บทที่18 พวกตัวตลก

บทที่18 พวกตัวตลก

ดูเห็นว่าฉู่เทียนเจียงไม่ได้พูดล้อเล่น ฮัวจิ๋นถึงทำอะไร ไม่ถูก

“คุณยังมีเงินอีกเหรอ? คุณมีเงินเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ งั้นช่วยเปิดบริษัทให้ฉันหน่อยสิ”

“ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ที่รักอยากจะเป็นท่านประธานใช่ ไหม? ”

ฮัวจิ่นถิงมองบนและไม่อยากสนใจ เดินออกนอกประตู ไป การพูดโอ้อวดก็ควรมีขอบเขต นั้นไม่ใช่รถของเล่นนะ แค่พูดว่าจะซื้อก็สามารถซื้อได้?

เหมือนนึกอะไรบางอย่างออก ก็รีบหันหัวกลับไปมองฉู่ เทียนเจียง

“วันนี้คุณห้ามออกไปไหน ไม่งั้นเงินที่คุณเก็บหอมรอม ริบได้มาอันน้อยนิด คงจะใช้จนหมดภายในไม่กี่วัน ถ้า คุณอยากได้หน้าได้ตาก็ต้องรู้จักประมาณตน เข้าใจ ไหม? ·

รับทราบ!
ความคิดของฉู่เทียนเจียงที่จะออกไปซื้อรถคันใหม่ก็ พังทลายลง เขาคิดว่า รถ A4 ก็พอที่จะพาครอบครัวเขา ทั้งหมด ไปร่วมงานฉลองวันเกิดของอีอีในวันพรุ่งนี้ งั้นก็ เลื่อนการซื้อรถไปก่อน

นั่งดูโทรทัศน์เป็นเพื่อนอีอีแป๊บนึง ทันใดนั้นฮัวจิ่นถึงม องเห็นของเล่นชิ้นหนึ่งที่ยังมีป้ายราคาอยู่บนมืออีอี เธอ ลังเลชั่วครู่ และพูดเบาๆว่า

“อีอี ของเล่นในมือลูก เป็นของขวัญที่เมื่อวานแม่ซื้อให้พี่ หลินเฉินเนื่องในวันเกิด ตอนนี้ลูกให้แม่ได้ไหม? ”

อีอีขมิบปาก ดูเหมือนเธอจะชอบของเล่นตัวนี้มาก แต่ สุดท้ายเธอใช้สองมือยื่นของเล่นให้แม่

ก็ได้ คุณแม่เคยพูด ต้องรู้จักแบ่งปัน หนูเต็มใจให้พี่หลิน เฉิน เพราะเขาก็เคยให้รถถังกับหนู”

ลูบหัวอีอีด้วยความเอ็นดู ฮัวจิ่นถิงรีบยื่นของเล่นให้ฉู่ เทียนเจียงที่นั่งดูPeppa Pig ด้วยความเพลิดเพลินอยู่ ข้างๆ

“ไม่ต้องดูแล้ว เอาของเล่นไปให้หลินเฉิน เรื่องที่เกิดขึ้น เมื่อคืนฉันรู้สึกไม่ดีจริงๆ ฝากขอโทษแทนฉันด้วย”

“ได้ครับ”
มาถึงข้างบ้าน กดกริ่งที่หน้าประตู เมื่อเดินเข้าลานหน้า บ้าน เห็นใบหน้าที่สับสนของเฉินหว่าน

“พี่เฉิน เมื่อคืนของขวัญที่จะให้หลินเฉิน ลืมให้ไป ต้อง ขอโทษด้วยจริงๆ”

เฉินหว่านกัดที่ริมฝีปาก แล้วเธอก็หลีกทางให้

เชิญเข้ามาก่อนฉู่เทียนเจียง ฉันมีบางเรื่องอยากคุยกับ คุณ”

เมื่อเดินเข้ามาแล้ว เห็นหลินเฉินกำลังดูการ์ตูนอยู่ เมื่อ ฉู่เทียนเจียงมอบของขวัญให้ หลินเฉินก็รีบกล่าวคำ

ขอบคุณ

หลังจากนั้น เฉินหว่านเชิญฉู่เทียนเจียงมานั่งที่โต๊ะทาน อาหาร ลังเลชั่วครู่แล้วพูดว่า

“เมื่อคืนกลับมาบ้านได้ไม่นาน คุณปู่ของได้โทรศัพท์มา หาฉัน”

ฉู่เทียนเจียงไม่ได้พูดอะไร เพราะนี้คือสิ่งที่เขาได้คาด การณ์ไว้แล้ว

นั่งอยู่ตรงข้ามกัน ทำให้ฉู่เทียนเจียงมองเห็นชุดนอนลายลูกไม้เซ็กซี่ที่เฉินหว่านใส่อยู่ เขารีบชี้ไปที่ชุดนอน และพูดว่า

“พี่เฉิน คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ไหม? ผมกลัวภรรยา ของผมจะเข้าใจผิด

เฉินหว่านก้มลงไปมองและหัวเราะออกมา

“ฮ่าๆ! คุณเป็นคนกลัวเมียจริงๆ งั้นคุณรอสักครู่

เมื่อเดินเข้าห้องนอน เฉินหว่านรู้สึกสับสนและงุนงง มากๆ เมื่อคืนที่คุณปู่โทรศัพท์มา คำพูดทุกคำบ่งบอกว่า เขารู้สึกผิดต่อเธอมาก และยังรับปากว่า เธอสามารถกลับ เข้าตระกูลได้ทุกเมื่อ และสามารถให้เธอเป็นผู้จัดการ ใหญ่ของบริษัทใดก็ได้ที่เป็นของตระกูล ถ้าลูกชายของ เธอจะเปลี่ยนมาใช้นามสกุลเฉิน ก็ไม่มีปัญหา

ด้วยเงื่อนไขที่ดีขนาดนี้ ต่างกับเมื่อก่อนราวฟ้ากับดิน เฉินหว่านรู้ว่า ทั้งหมดนี้เป็นเพราะฉู่เทียนเจียง ลูกเขยที่ พึ่งกลับมาคนนี้ ไม่รู้ว่าเขามีฐานะทางสังคมยังไง แต่มัน น่าเหลือเชื่อจริงๆ

เมื่อรอเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าจนเสร็จ ฉู่เทียนเจียงก็ไม่อยู่นี่ นั่นแล้ว หลินเฉินพูดว่า
“คุณแม่ พ่อของอีอีบอกว่ามีธุระต้องกลับไปก่อน เขา ฝากผมบอกแม่

“แม่รู้แล้ว”

มองไปยังเก้าอี้ที่ฉู่เทียนเจียงเคยนั่ง มือขวาของเฉิน หว่านลูบผ่าน และพูดเบาๆว่า

“ฉัน ยังไม่ได้กล่าวคําขอบคุณเลย”

ตอนดึกคืนนั้น ฮัวจิ่นถิงสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาจะไปเข้า ห้องนํ้า หลังจากที่เธอขยับตัว แสงจากพระจันทร์ส่องเข้า มา เธอเห็นดวงตาโตๆคู่หนึ่งกำลังจ้องมองมาที่เธอ ทำให้ เธอตกใจมากๆจนเกือบจะกรีดร้องออกมา

เมื่อเธอเห็นชัดเจนแล้วว่าเป็นฉู่เทียนเจียงที่นั่งอยู่บน เก้าอี้กำลังจ้องมองเธอ เธอโกรธจนแทบจะบ้า

“คุณเป็นบ้าหรือไง”

“เงียบๆหน่อย พูดเบาๆหน่อย เดียวทำลูกตื่น

เธอมองเขาด้วยความโกรธ ดูไปที่นาฬิกา ฮัวจิ่นถิงลุก จากเตียง
“ตีห้า คุณทำไมไม่นอนแล้วมานั่งทำอะไรตรงนี้? ”

เมื่อเห็นสีหน้าของภรรยาที่เป็นห่วงเขา ใบหน้าฉู่เทียน เจียงก็มีรอยยิ้ม และเป็นรอยยิ้มที่มีแต่ความสุข

“ผมจะหลับลงได้ไง วันนี้เป็นวันเกิดของลูกสาว ผมรอ วันนี้ เหมือนรอมานานหลายปี”

เมื่อฟังคำแก้ตัวของเขา ฮัวจิ่นถิงก็ไม่รู้จะพูดอะไร

“อย่างน้อยคุณก็ยังมีจิตสำนึก”

ตอนสายสิบโมงครึ่ง หลังจากที่ฮัวจิ่นถิงอาบน้ำให้อีอีจน เสร็จ ฉู่เทียนเจียงรับลูกมาทันที

“อีอี ดีใจไหม? วันนี้พ่อจะฉลองวันเกิดให้หนู หนูจะได้ กินเค้กวันเกิดของตัวเองแล้ว”

เด็กน้อยดีใจมากๆ แต่ผ่านไปชั่วครู่เธอมองไปที่ฮัวจิ่นถิ งด้วยความรู้สึกน้อยใจ

“คุณแม่ ที่คุณพ่อพูดเรื่องจริงใช่ไหม? หนูฉลองวันเกิด ได้ใช่ไหม สามารถกินเค้กวันเกิดที่อร่อยได้ใช่ไหม? ”
ฮัวจิ่นถิงอ้าปาก แต่พูดอะไรไม่ออก ครอบครัวอารองที่ ยิ่งยโส ถึงแม้พวกเราจะขอโทษไปแล้ว ที่เขายอมเพราะ เกี่ยวกับเรื่องเงินกู้ ตอนนี้เรื่องเงินกู้ได้เสร็จสิ้นไปแล้ว บัตรVIPที่เขาถืออยู่คงช่วยอะไรไม่ได้ ถ้าอารองจัดวัน เกิดให้หลานแล้วพวกเราปฏิเสธไม่ไป พวกเราจะผิดใจ กับเขาอย่างแรง ไม่มีทางให้อภัยกันได้

ตามความคิดของผู้เป็นพ่ออย่างฮัวเหวินฮุย เขาจะใช้ โอกาสในวันนี้ลดความบาดหมางของสองครอบครัวลง

“ที่รัก แต่คุณเป็นแม่ของอีอีนะ”

ฉู่เทียนเจียงขมวดคิ้ว คำถามนี้ไม่ควรใช้เวลาคิดมาก ขนาดนี้? ไม่เห็นดวงตาที่อีอีมองคุณด้วยความคาดหวัง เหรอ

ไม่รู้ทำไม ฮัวจิ่นถึงได้แต่ฝืนยิ้มออกมา

“แน่นอน วันนี้จะไปฉลองวันเกิดกับอีอี”

“เย้! ฉันจะเชิญพี่หลินเฉินด้วย”

ออกจากประตู ยืนอยู่สนามหน้าบ้านมองเห็นอีอีเข้าไป บ้านข้างๆ ฉู่เทียนเจียงยิ้มอย่างมีความสุข เขาไม่เคยยิ้ม แบบมีความสุขแบบนี้มานานแล้ว
“พวกเราสองคน ไม่ควรโกหกลูกแบบนี้”

หลิวหลานออกมาแล้วถอนหายใจ และพูดกับฮัวเหวิน

ฮุยว่า

“ใช่แล้ว วันนี้ยังไงพวกเราก็ฉลองวันเกิดให้อีอีไม่ได้ ใช้ โอกาสครั้งนี้ ลดความบาดหมางกับครอบครัวอารอง ไม่ เช่นนั้น ในอนาคตพวกเราคงมีปัญหาแน่ๆ พวกเราต้อง คิดถึงส่วนรวม วันเกิดของหลานสาว ค่อยชดเชยให้ ทีหลัง”

เมื่อได้ยินคำพูดของพ่อแม่ ฉู่เทียนเจียงค่อยๆหันตัว กลับมา ใบหน้าเย็นชามากๆ

“คุณพ่อคุณแม่ ถ้าพวกท่านยังถือว่าเธอเป็นหลานสาว จริงๆ วันนี้ยังไงก็ต้องอยู่ฉลองวันเกิดให้อีอี พวกท่านไม่ ควรปฏิเสธ สิ่งที่ครอบครัวอารองทำไว้กับอีอี ทำให้เด็ก น้อยคนหนึ่งฝันสลายไม่เคยฉลองวันเกิดและไม่เคยได้ กินเค้กวันเกิดของตัวเอง”

“วันนี้ผม จะทำให้พวกเขาได้สัมผัสกับความรู้สึกที่ไม่ สามารถฉลองวันเกิดสักครั้ง”

ไม่รู้เป็นเพราะคำพูดอันหนักแน่นของฉู่เทียนเจียง หรือ เห็นอีอีที่กำลังเล่นกับหลินเฉินอย่างสนุกสนานมีความสุข ทั้งสามคนไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย
ตอนนี้ เสียงโทรศัพท์มือถือของฮัวจิ่นถึงดังขึ้น

“ดูสิ ฮัวว่านถงเป็นคนโทรมา

“เปิดลำโพง”

ฉู่เทียนเจียงพูดจบ ฮัวจิ่นถิงรับสายแล้วเปิดลำโพง

“ฮัวจิ่นถิง เธอน่าจะรู้วันนี้คือวันอะไร เจอกันที่เดิม ร้าน อาหารจู่ยุ่น พวกเจ้าทั้งครอบครัวต้องมาอวยพรวันเกิด ให้ลูกชายของฉัน พาคนไร้ประโยชน์อย่างฉู่เทียนเจียง มาด้วย ฮ่าๆ พวกเราครอบครัวเดียวกัน วันนี้จะให้เกียรติ พวกเธอนั่งอยู่ห้องส่วนตัวใหญ่ เป็นไง ฉันกับพ่อใจดีใช่ ไหม”

อีกอย่าง ถ้าพวกเจ้าไม่มาหรือมาสาย ฮัวจิ้นถิง วันเกิด ในอนาคตของลูกสาวเธอไม่เพียงไม่ได้ฉลองแล้ว เธอ ยังต้องสูญเสียคุณสมบัติในการมาร่วมงานวันเกิดของ ลูกชายฉันด้วย

เมื่อโทรศัพท์วางสายไป ทั้งสามคนโกรธมากๆจนตัวสั่น

“ดูสิ่งที่ครอบครัวพี่รองทำสิ ก่อนหน้านี้โค้งคำนับขอโทษ ตอนนี้เรื่องกู้เงินเสร็จสิ้นก็เปลี่ยนไปเลย พวกเรา…..จะ สามารถต่อกรกับพวกเขาได้เหรอ?
หลิวหลานถอนหายใจ แต่ฉู่เทียนเจียงยิ้มออกมา รอบ ย้มของเขา างดูโหดเหี้ยมน่ากลัวจริงๆ

“พวกตัวตลก ไม่ต้องไปสนใจ”

“คืนนี้ เป็นการฉลองวันเกิดครั้งแรกของลูกสาว เดี๋ยว พวกเขาก็จะเข้าใจทุกอย่างเอง”