฉิงไม่ได้พูดอะไร หัวเราะเยือกเย็นอยู่ในใจ ถ้า ไม่ใช่ผู้ใหญ่ท่านนั้นบอกไว้ว่าให้ปล่อยพวกเขาเข้าไป คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์อะไรยืนพูดคุยกับเขาอยู่ตรงนี้ ฮ่าๆ พวกคุณมันไม่กลัวตายจริงๆ กับคนที่น่ากลัวขนาดนั้น ยัง กล้าไปผิดใจมีปัญหากับเขาอีก

ขณะที่ฮัวผู้โก๋กำลังหันตัว โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดัง ขึ้น เป็นพี่ใหญ่แห่งตระกูลฮัวโทรมา

“พี่ใหญ่ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ที่นี่เกิดปัญญา..……..….

ฮัวผู้โก๋ที่กำลังจะอธิบาย โดยขัดจังหวะจากเสียงปลาย สาย

“ผู้โก๋ พวกคุณถึงจู่ยุ่นหรือยัง? รถของพวกเราผ่านไม่ ได้ ถนนโดนสั่งปิดการจราจร รถของน้องสาวสี่ก็อยู่ด้าน หลังรถเรา พวกเราเข้าไปไม่ได้”

สั่งปิดการจราจร ฮัวผู้โก๋สงสัย
“ไม่มีนะ ตอนที่พวกเราขับรถมาถนนโล่งมาก โดนสั่งปิด การจราจรได้ไง”

“แปลกจริงๆ ไม่เพียงสั่งปิดการจราจร ที่เกินไปกว่านั้น คือ มีรถหุ้มเกาะจอดเต็มถนน ยังไงพวกเราก็ไม่สามารถ ผ่านไปได้ ช่วยอวยพรวันเกิดเล่อเล่อแทนพี่ใหญ่ด้วย ของขวัญพรุ่งนี้จะให้คนเอาไปให้ พวกเราคงต้องกลับ บ้านไปก่อน”

ยังไม่ทันได้พูดอะไร โทรศัพท์มือถือก็โดนตัดสาย ฮัวผู้ โก๋ชะงักไปเลย

รถหุ้มเกาะปิดการจราจร นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

ในขณะนี้ เหลียนเฉิงมองไปที่โทรศัพท์มือถือ โบกมือ แล้ววิ่งไปที่หน้าประตู

“เร็วๆ ! มาแล้ว บอกวงดนตรีให้รีบเตรียมความพร้อม”

ฉากอลังการแบบนี้ แม้แต่เจ้าของจู่ยุ่นก็ต้องออกมา ต้อนรับด้วยตัวเอง เขาเป็นใครกันแน่? และยังมีคนคอส เพลย์แต่งตัวเป็นตัวละครต่างๆในการ์ตูน ตั้งแต่ประตู จนถึงห้องโถงถูกตกแต่งให้เหมือนสวรรค์ของเทพนิยาย

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ฮัวผู้โก๋และคนในครอบครัว รีบเดินไปหน้าประตู
ไม่นาน พวกเขาเห็นรถAudi A4L ขับเข้ามา จอดที่หน้า ประตูอย่างช้าๆ

เหลียนเฉิงที่เป็นเจ้าของจู่ยุ่น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แล้วเปิดประตูหลังให้ กิริยาท่าทางของเขาเหมือนคนรับ ใช้

ทันในนั้น สีหน้าของฮัวว่านถงก็เปลี่ยนไป มือขวาของ เขาชี้ไปที่รถ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือว่า

“นี่………รถของบ้านอาสามไม่ใช่เหรอ? “