บทที่ 14 ได้รับคัดเลือกเข้าทํางาน

เมื่อมุกดาได้ยินคําพูดของนัทธ์ ในใจของเธอก็รู้สึกเศร้าขึ้นมา เล็กน้อย แต่เธอก็สามารถปรับอารมณ์ของตัวเองได้อย่างรวดเร็ว

ไม่ดูก็ไม่ดู เผื่อว่าภายในสองปีนี้เกิดความรู้สึกขึ้นมา แล้วถึง ตอนนั้นเขายังไม่ชอบตัวเองมันต้องน่าอายขนาดไหน แบบนี้ ดีแล้ว แค่นอนด้วยกันทุกวันเท่านั้น เวลาอื่นๆ ยังสามารถทำใน สิ่งที่ตัวเองอยากทําได้

“ลุงนัทธ์ วันพรุ่งนี้ฉันอาจจะยังต้องออกไปข้างนอกสักหน่อย นะคะ” มุกดาบอกกับนัทธ์

“ครับ คุณผู้หญิงอยากไปที่ไหนก็สามารถไปได้ครับ เพียงแต่ ว่าที่นี่ค่อนข้างอยู่ห่างจากตัวเมือง อยากจะเรียกแท็กซี่หรือว่านั่ง รถเมล์ค่อนข้างจะยาก ผมจะจัดคนขับรถไว้คอยรับส่งคุณ คุณ เก็บเบอร์โทรศัพท์ของผมไว้ จะกลับมาเมื่อไหร่ก็โทรหาผมได้ เลย ผมจะให้คนขับรถไปรับคุณ” นัทธ์จัดการวางแผลนทุกอย่าง เอาไว้เรียบร้อยหมดแล้ว จนมุกดาไม่สามารถหาช่องว่างได้เลย

มุกดากำลังเตรียมตัวจะกลับไปที่ห้อง นัทธ์ก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง

“คุณผู้หญิง วันนี้คุณสัมภาษณ์งานเป็นยังไงบ้างครับ? ผ่าน ไหมครับ?”

“อ้อ สัมภาษณ์งานวันนี้เหรอคะ ฉันเดาว่าฉันคงจะไม่ผ่านค่ะ ฉันเลยคิดว่าวันพรุ่งนี้จะออกไปหางานทำต่อ” มีคนจิตใจคับแคบคนนั้นอยู่ ตนสัมภาษณ์ผ่านแปลก มุกดาแทบไม่มีความ คาดหวังอะไรอยู่เลย “อ้อ ไม่เป็นไรหรอกครับคุณผู้หญิง คุณค่อยๆ หาไปก็ได้ครับ ครอบครัวของเราเลี้ยงดูคุณได้อยู่แล้ว” นัทธ์ไม่เข้าใจ ทั้งที่มี สามีดีขนาดนั้นแล้ว ทำไมยังต้องออกไปทำงานอีก? ผู้หญิงใช้

เงินของผู้ชายมันไม่ใช่บัญญัติสวรรค์ที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลง

ได้อยู่แล้วเหรอ?

“อืม โอเคค่ะ ลุงนัทธ์ฉันกลับห้องก่อนนะคะ ถ้ามีเรื่องอะไรลง เรียกฉันได้เลยนะคะ” หลังจากพูดจบมุกดาก็เดินขึ้นชั้นบนไป วัน นี้เธออารมณ์ไม่ดีเอามากๆ เลย

อย่างแรกไปสัมภาษณ์งาน ดันไปเจอเจ้าคนใจแคบคนนั้นซะ ได้ เธออยากไปบริษัทฮอนดากรุ๊ปมากๆ แค่ตอนนี้ก็ล้มเหลวแล้ว คนคนนั้นคงจะเป็นหัวหน้าแผนกสักแผนก ท่าทางเคร่งขรึมอึม ครีมแบบนั้น แค่มองก็ทำให้รำคาญใจแล้ว

แล้วยังมีเรื่องหย่าอีก ช่างมันเถอะ ผู้ชายสารเลวแบบนั้นไม่

พูดถึงจะดีกว่า!

สุดท้ายก็เรื่องแต่งงาน แค่หน้าตาสามีเป็นยังไงยังไม่รู้เลย ปากบอกว่าไม่สนใจ แต่ภายในใจก็ยังใส่ใจอยู่ไม่น้อยเหมือน กัน

ผู้หญิงคนไหนบ้างที่ไม่อยากจะมีงานแต่งงานใหญ่โต ใส่ชุด แต่งงานสวยๆ อยู่เคียงข้างผู้ชายที่ตนเองรัก แต่สิ่งเหล่านี้กลับไม่มีเลย แม้แต่ตอนแต่งงานกับธีรเมทเธอยังไม่ได้ใส่ชุดแต่งงานเลย ชีวิตนี้เธอเสียเปรียบมากจริงๆ หวัง ว่าการแต่งงานในครั้งต่อไปเธอจะได้สวมชุดแต่งงานสักครั้ง

มุกดาคิดไปเรื่อยเปื่อย ก่อนเธอจะสะลึมสะลือผล็อยหลับไป เมื่อคืนวานก็ถูกทรมานมาตลอดทั้งคืนแล้ว บวกกับตอนกลางวัน

ออกไปสัมภาษณ์งานอีก ทำเอาห่อเหี่ยวซีดเซียวไปหมด

เสียงเรียกเข้า โทรศัพท์ดังขึ้นอย่างเอาเป็นเอาตาย มุกดาง่วง นอนมากจนเดิมที่ไม่คิดจะลุกไปรับสาย แต่เสียงโทรศัพท์กลับดัง อยู่อย่างนั้นไม่ยอมลดละสักที เธอไม่มีทางเลือกจึงเอื้อมมือไป หยิบโทรศัพท์มาจากตู้ตรงหัวเตียง

เธอเห็นว่าเป็นหมายเลขโทรศัพท์หนึ่งที่ไม่คุ้นเคยอีกแล้ว ไม่รู้ จัก จึงกดตัดสายโทรศัพท์ทิ้งไป

แต่โทรศัพท์กลับดังขึ้นมาอีกครั้ง มุกดากดรับสายโทรศัพท์ อย่างโกรธเคือง เธอยังไม่ทันได้ระบายความโกรธออกมา น้ำ เสียงอ่อนโยนเป็นมิตรจากปลายสายก็ดังขึ้นมาก่อนแล้ว

“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ ขออนุญาตถาม คุณใช่คุณมุกดาไหมคะ?” เมื่อได้ยินเสียงที่ไพเราะขนาดนี้ ความโกรธเคืองของมุกดาก็หาย

ไปในทันที

“อืม ฉันเองค่ะ ขอถามคุณมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?”

“อ้อ คุณมุกดา คืออย่างนี้นะคะ ฉันมาจากบริษัทฮอนดากรุ๊ป ค่ะ วันนี้เมื่อตอนเช้าคุณเข้ามาสัมภาษณ์ที่นี่ยังจำได้ไหมคะ?” น้ำ เสียงอ่อนโยนเป็นมิตรพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบและเป็นมิตร
“อืม อืม จําได้ จําได้ค่ะ” มุกดาพูดพลางพยักหน้าอยู่ข้าง โทรศัพท์

“อืม ฉันโทรมาแจ้งคุณค่ะ ว่าคุณได้รับคัดเลือกเข้าทํางานจาก ทางบริษัทฮอนดากรุ๊ปของเราแล้ว พรุ่งนี้สามารถเข้ามารายงาน ตัวที่แผนกบุคคลได้เลยนะคะ” ในที่สุดเสียงอ่อนโยนเป็นมิตรนั้น ก็พูดจบแล้ว

“จริงเหรอคะ?” เสียงของมุกดาสูงขึ้นแปดระดับในชั่วพริบตา ความง่วงนอนหายไปไม่มีเหลือแล้ว

“อะแฮ่มๆ จริงค่ะคุณมุกดา” อีกฝ่ายคงจะตกใจไปด้วยเหมือน กัน

“อ้อ โอเคค่ะ โอเคค่ะ วันพรุ่งนี้ฉันไปแน่นอนค่ะ ขอบคุณมาก นะคะ” แล้วมุกดาก็กดวางสาย เธอกระโดดโลดเต้นอยู่บนเตียง อย่างตื่นเต้นดีใจ เมฆหมอกความอึมครึมภายในใจตลอดหนึ่ง วันนี้ของเธอสลายหายไปอย่างไร้ร่องรอย

“คุณผู้หญิง คุณทานอาหารสักหน่อยเถอะครับ” นัทธ์มอง มุกดาที่เอาแต่กินข้าวเปล่า แถมยังยิ้มอย่างโง่เขลาออกมาเป็น ระยะๆ เขาเป็นกังวลแทนคุณชายของเขาจริงๆ เด็กสาวคนนี้ คงจะไม่ได้ป่วยเป็นอะไรใช่ไหม?

“อ้อ โอเคค่ะ” ถึงตอนนี้มุกดาถึงได้สติตื่นขึ้นมา ความสุขเกิด ขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป เธอจึงยังคิดเกี่ยวกับมันอยู่

ในที่สุดเธอก็สามารถไปทำงานที่บริษัทฮอนดากรุ๊ปได้แล้ว และจะมีเงินไปซื้ออาหารเสริมให้พ่อได้แล้วด้วย
แม้กระทั่งตอน ชลธีกลับมาถึงที่บ้าน ผลักประตูเปิดออก เสียงหัวเราะอย่างกะทันหันของมุกดาก็ทำเอาเขาตกใจไปด้วย เหมือนกัน

จากนั้นมุกดาก็พลิกตัวนอนหลับไปอีกครั้ง ชลธีปิดประตูห้อง

วันนี้เขามีประชุมจนถึงดึกดื่นเที่ยงคืน ปกติในเวลาแบบนี้เขา จะพักผ่อนอยู่ที่ห้องทำงานตลอดทั้งคืน แต่ตอนนี้เขากลับอยาก กลับบ้านมาก ความรู้สึกเมื่อมีผู้หญิงเข้ามาอยู่ในบ้านมันช่าง แตกต่างมากจริงๆ

ชลธีมองมุกดาภายใต้แสงจันทร์ ผิวของเธอมันเงา ยืดหยุ่น มาก หน้าตาสะสวย นับว่าเป็นหญิงสาวที่หน้าตาสวยไม่เลวคน หนึ่ง

ชลธี โน้มตัวลงไป จุมพิตลงบนใบหน้าของมุกดา หนึ่งที ก่อน

จะไปอาบน้ำ

จนถึงตอนอาบน้ำเสร็จ เขาอดใจไม่ไหวอีกต่อไป ถอด ผ้าเช็ดตัวกดตัวสาวน้อยลงเตียงแล้วค่อมเธอเอาไว้……..