ตอนที่ 8 ชายหนุ่มผู้ตกจากสวรรค์

ชั่วขณะนั้น ท่าทีเอาจริงเอาจังของหญิงสาว ทำให้สายตา ดุดันของเขาหรี่เล็กลง พลางจ้องมองด้วยสายตาที่ทำให้คนที่ ถูกต้องเกือบจะลืมหายใจได้

อย่างไม่ทันคาดคิด เขาก็หัวเราะขึ้นมา คิ้วดกดำคมเข้ม เผลอยกขึ้นเล็กน้อย ดวงตาสีดำดุดันส่องประกายวิบวับราวกับ ว่ามีมวลหมู่ดาวอยู่ในนั้น

“เจ้าคิดว่าพันธสัญญาระหว่างข้ากับเจ้าเป็นอย่างไรอย่าง นั้นหรือ? พันธสัญญาทาสนี้เป็นพันธสัญญาที่น่ากลัวมากนะ ไหม? มีเพียงเจ้ากับข้าเท่านั้นที่จะยกเลิกพันธสัญญาถึงจะ ทำให้มันสิ้นสุดลงได้ มิเช่นนั้นแม้เจ้าตาย ข้าก็ต้องตายตามเจ้า ด้วย!”

เพราะเช่นนี้เองสินะ ถึงทำให้เขาโกรธเกรี้ยวได้ขนาดนี้

แน่นอนว่าตอนนี้เขาไม่อยากไปแล้ว ตอนนี้หญิงสาวผู้นี้ เป็นเจ้าของตำราโอสถ การที่อยู่ใกล้ๆ กับนาง จะทำให้พลัง ของเขาฟื้นตัวได้เร็วขึ้น

หรูเยวขมวดคิ้วเล็กน้อย ถ้าหากพูดเช่นนี้แล้วล่ะก็ เขาคง ยอมรับข้อตกลงของนางแล้วใช่ไหม?
“เจ้ามาตามข้าเช่นนี้ มันสะดุดตาเกินไป

ความหมายของนางคือ เขาควรจะหาที่หลบ ไม่ควรจะอยู่ กับนางอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้

แต่ดูจากความดุดันของเขาแล้ว จะทำเช่นไรให้เขายอม ทําตัวเป็นเงาของนางแล้วหลบอยู่เงียบๆ ได้ล่ะ สำหรับข้าแล้ว ถือว่าไม่เป็นปัญหา

“เรื่องนี้

เหยียนจิ้นยักคิ้ว เพียงไม่นานก็ปรากฏควันสีดำโอบรอบ ตัวของเขาไว้ ร่างของเขาค่อยๆ มีขนาดเล็กลง ในที่สุดก็กลาย ร่างเป็นสัตว์ประหลาดตัวน้อยๆ ขนาดเท่าหนึ่งฝ่ามือ

เพียงแค่เห็นร่างของสัตว์ประหลาดตัวน้อยที่ดูบริสุทธิ์ งดงามราวกับหยกล้ำค่า ขนนุ่มนิ่มที่น่ารักจนน่าจับมาบีบจับมา ฟัด ขนาดตัวเท่าหนึ่งฝ่ามือ ดวงตาใสแจ๋ว ให้ความรู้สึกเหมือน กำลังจ้องมองหมอกจางๆ

คิดไม่ถึงเลยว่าสัตว์ประหลาดตัวน้อยน่าบีบขยำนี้ จะเป็น คนเดียวกันกับชายหนุ่มรูปงามผู้องอาจซึ่งเป็นที่เล่าขานไปทั่ว คนนั้น

“นี่เป็นร่างเดิมของเจ้าหรือ” มหรูเยวยิ้มเล็กน้อยพลางบีบ ยึดร่างนุ่มในมือ ดวงตาทอประกายราวกับจะยิ้มได้

ทันใดนั้น ทั้งร่างของเหยียนจิ้นก็รู้สึกราวกับถูกกระแส ไฟฟ้าสถิต นิ่งงันไม่ขยับเขยื้อน เพียงไม่นานร่างสีดำกลับขึ้น แดงอย่างน่าสงสัย ถ้าเกิดเปรียบกับร่างของมนุษย์แล้ว นั่น… นั่นมันก้นของเขานะ
ก้นของเขา ถูกหญิงสาวตรงหน้าบีบเข้าเสียแล้ว?

แต่ว่ามู่หรูเยว่กลับไม่รู้ตัวว่านางกำลังบีบจับส่วนไหนของ เขาอยู่ และยังดูท่าว่าจะบีบจับต่อไปไม่หยุด เหยียนจิ้นโกรธจน ขบเคียวเขี้ยวฟันแน่น ถ้าหากตอนนี้เขาอยู่ในร่างมนุษย์ ใบหน้าของเขาคงขึ้นสีเลือดอย่างไม่ต้องสงสัยแน่

“ไปเถอะ พวกเราออกไปเดินเล่นข้างนอกกัน

เมืองหลวงเฟิงเฉิง

ทิวทัศน์ที่สวยงาม เจริญรุ่งเรือง

หญิงสาวเดินมาถึงถนนที่คึกคักสายหนึ่ง สายตาเย็นชา จับจ้องผู้คนที่เดินผ่าน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตนเองได้มาอยู่ใน สถานที่ที่เหมือนกับหัวเซียราวกับถอดแบบออกมาไม่ผิดเพี้ยน

ถึงแม้ว่านางจะมีความทรงจําของเจ้าของรางเก่าอยู่ แต่

สําหรับนางแล้ว ก็ยังเป็นสถานที่แปลกตาอยู่ดี

“แต่ว่า ขอแค่ยังมีชีวิตอยู่ ข้าก็อาจจะได้กลับไปยังบ้าน เกิด” หรูเยวออกแรงบีบร่างเล็กที่อยู่แนบอก ดวงตามองไป เบื้องหน้าเล็กน้อยฉายแววมุ่งมั่นผิดกับแววตาของเด็กสาววัย เดียวกัน

สัตว์ประหลาดตัวน้อยจ้องมองนางเขม็งอย่างไม่พอใจ นึกถึงการกระทำของนางเมื่อครู่ ดวงตาใสของฉายแววอดใน ชะตาของตนเอง เขาจะทำอะไรได้ เพื่อให้พลังของเขาฟื้นคืน เขาทําได้แค่อดทน!
“สาวน้อย ตอนนี้พวกเรากำลังจะไปที่ใดกัน?”

น้ำเสียงดุดันมีอำนาจของเหยียนจิ้นลอยเข้าสู่หูของนาง ทำให้มู่หรูเยวต้องขมวดคิ้วแน่น พลางพูดว่า “หยุดพูด “ตอนนี้ข้ากำลังสื่อสารกับเจ้าผ่านทางกระแสจิต” เหยี ยนจิ้นกวาดตามองนางนิ่ง ท่าทีแสดงราวกับว่านางเป็นตาสีตา สาที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว

แต่ทว่า มู่หรูเยว่กลับไม่คิดจะโต้เถียง นางเหลือบตามอง เล็กน้อย แววตาส่องประกายสดใส

“กำลังคิดวิธีหาเงินอยู่

นางอยากจะหลอมโอสถ แน่นอนว่าเตาหลอมกับวัตถุดิบ ที่ต้องใช้เงินซื้อนั้นจำเป็นสำหรับการหลอมมาก แต่ว่าตอนนี้ นางนั้นกลับสิ้นเนื้อประดาตัวยิ่งนัก

ขณะนั้นเอง เมื่อนางเดินมาถึงโรงเตี๊ยมเสียงอวิ๋นอันสูงส่ง ของเมืองเฟิงเฉิง ก็ได้ยินเสียงดังระลอกหนึ่งดังมาจากด้านบน ของโรงเตี๊ยม แต่ยังไม่ทันที่นางจะรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็ถูก บางสิ่งหนึ่งฟาดเข้าอย่างแรง

โอ๊ย!

ความเจ็บปวดจากกระดูกที่ถูกกดทับนั้นรุนแรงจนนางต้อง พ่นลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน ขณะที่ กำลังเงยหน้ามองอย่างอยากรู้ว่าเป็นใครกันที่นาง ตรงหน้าก็ ปรากฏร่างงามสง่าขึ้นเสียก่อน
วินาทีนั้น นางก็เข้าในใจทันทีว่าความสง่างามอันน่า หลงใหลจนผู้คนต่างพากันอิจฉานั้นเป็นเช่นไร